Gry i zabawy w nauczaniu języków obcych

W historii pedagogiki starano się już od zawsze nauczać poprzez zabawę, by uczynić naukę bardziej znośną. Friedrich Daniel Ernst Schleiermacher uważał wyodrębnienie ćwiczeń z zabaw za podstawową metodyczną koncepcję. Podkreślał również, że nie każdy rodzaj zabaw wspiera wychowanie i wykształcenie dziecka, „(...) lecz tylko te zabawy, poprzez które, jest się świadomym swoich sił i rozwoju swoich umiejętności (Schleiermacher 1957, Bd. 1, S. 50).”
Jakie zalety ma zastosowanie gier i zabaw podczas lekcji?
• Podczas zabaw dzieci mogą zbierać społeczne doświadczenia oraz rozwinąć i wzmocnić klasową wspólnotę,
• Zabawa jest zawsze całościowa. Pozwala na naukę „głową, sercem i dłonią”. Jest to jedyna forma nauki, poprzez którą można przećwiczyć w procesie socjalizacji przyswojone postawy i nastawienie.
• Zabawa wymaga samodzielności ucznia.
• Poprzez zabawy i gry wiadomości mogą zostać utrwalone, powtórzone lub sprawdzone.

Podczas zabawy dzieci uczą się:
• różnorodnego przyswajania,
• zwrócenia uwagi na określone problemy,
• ćwiczenia wytrwałości w działaniu,
• usprawniania pamięci,
• zachowania, które umożliwia rozwiązanie problemu,
• zdobywania wiedzy (Brzeziński, J.: Nauczanie języków obcych dzieci, Warszawa 1987, s. 118).
Nauka języka obcego na etapie wczesnoszkolnym musi przebiegać w zabawowej formie. To jest sposób nauki, który prowadzi do celu. Gry i zabawy na etapie wczesnoszkolnym są nieodłączną częścią każdej lekcji języka obcego, która nastawiona jest na działanie oraz naukę zmysłami. Dziecko podczas zabawy angażuje się całym sobą, ciałem i sercem, co stwarza okazję dla nauczyciela, by stworzyć kreatywną, pełną interreakcji, skupioną na uczestnikach lekcję. Gdy sobie wyobrazimy grupę pierwszo- lub drugoklasistów, to jest to niemożliwe, by wysiedzieli 45 minut w ławkach, ponieważ dzieci dysponują naturalną potrzebą ruchu, z czego nauczyciel może skorzystać na lekcji języka obcego. I właśnie gry i zabawy na lekcji umożliwiają wykorzystanie tej naturalnej potrzeby ruchu, np. pantomima, zgadywanki, echo. Podczas tych zabaw uczniowie angażują się na poziomie emocjonalnym, praktycznym i kognitywnym. Gry potrafią zastąpić praktyczne doświadczenia i spowodować nieświadome efekty w nauce. Zabawa może być odpowiednią formą relaksacji, przerwą podczas pracy i może pozytywnie wpłynąć na proces nauki. Poprzez zabawę można nieświadomie przemycić na lekcji bogaty materiał gramatycznych reguł, struktur i słownictwa „od czynu do przyswojenia” (Jaffke, Ch. Fremdsprache und Bewegung in der Primarstufe).