Nauczyciel w ujęciu S. Hessena

W problematyce szkoły S. Hessen koncentrował się głównie na nauczycielu. Głosił zasady nowej dydaktyki. Prawdziwa dydaktyka- wg niego polega na takiej organizacji nauki w szkole, jaka najbardziej sprzyjałaby uczeniu się.
"Prawdziwe wykształcenie jest bowiem zawsze samokształceniem i prawdziwe nauczanie jest przede wszystkim organizacją uczenia się".
Każdy typ szkoły powinien mieć nauczyciela o specjalnym przygotowaniu i swoistej postawie pedagogicznej. Doceniał on potrzebę zróżnicowania nauczycieli (na tych, ,którzy zajmują się mediami, biblioteką, są pedagogami).Same studia pedagogiczne i praktyka -nie wystarczą, by uczynić dobrego nauczyciela. Miłość bliźniego powinna być prawem w kontaktach z młodzieżą. Umiłowanie wiedzy i pragnienie sprawiedliwości powinny charakteryzować nauczyciela.
"Człowiek ,uczony i nauczyciel " - to wyznaczniki jakimi kierował się Hessen. Nauczyciel rozumny wg Hessena to w starym zwyczaju ,czy przesądzie potrafi odnaleźć duchowy sens, wyjaśniając dziecku te problemy, których rozwiązaniu swego czasu służyły.
By być dobrym nauczycielem nie można się obejść bez światopoglądu i tym bardziej się pożąda, im bardziej chce się być samodzielną osobowością. Nie można też go odkryć- ,bo znaczyło to ,że jako wychowawca rezygnuje ze swej osobowości. Dziecko przebywając w towarzystwie takiej osoby „wdycha to duchowe powietrze"
Prawdziwe przewodnictwo ,przewodnictwo w miłości i przez miłość jest przesłanką albo raczej formą wszelkich rodzajów i wszelkich stopni wychowania człowieka.
O tym wie dobrze każdy wyrobiony nauczyciel i każdy doświadczony wychowawca, zwłaszcza ten, który sam stwierdzi z goryczą ,że brak mu tego dobroczynnego daru miłości. nad techniką jego wyłożenia .
Dobry nauczyciel potrafi zainteresować uczniów, i pomóc im w przyswojeniu tego co jest w podręczniku. Znajdzie on wyjaśnienie tego, co zatrzymało ucznia. Wytłumaczy on w taki sposób, by to zrozumiał. Tym co odznacza nauczyciela to jego mistrzowski talent i sztuka pedagogiczna. Bez zainteresowania przedmiotem nie może być aktywnego, samodzielnego myślenia, a pierwszym warunkiem wywołania zainteresowania w uczniach jest , żeby nauczyciel sam interesował się przedmiotem tego, czego uczy.
„Uważa się ,że nauczyciel ciągle powinien się doskonalić w oderwanych "podstawach" nauki o wychowaniu, tj. w pedagogice, psychologii; socjologii, i zapomina się zupełnie ,że powinien on przede wszystkim żyć w swym przedmiocie " tj kształcić, czytać, w miarę możliwości brać udział w badaniu tego ,czego uczy."
Tymczasem nauczyciel powinien być nie tylko nauczycielem, lecz i człowiekiem rozszerzającym swą wiedzę i kulturę ogólną, także poza zakresem samego zawodu.
Często przygotowanie pedagogiczne przewyższa naukowe znaczenie. Nauczyciel, który zna mniej swój przedmiot , a nie umie go interesująco uczniom przedstawić ' jest lepszy od nauczyciela znającego świetnie przedmiot, ale nie panującego nad techniką jego wyłożenia .
Dobry dydaktyk potrafi zainteresować uczniów, i pomóc im w przyswojeniu tego co jest w podręczniku. Znajdzie on wyjaśnienie tego, co zatrzymało ucznia. Wytłumaczy on w taki sposób, by to zrozumiał. Tym co odznacza nauczyciela to jego mistrzowski talent i sztuka pedagogiczna.
Bez zainteresowania przedmiotem nie może być aktywnego , samodzielnego myślenia a pierwszym warunkiem wywołania zainteresowania w uczniach jest, żeby nauczyciel sam interesował się przedmiotem tego ,czego uczy.
"Uważa się że nauczyciel ciągle powinien się doskonalić w oderwanych " "podstawach" nauki o wychowaniu, tj.w pedagogice, psychologii; socjologii, i zapomina się zupełnie , że powinien on przede wszystkim żyć w swym przedmiocie" tj kształcić ,czytać, w miarę możliwości brać udział w badaniu tego ,czego uczy."
W obecnym czasie w wychowaniu przedszkolnym uznaje się pajdocentryzm tj.dziecko powinno być wyłącznym centrum wychowania-tak głosił Declory.
Wg Hessena "prawdziwa przedszkolanka,nauczycielka ,artystka w swojej dziedzinie nie powinna być ani freblanką, ani montesorianką, powinna być przede wszystkim samą sobą. Powinna ona nie słuchać cudzych recept, lecz bezustannie tworzyć, korzystając z doświadczenia pedagogicznego innych i stosując się do otaczających ją warunków"