Dźwięki są wśród nas. Scenariusz logopedyczny

SCENARIUSZ ZAJĘĆ LOGOPEDYCZNYCH DLA KLASY 1

Temat: Zabawy logopedyczne wokół nas”.

CELE:

- ćwiczenia artykulacji mowy, wyrazistości słów,

- rozwijanie umiejętności słuchania, koncentracji uwagi i współpracy zespołowej, cierpliwości, pamięci, wykonywania poleceń zgodnie z podanymi zadaniami, rozwijanie zaangażowania w zajęcia i radosnej postawy w czasie zajęć,

- ćwiczenia słuchowe,

- rozwijanie wiedzy np.: na temat nauczyciela- logopedy i jego pracy. Pokazanie postawy twórczej i samodzielności w jego działaniu. Promowanie postawy twórczej i samodzielności w działaniu,

Materiały: kolorowe kredki, wietrzne dzwonki, fioletowy koc, specjalny telefon logopedyczny.

Grupa wiekowa: klasa 1.

Przebieg zajęcia:

Powitanie i wprowadzenie do tematu. Nauczyciel mówi, że pobawi się z dziećmi w kilka zabaw logopedycznych. Wyjaśnia, co to są scenariusze zajęć logopedy i po co to wyjaśnia dzieciom. Pokazuje w ten sposób, że scenariusz zajęć jest jedną z pomocy nauczyciela w organizacji zajęć i udoskonalania ich. Mówi o gotowych scenariuszach z książki. Pokazuje, że woli pracować korzystając ze scenariuszy wymyślonych przez siebie, bo bardziej jest dla niego ciekawy i zaangażowany na swoich zajęciach. I jest to duże pole dla twórczości nauczyciela. Podaje ciekawostkę, że wiele z dzisiejszych zabaw bawi się pierwszy raz z dziećmi. Mówi dzieciom, że zobaczymy czy fajnie się w te zabawy bawi i czy coś jeszcze w nich możemy udoskonalić.

Zabawa (ćwiczenie) z kredką na wzmocnienie mięśni ust.

Nauczyciel logopeda daje odpowiednie wskazówki do wykonania tego zadania.

Komunikaty do dzieci: pochylanie głowy do tyłu, zrobienie okienka z widocznymi zębami (naszą półeczkę na kredkę), by utrzymać kredkę na górnej wardze. Nauczyciel zachęca do pokazywania tego ćwiczenia np.: rodzicom jako pewnej sztuczki do wykonania i zagadki dla innych czy potrafią zrobić to ćwiczenie, bez wskazówek. Motywowanie przez nauczyciela do zabawy logopedycznej wzmacniające mięśnie ust i przyczyniającej się do wyraźnej mowy.

Zabawa z kocem. Logopeda zaciekawia dzieci zabawą, wyjaśnia reguły zabawy. Wyjaśnia, że wybrane dziecko chowa się pod kocem i wymyśla miły dla niego dźwięk. Stara się mówić cicho, by zagadka dla dzieci nie była za łatwa, ale wystraczająco słyszalna dla uczniów. Wyjaśnia, że w ten sposób dzieci będą ćwiczyć słuch i koncentracje uwagi. Dzieci zgadują zagadki dźwiękowe.

Zabawa: Zegary- zabawa z wymyślonymi przez logopedę miłymi dźwiękami, które pasują do różnych zegarów:

Podaje przykłady i odpowiednie do nich dźwięki. Prosi, by dzieci je zapamiętały i razem z logopedą najpierw powtarzały a później na zawołanie na podane wcześniej hasło mówiły określony dźwięk w odpowiedni sposób w jaki zaproponował logopeda:

TIK- TAK, TIK-TAK (DUŻY ZEGAR) - szeptem, wolniej,

KUKU-KUKU (ZEGAR Z KUKUŁKĄ) - energicznie w rytmie kuku - pauza kuku,

OLBRZYMI ZEGAR (BIMBAM BOM, BIM BAM BOM) - grubszym głosem, ale nie za głośno,

ZEGAREK NA RĘKĘ- (CYK, CYK, CYK) - szybko łącząc dźwięki cyk, cyk, cyk, cyk,

BUDZIK (DZYŃ, DZYŃ, DZYŃ) - nie za głośno, delikatnie w rytm bijącego serca.

Gdy dzieci mają problem z zapamiętaniem określonego dźwięku do danego zegara, w takiej sytuacji nauczyciel wyjaśnia, że przez pokazywanie określonego gestu do zegara przez co może prędzej zapamiętają określony dźwięk.

CYKCYKCYK (logopeda pokazuje zegar na ręku, lub wskazuje na to miejsce, gdzie może być zegarek),

KUKU- KUKU- logopeda udaje palcem wskazującym wychodzącą kukułkę z zegara za każdym razem, gdy mówi ku-ku,

BIM-BAM-BOM- pokazuje rękami ogromne koło (połączone ręce ukazujące wielki zegar), BUDZIK- naśladuje drgania zegara, przypomina, że to ma być miły dźwięk, nie za głośny.

Dzieci wyobrażają sobie, że są w takim domu, w którym jest pełno zegarów, które w tym momencie dają takie dźwięki. Po zabawie dzieci mówią innym co sobie wyobrażały. Ćwiczymy wyraźną mowę.

ZABAWA: TELEFON Z MINAMI’’-

logopeda wyjaśnia zasady zabawy- wyjaśnia dzieciom, że wybrane dziecko wymyśla jakąś minę (może być śmieszna), która powinna ćwiczyć też język i/ lub usta dla wyraźnej mowy. Gdy wybrane dziecko wymyśli minę, przekazuje ją dalej, by kolejne dziecko naśladowało jego minę i on przekazuje kolejnemu dziecku, aż do ostatniego dziecka w klasie.

Wybieramy inne dzieci do wymyślania minki i przekazania jej pierwszemu uczniowi. Nauczyciel patrzy jak kolejne dzieci naśladują minę kolegi lub koleżanki i czy właściwie wykonuje ćwiczenie, czyli naśladuje minę konkretnego ucznia np.: czy nie zmienia kształtu języka (krótszy, dłuższy, prawie go nie widać, zmienia kierunek języka).

Zabawa dźwiękowa z ruchem:

Logopeda mówi hasła i podaje różne dźwięki:

- ktoś puka do drzwi (pukamy w ławkę),

- stukanie o stół- ktoś skacze po domu,

- stukanie na przemian palcami wskazującymi - ktoś idzie wolno po schodach a teraz idzie i szybko stukamy,

- ktoś szura nogami po podłodze, szuramy nogami do przodu do tyłu i mówimy szur-szur-szur,

-stukanie o podłogę nogami ktoś idzie hop-hop-hop wolno potem szybko,

7. Relaksacja bez zgaszonego światła i ze zgaszonym światłem – dzwonki wietrzne- nauczyciel przechadza się po klasie i delikatnie dzwoni dzwonkami

(w trakcie relaksacji mówi, by dzieci pomyślały sobie coś miłego)

Nauczyciel przeważnie po każdym zadaniu gasi światło (czas potrzebny na skupienie się na zadaniu i chwilowym odpoczynku głosu nauczyciela a także wyciszeniu dzieci i dla ich skupieniu na kolejnym zadaniu.

W czasie zajęć, kiedy widać, że dzieci w ogóle nie słuchały poleceń logopeda przypomina jak ważne jest słuchanie poleceń. Wyjaśnia, że kiedy dziecko często nie słyszy co w cichej zabawie (zabawa z kocem) powiedział kolega może potrzebuje więcej ćwiczeń słuchowych.

8. Pokazanie na końcu zajęcia telefonu logopedycznego i na czym on polega.

Wyjaśnia, że każdy by kogoś wybrał i przez ten ciekawy telefon powiedział mu coś miłego i zobaczył jak fajnie się przez niego mówi, (inaczej słychać dźwięki).

9. Podziękowanie dzieciom za wspólne zabawy. Czas na spontaniczność dzieci - dzieci naturalnie podchodzą do nauczyciela i dzielą się swoimi wrażeniami z zajęcia.