X Używamy plików cookie i zbieramy dane m.in. w celach statystycznych i personalizacji reklam. Jeśli nie wyrażasz na to zgody, więcej informacji i instrukcje znajdziesz » tutaj «.

»» ZDALNE NAUCZANIE. U nas znajdziesz i opublikujesz scenariusze ««
Numer: 41552
Przesłano:
Dział: Świetlica

Scenariusz uroczystości z okazji 100 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości

Apel z okazji 100 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości

NARRATOR
Witamy wszystkich bardzo serdecznie. Spotykamy się tu dzisiaj, ponieważ jesteśmy Polakami, naszą Ojczyzną jest Polska i pamiętamy o ważnych dla naszego kraju świętach i rocznicach. Jedenastego listopada obchodzimy jedno z najważniejszych dla Polski świąt – Narodowe Święto Niepodległości.

Piosenka „Co to jest niepodległość?”

Listopad jest smutnym, jesiennym, szarym miesiącem, ale dla Polaków w 1918 roku był najpiękniejszym czasem. Dlaczego? Bo właśnie wtedy Polska znów odzyskała wolność po 123 latach zaborów.

Prowadzący (ubrani w szlacheckie stroje) wchodzą na scenę, słychać dźwięki Poloneza.

PROWADZĄCY I
Czyż jest piękniejsze słowo niech każdy to przyzna
Najczulsze, najmilsze, najsłodsze OJCZYZNA.
W czarnej ziemi okruchach historia jest zapisana
A w sercu każdego Polaka ojczyzna ukochana.
Pamięć przodków, tradycja i losy jej drogich dzieci
Niech słowo OJCZYZNA miłość w sercach Polaków wznieci.

PROWADZĄCY II
W dźwiękach polonezów, mazurków, w strofach polskich pisarzy,
W odkryciach naukowych, w dziełach wielkich malarzy.
W pięknym ojczystym języku tak miłym dla ucha mego
Bije gorące serce Polski oraz Polaka każdego.

PROWADZĄCY I
Zatańczmy poloneza, niech słońce nad krajem nie zachodzi
Zatańczmy póki radość w sercu, póki jesteśmy młodzi.

Prowadzący odchodzą w rytmie poloneza.
Wchodzą dziewczęta (ubrane w biało czerwone wianki).

DZIEWCZYNKA I
Ciężkich chwil się doczekałaś ukochana Ojczyzno moja.
Gdzie podziała się wielkość oraz chwała Twoja?
Gdzie historia skryła lata twej świetności?
Dziś została rozpacz, niepewność przyszłości...

DZIEWCZYNKA II
Czemóż waćpanno stroisz smutne opowieści?
Czyżby przyszły ze stolicy jakieś smutne wieści?

DZIEWCZYNKA III
Niewiele czasu minęło, gdy dzwon radosny rozbrzmiewał,
I Naród polski majową radosną jutrzenkę wyśpiewał.
Konstytucję chwalili, naród miał rosnąć w siłę
Cóż wtedy się zmieniło waćpanny miłe?

DZIEWCZYNKA IV
Zdrada i targowica podcięły skrzydła krajowi
Sąsiednie narody wolność wyrwać są nam gotowi !
Widząc Polskę podzieloną, słabą i zbolałą
Chcą ją umęczyć okrutnie, zniewolić, zagrabić całą.

DZIEWCZYNKA V
Polsko umiłowana – wróg u twych bram już stoi!
Czycha na wolność Twą, do walki już się zbroi !
Skuł łańcuchami wszystko co polskie i święte !
Kiedy kajdany zostaną z Twych ran zdjęte ?

Wchodzi Polska (smutna, ubrana w biało czerwone barwy z wiankiem na głowie)

POLSKA
Dzieci moje – wyrywają wam wolność, nakładają kajdany.
Dzieci moje - okrutni najeźdźcy zadają wam rany,
zabierają mowę ojczystą, tradycję, kulturę
skazują na zapomnienie, dusz pieką tortury.

Wchodzą Austria, Rosja i Prusy (oplatają Polskę kajdanami).

POLSKA
Dzieci moje – przed wami lata cierpienia i głodu,
Chwile bolesne dla całego narodu.
Dzieci moje – przed wami emigracja, tęsknota i ból samotności,
Jedno pragnienie – pragnienie wolności.
Dzieci moje – kosztujecie gorzkiego chleba niewoli
Co się teraz z wami stanie?
Ta niepewność również boli ...

ROSJA
Zapamiętaj Polsko to ważna data gdy mocarze tego świata
Tak bardzo cię zgnębili i okrutnie zniewolili

AUSTRIA
Rok 1772 , 95 oraz 93 - to lata rozbiorów Polski
To lata niewoli polskich dzieci.

PRUSY
My Austria, Prusy i Rosja - w nas wielka siła drzemie
Podzieliliśmy między siebie Polskę i ukradliśmy jej ziemię

ROSJA
Zabraliśmy jej tożsamość na lat 123
A biednym polskim dzieciom zostały już tylko łzy.

Polska i jej zaborcy odchodzą na bok.

Piosenka „Myślimy dzisiaj o Polsce”

Wchodzą żołnierze [powstańcy] ze spuszczonymi głowami (ubrani w powstańcze stroje)

POWSTANIEC I
Ojczyzno Nasza
Nie mamy dziś dobrej nowiny,
Nie wypędziliśmy wroga
Z tej pięknej naszej krainy.
Walczyliśmy bohatersko
Do ostatniej kropli krwi
Lecz nie zostały otwarte wolności jasnej drzwi.

POWSTANIEC II
Polsko Nasza kochana
Wielu twych synów wiernych
Dziś snem jest wiecznym uśpionych
W mogiłach przydrożnych, mizernych.
Życie w ofierze złożyli,
Walcząc za wolność ojczyzny
A jakże krwawe Polsko na twym obliczu blizny.

POWSTANIEC III
Pomimo, że zaborcy pragną zgasić ostatnie nadzieje w gminie
Wierzymy, że w końcu przyjdzie dla Polski wybawienie.
Choć historia tragiczny los powstańców zapomniała
My wciąż w swym sercu śpiewamy JESZCZE POLSKA NIE ZGINĘŁA

Powstańcy wychodzą.

Wchodzą uczniowie i siadają w ławkach, trwa lekcja.

NAUCZYCIELKA
Guten morgen dzieci.
W naszej szkole we Wrześni, w granicach pruskiego zaboru
Nie będziemy po Polsku mówić, wprowadzimy więcej rygoru.
Już nie ma na świecie Polski, na mapie ona nie istnieje
Ona już jest historią, to przestarzałe dzieje !
Na ziemiach tych rządzą Prusy - ja mówię to każdemu dziecku.
Dlatego dzisiaj nauczymy się pacierza po niemiecku.

UCZENNICA I
Przepraszam Pani Profesor, ale ja jestem POLKĄ,
W mej piersi polskie serce bije, biały orzeł jest mym znakiem.
Mą flagą biało-czerwona, i w Boga bardzo wierzę
I prosto z polskiej duszy po polsku mówię pacierze.

UCZENNICA I
Jestem Polką i polskie mam korzenie
Wierna ojczyźnie zostanę i wiary swej nie zmienię.
I modlę się po polsku, by Polska wolna była
Aby na mapę świata ojczyzna ma wróciła!
NAUCZYCIELKA
Cisza!

UCZEŃ
Nie stracę polskiej mowy bo kocham ojczyznę swoją.
Spójrz Polsko – małe dzieci w obronie twej stoją!

UCZENNICA III
Nie rzucim ziemi skąd nasz ród
Nie damy pogrześć mowy.
Polski my naród, polski ród
Królewski szczep piastowy.
Nie damy by nas gnębił wróg
Tak nam dopomóż Bóg !

WSZYSCY
Tak nam dopomóż Bóg !
Nauczycielka obrażona wychodzi.

Piosenka „Uwięziony ptak nie śpiewa”

Następnie w tle słychać „Pieśń Legionów”. Wchodzą żołnierze.
Żołnierze tupią na zaborców a ci uciekają.

ŻOŁNIERZ I
Nareszcie jutrzenka wolności zakwita
I nowa nadzieja zwycięstwa nas wita
Marszałek Piłsudski legiony powołuje
Niech każdy przybędzie co Polskę miłuje!

ŻOŁNIERZ II
Pierwsza wojna światowa przyniosła mnóstwo niedoli
Lecz dla Polaków szansę by zerwać kajdany niewoli.
Gdy świat zmagał się w wojnie, ogniu i cierpieniach
Dla naszej ojczyzny zabił dzwon wyzwolenia.

ŻOŁNIERZ III
Ożyły Polaków tęsknoty na dnie serca spragnione
Bo nadeszły chwile tak wyczekiwane.
Legiony Piłsudskiego wroga zwyciężyły
I udręczoną Polskę z kajdan wyzwoliły.

PIŁSUDSKI
Powstań ojczyzno droga - dziś dzień wyzwolenia twego
11-tego listopada niech będzie dla każdego
mostem łączącym teraźniejszość z cieniami przeszłości.
Kto ojczyznę miłuje niech jej losy pamięta
aby znów nie popadła w srogie niewoli pęta.
Pamiętaj o jej synach co oddali swe życie
Byś był teraz wolny – oddaj im hołd należycie.

Żołnierze i Piłsudski stają obok Polski, Polska podnosi się z ziemi.
Wchodzą harcerze.

HARCERKA
Czyż jest słowo najmilsze - niech każdy to przyzna
Słowo najczulsze, najmilsze, najsłodsze – OJCZYZNA.
W czarnej ziemi okruchach historia jest wypisana
A w sercu każdego Polaka OJCZYZNA UKOCHANA.
Pamięć przodków, tradycja i losy jej drogich dzieci
Niech słowo ojczyzna miłość w sercach Polaków wznieci.

HARCERZ
Radość Polaków po odzyskaniu niepodległości trwała 20 lat
I w roku 1939 ponownie wojna ogarnęła świat.
Hitler i Stalin znów kraj nasz szarpali i wiele cierpień jej dzieciom zadali,
Budowali getta, zsyłali na Syberię- jakże strasznie tam było!
Wielu straciło zdrowie, wielu też nie przeżyło...
Po wojnie Katyń, „Żołnierze wyklęci” – kolejna krwawa blizna
Lecz mimo cierpień znów zwyciężył
BÓG – HONOR – OJCZYZNA !!!

POLSKA „Gawęda o miłości ziemi ojczystej” W. Szymborska
Bez tej miłości można żyć,
mieć serce puste jak orzeszek,
malutki los naparstkiem pić
z dala od zgryzot i pocieszeń,
na własną miarę znać nadzieję,
w mroku kryjówkę sobie wić,
o blasku próchna mówić „dnieje”,
o blasku słońca nic nie mówić.

Jakiej miłości brakło im,
że są jak okno wypalone,
rozbite szkło, rozwiany dym,
jak drzewo z nagła powalone,
które za płytko wrosło w ziemię,
któremu wyrwał wiatr korzenie
i jeszcze żyje cząstkę czasu,
ale już traci swe zielenie
i już nie szumi w chórze lasu?

Ziemio ojczysta, ziemio jasna,
nie będę powalonym drzewem.
Codziennie mocniej w ciebie wrastam
radością, smutkiem, dumą, gniewem.
Nie będę jak zerwana nić.
Odrzucam pusto brzmiące słowa.
Można nie kochać cię – i żyć,
ale nie można owocować.

O nas | Reklama | Kontakt
Redakcja serwisu nie ponosi odpowiedzialności za treść publikacji, ogłoszeń oraz reklam.
Copyright © 2002-2024 Edux.pl
| Polityka prywatności | Wszystkie prawa zastrzeżone.
Prawa autorskie do publikacji posiadają autorzy tekstów.