Bawimy się razem - zabawy ruchowe dla 4-latków

Scenariusz zajęć ruchowych w grupie 4 latków

Temat: Bawimy się razem

Cele ogólne:
-kształtowanie orientacji w przestrzeni
-rozwijanie sprawności ruchowej poprzez gry i zabawy
-kształtowanie umiejętności prawidłowej postawy ciała

Cele operacyjne:
Dziecko:
-rozwija koordynację ruchową
-ćwiczy lekkość wdzięku i płynność ruchów
-dostosowuje ruchy ciała do rytmu muzyki
-wyrabia wrażliwość słuchową
-rozwija swoją naturalną ruchliwość,
-poznaje właściwości rzeczy (gazeta),
-łatwiej nawiązuje kontakty i jest bardziej otwarte,
-rozładowuje napięcie emocjonalne
-współtworzy miłą radosną atmosferę podczas ćwiczeń,
-uczy się akceptacji własnego ciała i swoich umiejętności,
-kształtuje właściwą reakcję na gest i ruch,
-swobodnie i spontanicznie porusza się,
-przyjmuje aktywną postawę w trakcie zajęcia

Metody pracy:
-twórcza wg Rudolfa Labana,
-Ruchu rozwijającego wg W. Sherborne,
-metoda gimnastyki twórczej Carla Orffa,
-trening Jacobsona

Forma:
-zajęcie zorganizowane z całą grupą
-ćwiczenia indywidualne
-ćwiczenia w parach

Środki dydaktyczne: nagrania utworów na płycie CD, kartki, kredki, gazety, wycięte figury geometryczne, szarfy, ilustracje figur i wzorów,

Przebieg zajęć:

Część I Metoda Gimnastyki Twórczej Rudolfa Labana

1. Wyczucie /świadomość/ swojego ciała
Kwiatek- dzieci pokazują jak rozwija się kwiatek, jak wzrasta.
2. Wyczucie /świadomość/ swojego ciała
Przywitanie swojego ciała:
-wita się łokieć z łokciem,
-kolano z czołem,
-duży palec stopy z kciukiem u dłoni,
-ucho z kolanem,
-stopy z dłońmi,
-stopa ze stopą,
3. Adaptacja ruchów własnych do ruchów partnera lub grupy
Lustro (w parach)- jedno dziecko wykonuje dowolne ruchy, drucie stojące naprzeciw niego powtarza je wiernie(zmiana ról).
4. Wyczucie przestrzeni
-Pułapka- dzieci wyobrażają sobie, że ich buty przykleiły się do podłogi, należy spróbować je 'odkleić';
5. Wyczucie przestrzeni
-Rysunki- przy muzyce dzieci rysują na kartkach dowolne figury, następnie poruszają się po sali wg narysowanego przez siebie projektu. Następnie próbują poruszać się zgodnie z kształtami zaprezentowanymi przez nauczyciela: koło, trójkąt, kwadrat, fala, linia prosta.

Część II Metoda ruchu rozwijającego wg W. Sherborne,

1. Ćwiczenie "razem":
Ćwiczenia w parach. Siad rozkroczny – stopy jednego dziecka oparte o uda drugiego, podanie sobie rąk i przeciąganie się z przechodzeniem do leżenia.
2. Ćwiczenie "z":
Prowadzenie ślepca” – jedna osoba z pary zamyka oczy, druga oprowadza ją po sali (zmiana).
3. Ćwiczenie "przeciw":
"Kłębek"- jedno dziecko zwija się w kłębek, drugie próbuje go "rozwinąć" - zmiana ról.

Część III Zabawy ruchowe z gazetami według metody Carla Orffa

1. Zabawa przy muzyce. Każde dziecko dostaje gazetę. Wyobraża sobie, że jest to kałuża. Gazetę kładzie przed sobą i za zadanie ma:
- okrążać kałużę,
- skakać przez kałużę,
-maszerować po kałuży,
- biegać w miejscu po kałuży
2. Gra na gazetach. Dzieci są ustawione w kole, każdy siedzi ze swoją gazetą, . Zadaniem dzieci jest wydobycie z gazet jakiegoś dźwięku. Może to być, np.: darcie, składanie, podrzucanie, stukanie, potrząsanie gazetą. Prezentacja pomysłów w grupie.
3. Trafianie kulą z gazety do szarfy- zabawy w grupie. Dzieci dobierają się w pary zgodnie z wylosowaną figurą geometryczną, w grupach rozkładają szarfy i próbują z wyznaczonego miejsca trafić do szarfy.

Cześć IV Relaks

1. Zabawa relaksacyjna wg E. Jacobson pt. „Spacer”
Spróbujmy pospacerować na siedząco. Pokażę wam jak się to robi, a wy mnie naśladujcie. Wyruszamy na drogę (uderzamy dłońmi płasko o uda, naśladując odgłosy chodzenia – 10sekund) Teraz trochę pobiegniemy (szybciej uderzamy). Wyprzedza nas jeździec na koniu (wyklepujemy rytm galopującego konia). Przechodzimy przez most (bijemy pięściami w uda). Na brzegu lasu widzimy sarenkę, skradamy się po cichutku, żeby jej nie spłoszyć (czubkami palców dotykamy ud). Zaczyna wiać wiatr, silniejszy huragan (wydmuchujemy powietrze, naśladując gwizd wiatru). Sarenka ucieka wielkimi skokami (uderzamy mocno dłońmi w uda). Wracamy powoli do domu, niektórzy są zmęczeni i wloką się na końcu, szurając nogami (dłonie udają wolne kroki).
2. Wyczucie ciężaru i czasu
Dzieci leżąc na dywanie, dmuchają z całej siły w bańki mydlane, tak aby jak najdłużej trzymały się w powietrzu