Zabawy i ćwiczenia relaksacyjne

Wiek: 6- latki

Cel ogólny:
- wdrażanie do poszanowania własnego ciała poprzez kontrolowanie swoich emocji,
- ochrona układu nerwowego - nabycie umiejętności wyciszania się i relaksacji.
Cele szczegółowe:
- Dziecko:
- panuje nad swoim ciałem,
- określa swoje samopoczucie,
- nie przeszkadza innym podczas wykonywania ćwiczeń,
- potrafi skupić uwagę,
- umie uspokoić się w ciszy.

Metody:
- czynna - wykonanie zadań i ćwiczeń relaksacyjnych,
- słowna - słuchanie opowiadania, rozmowa,
- oglądowa - ilustracja z krajobrazem wiosennym.«
Formy pracy:
- rozmowa wprowadzająca,
- trening autogenny,
- ćwiczenia oddechowe,
- zabawy relaksujące „Czytanie plecami".
Organizacja pracy:
- praca z całą grupą.
Środki dydaktyczne:
- kaseta z muzyką relaksacyjną,
- ilustracja wiosenna,

Przebieg zajęcia:

1. integracja grupy - przywitanie się ze sobą, podanie ręki, miły uśmiech,

2. krótka rozmowa o nastrojach w wiosenne dni,

3. Relaks oddechowy l.
Dzieci kładą się na plecach, nogi uginają w kolanach, stopy na podłodze, dłonie układają na brzuchu. Słuchają muzyki w dowolnym tempie, oddychają spokojnie tak, by przy wdechu dłonie były wypychane przez brzuch ku górze, a przy wydechu wraz z brzuchem w dół.

4. Relaks oddechowy II.
Dzieci siedzą na krzesłach, nogi krzyżują w kostkach. Dłonie splatają, łącząc nadgarstkami, zewnętrznymi stronami zahaczając za siebie kolejne palce - mały z małym, serdeczny z serdecznym itd. Następnie wywijają dłonie i składają je na mostku. Jeżeli jest to zbyt trudne, można palce obydwu dłoni spleść zwyczajnie. Następnie dzieci zamykają oczy i w ciszy pozostają w tej pozycji około min 2 lub dłużej. Oddech staje się coraz wolniejszy i wyrównuje się tętno. Powoli następuje otwarcie oczu, rozłączenie dłoni, a następnie powrót do siadu, ewentualnie powstanie.

„Dłoń"- zabawa relaksacyjna
Cel: samoocena, uświadomienie sobie mocnych stron
Pomoce: Kartka papieru, kredka (flamaster)
Każde dziecko obrysowuje na kratce swoją dłoń. Następnie dzieci
siadają w kole, rozmawiamy o tym, co tą ręką dziecko umie robić.
„Rysunek"- zabawa połączona z rysowaniem
Cel: integracja grupy
Pomoce: kartki papieru, kredki
Dzieci siedzą przy długim, wspólnym stole, mając przed sobą kartkę
papieru i kredki. Każdy wymyśla sobie jakiś temat, bądź jest to temat
wspólny np. dom, wakacje itp. Dzieci zaczynają rysować.

5. Trening autogenny przy muzyce relaksacyjnej: Wiosna
Nauczyciel mówi:
Posłuchajcie bajki o Pszczole Słoduszcze. Postarajcie się przeżyć to, co ona.
„Było lato. Sionce grzało. Pachniały kwiaty lipy, koniczyny i wielu innych. Słoduszka od rana zbierała z kwiatów słodki nektar. Musiała bardzo szybko poruszać skrzydełkami. Żeby pofrunąć z jednego kwiatka na drugi. Poczuła zmęczenie. Ile tu jeszcze muszę odwiedzić? Zaczęła liczyć: jeden, dwa, trzy, cztery, pięć, sześć, siedem, osiem, dziewięć, dziesięć, jedenaście, dwanaście (przy liczeniu trzeba zwalniać tempo).
Słoduszcze zaczął plątać się język. Położyła się wygodnie na liściu, rozluźniła zmęczone nóżki i łapki, zamknęła oczy. Jej brzuszek zaczął spokojnie oddychać. Jak mi dobrze, słyszę tylko piękną, cichą muzykę- pomyślała Słodyszka. Moja prawa łapka staje się coraz cięższa, nie chce mi się jej podnieść. Moja lewa łapka staje się coraz bardziej leniwa, nie chce mi się jej podnieść. Tylko mój brzuch równiutko, spokojnie oddycha. Prawa noga z przyczepionym woreczkiem miodu staje się coraz cięższa. Lewa noga, też z woreczkiem miodu, staje się coraz cięższa, coraz cięższa. Nie chce mi się jej podnieść. Głowa jest tak wygodnie ułożona. Jestem spokojna, słyszę, słyszę piękną muzykę. Czuję jak słońce ogrzewa moje nogi i łapki. Jest mi coraz cieplej... Ciepło z łapek i nóg przepływa do brzuszka. Całe ciało jest przyjemnie ogrzane letnim słońcem. Jestem spokojna, czuję się bezpiecznie. Ogrania mnie senność. Zasypiam, zasypiam, zasypiam... "

6. Zabawa Pt. „Masaż pleców"
Wyobraźcie sobie, że na waszych plecach znajduje się mnóstwo małych oczu, którymi możecie czytać to, co ktoś inny na nich pisze lub rysuje. Usiądźcie na podłodze tak, aby jedno dziecko siedziało z przodu, a drugie za nim - by mogło rysować na jego plecach. Plecy partnera są tablicą, ręka kredą.
Będziecie rysowali czubkiem wskazującego palca. Rysujcie nim mocno, aby plecy mogły odczytać. A „tablice" próbują odczytać, co „krecia" na nich maluje.
„Kreda" rysuje duża. jedynkę, cztery długie Unie, swoje imię, sześć kresek z prawej strony w lewą, duże koło, dużo (mąłych punkcików, trójkąt, kwiatka, twarz, a teraz „kredą" dmucha odrobinę ciepłego po¬wietrza we włosy partnera... teraz „kreda" kładzie obie ręce na barkach partnera i mówi „do widzenia". A teraz zamienicie się, proszę, miejscami... „kreda" będzie teraz „tablicą'', a tablica „kredą.

7. Zakończenie ćwiczeń „Iskierką przyjaźni" - uścisk dłoni Piosenką" Na pożegnanie wszyscy razem"