Scenariusz zajęć ruchowych: Odkrywamy własne ciało - rozwijanie sprawności ruchowej u dzieci

SCENARIUSZ ZAJĘĆ RUCHOWYCH W GRUPIE DZIECI 4-LETNICH

Temat: Odkrywamy własne ciało- rozwijanie sprawności ruchowej u dzieci.
Opracowanie i prowadzenie: Karina Krupa – Juda
Temat: Podróż do zimowej krainy Świętego Mikołaja.
Grupa: 4-latki
Data: 10.12.2010r.

Cel ogólny:
- rozwijanie sprawności ruchowej dziecka
- kształtowanie świadomości swojego ciała
- kształtowanie umiejętności współdziałania z partnerem

Cele szczegółowe:
- stosuje się do poleceń nauczyciela i reaguje na hasło nauczyciela
- reaguje na zmianę tempa bębenka i tamburyna
- współdziała z partnerem
- utrzymuje równowagę
- przechodzi po ławeczce
- tworzy pary, koło,
- tworzy zaprzęg
- śpiewa piosenkę
- reguluje wdech i wydech
- czołga się w tunelu
- wykonuje przysiady
- maszeruje z wysoko uniesionymi kolanami
- odtwarza ruchem treść opowiadania

Metody: opowieść ruchowa na podstawie ćwiczeń S. Owczarka, K. Wlaźnik, metoda ruchu rozwijającego W. Sherborne, Klanza

Formy pracy:
- w parach
- z całą grupą

Środki dydaktyczne: tamburyno, bębenek, ławeczka, koła, płyta CD, woreczki


Przebieg:

I Część wstępna.
1.Powitanie piosenką ,,Wszyscy są”.
2. Zabawa integracyjna ,,Iskierka”: wszyscy siedzą w kole na dywanie trzymając się za ręce. Nauczyciel ściska dłoń siedzącego przy nim dziecka, które z kolei drugą ręką ściska dłoń swego sąsiada. Gest ten analogicznie jest przekazywany dalej, aż uścisk ,, iskierka” wróci do nauczyciela.
3.Nauczycielka przebrana w pomocnika Św. Mikołaja z workiem w ręku przedstawia się i zaprasza dzieci do zabawy.
Witam was jestem śnieżnym pomocnikiem Mikołaja i przybyłam do was z dalekiej i mroźnej zimowej krainy. Mikołaj ma wielki problem, bo wszyscy jego śnieżni pomocnicy się rozchorowali - mają straszną wysypkę i nie ma kto mu pomóc pakować prezenty dla Gwiazdki.
Więc Mikołaj wysłał mnie na poszukiwanie nowych pomocników.
Dlatego mam do was pytanie. Czy chcielibyście zostać śnieżnymi pomocnikami Mikołaja? Jeżeli tak, to muszę sprawdzić czy się do tego nadajecie, bo każdy śnieżny pomocnik musi być silny, odważny i wysportowany .
Komu się uda dziś wykonać prawidłowo wszystkie ćwiczenia zostanie śnieżnym pomocnikiem i dostanie ode mnie odznakę ,, Śnieżnego pomocnika Mikołaja”.
Zapraszam w podróż do zimowej krainy, gdzie na śnieżnej polanie4 ma swój do Mikołaj. Ale zanim do niej dotrzemy musimy rozgrzać całe nasze ciało.
4. Rozgrzewka ,, Moje ciało robi tak”- ćwiczenie kształtujące świadomość własnego ciała:
- siedząc skrzyżnie: masujemy swoją głowy, policzki, brodę, ramiona, łokcie, brzuch, uda, kolana, palce u stóp; uderzamy stopami o podłogę; uderzamy piętami o podłogę; stukamy kolanami o siebie; stukamy łokciami o siebie; posuwamy stopy po podłodze; unosimy
ręce do góry -wdech i opuszczamy je wydech (3 razy) ;
- leżąc na plecach: przeciągamy się jak najdalej i jak najwyżej; wykonujemy rowerek
ze zmianą tempa ( szybko- wolno); ręce splecione w koszyczek kładziemy na brzuchu- wdech nosem brzuch rośnie, wydech ustami brzuch maleje ( 3 razy).
- stojąc w lekkim rozkroku: z rekami na biodrach wykonujemy obroty głową 3 razy w prawą i 3 razy w lewą stronę; wykonujemy skłony głowy w bok- 3razy; głowę pochylamy do przodu i do tyłu -3razy; kręcimy ramionami do przodu i do tyłu- 3 razy; kręcimy biodrami 3 razy w prawa stronę 3 razy w lewa stronę ; stojąc ze złączonymi stopami pochylamy tułów do przodu i opierając ręce na kolanach wykonujemy jednoczesne krążenie kolan do zewnątrz i na zewnątrz ; krążenie stopą w prawo i w lewo; wyciągamy ręce wysoko w górę - wdech nosem i opuszczamy ręce do podłogi -wydech ustami.

II. Część właściwa
3. Opowieść ruchowa ,, Podróż do zimowej krainy Świętego Mikołaja”
A teraz zabiorę was do zimowej krainy, aby szybko tam dotrzeć musicie się zamienić w śnieżynki, które będą unoszone przez wiatr, który skrył się w magicznym bębenku .Zabawa orientacyjno - porządkowa ,, Wiatr i śnieżynki”. Przy dźwiękach ósemek wystukiwanych na bębenku dzieci śnieżynki biegają swobodnie po sali. Przy wystukiwanych ćwierćnutach powoli opadają na ziemię, a gdy bębenek przestaje grać to znak, że śnieżynki już opadły na ziemię ( dzieci skulone kładą się na podłogę)- ćwiczenie powtarzamy 2 razy.
Śnieżynki chcą się zamienić w wielkie kule więc muszą przykleić do siebie inne niewidzialne śnieżynki. Dzieci śnieżynki turlają się po podłodze raz w jedną stronę raz w drugą tworząc w ten sposób śnieżny wałeczek. Wałeczek trzeba odpowiednio uformować w kulę. Więc wszyscy kładą się na brzuchu z nogami ugiętymi w kolanach i odpychając się rękoma próbują się obracać wokół własnej osi 3 razy w jedną stronę3 razy w drugą ,,Wiatraczki”- ćwiczenie kształtujące świadomość przestrzeni, a teraz siadamy na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach, lekko je uniesionymi i odpychając się rękoma, każdy próbuje obrócić się 3 razy w prawą stronę i 3 razy w lewą- ,, Bączki”- ćwiczenie kształtujące świadomość przestrzeni. Zrobiły się z nas już duże śnieżne kule, więc teraz musimy ulepić małego bałwanka , który będzie się składał z dwóch kul. Każda kulka ma swój znaczek i musi odnaleźć drugą kule z takim samym znaczkiem, aby móc zbudować bałwana. Wszystkie kule ,poruszając się niby samochody bez kół ,odpychając się tylko nogami wyruszają w poszukiwanie drugiej śnieżnej kuli -ćwiczenie kształtujące świadomość przestrzeni ,, Wagoniki- kierowcy”. Kiedy kule już się odnalazły, to teraz można już zacząć lepić bałwana, ale która kula będzie głową, a która brzuszkiem, zaraz się okaże. Dzieci siadają naprzeciwko siebie w siadzie skrzyżnym, chwytają się za ręce i przeciągają się nawzajem w przód i w tył naprzemiennie
,, Piłowanie drzewa”- ćwiczenie na pogłębianie skłonu. Nie udało się kulom dojść do porozumienia. Postanowiły więc że głową zostanie ta, która jest szybsza w jeździe na rowerze- dzieci leżą na plecach na podłodze z nogami uniesionymi i ugiętymi w kolanach. Opierają stopy o stopy partnera i razem wykonują tzw. rowerek. Jednak nawet jazda na rowerze nie rozstrzygnęła sporu, więc śnieżne kule postanowiły napompować się i w ten sposób sprawdzić, która z nich jest większa, a która mniejsza zabawa ,, Pompa”. Dzieci stoją naprzeciw siebie i trzymają się za ręce. Jedno stoi, drugie wykonuje przysiad. Dziecko stojące uginając nogi, wykonuje przysiad, a drugie, prostując nogi, wraca do stania. Następnie dziecko stojące przechodzi do przysiadu, a jego partner wraca do stania.
Okazało się, że wszystkie kule po napompowaniu są takie same, więc każda z nich sama może stać się bałwankiem. Bałwanek ma ręce, nogi, nos, oczy, buzię, kapelusz.
Nagle zaczął padać śnieg – dzieci naśladują padający śnieg , wspinają się wysoko na palce i unoszą ręce do góry ( wdech) i opuszczają ręce wzdłuż ciała ( wydech).
Po długim sporze bałwanki wyruszają w dalszą drogę do Św. Mikołaja i muszą teraz pokonać ogromne zaspy, więc spacerują po Sali z rękoma uniesionymi w bok i wysoko unoszą kolana. Zabawa ,,Śnieżne zaspy”. Bałwanki dotarły do wielkiego lasu gdzie leży wiele powalonych drzew, które należy uprzątnąć. Zabawa bałwanki ciągną drzewo- dzieci ponownie ustawiają się w parach: jedno dziecko jest ściętym drzewem, które leży na ziemi, drugie bałwankiem. Bałwanek ciągnie dziecko-drzewo za nogi po dywanie do wyznaczonego miejsca. Bałwanki bardzo się tą pracą zmęczyły, więc postanowiły dalsza drogę przebyć saniami. Zabawa ,, Bieg zaprzęgów”- jedno dziecko wchodzi w obręcz, zakłada ją sobie pod pachy- jest koniem. Drugie chwyta za obręcz stojąc z tyłu, powozi. Bieg ze zmianą tempa – trucht (wolno), galop( szybko). Niestety sanie się przewróciły a bałwanki, wpadły w śnieg i leżały w nim przodem, twarzami do siebie. Obręcz- sanie upadły między bałwanki. Bałwanki chwyciły je oburącz na szerokości barków, łokcie proste i próbowały je unieść w górę z lekkim skłonem tułowia w tył, jednak im się to nie udało więc wróciły do leżenia i znów spróbowały je unieść- tym razem udało się je podnieść z ziemi- ćwiczenie mięśni grzbietu.
Bałwanki usłyszały w oddali szum rzeki – musiały się jakoś przez nią przedostać. Wymyśliły więc, że przejdą po wąskiej kładce. Zabawa z elementami równowagi ,, Przejdź przez rzeczkę po kładce”. Przejście po ławeczce ręce uniesione w bok, na głowie woreczek. Przedostatnią przeszkodą , która oddziela dzieci od domu Mikołaja jest tunel wydrążony w skale. Dzieci klęczą w szeregu- tworzą tunel. Każde dziecko czołgając się przechodzi przez tunel, tworząc na końcu jego dalszą część. Zabawa ,, Przejdź przez tunel”. Za tunelem jest polana, na której stoi dom Św. Mikołaja, ale bronią do niego dostępu wielkoludy i krasnale, kto potrafi je naśladować może się łatwo do niego dostać. Zabawa ruchowo- naśladowcza ,, Wielkoludy i krasnale”. Dzieci przydźwiękach bębenka maszerują we wspięciu na palcach udając wielkoludy a, przy dźwiękach tamburyna w przysiadzie udając krasnale. Dzieci zatrzymują się przed domem Mikołaja i śpiewają dla niego piosenkę,, Pada śnieg”.

III. Zakończenie.
1. Wszystkie dzieci dotarły na wyznaczone miejsce i zostały pomocnikami Mikołaja. W nagrodę otrzymały medal pomocnika Mikołaja.