Scenariusz przedstawienia szkolnego w oparciu o utwór Antoine'a de Saint-Exupéry'ego "Mały Książę"

Scenariusz przedstawienia na zakończenie roku szkolnego w szkole średniej (ok. 20–30 minut)

SCENA I – POŻEGNANIE PLANETY
(Na scenie Mały Książę. W tle cicha muzyka. Stoi przy symbolicznym globusie/planecie. Trzyma tornister lub walizkę. Pojawia się Narrator.)

Narrator:
„Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu...”
Dziś Mały Książę opuszcza swoją planetę, którą przez lata nazywał Szkołą. Wiele tu przeżył. Poznał innych, był oswojony i sam nauczył się oswajać. Zbliża się czas, by wyruszyć dalej.
Mały Książę (zamyślony):
Czy jestem gotowy? Czy to już? Zostawiam swoje ławki, zeszyty, korytarze... Przyjaciół. A jednak wiem, że muszę iść dalej. Bo szkoła nauczyła mnie czegoś ważniejszego niż wzory i daty. Nauczyła mnie patrzeć sercem.

SCENA II – PLANETY – LEKCJE
(Mały Książę spotyka po kolei postacie symbolizujące przedmioty szkolne lub wartości.)
Uczeń 1 (Planeta Matematyki):
Z nami poznałeś porządek, logikę i dowody. Ale też nauczyłeś się, że nie wszystko w życiu da się policzyć. Wartość przyjaźni? Nie da się jej zapisać we wzorze.
Uczeń 2 (Planeta Historii):
Opowiedziałem Ci o przeszłości, o tym, jak ludzie budowali świat. Ty zbudujesz swój własny. Pamiętaj o wartościach. Bez nich człowiek gubi kierunek.
Uczeń 3 (Planeta Języków):
Słowami wyraziłeś siebie. Nauczyłeś się słuchać i rozumieć. Zrozumienie to początek każdej dobrej rozmowy.
Mały Książę (po chwili):
To nie tylko planety... to ludzie, których spotkałem.
Nauczyciele. Koledzy. Wychowawca.
Każdy zostawił mi cząstkę siebie.

SCENA III – LIS – PRZYJAźŃ
(Mały Książę spotyka Lisa. Siadają naprzeciw siebie. Pauza. Cisza.)
Lis:
Usiadłeś obok mnie. Nie spieszyłeś się. Z czasem zaczęliśmy rozmawiać. Potem czekałem na Ciebie co dzień. Wiesz, co to znaczy? Zostałeś moim przyjacielem.
Mały Książe:
Szkoła nauczyła mnie, że przyjaźń nie dzieje się od razu. Trzeba czasu. Obecności. Ciszy. I wierności. Dziękuję, Lisie.
Lis (wstaje, patrzy w stronę publiczności):
Nie zapomnij: „Dobrze widzi się tylko sercem...”

SCENA IV – NAUCZYCIEL
(Na scenie postać symbolicznego Nauczyciela. Może być ubrany klasycznie. Trzyma dziennik lub książkę.)
Nauczyciel:
Nie zawsze było łatwo. Czasem była cisza, czasem opór. Ale zawsze było warto. Patrzyłem, jak dojrzewasz, jak zaczynasz widzieć więcej. Nie tylko pytania, ale i sens.
Mały Książę (z pokorą):
Nie zawsze rozumiałem, dlaczego wymagacie. Dziś wiem. Dziękuję za cierpliwość. Za to, że wierzyliście nawet wtedy, gdy my nie wierzyliśmy.

SCENA V – RÓŻA
(Róża na podwyższeniu. Symboliczna. Subtelna muzyką w tle.)
Róża:
Byłam trudna. Wymagałam uwagi. Czasem niecierpliwa. Ale tylko dlatego, że mi zależało. Nie widać tego na pierwszy rzut oka. Ale przecież dobrze wiesz...
Mały Książe (ze wzruszeniem):
To, co ważne, dojrzewa powoli. Nie zapomnę Cię. Różo.

SCENA VI – ZAKOŃCZENIE
(Wszyscy na scenie. Narrator wychodzi na przód.)
Narrator:
I tak Mały Książę wyrusza dalej.
Z walizką wspomnień, sercem pełnym przyjaźni i plecakiem doświadczeń.
Mały Książę (do publiczności):
Odchodzę... ale zabieram Was ze sobą. Bo wszystko, co ważne, zostaje w sercu. Dziękuję.
(Muzyka. Kurtyna. Napisy lub plansza: „Do zobaczenia na kolejnej planecie...”)