Mandale

MANDALE

1. MANDALE – obrazy malowane w kole
Mandale są to obrazy malowane w kole. Kolorowanie mandali to ważny aspekt praktyki szkolnej i przedszkolnej. Wprowadza ono w klasie odprężającą ciszę oraz spokój. Dzieciom pozwala zebrać siły psychofizyczne do dalszej pracy. Wykorzystuje się je także podczas zajęć terapeutycznych i zabaw w domu. Mandale mają podwójny aspekt: terapeutyczny oraz edukacyjny. Ich kolorowanie wycisza dzieci nadpobudliwe psychoruchowo, odpręża je i relaksuje. Daje radość tworzenia, zadowolenie ze swojej pracy oraz buduje poczucie własnej wartości. Poza tym jest doskonałym środkiem do pobudzania twórczej aktywności. Jest to dla dzieci zabawa, która w połączeniu z muzyką relaksacyjną daje wspaniałe rezultaty terapeutyczne. Aspekt edukacyjny mandali polega na przygotowaniu dziecka do nauki czytania i pisania poprzez usprawnianie koordynacji wzrokowo – ruchowej i motoryki ręki.

2.MANDALA jako środek terapeutyczny
Pierwszym człowiekiem w Europie, który zwrócił uwagę na działanie mandali na psychikę dziecka, był szwajcarski psychiatra i psychoanalityk Carl Gustaw Jung. Twierdzi on, że mandala pomaga rozdartemu wewnętrznie człowiekowi w odnalezieniu jedności między tym, co w nim świadome i tym, co nieświadome. Skupiając się na środkowym punkcie obrazu mandali, człowiek ma lepszą możliwość odnalezienia swojego „ja”. Uświadomienie swojego „ja” jest z kolei fundamentem właściwego rozwoju osobowości, w którym człowiek z biegiem czasu zaczyna postrzegać siebie jako niepowtarzalną osobę, która sama dla siebie, a zarazem dla innych stanowi prawdziwą wartość. Jung uważa, że malowanie mandali pozwala zupełnie nieświadomie przenieść się w stan medytacji. Dziecko wycisza się wewnętrznie, co pomaga mu odzyskać siły psychiczne. Formą najbardziej efektywną jest malowanie mandali przy blasku świec i dźwiękach wyciszonej muzyki. Może to być muzyka medytacyjna, muzyka lasu czy muzyka naśladująca szum morskich fal lub powiew górskich wiatrów.
Malując systematycznie obrazki – mandale dzieci kształtują
w sobie zdolność koncentracji oraz wzmacniają w sobie gotowość do intensywnego uczestniczenia w zajęciach i podejmowania wymagań stawianych przez nauczyciela. Dzieci agresywne wyciszają się szybko. Uczniowie, którzy są zamknięci w sobie i uczestniczą w zajęciach bez większego zaangażowania, stają się bardziej aktywni i radośni. Malowanie mandali to dla dzieci rodzaj nieświadomej autoterapii.

3.MANDALA, a medytacja dziecka
Jednym z pierwotnych stanów psychicznych każdego dziecka jest stan medytacji. Obserwując dzieci podczas ich zabaw dostrzegamy, że są one całkowicie zaabsorbowane zabawą, koncentrują się na niej tak, jakby cały świat wokół nich nie istniał. „Ja” dziecka i świat zabawy są wtedy czymś jednym. Drogą do wspomnianych rezultatów malowania mandali jest właśnie stan medytacji, w którym dziecko osiąga poziom integracji wewnętrznej. „Zatapia się” ono w czynności malowania, przy czym zaczyna intuicyjnie rozumieć rzeczywistość, którą maluje. Owo zatapianie się oznacza wyzwolenie od wszelkich zbędnych, zewnętrznych wpływów. Podczas malowania od środka do okręgu obrazu bądź odwrotnie, dziecko uczy się zupełnie podświadomie postrzegać samego siebie, kształtować swoje przeżycia i doświadczenia, nadając im określony kierunek. Ma to ogromne znaczenie dla rozwoju samoświadomości dziecka w otaczającym go świecie. Przezwycięża ono w życiu egoistyczną postawę. Odkrywa, że centrum obrazu nie może istnieć bez otaczającej go przestrzeni. Spostrzega, że nie jest „pępkiem świata”, a do swojego istnienia potrzebuje zewnętrznej rzeczywistości, przede wszystkim drugiego człowieka.

4.MANDALA i czary – mary
Słowo mandala pochodzi z Indii. Już przed narodzeniem Chrystusa ludzie żyjący w Indiach znali je. Mandala była dla nich tak ważna, jak ważny dla nas jest krzyż. Była najważniejszym symbolem religijnym starożytnych Hindusów. Malowanie zawsze rozpoczynali od środka koła i szkicowali wokół niego różne figury, rośliny, aż wreszcie powstawał obraz w kształcie koła. Tematyka tych kolistych obrazów była bardzo różnorodna.
Mieszkańcy Tybetu nazywali mandale „kołami życia”. Tworzyli oni mandale używając do nich piasku. Sypali go na ziemię rzeźbiąc różne figury w kształcie koła, przypominające bujne życie przyrody. Były to sceny z życia ptaków, roślin i zwierząt.
Aborygeni wierzyli, że przyroda jest Bogiem i matką, która ich żywi. Byli przekonani, że wszystko, co ma formę koła, jest czymś nadzwyczajnym, cudownym i może czynić czary. Rysowali na ziemi przy pomocy swoich oszczepów ogromne koła, wierząc przy tym, że ziemia zaczarowana takimi kołami przyniesie plon, aby nikomu nie brakło pożywienia. Podobne wierzenie mieli tez Indianie. Również dla nich przyroda miała wielką moc, która daje siłę wzrostu dla wszystkiego, co żyje. Swoje mandale nazywali „kołami leczniczymi”. Były przepiękne, kolorowe, utworzone z różnych kamieni, traw i kwiatów. Często modlili się przed nimi, odkrywając w nich obecność samego bóstwa.

5. Tematyka mandali:
- Pory roku → wiosna, lato, jesień, zima
- Zoomorficzne
- Ornamentalne
- Geometryczne
- Patriotyczne
- Biblijne i inne

6.Jak pracować z MANDALĄ?
- Zapewnij dziecku spokój, włącz relaksacyjną muzykę;
- Przypomnij, że należy kolorować mandale ruchem spiralnym w
kierunku od środka do krawędzi koła lub odwrotnie;
- Nie ingeruj w wybór kolorów i dalszą pracę dziecka;
- Nigdy nie krytykuj jego wysiłków;
- Zbieraj prace dziecka – powstanie z nich piękna, kolorowa
książeczka, która może być inspiracją do tworzenia własnych
mandali;
- Spełniaj tylko rolę obserwatora i doradcy;