Kim będę, jak dorosnę? Scenariusz zajęć

Temat zajęć: „Kim będę, jak dorosnę?”

•Cele główne:
- doskonalenie umiejętności wypowiadania się na określony temat
- kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi
i dziećmi, zgodne funkcjonowanie w zabawie i w sytuacjach zadaniowych
- wdrażanie dzieci do dbania o bezpieczeństwo własne i innych
- utrwalanie wiadomości na temat wybranych zawodów
- kształtowanie prawidłowych postaw w sytuacji zagrożenia
- utrwalenie przez zabawę numerów służb ratowniczych: pogotowia ratunkowego – 999, policji – 997, straży pożarnej – 998
- rozwijanie świadomości własnego ciała
- rozwijanie ogólnej sprawności ruchowej

•Cele operacyjne:
Dziecko:
- swobodnie wypowiada się na określony temat
- umie współpracować w zespole
- umie wyjaśnić, czym zajmuje się osoba wykonywująca dany zawód
- odgaduje zagadki słowne i potrafi przewidzieć tematykę zajęć na ich podstawie
- wie, w jakich sytuacjach należy wezwać odpowiednie służby
- zna numery telefonów alarmowych
- układa historyjkę obrazkową, ustala kolejność i opowiada przebieg zdarzeń
- wie, w jakich sytuacjach należy wezwać odpowiednie służby.
- odczytuje wyrazy
- aktywnie uczestniczy w zabawach ruchowych

•Realizacja podstawy programowej: I 5; II 1, 7, 9; III 2, 5, 7, 8; IV 2, 4, 5, 20;

•Metody:
- ruchu rozwijającego W. Sherborne
- słowne
- oglądowe
- działań praktycznych

•Formy:
- indywidualna
- grupowa
- zbiorowa

• Środki dydaktyczne: komputer; głośniki do komputera; dzwoneczek; przedmioty kojarzące się z wybranymi zawodami; ilustracje przedstawiające przedstawicieli wybranych zawodów; atrybuty charakterystyczne dla wybranych zawodów; piłka; nagranie dźwięku syreny alarmowej; szarfy w trzech kolorach; pudełka z zagadkami; koła- kierownice; plansze z numerami alarmowymi (997, 998, 999); zdjęcia (historyjki obrazkowe) z sytuacjami wymagającymi interwencji służb ratunkowych

•Przebieg zajęć:

1. Zabawa ruchowa wg metody ruchu rozwijającego W. Sherborne „Pociąg” (uderzanie piętami w podłogę, unoszenie ich wysoko w pozycji siedzącej):

Rusza pociąg,
tchu nabiera,
jedzie szybko,
pędzi teraz,
uuuuuuuuuuuuu!
Jesteśmy w (Pęgowie).. dzieci podają nazwę miejscowości

2. Zabawa z piłką „Kim będę, jak dorosnę?”. Wszyscy siedzą w kole na dywanie. Nauczyciel rzuca piłkę kolejno do każdego dziecka. Łapiące piłkę dziecko przedstawia się
z imienia i mówi, kim chciałoby zostać w przyszłości (np. Jestem Ania, chcę być nauczycielką) i odrzuca piłkę do nauczyciela

3. Zagadki z pudełka. Nauczyciel mówi: Pięknie się przedstawiliście i już wiem, kim chcielibyście być w przyszłości. Teraz odgadnijcie, o jakich zawodach będziemy dzisiaj rozmawiać. W tych trzech paczuszkach ukryły się pewne niespodzianki – zagadki. Nauczyciel prosi poszczególne dzieci o otwarcie kolejnych pudełek (białego, czerwonego i niebieskiego) i odczytuje zagadkę wyjętą z pudelka przez wyznaczone dziecko:
• Zagadka 1 (z niebieskiego pudełka) Ten ktoś dba o porządek na drodze, pilnuje, by kierowca wolno jechał, by bezpieczny był pieszy i dziecko na hulajnodze. (policjant)
Nauczyciel pyta: Czy pamiętacie numer na posterunek policji? Nauczyciel wyciąga kartkę
z rozwiązaniem spod kartki z zapisaną zagadką – rekwizyt, postać policjanta i numer 997
• Zagadka 2 (z czerwonego pudełka) Taki zawód – to wyzwanie, bo on zawsze jest gotów na wezwanie. Przy pożarze, czy powodzi – on nas nigdy nie zawodzi. (strażak)
Nauczyciel pyta: Czy pamiętacie numer straży pożarnej? Nauczyciel wyciąga kartkę
z rozwiązaniem spod kartki z zapisaną zagadką – rekwizyt, postać strażaka i numer 998
• Zagadka 3 (z białego pudełka) Kto to jest, czy wiesz... Leczy dzieci i dorosłych też. On chętnie pomoże każdemu w niedoli lub przepisze smaczny syrop, gdy gardło cię boli. (lekarz)
Nauczyciel pyta: Czy pamiętacie numer telefonu na pogotowie ratunkowe? Nauczyciel wyciąga kartkę z rozwiązaniem spod kartki z zapisaną zagadką – rekwizyt, postać lekarza i numer 999
Dokonywanie analizy i syntezy głoskowej i sylabowej nazw wyżej wymienionych zawodów

4. Historyjki obrazkowe. Nauczyciel dzieli dzieci na trzy grupy- każda grupa otrzymuje szarfę w innym kolorze (pogotowie ratunkowe- żółty; policja- niebieski; straż pożarna- czerwony). Każda grupa otrzymuje ilustracje sytuacji wymagających interwencji służb ratunkowych. Ich zadaniem jest opowiedzenie i ułożenie historyjki zachowując kolejność wydarzeń. Na dywanie leżą plansze – kartki w trzech kolorach z napisami: POGOTOWIE RATUNKOWE (żółta), STRAŻ POŻARNA (czerwona), POLICJA (niebieska). Nauczyciel prosi dzieci o przyporządkowanie ich do odpowiedniej sytuacji- grupy

5. Zabawa dydaktyczna „Syrena alarmowa”. Nauczyciel odtwarza nagranie dźwięku syreny alarmowej i pyta: Czy słyszeliście już kiedyś takie sygnały? Pamiętacie, w jakiej sytuacji słyszeliście te dźwięki? Dzieci podają znane im z życia przykłady, np. jak był pożar lub kiedy starsza pani zasłabła w sklepie

6. Zabawa ruchowa „Uwaga: wyjazd – wjazd- ruszamy na pomoc w sytuacji zagrożenia”- reakcja na polecenie. Dzieci są podzielone na trzy grupy. Otrzymują koła symbolizujące kierownice i jako pojazdy służb ratowniczych siedzą w trzech okręgach na dywanie, gotowe do wyjazdu. Na opisaną przez nauczyciela sytuację i komendę: wyjazd – naśladując sygnał syreny alarmowej, ruszają do akcji (biegają po całej sali). Wracają na swoje miejsce na hasło: powrót
Wymieniane przez nauczyciela sytuacje zagrożenia:
• wysoka gorączka u niemowlaka; (pogotowie)
• wypadek drogowy; (policja, straż pożarna, pogotowie)
• pożar; (straż pożarna)
• bójka na festynie; (policja)
• zasłabnięcie starszej pani w sklepie; (pogotowie)
• włamanie do banku; (policja)
• powódź; (straż pożarna)
• wypadek kolejowy. (policja, straż pożarna, pogotowie ratunkowe)

7. Ćwiczenie relaksacyjne, pożegnanie „Lekcja ciszy” wg metody ruchu rozwijającego W. Sherborne- na dźwięk dzwonka, dziecko, którego imię wypowie N. wstaje po cichu i siada na swoim miejscu przy stoliku