Sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego - dyplomowanie

Sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego nauczyciela mianowanego ubiegającego się o stopień nauczyciela dyplomowanego

Czas trwania stażu: 01.09.2017 – 31.05.2020r.

PREZENTACJA DOROBKU ZAWODOWEGO
SPRAWOZDANIE Z REALIZACJI PLANU ROZWOJU ZAWODOWEGO

Pracę zawodową na stanowisku nauczyciela przedszkola rozpoczęłam 1 października 2009 roku w oddziale przedszkolnym w Zespole Szkolno – Przedszkolnym w Marciszowie, po ukończeniu studium podyplomowego z Zintegrowanej Edukacji Wczesnoszkolnej i Przedszkolnej w Wałbrzyskiej Wyższej Szkole w tym samym roku. W latach 2003 – 2006r. Uczęszczałam na studia licencjackie o kierunku język polski w Kolegium Karkonoskim w Jeleniej Górze. Następnie w latach 2006-2008 ukończyłam studia magisterskie na kierunku pedagogika w Dolnośląskiej Szkole Wyższej we Wrocławiu. Jednak to studia podyplomowe, dzięki którym uzyskane kwalifikacje uprawniają mnie zarówno do pracy na stanowisku nauczyciela przedszkola, jak też na stanowisku nauczyciela klas I – III w szkole podstawowej, wytyczyły moją drogę zawodowa, z której jestem obecnie w pełni usatysfakcjonowana. Dzięki swojemu zaangażowaniu i satysfakcji z pracy, którą wykonuję w 2016 roku otrzymałam akt nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela mianowanego.

Od pierwszych dni pracy zawodowej podstawę mojego działania stanowiło rozwijanie umiejętności dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych. Wynikało ono zarówno z moich zainteresowań jak również z faktu, że powierzone zostało mi zadanie bardzo trudne i wymagające stałego doskonalenia warsztatu pracy – tworzenie podwalin edukacji dla dzieci w przedziale wiekowym 3-6lat.

Podejmując decyzję o podjęciu stażu na stopień nauczyciela dyplomowanego poddałam się przede wszystkim autorefleksji. Dokładnie przemyślałam moje dotychczasowe doświadczenie merytoryczne i metodyczne zdobyte w ciągu dziesięciu lat pracy zawodowej. Powtórnie przeanalizowałam dokumentację szkoły. Kolejnym etapem była analiza przepisów prawa oświatowego dotyczącego awansu zawodowego na stopień nauczyciela dyplomowanego.

§ 8 ust. 2 pkt. 1
Uzyskanie pozytywnych efektów w pracy dydaktycznej, wychowawczej lub opiekuńczej na skutek wdrożenia działań mających na celu doskonalenie pracy własnej i podnoszenia jakości pracy przedszkola.

1. Analiza wymagań związanych z własnym awansem zawodowym

Złożenie wniosku o otwarcie stażu nauczyciela mianowanego na nauczyciela dyplomowanego w dniu 01.09.2017r. poprzedziłam dokładną analizą prawa oświatowego w/w zakresie. Podstawą prawną osiągnięcia zamierzonego celu, jakim jest uzyskanie stopnia nauczyciela dyplomowanego stanowi:
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dn. 01 marca 2013 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli( z póź. zmianami)
• Karta Nauczyciela – Art. 9 – Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r (z późn. zmianami).
Następnym zadaniem, które podjęłam było opracowanie planu rozwoju zawodowego, który został zaakceptowany przez Dyrektora Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Marciszowie.

Efekty podjętych działań:
 Poszerzanie wiedzy dotyczących aspektów prawnych awansu zawodowego.
 Poznanie wymagań niezbędnych do uzyskania stopnia awansu zawodowego na nauczyciela dyplomowanego.
 Poznanie sposobu dokumentowania dorobku zawodowego.

2.Systematyczne poszerzanie swojej wiedzy i umiejętności zawodowych poprzez udział w różnych formach doskonalenia.

Realizacja tego zadania to obowiązek każdego nauczyciela. Moim celem był i jest ustawiczny rozwój doskonalący pedagogiczne umiejętności. Jestem nauczycielem otwartym na wszelkie nowości, które pozwalają mi nabywać nowe umiejętności i doskonalić warsztat pracy. W miarę możliwości starałam się korzystać z różnych form doskonalenia, co dawało mi satysfakcję zawodową, podnosiło jakość mojej pracy i tym samym pracy oddziału przedszkolnego, w którym pracuję.

Przez okres trwania mojego stażu doskonaliłam swoje umiejętności poprzez udział w:
- warsztatach metodycznych,
- radach pedagogicznych i szkoleniowych,
- kursach,
- szkoleniach,
- konferencjach.

Kierując się osobistymi zainteresowaniami, celami i potrzebami placówki, jak również potrzebami dziecka, uczestniczyłam w następujących formach doskonalenia:
 Aktywność dziecka jako podstawa jego rozwoju.

 Gra w kolory – radość ze zdobywania wiedzy.

 Nawa podstawa programowa – nowy rozdział w życiu przedszkola.

 Ruch, muzyka, emocjonalna ekspresja jako efektywny sposób na sukces edukacyjny.

 Zmiany prawne po 1 września 2017r w przedszkolach.

 Edukacja przez zmysły, czyli jak mądrze angażować doświadczenia zmysłowe dziecka w edukację.

 Ocena pracy nauczyciela – według nowych przepisów prawa oświatowego.

 Pomysł na zmysły, czyli zabawy z wykorzystaniem elementów integracji sensorycznej. Jak edukacja muzyczna wpływa na wszechstronny rozwój dziecka?

 Awans zawodowy nauczycieli – zmiany przepisów od 1 września 2018r.

 Z Hopsem na trampolinie, czyli jak dbać o zdrowie i kondycję fizyczna przedszkolaków.

 Po co dziecku autonomia. Pedagogika pozytywna.

 Wiosna jest kobietą.

 Jak wspomagać rozwój emocjonalny dzieci?

 Mózg dziecka w przedszkolu.

 Wspieranie rozwoju kompetencji kluczowych poprzez muzyczno – rytmiczne zabawy aktywizujące w wychowaniu przedszkolnym.

 Jak budować dobre relacje? Rozwój umiejętności społecznych: empatii i krytycznego myślenia.

 Motywuj jak mistrz! Jak skutecznie motywować dzieci.

 Kompetencje kluczowe w wychowaniu przedszkolnym.

 Sprawdzone sposoby na budowanie pozytywnych relacji w grupie.

 Ja i moja szkoła na nowo.

 Myślenie krytyczne jako niezbędna kompetencja XXI w.

 Trudne emocje u dzieci. Jak reagować.

 Kompetencje kluczowe – kodowanie z matą.

 Halo czy ktoś mnie słyszy – rola nauczyciela w relacjach grupy.

 Nauczanie zdalne przedszkolaków.

 ABC pracy zdalnej w wychowaniu przedszkolnym.

 Emocji mam pełen dzban – jak pracować z emocjami przy wykorzystaniu muzyki.

 Zakończenie stażu na stopień nauczyciela dyplomowanego.

 Jak u przedszkolaka budować kompetencje XXI wieku – drogowskazy zrównoważonego życia?

 Wielka przygoda matematyczna - powiadania matematyczne.

 Strachy, lęki i trudne sytuacje życiowe dzieci. Jak rozumieć i wspierać dzieci w trudnych sytuacjach?

 Przedszkolna rzeczywistość po 6 maja 2020r.

 Rozwijanie kompetencji twórczych przedszkolaka.

W pozyskiwaniu nowatorskich, innowacyjnych rozwiązań pomogło mi również studiowanie literaturze fachowej:
 M. Bogdanowicz „Metoda Dobrego Startu”.

 M. Bogdanowicz „Przygotowanie do nauki pisania - ćwiczenia grafomotoryczne według Hany Tymichovej”.

 M. Kwaśniewska, W. Żaba – Żabińska „Pomagamy dzieciom w badaniu świata. Zabawy badawcze”.

 B. Zakrzewska „Każdy przedszkolak dobrym uczniem w szkole”.

 E. Gruszczyk-Kolczyńska „Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla dzieci, które rozpoczną naukę w szkole”.

 J. Cieszyńska „Kocham czytać”.

 A. Faber, E. Mazlish „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły”.

 „One są wśród nas” – publikacja MEN w ramach rządowego programu „Bezpieczna i Przyjazna Szkoła”.

Na bieżąco śledziłam również publikacje znanych czasopism:
 „Bliżej przedszkola.”

 „Życie szkoły.”
Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 doskonalenie własnego warsztatu pracy, pogłębianie własnych zainteresowań,
 poznanie technik i sposobów podnoszenia motywacji dzieci,
 posiadanie wiedzy niezbędnej w skutecznym planowaniu swoich działań mających na celu systematyczne podnoszenie poziomu motywacji dzieci,
 przeanalizowanie sytuacji trudnych w pracy nauczyciela, poznanie skutecznych technik pracy z pojedynczym uczniem i grupą, sposobów komunikowania się z dziećmi niedostosowanymi społecznie,
 wzbogacenie wiedzy dotyczącej technik wspierających dzieci w radzeniu sobie z trudnymi sytuacjami.
Efekty wynikające z podjętych działań – dla dziecka:
 możliwość uzyskania wielokierunkowej pomocy specjalistycznej,
 zajęcia z wykorzystaniem nowych pomysłów.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 wykorzystanie zdobytej wiedzy i umiejętności w celu podnoszenia jakości pracy,
 usprawnienie realizacji działań dydaktyczno – wychowawczych w szkole,
 lepsza organizacja warsztatu pracy i odpowiedni dobór metod pracy,
 bardziej efektywna praca z podopiecznym,
 dbanie o bezpieczeństwo w szkole.

3. Pełnienie dodatkowych funkcji w przedszkolu powierzonych przez dyrektora.

W czasie trwania stażu uczestniczyłam w realizacji zadań edukacyjnych i wychowawczych wynikających ze statutu placówki. Jako członek rady pedagogicznej brałam udział w jej posiedzeniach, ponadto aktywnie uczestniczyłam w uwzględnionych w harmonogramie pracy przedszkola posiedzeniach szkoleniowych. Współpracowałam z organami przedszkola, tj. z Dyrektorem, Radą Pedagogiczną i Radą Rodziców. Starałam się rzetelnie i czynnie współuczestniczyć w przygotowaniu dokumentów organizujących pracę przedszkola tj. statutu, regulaminu przedszkola, regulaminu wycieczek i spacerów, programu wychowawczo – profilaktyczny, programu preorientacji zawodowej, programu adaptacyjny.

Od dwóch lat jestem przewodniczącym komisji rekrutacyjnej naszego przedszkola.
Zajmuję się także dokumentowaniem wydarzeń z życia przedszkola prowadząc i tworząc stronę przedszkola oraz grupę na portalu społecznościowym.
Co roku aktywnie włączałam się w organizację Dni Otwartych w przedszkolu, które przybliżają rodzicom i dzieciom naszą placówkę.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 praca w kilku zespołach rozwinęła moje umiejętności organizacyjne,
 podniesienie jakości własnej pracy,
Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 podniesienie jakości pracy przedszkola,
 promowanie placówki w środowisku lokalnym,
 pozyskiwanie nowych wychowanków.

4. Współpraca z rodzicami
Współpracuję z rodzicami zarówno podczas spotkań zbiorowych jak i indywidualnych. Zintegrowanie rodziców ze społecznością szkolną jest bardzo ważne. To rodzice bowiem decydują o tym, co dzieje się z ich dzieckiem. Pozyskanie ich zaufania i współpraca jest więc kluczowe i daje gwarancję sukcesu. Staram się zatem integrować rodziców ze środowiskiem szkolnym poprzez stały kontakt.
Raz w miesiącu jestem do dyspozycji rodziców odwiedzających szkołę w ramach „Dni otwartych przedszkola”. Przekonałam się, że tylko prawidłowa współpraca przedszkola z rodzicami pozwala na szybką interwencje i rozwiązanie wielu problemów, nie dopuszczając do przerodzenia się ich w trudne sytuacje .
To rodzice pełnią główna rolę w wychowaniu swoich dzieci, przekazują im pozytywne wzorce, uczą przestrzegania norm i zasad. Zadaniem nauczyciela jest wspieranie ich działań oraz udzielenia fachowej pomocy w przezwyciężaniu trudności i problemów, których współczesny świat dostarcza coraz więcej. Za każdym razem gdy organizowałam uroczystości, zapraszałam najbliższa rodzinę dzieci. Osoby te chętnie angażowały się w przedsięwzięcia. Wśród takich spotkań wymienić mogę:
• „Jak zmotywować dziecko do nauki?”
• „Pasowanie na przedszkolaka”
• „Dzień Kobiet”
• „Piknik rodzinny”

Inną formą spotkań z rodzicami, jaką realizowałam, były spotkania towarzyskie z okazji uroczystości i imprez grupowych takich jak: początek i zakończenie roku przedszkolnego, Dzień Mamy, Dzień Babci i Dziadka, Bal karnawałowy, Dzień rodziny.
W styczniu 2020r z inicjatywy przedstawicieli Rady Rodziców został zorganizowany bal przebierańców dla całej placówki. Rodzice staneli na wysokości zadania, bardzo się zaangażowali. Na balu były różne atrakcje, o które zadbali. Ja jako wychowawca wspierałam ich jak mogłam, pomagałam w strojeniu sali i zorganizowałam dla przedszkolaków i ich rodziców kilka konkursów.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 nawiązanie pozytywnej współpracy z rodzicami,
 bieżące informowanie rodziców o sytuacji szkolnej dziecka, jak również otrzymywanie informacji zwrotnej o sytuacji domowej dziecka,
Efekty wynikające z podjętych działań – dla dziecka:
 poczucie wsparcia ze strony rodziców i przedszkola,
 możliwość prezentacji własnych osiągnięć,
 integracja grupy,
 budowanie przyjemnej i życzliwej atmosfery w grupie.
Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 rozwiązywanie wielu problemów szkolnych dzieci w porozumieniu z rodzicami,
 dobry wizerunek szkoły.
Efekty wynikające z podjętych działań – dla rodzica:
 zwiększenie świadomości rodziców na temat ich roli w procesie wychowania dzieci,
 stworzenie realnego poczucia wspomagania procesu wychowania dziecka poprzez szkołę,
 zaangażowanie w życie szkoły, poznanie sposobów działania i procedur w niej obowiązujących,
 zaangażowanie rodziców w działanie na rzecz grupy, przedszkola, szkoły.

5. Aktywna realizacja zadań opiekuńczych i dydaktyczno-wychowawczych

Poprzez uczestnictwo w różnorodnych działaniach, wzbogaciłam swoją wiedzę oraz nabyłam umiejętności z zakresu organizowania i przeprowadzania zintegrowanych działań edukacyjnych. Swój warsztat pracy starałam się poszerzać o nowe metody nauczania, zwłaszcza te aktywizujące. Poznałam różnorodne formy pracy z dziećmi i techniki wspomagające w czasie zajęć rozwój dziecka. Zaangażowanie moich podopiecznych motywowało mnie do stosowania następujących metody aktywizujące:

 zabawy w kręgu,
 metody rozwijające świadomość ciała,
 zabawy paluszkowe i wierszyki-masażyki,
 kinezjologia edukacyjna,
 metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne,
 Dziecięca Matematyka Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej,
 Metoda Dobrego Startu,
 pedagogika zabawy,
 muzykoterapia,
 metody Kniessów, Orffa, Labana,
 zabawy grafomotoryczne,
 drama,
 zabawy rytmiczne,
 różnorodne techniki plastyczne.

Na zajęciach pokazywałam dzieciom, że nauka w przedszkolu nie musi być nudna i trudna, ale że może być zabawą, która sprawia radość. Często stosowałam zagadki, zabawy dramowe, scenki sytuacyjne, zabawy ruchowo-muzyczne, piosenki, zabawy organizacyjno - porządkowe, tematyczne, manipulacyjne.
W swojej pracy z dziećmi kładłam duży nacisk na metody pracy kształtujące przyjazny stosunek do przyrody. Są to między innymi: wycieczki, spacery, zabawy przyrodnicze, aktywne włączanie się we zbiórki makulatury czy nakrętek. Starałam się zaszczepiać u dzieci, z którymi pracowałam dbałość o otoczenie, dlatego też moi podopieczni aktywnie uczestniczyli w zajęciach, konkursach i akcjach promujących właściwą postawę wobec środowiska.
Według mnie przekazywanie dzieciom podstawowych wiadomości na temat świata przyrody i świata społecznego powinno odbywać się przede wszystkim poprzez bezpośredni ich kontakt ze środowiskiem, podczas konkretnych obserwacji i działań w bliższym i dalszym otoczeniu. Dlatego w ciągu trwania stażu organizowałam wycieczki krajoznawczo-turystycznych oraz wyjazdy do kina i wyjścia na teatrzyki.
Wycieczki turystyczno-edukacyjne to stały i ważny element mojej pracy wychowawczo - dydaktycznej. Głównym celem wycieczek jest wprowadzanie dzieci w naturalne środowisko przyrodniczo-społeczne. Pomagają one zrozumieć wiele zjawisk i zależności zachodzących w przyrodzie i życiu społecznym. Wyjścia i wycieczki pełnią także walory wychowawcze. Pomagają moim wychowankom w kształtowaniu nawyków właściwego zachowania się w środkach masowej komunikacji, miejscach użyteczności publicznej, w różnych grupach społecznych. Dzieci uczą się kulturalnego sposobu porozumiewania się między sobą, samodzielności i zaradności w nowych sytuacjach społecznych. Wycieczki stanowią także doskonałą okazję do integracji grupy. W czasie trwania stażu systematycznie organizowałam ze swoją grupą wycieczki do najbliższych miast, ale również po okolicy, umożliwiając wychowankom poznanie zarówno dalszego jak i najbliższego środowiska społeczno-przyrodniczego. Dzieci były na wycieczkach w pobliskich sklepach, na poczcie, na łące, w lesie, sadzie, w sali zabaw, kinie, teatrze oraz na warsztatach.

Wzbogacając swój warsztat pracy, samodzielnie wykonywałam pomoce dydaktyczne do codziennych zajęć (plansze, karty dydaktyczne, historyjki obrazkowe, puzzle, zdjęcia, karty pracy). Wzbogaciłam również własną kolekcję muzyczną o płyty CD z bajkami i piosenkami dla dzieci w wieku przedszkolnym a także płyty CD z różnymi rodzajami muzyki (poważna, taneczna, relaksacyjna).
Sala, w której prowadziłam zajęcia była atrakcyjna dla dzieci i rodziców, którzy zawsze z dużym zaciekawieniem przyglądali się gazetkom i dekoracjom wykonanym przeze mnie. Dbałam o to, by miały one ciekawą, czasami wręcz oryginalną formę. Stworzyłam w sali kąciki zainteresowań, kącik książki, muzyczny, kącik kreatywny, kącik przyrodniczy, dziecięcy ogródek. Wytwory te z całą pewnością integrowały grupę przedszkolną. Ważnym elementem pracy wychowawczej było również tworzenie „kontraktów grupowych” razem z dziećmi na początku każdego roku szkolnego. To w nich zawierałam normy i zasady, które dzieci starały się przestrzegać podczas pobytu w przedszkolu. Stworzyłam też kącik do pracy indywidualnej z dziećmi, w którym mogłam prowadzić zajęcia wyrównawcze i zajęcia z dziećmi zdolnymi.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 poznanie nowych metod aktywizujących dzieci,
 uatrakcyjnianie zajęć,
 poszerzenie swojego warsztatu pracy,
 satysfakcja z kulturalnego zachowania dzieci

Efekty wynikające z podjętych działań – dla dziecka:
 atrakcyjne zajęcia,
 poznanie środowiska lokalnego,
 obcowanie z przyrodą,
 szacunek do otoczenia,
Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 poprzez właściwe zagospodarowanie sali i jej dekorację podniosłam prestiż przedszkola.

§8 ust.2. pkt 2 rozporządzenia:
Wykorzystanie w pracy technologii informacyjnej i komunikacyjnej

1.Organizacja warsztatu pracy przy użyciu technik komputerowych.

Współczesna edukacja nie może obyć się bez korzystania z nowoczesnej technologii komputerowej, a tym samym bez nauczycieli znających podstawy obsługi komputera i korzystających z programów komputerowych. Również i w moim życiu technologia komputerowa odgrywa bardzo ważną rolę. Komputer stał się powszechnie stosowanym przeze mnie narzędziem pracy. Codziennie używam go zarówno do celów zawodowych jak i osobistych. Jest narzędziem znacznie ułatwiającym mi pracę oraz źródłem dostępu do najnowszych informacji. Technologię komputerową i informacyjną wykorzystuję w swojej pracy zarówno na zajęciach zorganizowanych, jak i do przygotowywania pomocy dydaktycznych, wyszukiwania informacji, samokształcenia, opracowywania graficznego wszelkich materiałów potrzebnych do pracy pedagogicznej.

Dzięki technologii komputerowej moja dokumentacja nauczyciela - wychowawcy prowadzona jest przejrzyście, estetycznie i czytelnie. Warsztat pracy jest uporządkowany i na bieżąco udoskonalany. Wykorzystując technologię komputerową, opracowałam następujące dokumenty i pomoce dydaktyczne:

• arkusze obserwacji dziecka,
• miesięczne plany pracy dydaktyczno-wychowawczej,
• scenariusze zajęć i uroczystości,
• karty pracy o zróżnicowanym stopniu trudności do indywidualnej pracy z dzieckiem,
• sprawozdania przebiegu pracy dydaktyczno-wychowawczej,
• przygotowanie dokumentów w ramach pracy w zespołach WDN i PPP,
• przygotowanie materiałów w ramach pedagogizacji rodziców (referaty, artykuły),
• szata graficzna i materiały do kącika informacyjnego grupy,
• zaproszenia, dyplomy, podziękowania,
• dekoracje sali,
• plakaty, postery, historyjki obrazkowe, rebusy.

Komputer jest narzędziem, który stanowi nową jakość w grupie tzw. pomocy dydaktycznych. Niewątpliwym walorem komputera dla dziecka jest jego atrakcyjność, która wywołuje pozytywną motywację do przyswajania nowych informacji, pobudza jego aktywność własną. Na swoich zajęciach z dziećmi codziennie korzystam ze środków audiowizualnych takich jak: filmy wideo, filmy na DVD, programy multimedialne (w postaci gier, encyklopedii przyrodniczych, atlasów zoologicznych, atlasów botanicznych i przyrodniczych), a przede wszystkim płyty CD z muzyką. Magnetofon również stał się nieodzownym narzędziem mojej pracy. Podczas wielu lat zgromadziłam pokaźną płytotekę, którą dzielę się również z pozostałymi koleżankami. Odtwarzane melodie i piosenki uatrakcyjniają zajęcia, służąc nie tylko do nauki piosenek, ale również do zajęć relaksacyjnych, plastycznych, tanecznych, uroczystości grupowych i przedszkolnych.
Doskonałym środkiem przekazywania informacji jest prezentacja multimedialna. Angażuje ona odbiorcę, wzbudza jego ciekawość i ma dużą siłę oddziaływania. Przygotowałam i zaprezentowałam na zajęciach dzieciom wiele prezentacji w programie Power Point. Prezentacje te wyświetlałam podopiecznym za pomocą laptopa, DVD z USB lub projektora multimedialnego. Potrafię obsługiwać każdy z wyżej wymienionych sprzętów.
Prezentacje multimedialne wykorzystuję także podczas imprez przedszkolnych przygotowanych przeze mnie np. prezentacja przygotowana z okazji Światowego Dnia Pluszowego Misia, czy z okazji Dnia Babci i Dziadka.
W swojej pracy wspieram się, wykorzystując aparat, przy pomocy którego utrwalam najważniejsze chwile z życia przedszkolnego. Samodzielnie zgrywam i obrabiam zdjęcia. Opracowane materiały multimedialne zamieszczam na stronie internetowej przedszkola oraz przedstawiam rodzicom i koleżankom z pracy. Już od kilku lat przygotowuję płytę z nagraniem ważnych wydarzeń z życia grupy i przedszkola, i przekazuję ją rodzicom w formie pamiątki na zakończenie oddziału przedszkolnego.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 usprawnienie sporządzania i uporządkowanie dokumentacji przedszkolnej,
 prowadzenie dokumentacji przedszkolnej w przejrzysty, czytelny i estetyczny sposób,
 uporządkowanie i bieżące doskonalenie własnego warsztatu pracy,
 skompletowanie komputerowo przygotowanych i opracowanych materiałów dydaktycznych.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla dziecka:
 podniesienie atrakcyjności zajęć,
 wyraźne zwiększenie motywacji do pracy poprzez wykorzystanie technik komputerowych,
 urozmaicenie zajęć.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 wykształcenie w każdym dziecku rozumienia podstaw technologii informacyjnej oraz umiejętności jej stosowania,
 wykorzystanie technologii informacyjnych w różnych obszarach kształcenia, jako pomoc, środek, narzędzie w procesie uczenia się.

2.Wykorzystanie Internetu, jako dodatkowego źródła informacji. Formy komunikacji.

Internet to nieograniczone źródło wiedzy, bezpośrednio przydatnej w codziennej pracy nauczyciela. Podczas trwania stażu wykorzystywałam Internet do pracy dydaktyczno-wychowawczej, poprzez wyszukiwanie informacji na różne tematy. Internet był dużą pomocą przy organizacji uroczystości przedszkolnych, pozwalał mi także w szybki sposób zdobyć informacje na temat spotkań dokształcających, a także konkursów. Wielokrotnie odwiedzałam portale edukacyjne, albowiem można w nich znaleźć niemalże wszystko co dotyczy edukacji.

Często odwiedzałam następujące strony internetowe:
• www.bliżejprzedszkola.pl
• www.eDziecko.pl
• www.przedszkolaki.pl
• www.eduseek.pl
• www.czasdzieci.pl
• www.edu.com.pl
• www.eduforum.pl
• www.eduinfo.pl
• www.edukator.net.pl
• www.edupisc.com
• www.eduseek.interklasa.pl
• www.inteligent.pl
• www.interklasa.pl
• www.literka.pl
• www.oswiata.org.pl
• www.profesor.pl
• www.scholaris.pl
• www.wychowanie.pl

Szczególnie przydatne w mojej pracy okazały się strony www.men.gov.pl, www.wsip.com.pl, www.gow.pl. Zawierają one poradniki metodyczne dla nauczyciela i propozycje konkretnych rozwiązań edukacyjnych. Na stronach tych działa również forum dyskusyjne, które pozwala na wymianę doświadczeń i refleksji. Często odwiedzałam również strony Dolnośląskiego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Jeleniej Górze, oraz Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Kamiennej Górze. Znajdowałam tam wiele potrzebnych informacji np. o prowadzonych kursach i szkoleniach. Odwiedzam też fora internetowe dla nauczycieli wychowania przedszkolnego, dzięki czemu mam możliwość wymiany poglądów i dzielenia się wiedzą z innymi.

Posiadam własną skrzynkę pocztową, która służy mi do komunikowania się z innymi nauczycielami. Na pocztę często dostaję informacje o ciekawych szkoleniach i o innowacjach w oświacie.
Od kilku lat prowadzę podstronę przedszkola, którą samodzielnie stworzyłam. Umieszczam na niej informacje z życia przedszkola oraz prowadzę galerię. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom rodziców założyłam również grupę na Facebooku. Na bieżąco umieszczam na niej posty z życia grupy, którą proponuję ciekawe artykuły dla rodziców i zachęcam rodziców wspólnych zabaw ze swoimi pociechami.
Znajomość technologii informatycznej przydaje mi się także podczas realizacji założeń ogólnopolskich programów, za realizację których jestem odpowiedzialna, są to: „Kubusiowi Przyjaciele Natury”, „Akademia Aquafresh”, „Cała Polska Czyta Dzieciom – Czytające Przedszkola”, „Magiczna moc bajek”. Przygotowuję i obrabiam materiały potrzebne do realizacji wyżej wymienionych programów, publikuję sprawozdania z realizacji, tworzę prezentacje multimedialne na podsumowanie działań.
Swoje umiejętności informatyczne doskonalę biorąc udział w różnego rodzaju szkoleniach. Najwięcej jednak daje mi samokształcenie w zakresie obsługi komputera, cały czas uczę się obsługiwać nowe programy. Zdobytą wiedzą staram się na bieżąco dzielić z koleżankami.
Technologię informatyczną wykorzystywałam także podczas trwania awansu. Czyniłam to w następujący sposób w celu:

• uzyskiwania wiedzy na temat awansu zawodowego poprzez Internet (portale internetowe poświecone awansowi),

• analizowania przepisów i aktów prawa oświatowego i ich aktualizowanie poprzez Internet,
• gromadzenia wybranych aktów prawa oświatowego w formie multimedialnej,
• korzystania z internetowych publikacji innych nauczycieli odbywających staż (ich planów rozwoju zawodowego, sprawozdań) oraz konsultowania się z nimi poprzez fora internetowe różnych portali edukacyjnych.

• korzystania z rad ekspertów dotyczących awansu.

Przy użyciu komputera prowadziłam dokumentację dotyczącą awansu zawodowego. Dzięki możliwości korzystania z Internetu mogłam w szybkim tempie uzyskać potrzebne mi materiały.
Czerpałam wiedzę z portali internetowych poprzez: wyszukiwanie nowości wydawniczych, śledzenie zmian w Prawie Oświatowym, korzystanie z ciekawych propozycji nauczycieli w zakresie innowacyjnych metod pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym, korzystanie ze stron poświęconych edukacji i integracji przedszkolnej oraz serwisów dla nauczycieli.

Technologie informacyjne i komunikacyjne to nie tylko komputer czy Internet, należy również pamiętać o telefonii komórkowej. Podczas stażu korzystałam z telefonu komórkowego, jako łącza bezpośredniego z rodzicami moich wychowanków. Za pomocą niego przekazywałam na bieżąco informacje dotyczące dzieci - postępów, sukcesów oraz porażek, a także o zaistniałych sytuacjach wychowawczych. Umiejętności korzystania z telefonii komórkowej oraz Internetu dała mi również możliwość nawiązywania współpracy z nauczycielami pracującymi w innych placówkach.
Dzięki stałemu pogłębianiu umiejętności posługiwania się technologią informacyjną i komunikacyjną moja praca wychowawczo – dydaktyczna przyczyniła się do wzrostu jakości pracy placówki. Szerokie wykorzystanie usług internetowych usprawniło znacząco moją pracę. Zyskałam możliwość sprawnego zbierania i analizy danych, pogłębiłam swoją wiedzę i umiejętności w dziedzinie technologii informacyjnej. Miałam możliwość wygodnego i estetycznego opracowywania materiałów informacyjnych (gazetki tematyczne, zaproszenia, programy, regulaminy, wyniki, dyplomy) i ich drukowania, przygotowania trwałych materiałów dydaktycznych. Dzięki poczcie elektronicznej i grupom dyskusyjnym miałam możliwość wygłaszania swoich opinii, bądź polemizowania z poglądami innych nauczycieli. Ponadto korzystam ze stron internetowych wydawnictw edukacyjnych, co pozwalało mi na pozyskiwanie nowych materiałów edukacyjnych. Wykorzystanie nowoczesnych mediów w procesie edukacyjnym ma niezwykle pozytywny wpływ na wychowanków i pozwala im na rozwijanie wyobraźni, kreatywności, znacząco przyczynia się do urozmaicenia i uatrakcyjnienia zajęć.
Przy użyciu komputera oraz Internetu w czasie pandemii realizowałam podstawę programową poprzez tworzenie prezentacji oraz kart pracy. Wyszukiwałam również różne ciekawe bajki i filmy edukacyjne odpowiadające tematyce zajęć. Z utworzonych i wyszukanych materiałów tworzyłam zajęcia dla dzieci, tak aby były przyjemne dla nich, a jednocześnie nie stały się obciążeniem dla rodziców.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 wzbogacenie warsztatu pracy oraz poszerzenie wiedzy metodycznej i merytorycznej,
 usprawnienie warsztatu i podnoszenie jakości poziomu pracy, jakościowe i rzeczowe wykorzystanie wielu informacji, ciekawych rozwiązań, interesujących pomysłów innych nauczycieli,
 estetyczne opracowanie dokumentów potrzebnych do funkcjonowania przedszkola a także pracy nauczyciela, dokumentacji związanej z awansem zawodowym,
 pozyskanie nowych materiałów,
 dzielenie się swoją wiedzą z innymi pedagogami.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla dziecka:
 wspieranie dzieci w rozwijaniu postawy ciekawości świata,
 rozwijanie wyobraźni i kreatywności.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 promowanie przedszkola poprzez prowadzenie strony internetowej,
 wzbogacenie oferty edukacyjnej przedszkola, szkoły.

§8 ust.2. pkt 3 rozporządzenia:
Umiejętność dzielenia się wiedzą i doświadczeniem z innymi nauczycielami, w tym przez prowadzenie zajęć otwartych, a w szczególności dla nauczycieli stażystów nauczycieli kontraktowych, prowadzenie zajęć dla nauczycieli w ramach wewnątrzszkolnego doskonalenia lub innych zajęć.

1. Prowadzenie zajęć dla nauczycieli w ramach wewnątrzszkolnego doskonalenia nauczycieli.
Dzielenie się wiedzą i doświadczeniem z innymi pracownikami szkoły to doskonały sposób na doskonalenie swojego warsztatu pracy i metod pracy z dziećmi. W trakcie stażu współprowadziłam radę szkoleniową dla nauczycieli poświęconą szeroko pojętej motywacji – „Jak skutecznie motywować dzieci”. A bez wątpienia należy stwierdzić, że fundamentalnym czynnikiem efektywnego nauczania jest motywacja dzieci. Zatem rola nauczyciela polega na tym, aby uzyskać, poprzez swe działania, jak największy stopień motywacji.
Podczas szkolenia poruszyłam następujące kwestie:
 poznanie zagadnień z obszaru motywacji i motywowania,
 kształtowanie świadomości zróżnicowanych potrzeb dzieci i ich indywidualnego stylu uczenia się,
 zdobywanie wiadomości na temat praktycznych możliwości wykorzystania omawianych zagadnień w codziennej pracy nauczyciela.
Naszym celem było to, by nauczyciele umieli rozpoznać skuteczne i nieskuteczne sposoby motywowania konkretnych dzieci; znali najważniejsze koncepcje motywowania i ich praktyczne zastosowanie; znali wybrane narzędzia komunikacyjne ułatwiające skuteczne motywowanie ( w tym informacji zwrotnej, udzielania nagradzającej pochwały, ustalania wspólnie celu ); mieli świadomość własnego wpływu na poziom motywacji dzieci oraz własnych postaw i zachowań, które mogą tę motywację osłabić.
Podczas szkolenia wykorzystana została wykonana przeze mnie prezentacja multimedialna na w/w temat.
W czasie wieloletniej pracy zawodowej aktywnie uczestniczę w pracach rady pedagogicznej. Od kilku lat jestem liderem zespołu Nauczycieli Wychowania Przedszkolnego. Staram się, jak najwięcej wiedzy przekazać moim koleżankom. Wyszukuję przykłady literatury fachowej z pedagogiki, psychologii i literatury dziecięcej, które mają praktyczne zastosowanie w codziennej pracy nauczyciela. Biorę czynny udział w dyskusjach podczas spotkań Zespołu , dzielę się swoimi spostrzeżeniami i uwagami na temat pracy z dziećmi.

W okresie stażu przygotowałam i przedstawiłam na zebraniach Zespołu następujące zagadnienia:

1. Wspomaganie rozwoju społeczno – emocjonalnego dzieci.
2. Umiejętność indywidualnego podejścia do dziecka miarą właściwego procesu wychowania i kształcenia.
3. Rozwijanie zdolności i talentów.
4. Wzmacnianie więzi emocjonalnej z rodziną i kształtowanie współuczestnictwa rodziny w procesie wychowania i edukacji dziecka.

Wszystkie materiały związane z przeprowadzonymi zagadnieniami umieściłam w ogólnodostępnej teczce, aby mogły być wykorzystane przez innych nauczycieli w swojej pracy zawodowej.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 zintegrowanie zespołu nauczycieli,
 wzbogacanie własnego warsztatu pracy,
 doskonalenie swoich umiejętności,
 dzielenia się wiedzą z innymi nauczycielami oraz czerpanie z ich doświadczenia.
Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 podniesienie jakości pracy szkoły poprzez integrację i współpracę kadry nauczycielskiej,
 wypracowanie spójnych, ramowych zasad pracy na zajęciach.

2.Dzielenie się swoją wiedzą i umiejętnościami z innymi nauczycielami.

Działając na korzyść pracy opiekuńczej, wychowawczej i dydaktycznej przedszkola, chętnie służyłam swoja pomocą i radą innym nauczycielom oraz młodym koleżankom, które dopiero rozpoczęły pracę z dziećmi. Zachęcałam do uczestnictwa w organizowanych przeze mnie uroczystościach takich jak: Pasowanie na Przedszkolaka, Światowy Dzień Pluszowego Misia, Dzień Ziemi. W spotkaniach z ciekawymi ludźmi i instytucjami, w zajęciach koleżeńskich.
Współpraca pomiędzy nauczycielami sprzyja wymianie osobistych doświadczeń i pozwala wzbogacić warsztat metodyczny każdego nauczyciela. W ten sposób można uzyskać wymierne korzyści w postaci nowych pomysłów na prowadzenie zajęć. Do swojej pracy wprowadzam różne metody i formy zdobyte podczas wieloletniej aktywności zawodowej oraz podczas kursów, warsztatów metodycznych. W trakcie trwania stażu, w ramach dzielenia się wiedzą i doświadczeniami z innymi nauczycielami, przeprowadziłam kilka lekcji otwartych:

• Cykl tematyczny: „Poczta”; Temat zajęcia: Zapoznanie się z zasadami wysyłania listów na przykładzie historyjki obrazkowej: „Droga listu”.
• Cykl tematyczny: „Poznajemy pracę górnika”; Temat zajęcia: Porównywanie długości podczas zabaw manipulacyjnych z użyciem kolorowych wagoników z węglem.
• Cykl tematyczny: „To już zima”; Temat zajęcia: Zachęcanie dzieci do działań matematycznych podczas zabawy dydaktycznej: „Śniegowe gwiazdki”.
• Cykl tematyczny: „W wiejskiej zagrodzie”; Temat zajęcia: Zachęcanie dzieci do zabaw związanych z ruchem – ćwiczenia gimnastyczne.
• Cykl tematyczny: „Wielkanocne zwyczaje”, Temat zajęcia: Rozwijanie umiejętności liczenia podczas zabawy dydaktycznej: „Pisankowe rachunki”.
• Cykl tematyczny: „Dbamy o Ziemię”; Temat zajęcia: Zabawa dydaktyczna z elementem dramy: „Smutne drzewko i wesołe drzewko” - poszerzanie wiedzy i rozwijanie zainteresowań przyrodniczych.
Na zajęciach tych pokazałam różne metody aktywizujące, a szczególnie jedną z metod, z której często korzystam podczas zajęć - pedagogikę zabawy. Przygotowując te zajęcia miałam na celu pokazanie nauczycielom jak można się wspólnie bawić, wyzwolić u wychowanków wiarę we własne siły, pomóc w wyzbyciu się kompleksów, nieśmiałości i lęków, a także po raz kolejny sprawdzić swoje umiejętności. Do zajęć tych dobrałam odpowiednią literaturę oraz zestaw różnorodnych ćwiczeń, tak aby jak najbardziej uatrakcyjnić zajęcia. Ponadto nauczycielki obserwujące zajęcia miały możliwość czynnie uczestniczyć w wykonywanych ćwiczeniach i wypełniać karty pracy przeznaczone dla uczniów. Po zakończeniu zajęć, zarówno dzieci jaki i nauczycielki uzupełniały karty ewaluacyjne.
Informacje zwrotne zawarte w ankietach ewaluacyjnych posłużyły mi do wyciągnięcia wniosków na temat:
• swojej pracy dydaktycznej z dziećmi,
• odczuć, które towarzyszyły uczniom podczas zajęć,
• czy wzbogaciły warsztat pracy moich koleżanek.
Ewaluację zajęć dla dzieci przeprowadziłam następująco: zadaniem dzieci było odpowiedzieć – "Czy chętnie wykonywałeś/aś ćwiczenia podczas zajęć ? Zaznacz właściwe słoneczko.

Natomiast arkusz ewaluacyjny dla nauczycieli składał się z pięciu pytań dotyczących przebiegu zajęć otwartych i sposobu ich prowadzenia. Nauczyciele mieli odpowiedzieć na pytania: TAK, NIE. Oprócz ankiety, po zajęciach wspólnie omawialiśmy ich przebieg, dzieląc się swoimi spostrzeżeniami i uwagami, co pozwoliło mi na wyciągnięcie wniosków.

Zajęcia otwarte przeprowadzone dla dzieci z oddziału przedszkolnego i nauczycieli wychowania przedszkolnego skłoniły mnie do następujących refleksji:

Dobre strony:
• dzieci chętnie wykonywały ćwiczenia podczas zajęć,
• nauczyciel miał możliwość obserwacji dziecka w trakcie zajęć,
• cele, zadania i metody były trafnie dostosowane do możliwości dzieci,
• zajęcia prowadzone były we właściwym tempie,
• koleżanki nie zmarnowały czasu, a udział w zajęciach otwartych sprawił, że metoda pedagogiki zabawy będzie stosowana w praktyce.

Słabe strony:
• nierównomierne tempo pracy uczniów z trudnościami,
• każde dziecko chciało mieś swoje zadanie.
Dzieciom i nauczycielom podobały się zajęcia, czego dowodem były odpowiedzi zaznaczone na kartach ewaluacyjnych. Uczniowie pracowali bardzo aktywnie i pomagali sobie wzajemnie.
Uważam, że należy prowadzić tego typu zajęcia wykorzystując w nich jak najwięcej metod aktywizujących. Zaproponowana przeze mnie metoda – pedagogika zabawy zwiększa atrakcyjność zajęć oraz zainteresowanie ze strony wychowanków.
Dziecko w wieku przedszkolnym bowiem pragnie się bawić, a o tym, że bawiąc się – uczy – wie każdy nauczyciel.
Każdy nauczyciel uczestniczący w zajęciach otrzymał scenariusz oraz zestaw ćwiczeń.
Oprócz konspektów zajęć koleżeńskich i otwartych, udostępniałam koleżankom, także opracowane przeze mnie, scenariusze imprez, przedstawień, uroczystości i konkursów, które przygotowywałam. Pomagałam nauczycielom służąc posiadanymi pomocami dydaktycznymi, materiałami do pracy, prezentacjami multimedialnymi, podkładami muzycznymi. Udzielałam wskazówek dotyczących prowadzenia dokumentacji grupowej, pisania miesięcznych planów i prowadzenia obserwacji i diagnozy dzieci.

Pełniłam funkcję opiekuna stażu koleżanki ubiegającej się o stopień awansu nauczyciela mianowanego.
Sprawowałam opiekę nad przebiegiem stażu na mianowanie naszej koleżanki, wychowawczyni grupy 0D Edyty Sobolewskiej, ubiegającej się o stopień nauczyciela mianowanego. Podejmując współpracę z nauczycielką opracowałyśmy kontrakt uwzględniając w nim zakres naszych wzajemnych obowiązków, zasady komunikowania się. Następnie opracowałyśmy harmonogram stażu, w którym zawarte zostały przewidywane do realizacji zadania oraz wyznaczone efekty, jakie chciałybyśmy osiągnąć. Podczas konsultacyjno-doradczych spotkań analizowałyśmy oświatowe przepisy prawne, przepisy wewnętrzne oraz sposób prowadzenia dokumentacji szkolnej.
Podczas stażu wielokrotnie obserwowałam zajęcia prowadzone przez moją podopieczną i dokonywałam na bieżąco ewaluacji działań nauczyciela stażysty. Oceniając zajęcia przekazywałam rady i wskazówki oraz pomysły pozwalające koleżance dokonywać ewaluacji własnych działań, niwelować słabe strony zajęć i doskonalić mocne strony. Obserwowanie i omawianie zajęć pozwoliło koleżance stażystce doskonalić swoje zajęcia pod względem metodycznym i merytorycznym. Ważnym elementem naszej współpracy było prowadzenie przez mnie zajęć otwartych. Zajęcia prowadziłam różnymi metodami. Starałam się wybierać metody aktywizujące wychowanków oraz prezentować ciekawe formy pracy z dziećmi. Podczas zajęć otwartych prezentowałam stażystce swój własny warsztat pracy, udostępniałam własne, sprawdzone pomoce dydaktyczne, dzieliłam się swoją wiedzą i doświadczeniem w pracy z dziećmi.

Podejmowanie w okresie stażu różnorodnych zadań umożliwiło mi realizowanie się na wielu płaszczyznach. Stałam się być bardziej kreatywna, poszukująca i twórcza. Dzielenie się wiedzą i doświadczeniem uważam za swój obowiązek. Mam satysfakcję z tego, że mogę pomagać, doradzać i podpowiadać innym nauczycielom – wspierać ich. Przeprowadzone przeze mnie zajęcia otwarte, spotykały się z pozytywna oceną. Dzielenie się wiedzą i służenie pomocą innym nauczycielom oraz współpraca z nimi w znacznym stopniu podnosi jakość pracy szkoły.

W związku z powyższym podjęłam następujące działania:
• Dbanie wspólnie z nauczycielami o dobrą współpracę i wymanię doświadczeń.
• Dzielenie się wiedzą z pedagogiem szkolnym i innymi nauczycielami.
• Współpraca z biblioteka szkolną, świetlicą oraz nauczycielami z edukacji wczesnoszkolnej.
• Udostępniane koleżankom wszelakich materiałów w wersji elektronicznej i papierowej.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 ciągłe doskonalenie warsztatu pracy,
 wzbogacanie warsztatu pracy nauczycieli z krótszym stażem zawodowym – w razie potrzeby służenie radą i pomocą,
 czerpanie z wiedzy i doświadczenia nauczycieli z dłuższym stażem zawodowym,
 stworzenie bazy materiałów dydaktyczno – metodycznych do użytku innych nauczycieli,
 nabycie umiejętności planowania i organizowania pracy własnej,
 tworzenie bazy materiałów dydaktycznych przydatnych w opracowaniu różnorodnych zagadnień – wzbogacenie warsztatu pracy.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla dziecka:
 możliwość uczestnictwa w ciekawych zajęciach wpływających na ogólny rozwój,
 uzupełnianie i poszerzanie treści programowych i pozaprogramowych.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 wzbogacanie oferty dydaktycznej,
 wzbogacanie procesu kształcenia,
 zwiększanie efektywności pracy całej szkoły.

3.Opracowanie publikacji i udostępnienie ich na portalach internetowych.

Przygotowanie odpowiednio atrakcyjnych zajęć wymaga od nauczyciela poświęcenia dużej ilości czasu na zgromadzenie różnych środków dydaktycznych i materiałów. Chcąc pomóc innym nauczycielom i ułatwić im pracę, postanowiłam udostępnić materiały, prace i narzędzia przygotowane i wykorzystywane przeze mnie na co dzień.
W czasie stażu na portalach internetowych opublikowałam wszystkie referaty opracowane dla rodziców i dla rady pedagogicznej. Wśród publikacji nie zabrakło także konspektów moich zajęć, uroczystości prowadzonych przeze mnie i konkursów, jakie przygotowywałam w naszej placówce. Opublikowałam także dokumentację związaną z awansem zawodowym: Plan Rozwoju Zawodowego i niniejsze sprawozdanie.
Moje publikacje można znaleźć na stronach: www.edukacja.edux.pl, www.profesor.pl, www.literka.pl. Publikowałam także na stronie naszego przedszkola artykuły i referaty przygotowane przeze mnie na tematy interesujące rodziców.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 nabycie nowych doświadczeń i umiejętności dzielenia się swoim dorobkiem zawodowym, warsztatem pracy i osiągnięciami,
 popularyzacja własnej pracy,

Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 promocja pracy placówki w szerszym środowisku.

§8 ust.2. pkt 4a rozporządzenia:
Opracowanie i wdrożenie programu działań edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych lub innych związanych z oświatą, pomocą społeczną lub postępowaniem w sprawie nieletnich.

1.Opracowanie i wdrożenie projektu „ Przedszkolak małym przedsiębiorcą”

Inspiracją do podjęcia pracy z dziećmi w zakresie tej tematyki był dla mnie duży postęp w dziedzinie techniki. Im wcześniej dzieci poznają „świat finansów”, tym łatwiej będzie im się „odnaleźć” w otaczającej nas rzeczywistości. Treści programu „Przedszkolak małym przedsiębiorcą” wprowadzają małe dzieci w świat ekonomii, uczą dbałości o cały nasz kraj jako wspólne dobro nie tylko dla nas, ale również dla przyszłych pokoleń. Tak trudny temat połączyłam z atrakcyjnymi zajęciami z wykorzystaniem ciekawych kart pracy i pomocy dydaktycznych.
Program „Przedszkolak małym przedsiębiorcą” został zatwierdzony przez Panią Dyrektor ora Radę Pedagogiczną. Zawiera on treści wspierające wszechstronny rozwój dziecka oraz umożliwiające zaspokajanie potrzeb dostosowanych do poziomu jego rozwoju, związanych z poznawaniem podstaw „małej ekonomii” i kształtowaniem postaw przedsiębiorczych. Istotnym elementem tego rodzaju edukacji jest kształtowanie obrazu własnego „JA” i budowanie poczucia własnej wartości. Przedszkolaki poznają podstawy małej ekonomii i przedsiębiorczości poprzez kształtowanie odpowiedzialności wobec własności cudzej i własnej. Uczą się, jaką cenę płacą dorośli za niszczenie mienia, ubrań, książek czy zabawek oraz nieprzestrzeganie zasad porządku. Program ten, uczy w jaki sposób można oszczędzać, np. wodę, energię elektryczną, żywność, papier czy pieniądze. Ukazuje wiele sposobów, jak w sposób łatwy i przyjemny można oszczędzać i dbać o środowisko naturalne z pożytkiem dla siebie i innych. Treści programu realizowane były poprzez zabawy, wycieczki, rozmowy, spotkania z ciekawymi ludźmi, obserwację i pracę w grupie. Poznawanie i wykonywanie czynności z zakresu gospodarowania, oszczędzania, finansów, planowania i organizowania pracy przyswajane przez dzieci były poprzez praktyczną naukę. Głównym celem tego programu jest kształtowanie u dzieci w wieku 3 - 6 lat umiejętności kluczowych, takich jak: kreatywność, przedsiębiorczość, samodzielne dokonywanie wyborów oraz poczucie własnej wartości. Daje on również dziecku duże możliwości rozwoju umiejętności w podejmowaniu decyzji oraz radzenia sobie z wyzwaniami współczesnego świata i techniki.
Zaproponowane w programie działania zachęcają dzieci do aktywności zaspokajając ich ciekawość poprzez zabawę. Zawarte treści z różnych dziedzin wprowadzają dzieci w świat finansów. Podczas realizacji programu „Przedszkolak małym przedsiębiorcą” istotna była współpraca z rodzicami, ponieważ to właśnie rodzice będą wspierać swoje dzieci i utrwalać zdobytą wiedzę i umiejętności z zakresu matematyki – małej ekonomii i przedsiębiorczości.

Cele ogólne programu:
• promowanie idei przedsiębiorczości wśród dzieci w wieku przedszkolnym,
• zdobywanie wiedzy z szeroko pojętej edukacji ekonomicznej,
• zwiększanie świadomości odbioru przekazu reklamowego,
• kształtowanie nawyku racjonalnego gospodarowania pieniędzmi,
• zapoznanie z historią pieniądza.

Cele kierunkowe programu:
• nabywanie umiejętności planowania zakupów oraz ich wartościowania,
• klasyfikowanie towarów ze względu na ich własność i przeznaczenie,
• rozumienie, że ilość pieniędzy jest ograniczona,
• zdobywanie/utrwalanie wiedzy dotyczącej sklepu, kupowania, zachowania się w sklepach
• doskonalenie sprawności ruchowej oraz rozumienia pojęć wysoko – nisko,
• rozwijanie sprawności manualnej i koordynacji wzrokowo – ruchowej,
• kształtowanie świadomości ekologicznej.

Cele operacyjne programu:
Dziecko:
• wie, gdzie i w jaki sposób można zrobić zakupy (kiosk, sklep, bazar, Internet),
• wie, czym można zapłacić za zakupy (pieniądz, karta, on-line),
• zna sposoby gromadzenia pieniędzy (skarbonka, portfel, konto bankowe),
• zna historię monety (pieniędzy), wie skąd się biorą – za pracę,
• zna walutę obowiązującą w Polsce,
• doskonali umiejętność liczenia na konkretach, przelicza, dokłada, odkłada, liczy
w zakresie 10,
• wie, co to jest konto bankowe, cena,
• wie, do czego służy bankomat, kasa fiskalna, bank, paragon, sklep,
• wie, na czym polega praca: kasjera, bankiera, sprzedawcy, ustawiacza towarów,
• potrafi odczytywać napisy globalnie (czyta całościowo wyrazy),
• zna reguły transakcji wymiennej: kupno-sprzedaż,
• potrafi obserwować,
• aktywnie uczestniczy w zabawie z innymi dziećmi,
• jest twórcze,
• zna zalety oszczędzania,
• potrafi przestrzegać ustalonych norm i reguł.

Przedstawiony program zawiera propozycje zajęć i metod dla nauczycieli do pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym.
Po dokonaniu ewaluacji stwierdziłam, że przeprowadzony projekt przyniosł sukces. Dzieci poznały nowe pojęcia związane z przedsiębiorczością. Z radością i wielkim zainteresowaniem brały udział w proponowanych zajęciach. Przedszkolaki wykazywały się dużą aktywność zarówno podczas zabaw organizowanych, jak i swobodnych. Rodzice również pozytywnie ocenili program. Wypracowane przeze mnie, przez ostatnie kilka lat metody i sposoby pracy z dziećmi, dają pozytywne efekty i zamierzam z nich nadal korzystać.

2.Opracowanie i wdrożenie „Programu adaptacyjnego”

Dla właściwego funkcjonowania w przedszkolu dziecka rozpoczynającego naukę opracowałam w 2018 roku i realizuję „program adaptacyjny”, który został zatwierdzony przez Panią Dyrektor i Radę Pedagogiczną.
Dzień, w którym dziecko trafia po raz pierwszy do przedszkola, jest bardzo ważny w jego życiu. Musi rozstać się z rodzicami i w nowym środowisku poradzić sobie samo z różnymi problemami. Z psychologii rozwojowej wiadomo, że poziom dziecka 3-letniego nie predysponuje go do samodzielnego pokonywania progów zorganizowanej instytucji, jaką jest przedszkole. U wielu dzieci wywołuje to sytuację stresową – lęk, złość, upór, gniew, którą bardzo często przenoszą na pracowników przedszkola, rodziców lub inne dzieci.
Sytuację stresową przeżywają także rodzice dzieci. Mają, bowiem oddać swoje dziecko, swój największy skarb, pod opiekę instytucji i osób obcych. Nie znają założeń i wymagań przedszkola, warunków, w jakich będzie przebywać dziecko, osób, które będą się nim zajmować. Rodzi to wiele niepokoju i wątpliwości, które podświadomie często przenoszą na dziecko. Brak podstawowej wiedzy na temat specyfiki pracy przedszkola uniemożliwia rodzicom odpowiednie przygotowanie dziecka w zakresie samodzielności oraz kształtowanie pozytywnego stosunku emocjonalnego do przedszkola.
Nauczyciele, przyjmując pod opiekę nowe dzieci, nie znają indywidualnych potrzeb swoich wychowanków, ich zainteresowań, sytuacji rodzinnej jak również oczekiwań rodziców w stosunku do przedszkolaka. Przedszkole jako profesjonalna placówka wychowawcza może udzielić rodzicom wsparcia, przygotowując ich do udzielenia pomocy dziecku w jego adaptacji do nowego środowiska społecznego.
Aby proces adaptacji przebiegł sprawnie i trwał jak najkrócej, musi istnieć ścisła współpraca między rodzicami a pracownikami przedszkola. Współpraca ta powinna być przemyślana, zorganizowana, oparta na ustalonych zasadach i mająca na celu osiągnięcie określonych efektów. Na tej podstawie opracowałam program adaptacyjny przedszkola włączając w nowe środowisko dziecko przy współpracy z jego rodziców. Został on przygotowany jako system działań organizacyjnych i pedagogicznych, oparty na wiedzy o rozwoju dzieci oraz oczekiwaniach i wzajemnych oddziaływaniach przedszkola, rodziców i nauczycieli w celu stworzenia dzieciom lepszego startu przedszkolnego.
Głównym celem programu jest stworzenie warunków organizacyjnych, wychowawczych i edukacyjnych do właściwej adaptacji dziecka w przedszkolu.

Efekty po realizacji programu są następujące:
Dziecko potrafi:
• spokojnie rozstać się z rodzicem,
• przezwyciężyć lęk i obawy przed zmianą środowiska,
• uczestniczyć w życiu grupy,
• wesoło bawić się z koleżankami i kolegami,
• kojarzyć pobyt w przedszkolu z radosnym i ciekawym działaniem,
• z zaufaniem zwracać się o pomoc do nauczycieli i pracowników przedszkola,
• przestrzegać podstawowych reguł współżycia w grupie,
• zrozumieć, że pobyt w przedszkolu jest czasowy i zawsze kończy się powrotem do domu z rodzicami,
• zapoznać się z pomieszczeniami, w których będzie przebywać w przedszkolu,
• przestrzegać zasady zakazu samodzielnego oddalania się od grupy.

Rodzic:
• ma poczucie bezpieczeństwa o swoje dziecko,
• zna nauczycielki oraz personel przedszkola,
• zna pomieszczenia, w których będzie przebywać jego dziecko,
• współpracuje z przedszkolem – zna cele i zadania,
• wie, w co wyposażyć dziecko do przedszkola,
• rozumie znaczenie samoobsługi i samodzielności dziecka, jako warunków lepszej adaptacji w środowisku przedszkolnym,
• obserwuje swoje dziecko na tle rówieśników,
• wie, w jaki sposób pomóc dziecku pokonać „próg przedszkola” ,
• nawiązuje aktywną współpracę z przedszkolem.

Nauczyciel:
• poznaje dzieci, którymi będzie się opiekował,
• zna środowisko domowe dzieci,
• planuje pracę w oparciu o wyniki obserwacji zachowań dzieci,
• zna oczekiwania rodziców wobec przedszkola.

W ramach realizacji programu „Adaptacyjnego” w trakcie trwania stażu:

• organizowałam Dni Otwarte przedszkola – czerwiec/lipiec,
• prowadziłam spotkania organizacyjne z rodzicami – na bieżąco, wg potrzeb,
• prowadziłam i aktualizowałam Kącik informacyjny dla rodziców – na bieżąco,
• organizowałam imprezy i uroczystości przedszkolne w celu zintegrowania rodziców z przedszkolem,
• zapraszałam rodziców na zajęcia otwarte,
• angażowałam rodziców do aktywnego uczestnictwa w projektach prowadzonych przeze mnie (akcja Czytające Przedszkola, Magiczna Moc Bajek, akcje charytatywne).

Po dokonaniu ewaluacji programu adaptacyjnego: stwierdzam, że przeprowadzony program adaptacyjny przyniósł sukces. Dzieci weszły w nowe środowisko bez większych problemów. Szybko dostosowały się do zmiany otoczenia i osób dorosłych. Nie zaobserwowano większych problemów z kontrolowaniem potrzeb fizjologicznych. Przedszkolaki wykazywały dużą aktywność zarówno podczas zabaw organizowanych jak i swobodnych. Rodzice pozytywnie ocenili program, a także w większości dostosowali się do zaleceń przekazanych podczas spotkań adaptacyjnych. Wypracowane przeze mnie przez ostatnie kilka lat metody i sposoby pracy z dziećmi nowoprzyjętymi do przedszkola i ich rodzicami dają bardzo pozytywne efekty. Zamierzam je nadal stosować.

3.Włączanie się do ogólnopolskich programów edukacyjnych.

Dzięki mojej inicjatywie w naszej placówce realizowane są ogólnopolskie programy edukacyjne. Już od kilku lat zgłaszam nasze przedszkole do następujących akcji:

• Akademia Zdrowego Przedszkolaka – jest to ogólnopolski program edukacyjny mający na celu utrwalenie wśród rodziców, dzieci oraz personelu przedszkolnego wiedzy o tym, jak zdrowo się odżywiać, jak dbać o bezpieczeństwo dzieci w domu i poza nim, jak zapobiegać chorobom oraz minimalizować ich skutki, a także jak dbać o odporność dzieci w okresie wzmożonej zapadalności na grypę i przeziębienia.

• Kubusiowi Przyjaciele Natury – celem programu skierowanego do przedszkolaków w całej Polsce jest zachęcanie dzieci do dbania o środowisko naturalne. Głównym zadaniem małych uczestników jest przygotowanie szeregu projektów ekologicznych np. uprawianie ogródków, organizowanie przyrodniczych wycieczek oraz ekologicznych akcji z okazji Dnia Marchewki, Pierwszego Dnia Wiosny, konkursów plastycznych oraz przedstawień dla rodziców i wiele innych ekologicznych działań.

• Akademia Aquafresh – największy w Polsce program profilaktyki higieny jamy ustej realizowany w przedszkolach.

• Czytające Przedszkola – program edukacji czytelniczej propagujący codzienne głośne czytanie dzieciom związany z akcją „Cała Polska Czyta Dzieciom”.

• Mamo, tato wolę wodę – program edukacyjny, którego celem jest podkreślenie roli wody w codziennej diecie oraz wspieranie rodziców w kształtowaniu prawidłowych nawyków żywieniowych u dzieci.

• Magiczna moc bajek – program edukacyjny, którego celem jest propagowanie wśród dzieci i środowiska lokalnego czytelnictwa. W ramach tego projektu wzięliśmy udział w wielu ciekawych zajęciach, konkursach oraz akcjach między innymi: „ Nocna przygoda”, „Życzenia świąteczne dla dzieci z innych krajów”, „Kartka dla medyka”, „Zostań w domu”, „Życzenia dla bibliotekarza”,

Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 własny rozwój, poprzez samodzielna analizę tematów,
 rozwijanie własnych zainteresowań.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla dziecka:
 rozwijanie zainteresowań,
 wykorzystanie swoich umiejętności w różnych konkursach organizowanych przez twórców programów,
 wzbudzenie zainteresowania czytelnictwem,
 wzbudzenie zainteresowania zdrowym stylem życia,
 wzbudzenie zainteresowania przyrodą,

Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 wzbogacenie oferty dydaktycznej,
 wzbogacenie procesu kształcenia,
 promocja przedszkola, szkoły.

§8 ust.2. pkt 4c rozporządzenia:
Poszerzenie zakresu działań szkoły, w szczególności dotyczących zadań dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych.

1.Przygotowanie dzieci do występów z okazji różnych uroczystości obchodzonych w przedszkolu.
Życie przedszkolne obfituje w różnego rodzaju uroczystości. Są one swojego rodzaju festiwalem umiejętności i wiedzy dzieci zdobytych w ciągu roku szkolnego. Spotkania te pozwalają na integrację środowiska rodzinnego i przedszkolnego, na bliższe poznanie się rodziców. Nawiązanie takich kontaktów jest niezmiernie ważne dla nas, nauczycieli.

Harmonogram stałych imprez przedszkolnych, który jestem organizatorem:
1. Pasowanie na przedszkolaka
2. Dzień przedszkolaka
3. Dzień chłopaka
4. Święto Niepodległości 11 Listopada
5. Dzień pluszowego misia
6. Zabawa andrzejkowa
7. Spotkanie z Mikołajem
8. Wigilia w przedszkolu
9. Występ podczas Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy
10. Bal karnawałowy
11. Dzień Babci i Dziadka
12. Powitanie wiosny
13. Dzień dziecka
14. Piknik rodzinny
15. Pożegnanie przedszkola

Uroczystości przedszkolne stanowią ważny czynnik w wychowaniu, dzięki swej niecodzienności i atrakcyjności, wpływają bardzo mocno na zaangażowanie emocjonalne dzieci.
Przygotowanie do uroczystości stwarza wiele okazji do wyzwalania różnorodnej aktywności dziecięcej, a jej przebieg to zawsze wiele przyjemności i radości. Cel każdej przedszkolnej uroczystości zostaje osiągnięty, jeśli dzieci na miarę swoich możliwości przeżywają jej treść, gdy dzięki radosnemu nastrojowi, barwnym strojom, dekoracjom, melodiom i tańcom zostawi ona ślad w ich pamięci.
Wszystkie imprezy w przedszkolu dają dzieciom możliwość ukazania swoich umiejętności, zdolności i talentów. Podczas występów każdy przedszkolak ma okazję do zaprezentowania swoich mocnych stron, co w znacznym stopniu podnosi jego poczucie własnej wartości. Jest o tyle ważne, że dziecko zawsze znajdzie dla siebie taki obszar działania, w którym czuje się mocne, pewne i w dodatku zyska aplauz gości.
Co dziecko jeszcze zyskuje? Rozwija mowę, pamięć, pozyskuje pozytywne emocje, współdziała z innymi, kształci poczucie rytmu, koordynację ruchową, rozwija postawę społeczną pamiętając o najbliższych, przygotowuje niespodzianki – rozwija sprawność manualną , poczucie estetyki, rozwija zainteresowanie tradycją, obrzędowością i zwyczajami ludowymi, kształci postawę szacunku do historii naszego kraju, symboli narodowych, właściwego zachowania się podczas uroczystości, itd.
Uroczystości i imprezy to jedna z form pracy przedszkola, wpływająca na prawidłowy rozwój dzieci, a także jedna z form współpracy przedszkola z rodzicami.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 zaangażowanie w życie szkoły,
 satysfakcja z postępów dzieci,

Efekty wynikające z podjętych działań – dla dziecka:
 kultywowanie tradycji,
 wzbogacenie osobowości,
 uwrażliwienie na przeżycia innych,
 umiejętność przegrywania,
 przełamanie bariery nieśmiałości,

Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 promocja przedszkola.

2. Promocja placówki poprzez przygotowanie, organizowanie i udział dzieci w konkursach.
Praca z dziećmi w oddziale przedszkolnym daje od podstaw możliwość ich wszechstronnego rozwoju, pozwala szybko odkryć takie talenty i indywidualnie je pielęgnować. Aby pokazać zdolności dzieci szerszej grupie, przygotowywałam je do różnych konkursów organizowanych przez inne placówki:
Konkursy ogólnopolskie:
 „Kwiatki, bratki, tulipany”,
 „Miś Uszatek w oczach dzieci”,
 „ Wielkanocny stroik”,
 „Wielkanoc na patyczku”,

Konkursy powiatowe/ rejonowe:
 „Dzika przyroda nocą”,
 „Woda życia Ci doda”,

Konkursy gminne:
 „ Straż pożarna”,
 „Ozdoba bożonarodzeniowa”,
 „Zapobiegajmy Pożarom”.
Oprócz tego, że przygotowywałam dzieci do wspomnianych konkursów, byłam również organizatorem kilku konkursów na terenie naszej placówki. Brali w nich udział moi wychowankowie i dzieci z całego przedszkola. Aby obudzić w dzieciach różnego rodzaju zdolności dodatkowo zorganizowałam konkursy:

• „Mikołaj w oczach dziecka” – konkurs plastyczny – organizuję go co roku
• „Dziś oszczędzam w SKO jutro w PKO”
• „Barwy jesieni” – konkurs plastyczny
• „Moja Babcia i mój dziadek” – konkurs plastyczny – organizuję go co roku
• „Portret kobiety” - konkurs plastyczny – organizuje go co roku
• „Pani Wiosna” – konkurs plastyczny
• „Wiosenne kwiaty” – konkurs plastyczny
• „Woda życia Ci doda” – konkurs plastyczny
• „Witaminki dla chłopczyka i dziewczynki” – konkurs wiedzy
• „Mój przyjaciel” – konkurs plastyczny
• „Dzieci świata” – konkurs wiedzy
• „Matematyczny AS” – konkurs wiedzy

Każdy z wyżej wymienionych konkursów miał zorganizowane uroczyste rozstrzygnięcie. Na wręczenie nagród zapraszałam całe przedszkole.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 zaangażowanie w życie szkoły,
 satysfakcja z postępów dzieci,
 umiejętność motywowania dzieci,
 nawiązanie kontaktu z innymi placówkami,

Efekty wynikające z podjętych działań – dla dziecka:
 kultywowanie tradycji,
 poznanie własnych możliwości i umiejętności,
 rozwijanie zainteresowań,
 wzbogacenie osobowości,
 uwrażliwienie na przeżycia innych,
 umiejętność przegrywania,
 przełamanie bariery nieśmiałości,
 rozwijanie aktywności i motywowanie dzieci do uczestnictwa w konkursach,

Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 promowanie placówki.

3.Udział w akcjach charytatywnych, społecznych i proekologicznych.

Celem moich działań było zwiększenie świadomości ekologicznej, pokazanie dzieciom, że to w ich rękach spoczywa odpowiedzialność za przyszłe losy naturalnego środowiska, oraz że każdy z nas może zrobić coś dobrego dla przyrody. Dlatego też starałam się uczestniczyć w różnorodnych akcjach proekologicznych. Byłam także organizatorem niektórych z nich:

• wielokrotnie brałam udział w akcji „Sprzątanie Świata”,
• zorganizowałam zbiórkę makulatury, zużytych baterii, plastikowych nakrętek,
• brałam udział i zorganizowałam w przedszkolu zbiórkę żywności dla schroniska w Jeleniej Górze,
• brałam udział w akcji: „Dokarmiamy zwierzęta zimą”,
• realizowałam ogólnopolskie programy między innymi: Kubusiowi Przyjaciele Natury,
• zorganizowałam Dzień Drzewa, Dzień Marchewki, Dzień Wody, Dzień Czystego Powietrza,
• współorganizowałam obchody Dnia Ziemi,

Zorganizowałam i przeprowadziłam na terenie naszej placówki następujące akcje charytatywne:

• coroczna zbiórka pieniędzy w przedszkolu na Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy,
• kilka razy byłam odpowiedzialna za przeprowadzenie akcji: „Góra Grosza”,
• brałam udział w akcji zbierania maskotek, • brałam udział w różnorodnych aukcjach charytatywnych,
• zbierałam plastikowe nakrętki dla chorego chłopca, • wraz z dziećmi wzięliśmy udział w akcji: „ Kartka dla medyka”, „Zostań w domu”, „ Laurka dla bibliotekarza”.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 zaangażowanie w życie szkoły,
 zaspokojenie potrzeby pomocy innym,

Efekty wynikające z podjętych działań – dla dziecka:
 zwiększenie świadomości ekologicznej dzieci i rodziców,
 promowanie przedszkola w środowisku lokalnym i ogólnopolskim.

 uwrażliwianie przedszkolaków na potrzebę angażowania się w pomoc osobom potrzebującym poprzez wspieranie akcji charytatywnych,

Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 wzbogacenie oferty przedszkola,
 promowanie szkoły,
 budowanie pozytywnego obrazu szkoły wrażliwej na potrzeby innych,
 zaangażowanie szkoły w akcje charytatywne.

§ 8 ust. 2 pkt 4e
Wykonywanie zadań na rzecz oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich we współpracy z innymi osobami, instytucjami samorządowymi lub innymi podmiotami.

Wykonywanie zadań w trosce o wychowanie, pomoc wychowankom i ich rodzicom, byłoby niepełne bez współpracy z innymi instytucjami i podmiotami. Wspólnota celów i zadań łączy i wspiera proces wychowawczy oraz dydaktyczny dzieci w przedszkolu, a także wpływa na nieustanny rozwój pedagogów, którzy szukają coraz ciekawszych sposobów docierania do dziecka z przekazem wiedzy i wartości. To dzięki instytucjom, osobom i innym podmiotom, stawiającym sobie za cel troskę o rozwój człowieka i podmiotowe podejście do jego problemów, moje oddziaływania mogły być bardziej skuteczne.
W pracy nauczyciela wychowania przedszkolnego konieczna jest szeroka wiedza z zakresu psychologii, pedagogiki i ogólnych problemów oświatowych. W związku z tym w całym okresie mojej pracy zawodowej starałam się aktywnie współpracować z różnymi podmiotami działającymi na rzecz edukacji i pomocy społecznej.

1.Współpraca ze specjalistami zatrudnionymi w naszej placówce.

Aby zadbać o wszystkie potrzeby moich wychowanków, na co dzień współpracowałam ze specjalistami pracującymi w naszym przedszkolu: psychologiem i logopedą. Wspólnie opracowywałyśmy kierunki działań w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Wraz z psychologiem p. Joanną Woźniak, wymieniałyśmy poczynione spostrzeżenia w celu określenia potrzeb dziecka, a przede wszystkim możliwości podjęcia działań wspomagających jego rozwój. Aktywnie współpracowałam również z logopedą p. Agnieszką Polską-Masełko, w zakresie dostrzegania problemów artykulacyjnych dziecka. Realizowałam wspólnie ustalone zabawy i ćwiczenia uzupełniające terapię prowadzoną przez logopedę (ćwiczenia językowe, artykulacyjne, oddechowe). Czuwałam nad dostarczaniem rodzicom indywidualnych teczek ze wskazówkami logopedy do dalszej pracy w domu.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 współpraca z innymi nauczycielami,
 prawidłowa organizacja pomocy psychologiczno pedagogicznej,

Efekty wynikające z podjętych działań – dla dziecka:
 szybkie rozpoznanie wad rozwojowych
 systematyczna praca nad zniwelowaniem problemów,
 wszechstronna pomoc,

Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 współpraca nauczycieli,
 prawidłowy przepływ informacji o dzieciach.

2. Podejmowanie współpracy z instytucjami wspomagającymi przedszkole.

Realizując zagadnienia dydaktyczne, wychowawcze oraz opiekuńcze pracowałam na rzecz przedszkola i jego wychowanków. Aby uatrakcyjnić dzieciom edukację w przedszkolu i podnieść jego jakość od początku mojej pracy pedagogicznej współpracowałam z wieloma osobami, organizacjami, instytucjami oraz różnymi podmiotami działającymi na korzyść środowiska lokalnego i edukacji. Wykonywałam zadania na rzecz oświaty i pomocy społecznej, co przynosiło obopólne korzyści zainteresowanym stronom. Z roku na rok krąg tych instytucji poszerzał się. W niektórych przypadkach nawet jednorazowy kontakt wpływał korzystnie na tworzenie coraz lepszych warunków do rozwoju dzieci, do sposobu przekazywania im treści edukacyjnych i wychowawczych. Instytucje, z którymi współpracowałam w okresie stażu to:

 Współpraca z Poradnią Psychologiczno – Pedagogiczną.

W celu wspierania dzieci ze specyficznymi problemami edukacyjnymi, czy dzieci z niepełnosprawnością intelektualną stale współpracowałam z Poradnią Psychologiczno – Pedagogiczną w Kamiennej Górze . Razem z jej pracownikami starałam się odpowiednio zdiagnozować potrzeby dzieci i udzielić im odpowiedniej pomocy. Wspierałam również potrzebę obserwowania dzieci w środowisku przedszkolnym, starałam się ułatwiać to zadanie i w odpowiedni sposób organizować pracę grupy, tak by specjaliści mogli mieć szeroki materiał do diagnozy. Bardzo chętnie odpowiadam także na ofertę szkoleniową przygotowaną przez Poradnię.

 Biblioteka Publiczna.

W ramach współpracy Biblioteką zapraszałam na zajęcia jej pracowników. W trakcie tych zajęć dzieci poznały bohaterów literackich, uzyskały wiadomości dotyczące swojej miejscowości i regionu. Wspólnie z panią bibliotekarką brałyśmy udział w akcji: „Cała Polska czyta dzieciom” – Czytające Przedszkola, „Magiczna moc bajek”. Inną formą współpracy była możliwość prezentowania w bibliotece różnorodnych prac plastycznych wykonanych przez dzieci.

 Współpraca z Komendą Powiatową Policji i Komendą Powiatowej Straży Pożarnej w Kamiennej Górze.

Współpraca z tymi instytucjami polegała na zapraszaniu przedstawicieli obydwu zawodów do przedszkola. Dzieci miały wówczas możliwość uczestniczenia w pogadankach, które miały na celu kształtowanie u nich właściwych postaw w różnych sytuacjach zagrożenia. Podczas tych spotkań dzieci mogły oglądać mundury, zarówno robocze jak i galowe. Przedstawiciele policji i straży pożarnej opowiadali o swojej codziennej pracy, nietypowych zdarzeniach, prezentowali sprzęty służące im do pracy.

 Współpraca z NZOZ.

Współpraca z Ośrodkiem Opieki Zdrowotnej polegała na zapraszaniu jego pracowników do przedszkola. Wielokrotnie odwiedziła nas pani pielęgniarka przeprowadzając z dziećmi pogadanki na temat higieny, zdrowia, prawidłowej diety i chorób zakaźnych.

 Współpraca ze Szkołą Podstawową .

Stale współpracuję z nauczycielkami pracującymi w szkole podstawowej. Często uczestniczymy w konkursach oraz zajęciach z pierwszej pomocy organizowanych przez p.Iwonę Sabat. Dzieci ze szkoły wielokrotnie odwiedzały moją grupę, a nauczyciele uczestniczyli w zajęciach koleżeńskich zorganizowanych przeze mnie. Ja także brałam udział w ich zajęciach. Także czytałam dzieciom bajki podczas promowania akcji: „Cała Polska czyta dzieciom”, „Magiczna moc bajek”.

 Urząd Pocztowy w Marciszowie.

Organizowałam wycieczki na pocztę, podczas których dzieci mogły nauczyć się wysyłać listy, obejrzeć pomieszczenia tej placówki. Dzieci poznały też znaczenie poczty jako instytucji społecznej.

 Portal internetowy bliżejprzedszkola.pl

Dzięki temu serwisowi miałam szansę nawiązać współpracę z placówkami kulturalnymi i innymi przedszkolami w całej Polsce. Moi podopieczni mogli uczestniczyć w ogólnopolskich konkursach, a ja publikując na stronach serwisu, przyczyniłam się do promowania naszej placówki na terenie całego kraju.

Efekty wynikające z podjętych działań – dla nauczyciela:
 czerpanie wiedzy i doświadczenia od innych nauczycieli,
 możliwość współpracy z osobami z różnych środowisk,
 wymiana doświadczeń,
 wzbogacenie warsztatu pracy,

Efekty wynikające z podjętych działań – dla dziecka:
 wszechstronne rozwijanie zdolności,
 wzbogacenie zainteresowań,
 rozwijanie kultury osobistej,
 wszechstronna pomoc,

Efekty wynikające z podjętych działań – dla przedszkola:
 integracja ze środowiskiem szkolnym i lokalnym,
 usprawnienie pracy przedszkola,
 podniesienie jakości pracy przedszkola dzięki wspólnym inicjatywom,
 wzbogacenie oferty przedszkola,
 promocja szkoły w środowisku lokalnym.

§8 ust.2. pkt 5 rozporządzenia:
Umiejętność rozpoznawania problemów edukacyjnych, wychowawczych lub innych, z uwzględnieniem specyfiki, typu i rodzaju szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony.

Pracuję w przedszkolu 10 lat i z każdym rokiem staję się wrażliwszą na różnorodne problemy dzieci. Każdy kolejny rok pracy niesie nowe doświadczenia, które wymagają ode mnie podejmowania nowych wyzwań i poszukiwania trafnych rozwiązań.
Jestem przekonana, że to właśnie nauczyciel w przedszkolu, który towarzyszy dzieciom przez pierwsze lata nauki, kształtuje w dużej mierze ich zachowanie, osobowość, a także jest w stanie rozwinąć to, co stanowi ich wartość.
1. IDENTYFIKACJA PROBLEMU - DZIECKO NIEŚMIAŁE.

Obok dzieci, które z łatwością i swobodą nawiązują, a następnie utrzymują kontakty społeczne, spotykamy w przedszkolu również takie, których zachowanie w podobnych sytuacjach ulega widocznej dezorganizacji. W kontaktach z rówieśnikami są niepewne siebie, swoich działań, szybko peszą się. Funkcjonowanie w grupie sprawia im wiele trudności. Takimi są dzieci nieśmiałe, dzieci o zaniżonym obrazie własnej osoby.
Doświadczenia życiowe dziecka nieśmiałego należą do trudnych i mogą w konsekwencji doprowadzić do zmniejszania własnej aktywności, a co za tym idzie zamknięcia się w sobie.
Dokonam analizy sytuacji Laury, która jest moją wychowanką.
Kiedy Laura przyszła do przedszkola w roku szkolnym 2018/2019 zwróciła na siebie uwagę swoim wyglądem oraz zachowaniem. Była niska, szczupła i bardzo nieśmiała. W widoczny sposób denerwowała się nową sytuacją. Moje pytania onieśmielały ją. Odpowiadała cichym głosem twierdząco lub przecząco ( tak/ nie), bądź nie odpowiadała wcale tylko kiwała głową. Obserwując dziewczynkę, już w pierwszych dniach zorientowałam się, że muszę dać jej więcej czasu na oswojenie się z nową sytuacją.
Wnioski takie wyciągnęłam również na podstawie komunikatów niewerbalnych płynących ze strony dziewczynki. Występowały u niej charakterystyczne reakcje osoby nieśmiałej:

- trudności mowy ( słaby głos wskutek napięcia wiązadeł głosowych);
- niezręczność ruchów (sztywność krępuje swobodę ruchów);
- drżenie palców, nerwowe zaciskanie dłoni;
- blednięcie, bądź czerwienienie się;
- stan niepewności, niepokoju, zawstydzenia w kontaktach z innymi osobami.

Postanowiłam, że nie będę w sposób natarczywy zachęcała ją do udziału w zajęciach, ale postaram się pomóc w przełamywaniu barier , tworzących się pod wpływem jej nieśmiałości.

GENEZA I DYNAMIKA ZJAWISKA

Zdając sobie sprawę z faktu, że umiejętność porozumiewania się określa stosunki międzyludzkie oraz wpływa na poczucie własnej wartości, a ich brak niejednokrotnie prowadzi do odrzucenia, samotności i rozczarowań, postanowiłam zebrać możliwie jak najwięcej informacji dotyczących Laury, pomocnych przy określeniu kolejnych działań, zmierzających do nawiązywania zdrowych relacji z rówieśnikami.
Z wywiadu z mamą dowiedziałam się, że dziewczynka urodziła zdrowa. Do trzeciego roku życia przebywała w domu pod opieką mamy. W opinii mamy Laura zawsze była i jest dzieckiem spokojnym i cichym. Nie sprawiała nigdy żadnych kłopotów wychowawczych W jej opinii Laura w swoich czynnościach była aż do przesady precyzyjna i uporządkowana. Musiała kilka razy upewniać się, sprawdzać wykonaną pracę. Brakowało jej wiary w to, że wykonała zadanie prawidłowo. Podobne zachowanie zauważyłam również w przedszkolu. Jest bardzo uporządkowana, ale wolne tempo pracy utrudnia jej nadążanie za kolejnymi czynnościami wykonywanymi na zajęciach. W opinii mamy córka cieszyła się z pójścia do przedszkola i nadal lubi do niego chodzić, ale sama nie opowiada, co się danego dnia wydarzyło. Laura ma rodzeństwo, które z zachowania jest jej przeciwieństwem. Rodzeństwo żyje w zgodzie, bardzo się kochają.
Na podstawie wywiadu z mamą, stwierdziłam, że w domu rodzinnym dziewczynki panuje właściwa atmosfera.
ZNACZENIE PROBLEMU

Problematyką obrazu własnej osoby zaczęto interesować się w latach trzydziestych ubiegłego stulecia. Przekonanie, że obraz własnych cech, zarówno fizycznych i psychicznych warunkuje znajomość obrazu siebie , do chwili obecnej nurtuje psychologów, lekarzy i socjologów.
Według J. Reykowskiego decydującymi czynnikami, które warunkują, rozwój są doświadczenia jednostki. Poznaje ona w nich swoje możliwości działania i w ich wyniku osiąga określoną pozycję w grupie społecznej oraz innych ludzi, z którymi się styka.
Podobnie twierdzi E. Hurlock zaliczając postawy innych ludzi wobec dziecka, opinie i oceny wyrażone o nim oraz pozycję dziecka w grupie rówieśniczej do najważniejszych źródeł zmian w obrazie samego siebie. To czy dziecko jest lubiane i cenione przez rówieśników, czy też izolowane i odrzucone wpływa w dużym stopniu na rozbudowanie wiedzy o samym sobie, jak i na jej modyfikację.

We wszystkich dostępnych publikacjach na temat nieśmiałości zaznacza się, że ujawnia się ona wówczas, gdy jednostka ma wykonać pewne czynności w obecności innych ludzi. Osoba nieśmiała wyróżnia się milczeniem, gdy inni mówią, bezruchem, gdy inni poruszają się, izolacją, gdy inni nawiązują przyjazne kontakty.
P.G. Zimbardo określa nieśmiałość jako złożoną przypadłość, która pociąga za sobą całą gamę skutków- od lekkiego uczucia skrępowania, nieuzasadnionego lęku przed ludźmi, aż do skrajnej nerwicy.
Z moich własnych obserwacji wynika, iż zmiany te mogą stwarzać pozory obniżonej sprawności intelektualnej. Dzieci nieśmiałe nie zgłaszają się samodzielnie do odpowiedzi, nawet wtedy, gdy mają wystarczający zasób wiedzy, by poprawnie odpowiedzieć na zadane pytanie. Ich udział w życiu grupy jest niewielki, bądź znikomy. Nie występują z własną inicjatywą w żadnej dziedzinie. Raczej wszystkiemu się przyglądają, niż biorą w czymś udział.
Wnioskując można uogólnić, iż nieśmiałość jest zjawiskiem obejmującym specyficzne zakłócenia w sferze spostrzegania sytuacji, w samoorientacji, w emocjach i motywacji.

PROGNOZA

A) prognoza negatywna:

Należy stwierdzić, że nie podejmując żadnych działań wychowawczych, mogą wystąpić następujące sytuacje:
- Laura izolując się od grupy, będzie coraz bardziej wyobcowana;
- dzieci nie będą czuły potrzeby integracji z nieśmiałą dziewczynką;
- osamotnienie dziewczynki spowoduje jej złe samopoczucie, niechęć do przedszkola, a w późniejszym czasie do szkoły;
- straci wiarę w siebie, w swoje możliwości.

B) prognoza pozytywna:

Po wdrożeniu działań socjoterapeutycznych oraz działań opiekuńczo- wychowawczych spodziewam się, że dziewczynka:
- pozna swoje mocne strony;
- wzmocni konstruktywne mechanizmy samodzielnego radzenia sobie;
- odzyska poczucie własnej wartości;
- opanuje swoją nieśmiałość i poczuje się w przedszkolu pewniej i bezpieczniej;
- nawiąże kontakty z rówieśnikami;
- zmieni swój wizerunek w oczach rówieśników.

PROPOZYCJE ROZWIĄZANIA

CEL:
- zorganizowanie pomocy Laurze w relacji z rówieśnikami;
- rozwijanie umiejętności komunikowania się;
- zmniejszenie napięć i niepokojów związanych z kształtowaniem się obrazu własnej osoby;
- doprowadzenie do sytuacji, w której dziewczynka otworzyłaby się na siebie i na innych ludzi.

ZADANIA, JAKIE SOBIE POSTAWIŁAM:

Pragnąc zrealizować powyższe cele prowadzące do poprawy społecznego i emocjonalnego funkcjonowania uczennicy, postawiłam sobie zadania:
1. Nawiązać kontakt z dziewczynką i zaskarbić sobie jej zaufanie.
2. Utrzymywać ścisły kontakt z mamą i wspólnie realizować zadania, poprzez właściwie ukierunkowaną pedagogizację.
3. Skierować uczennicę do PP-P celem uzyskania wskazówek do pracy z dziewczynką.
4. Porozmawiać z rówieśnikami z grupy, aby roztoczyli opiekę nad Laurą i próbowali „wciągnąć” ją do zespołu.
5. Pomóc w stworzeniu dziecku bezpiecznego środowiska.
6. Pomóc dziewczynce odnaleźć miejsce w grupie, poprzez organizowanie zajęć wychowawczych, integracyjnych z grupą.
7. Zachęcać do wszelkiego rodzaju aktywności na zajęciach.
8. Przeciwdziałać występującej u dziewczynki skłonności do izolacji.

WDRAŻANIE ODDZIAŁYWAŃ

Przezwyciężanie nieśmiałości u Laury polegało na takim pokierowaniu jej osobą, by z jednej strony stwarzać okazję dla niej do częstych kontaktów z innymi osobami, a z drugiej strony, by sytuacja ta dawała szansę możliwości realnego przeżycia sukcesu.
W związku z tym:
- zachęcałam do udziału w zabawach i grach dydaktycznych na zajęciach;
- zauważałam najdrobniejszy sukces i wyrażałam swoją opinię w obecności grupy;
- zawsze zwracałam się do dziewczynki po imieniu i wymagałam, by inni czynili podobnie;
- proponowałam Laurze wykonywanie różnych prac plastycznych, a następnie umieszczałam je na wystawkach;

Nauczenie pozytywnego patrzenia na siebie i na swoje otoczenie przebiegało u Laury w głównej mierze poprzez tworzenie klimatu zaufania i poczucia bezpieczeństwa. Starałam się obniżać poziom niepokoju dziewczynki, a tym samym zachęcałam ją do udziału w zajęciach, albowiem bez współpracy i chęci ze strony dziecka, nie można myśleć o pozytywnych rezultatach.
Punktem wyjścia w oddziaływaniu była diagnoza zahamowań dziewczynki, które uaktywniały się w danym dniu. Na jej podstawie tak dostosowałam zajęcia i tworzyłam takie sytuacje, by pełniły funkcję korygującą w stosunku do zachowania Laury.
Podczas realizacji zajęć wykorzystywałam różne metody, dostosowując je do tematu, umiejętności i aktywności dziewczynki.
Proponowałam gry i zabawy sprzyjające integracji Laury z całą grupa, zabawy dotyczące budowania poczucia bezpieczeństwa i bliskości oraz usprawniające komunikację i uwrażliwiające na sygnały niewerbalne. Większość z nich przebiegała w kręgu, co dawało szansę do kontaktu wzrokowego, emocjonalnego i umożliwiało Laurze obserwację innych dzieci. Krąg umożliwiał słuchanie i wypowiadanie się, kiedy przypadła kolej na Laurę.
Muzyka i sztuka w różnych jej formach wzbogaca osobowość , kształtuje wyobraźnię oraz pozwala na indywidualną jej interpretację poprzez słowo, rysunek i śpiew. Wykorzystywałam wszelką aktywność artystyczną podczas zajęć do zachęcenia dziewczynki do wspólnego działania. Początkowo było mi trudno namówić Laurę do tej formy pracy. Bardzo bała się prezentowania swoich prac. Jednak pozytywne uwagi od innych dzieci oraz wsparcie i zachęta, zmniejszyły obawy przed porażką i nieporadzeniem sobie z wykonywaną pracą.
Najwięcej radości sprawiały Laurze zabawy ze śpiewem- połączenie elementów ruchu i słowa. Wyzwalały one u dziewczynki otwartość, przezwyciężały nieśmiałość i rozwijały umiejętność komunikowania się.
Kolejną metodą, którą zastosowałam, było uzupełnianie zdań. Metoda ta, pozwala dostrzec podobieństwa i różnice w wypowiedziach dzieci, ich aktualny stan emocjonalny oraz więź grupową. Laura początkowo niechętnie uczestniczyła w tych zajęciach, ponieważ czuła na sobie spojrzenia innych dzieci. Po przełamaniu obaw i niepokojów chętniej wchodziła w nowe relacje z rówieśnikami.

EFEKTY ODDZIAŁYWAŃ

Właściwy klimat, postawa osób dorosłych i rówieśników jest w stanie wyzwolić w dziecku nieśmiałym wiarę we własne siły oraz wpłynąć na zmianę jego nastawienia do pokonywania trudności.
Podczas realizacji zamierzonych zadań uzyskałam następujące efekty oddziaływań:

1. Nastąpił u dziewczynki wzrost poczucia własnej wartości.
2. Podniesienie poczucia własnej wartości spowodowało wzrost samodzielności i wytrwałości w działaniu.
3. Laura chętniej bierze udział we wspólnych działaniach, nawet takich, które wymagają indywidualnej prezentacji.
4. Dziewczynka podczas działania wyraźnie nastawiona jest na osiągnięcie celu.
5. Zauważyłam stopniową przemianę zachowań grupy wobec Laury, jak i dziewczynki do rówieśników.
6. Dziewczynce udało się nawiązać bliskie kontakty z niektórymi koleżankami.
7. Rówieśnicy sami zaczęli proponować jej udział w grach i zabawach.
8. Nastąpiła zmiana postępowania mamy wobec córki, na bardziej usamodzielniające dziewczynkę w działaniu.

Organizacja działań w formie różnorakich doświadczeń na zajęciach w przedszkolu, wspierana w domu rodzinnym poprzez odpowiednią motywację, pozwoliły uwierzyć Laurze we własne możliwości.
Cieszę się, gdy widzę dziewczynkę uśmiechniętą i zadowoloną. Rówieśnicy zauważyli i docenili osobowość dziewczynki i jej umiejętności. Należy pamiętać, że dziecko nieśmiałe szuka potwierdzenia własnej wartości nie w efektach własnych działań, ale w opiniach otoczenia.
Nieoczekiwanym skutkiem działań, ale bardzo pozytywnym, było zżycie się całej grupy. Szczególnie spotkania w kręgu umożliwiały wytworzenie się wspólnoty grupowej, a także dały wszystkim dzieciom możliwość bycia zauważonym przez innych. Podstawowa wiedza o dzieciach pozwoliła wszystkim lepiej poznać zachowanie swoje i innych oraz ułatwiła lepsze komunikowanie się.

2. IDENTYFIKACJA PROBLEMU – DZIECKO AGRESYWNE

Jednym z najważniejszych okresów rozwoju człowieka, jakim jest wiek przedszkolny, może nieść ze sobą negatywne zachowania. Te nieakceptowalne zachowania dziecka mają na celu spowodowanie szkody fizycznej lub psychicznej innej osobie, sobie lub rzeczy. W psychologii nazwano takie zachowania agresją. Destruktywna działalność dziecka może przybierać formę fizyczną, werbalną a nawet niewerbalną. Agresja ma swój początek/ gdy nie są zaspokojone potrzeby, oczekiwania nie są spełnione, a postawione cele nie zostały osiągnięte.
Drugim problem, którego opisem i analizą postanowiłam się zająć dotyczy Ksawerego – to pięcioletni chłopiec. Do mojej grupy uczęszczają dzieci w wieku 5 i 6 lat. Zaobserwowałam u chłopca zachowania agresywne. Szczególnie była widoczna w zachowaniu chłopca agresja fizyczna. Dziecko kopało inne dzieci i dorosłych, krzyczało, niszczyło prace własne i innych dzieci, odmawiało udziału we wspólnych zabawach i zajęciach. Takie zachowanie Ksawerego negatywnie wpływało na całą grupę przedszkolną.

GENEZA I DYNAMIKA ZJAWISKA

Ksawery wychowuje się w rodzinie pełnej, jednak tata ze względu na pracę za granicą rzadko przebywał w domu. Gdy tata przyjeżdżał do domu, dziecko nie chodziło do przedszkola. Po wyjeździe taty chłopiec nie chciał chodzić do przedszkola, a gdy już przychodził to z kosztownymi zabawkami. Opiekę nad dzieckiem sprawuje bezrobotna mama. Chłopiec jest jedynakiem. Wszystkie jego „zachcianki” spełniane są przez najbliższych. Ksawery nie spotyka się z innymi dziećmi poza przedszkolem, mimo, że plac zabaw jest blisko jego domu. Chłopiec zaczął chodzić do przedszkola po skończeniu 3 lat. Jednak pierwszy rok chodził sporadycznie, kilka razy w miesiącu, był przyprowadzany do przedszkola tylko wtedy gdy chciał. W następnym roku chodził częściej, ale też miał wiele nieobecności. Jak tłumaczyła mama, chorował.
Wychowawczynią Ksawerego zostałam w tym roku. Zachowania agresywne pojawiły się od początku września. Chłopiec miał już problem z rozstaniem się z mamą w szatni. Krzyczał na mamę, kopał i rozkazywał, by go zabrała do domu. Gdy już dochodził do drzwi sali wracał biegiem do mamy, która mimo moich próśb zabierała chłopca do domu. Podobne zachowanie pojawiało się, gdy mama odbierała go z przedszkola. Krzyki, kopanie i bicie towarzyszyły im podczas powrotu do domu. Ksawery, mimo próśb, zachęt z mojej i jego rówieśników strony nie chciał brać udziału w zabawach i zajęciach organizowanych. Uważał, że są głupie, a on woli robić co innego. Jeśli już udało się go zachęcić do wspólnego działania, to musiał być zawsze pierwszy, zawsze wygrać, żadne inne miejsce nie liczyło się dla niego. Chciał być przywódcą grupy. Nie osiągając swego celu, zaczynał kopać początkowo przedmioty, a później dzieci i dorosłych. Jego agresja polegała też na niszczeniu prac własnych jak i innych dzieci. Często się obraża.
Pod względem dydaktycznym chłopiec nie zawsze sobie radził, mimo, że posiadał dużo wiadomości ogólnych i bardzo ładnie się wypowiadał. Słaba była u niego sprawność grafomotoryczna. Rysowanie, wycinanie i wszelka działalność plastyczna już na początku powodowała u niego wybuchy złości. Bardzo nie lubił zabaw ruchowych. Mimo licznych próśb, zapewnienia dogodnego miejsca, nie przebierał się w strój gimnastyczny. Nie wynikało to z jego braku umiejętności samoobsługowych. Widząc umiejętności innych dzieci z grupy, jego agresja wzrastała. Był uparty i wybuchowy. Dzieci zaczęły unikać Ksawerego, a nawet go ignorować, co wpływało na jeszcze częstsze zachowania destrukcyjne chłopca.
Wielokrotnie rozmawiałam z mamą. Jednak mama nie chciała uwierzyć, że jej syn tak się zachowuje, raczej wskazywała, że wszystkiemu temu winne jest przedszkole.

Według mnie zachowania agresywne u chłopca to wynik:
- niedojrzałości emocjonalnej chłopca,
- nieradzenia sobie w kontaktach z rówieśnikami,
- błędów wychowawczych rodziców,

ZNACZENIE PROBLEMU

Ksawery od nowego roku będzie uczęszczał do zerówki. Ma jeszcze czas, aby osiągnąć dojrzałość fizyczną, społeczną i psychiczną, które pomogą mu w dalszej edukacji. U Ksawerego należy pracować systematycznie, aby te sfery rozwijają się harmonijnie. Jest to chłopiec o wysokim poziomie rozwoju intelektualnego, ale nie daje sobie rady z emocjami.
Jeśli nie zostaną podjęte odpowiednie działania to problem u Ksawerego zacznie się nasilać, co wpłynie negatywnie na jego dalszy rozwój. Dlatego też potrzebna jest wczesna interwencja w celu wyeliminowania zachowań agresywnych u dziecka.

PROGNOZA

A) prognoza negatywna:

W przypadku braku pomocy ze strony przedszkola oraz domu rodzinnego problemy związane z całokształtem rozwoju emocjonalnego i psychicznego, będą się nasilać. Brak kontroli emocji wpłynie na zwiększenie zachowań agresywnych w stosunku do otoczenia. Proces dydaktyczno-wychowawczy będzie mało efektywny. Chłopiec nie nauczy się współpracować w grupie. Może nawet pojawić się brak akceptacji ze strony rówieśników. Ponadto zachowanie chłopca będzie miało negatywny wpływ na zachowanie dzieci w grupie przedszkolnej.

B) prognoza pozytywna:

W konsekwencji wdrażania oddziaływań w stosunku do Ksawerego nastąpią pozytywne zmiany:
- zachowanie chłopca ulegnie poprawie,
- zaakceptuje normy społeczne,
- poprawią się relacje chłopca z grupą,
- zmieni się obraz chłopca w oczach kolegów,
- będzie brał udział w zabawach i zajęciach dydaktycznych,
- zacznie odnosić sukcesy dydaktyczne,
- chłopiec osiągnie dojrzałość szkolną.

PROPOZYCJE ROZWIĄZANIA

CEL:
- wdrażanie Ksawerego do poprawnych, pozbawionych agresji zachowań,
- stworzenie w grupie przyjaznej, pogodnej atmosfery,
- podniesienie sprawności grafomotorycznej chłopca,
- współpraca z rodzicami w celu ujednolicenia oddziaływań wychowawczych.

ZADANIA, JAKIE SOBIE POSTAWIŁAM:

1. Praca z Ksawerym nad przestrzeganiem norm społecznych i umów obowiązujących w grupie.
2. W trudnych sytuacjach spokojne interweniowanie.
3. Stosowanie wzmocnień pozytywnych, motywowanie do działań, przydzielanie ról do pełnienia w grupie i ponoszenie za nie odpowiedzialności, stosowanie zrozumiałego dla dziecka systemu nagród i kar.
4. Zabawy i ćwiczenia przeciwko agresji.
5. Spokojne wydawanie poleceń przez zwracanie się bezpośrednio do dziecka, powtarzanie prostych komunikatów.
6. Rozwijanie sprawności grafomotorycznej.
7.Rrozmowy z grupą na temat agresji, różnych jej przejawów jak i samych konsekwencji takich zachowań.
8. Przeprowadzenie zajęć w formie zabaw mających na celu ukazanie zachowań akceptowalnych i nieakceptowalnych społecznie.
9. Przeprowadzenie rozmowy z obojgiem rodziców w celu uświadomienia na czym polega problem i poproszenie o współpracę.
10. Uświadomienie rodzicom, że przyprowadzając dziecko do przedszkola nie należy doprowadzać do długich pożegnań, oraz nie odbierać dziecka jako pierwsze z przedszkola,
11. Zachęcenie do wspólnej aktywności fizycznej. 12. Przekonać dzieci o potrzebie wzajemnej akceptacji i tolerancji.

WDRAŻANIE ODDZIAŁYWAŃ

Działaniem, jakie podjęłam na samym początku, było poproszenie o kontakt obojga rodziców. Podczas spotkania omówiłam zachowanie Ksawerego w przedszkolu. Przeprowadziłam pogadankę na temat dziecka agresywnego w przedszkolu. Poprosiłam o współpracę w celu ujednolicenia oddziaływań wychowawczych. Rodzice z chęcią postanowili wpłynąć na zachowanie dziecka. Wspomniałam rodzicom też, że skutecznymi sposobami nagradzania nie zawsze są rzeczy materialne. Zasugerowałam rodzicom by chłopiec unikał nadmiaru bodźców – agresywne gry komputerowe, filmy, nadmiar hałasu. Dobrą strategią przeciw agresji jest otwarta postawa dorosłego wobec dziecka, dobra organizacja dnia, przykład i życzliwość dorosłych . Zaproponowałam wprowadzenie „worka złości”, w którym dziecko będzie zamykało złość. Rodzice zgodzili się zapisać Michała na dodatkowe zajęcia ruchowe, które pozwolą mu się wyładować. Cały czas utrzymywałam kontakt z rodzicami.
Następnie moje działania dotyczyły całej grupy przedszkolnej. Była to działalność w porannych zajęcia ( zabawy integrujące i wprowadzające radosny nastrój), zabawy pantomimiczne, bajki terapeutyczne oraz wprowadzenie „worka złości”. Darcie gazet i umieszczanie ich w czarnym worku znakomicie sprawdziło się u Ksawerego. Podejmując próby właściwego kierowania zachowaniem chłopca, wykazywałam szczególną cierpliwość i wyrozumiałość. Podczas wykonywania zadań manualnych zapewniałam chłopcu miejsce o jak najmniejszej ilości bodźców, chwaląc nawet za niewielkie osiągnięcia. Stopniowo wprowadzałam coraz trudniejsze zadania. Chłopiec zaczął uczęszczać na dodatkowe ruchowe. Chłopiec chętniej brał udział w zajęciach, zabawach, działalności społecznej. Już nie niszczył swoich prac, a zabawy zaczynał uznawać za ciekawe. Ksawery pokazywał dzieciom, czego się nauczył na zajęciach ruchowych, czym wzbudzał zaciekawienie. Skończyły się też krzyki chłopca w szatni. Chłopiec po rozebraniu bez zbędnych pożegnań, wchodził do sali.

EFEKTY ODDZIAŁYWAŃ

Wspólne i konsekwentne oddziaływania zarówno z mojej strony, jak i rodziców przyniosły oczekiwane rezultaty:
1. Zmieniło się nastawienie mamy w stosunku do przedszkola, co pozytywnie wpłynęło na chłopca. 2. Ksawery zaczął z radością przychodzić do przedszkola. 3. Z chęcią brał udział w zabawach i zajęciach. 4. Zaczął akceptować normy społeczne. 5. Poprawiły się jego relacje z grupą i nauczycielem.
6. Dzieci z grupy zrozumiały też, że zachowania agresywne psują atmosferę w grupie i stają się przyczyną konfliktów.

Zdaję sobie sprawę, że sukcesy w pracy z Ksawerym nie są już stałe. Należy w dalszej pracy umacniać pozytywne zachowania chłopca, kształtować właściwą osobowość. Jest to proces długotrwały, wierzę jednak, że zostanie zakończony sukcesem.

POSUMOWANIE I WNIOSKI DO DALSZEJ PRACY

Staż był dla mnie okresem intensywnej pracy. Przez dwa lata i dziewięć miesięcy pogłębiałam swoja wiedzę i umiejętności dydaktyczno – wychowawcze oraz opiekuńcze, uczestniczyłam w pracach organów szkoły, realizowałam zadania, które sobie wcześniej zaplanowałam. Moje zaangażowanie zostało zauważone przez Panią Dyrektor Szkoły, czego faktem było przyznanie mi nagrody. Zadania, które sobie wyznaczyłam w planie rozwoju zawodowego, pozwoliły mi lepiej poznać i zrozumieć dzieci.
Analizując swoją dotychczasową pracę, mogę stwierdzić, że założone cele zostały osiągnięte. Zakończenie stażu nie zamyka moich poszukiwań na gruncie wychowawczo – dydaktycznym. W przyszłości chciała bym podjąć studia podyplomowe na kierunku integracja sensoryczna i ukończyć kurs rytmiki.
Codzienny uśmiech i postępy moich przedszkolaków, a także zadowoleni rodzice utwierdzają mnie w słuszności moich działań i dają motywację do dalszej pracy. Praca jest dla mnie wyzwaniem oraz realizacją moich marzeń i pasji.