Sprawozdanie na nauczyciela dyplomowanego

Sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego
nauczyciela mianowanego ubiegającego się o awans na stopień
nauczyciela dyplomowanego

Imię i nazwisko nauczyciela: Ewa Kołakowska - nauczyciel języka polskiego, bibliotekarz, oligofrenopedagog
Okres stażu: 2 lata 9 miesięcy
Czas rozpoczęcia stażu: 1 września 2014 r.
Czas zakończenia stażu: 31 maja 2017 r.

Wstęp
Pracuję w Szkole Podstawowej w .............. jako nauczyciel języka polskiego, bibliotekarz i oligofrenopedagog. Studia magisterskie na kierunku Filologia polska ukończyłam w 2001 roku na ///////////////. Jestem nauczycielem mianowanym z trzynastoletnim stażem pracy pedagogicznej. Staż na stopień nauczyciela dyplomowanego rozpoczęłam 1 września 2014 r. i zgodnie z planem zakończyłam dnia 31 maja 2017 r.
W ciągu 2 lat i 9 miesięcy realizowałam Plan Rozwoju Zawodowego w Szkole Podstawowej w Lechowie. Jest on zgodny z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli (Dz.U. z 2004 r. Nr 260, poz. 2593), Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 listopada 2007 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli (Dz.U. z 2007 r. Nr 214, poz. 1580) oraz nowym Rozporządzeniem MEN z dnia 1 marca 2013 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli (Dz.U. z 2013 r. poz. 393). W planie tym zostały uwzględnione założenia statutowe szkoły, zadania zawarte w Programie Wychowawczym, Programie Profilaktycznym oraz Planie Rozwoju Szkoły. Starałam się również uwzględnić potrzeby i oczekiwania uczniów, rodziców i nauczycieli, czyli środowiska lokalnego.
W czasie trwania stażu zrealizowałam zadania przedstawione w Planie Rozwoju Zawodowego. Realizacja zadań w nim zawartych miała na celu:
• doskonalenie warsztatu i metod pracy,
• wspomaganie uczniów mających problemy w nauce oraz uczniów zdolnych,
• zwiększanie udziału technologii informacyjnej oraz komputerowej w pracy nauczyciela oraz w procesie edukacji,
• dbanie o promocję szkoły w środowisku i rozwijanie tej dziedziny funkcjonowania szkoły,
• uczestniczenie w realizacji zadań wykraczających poza wykonywane obowiązki służbowe,
• samodzielne lub przez udział w różnych formach doskonalenia pogłębianie wiedzy i umiejętności służące własnemu rozwojowi oraz podniesieniu jakości pracy szkoły,
• dzielenie się swoją wiedzą z innymi.
Wymagania niezbędne do uzyskania stopnia nauczyciela dyplomowanego na podstawie Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli ( Dz. U. z dnia 8 grudnia 2004 r.)

§8 ust. 2, pkt.1
Uzyskanie pozytywnych efektów w pracy dydaktycznej, wychowawczej lub opiekuńczej na skutek wdrożenia działań mających na celu doskonalenie pracy własnej i podniesienie jakości pracy szkoły, a w przypadku nauczycieli, o których mowa w art. 9e ust. 1-3 Karty Nauczyciela - uzyskanie pozytywnych efektów w zakresie realizacji zadań odpowiednio na rzecz oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich, w związku z zajmowanym stanowiskiem lub pełnioną funkcją.
1. Poznanie procedury awansu zawodowego
Jestem osobą obowiązkową, przestrzegam dyscypliny pracy, sumiennie wykonuję powierzone mi zadania i obowiązki. Biorę udział w różnych formach doskonalenia zawodowego, śledzę nowości wydawnicze, poszerzam swój warsztat pracy, analizuję go i dokonuję potrzebnych zmian. Aby się w pełni realizować, systematycznie podnoszę swoje kwalifikacje, dbając o uzupełnianie swoich umiejętności i wiadomości. Wciąż poszukuję nowych rozwiązań, ciekawych metod pracy.
Dokładnie zapoznałam się z przepisami dotyczącymi awansu zawodowego. Mając na uwadze zmieniające się akty prawne dotyczące procedury awansu zawodowego nauczyciela zapoznałam się z podstawami prawnymi awansu zawodowego, sposobami dokumentowania realizowanych zadań i formą planu rozwoju zawodowego.
Poznałam procedury awansu zawodowego w oparciu o Ustawę z dnia 26 stycznia 1982 r. Kartę Nauczyciela oraz jej nowelizacje, Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 3 sierpnia 2000 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli (Dz. U. nr70, poz. 825).
W ramach samodoskonalenia zapoznałam się również z obecnie obowiązującym Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli (Dz. U. Nr 260,poz. 2593) oraz nowelizacją Karty Nauczyciela z dnia 15 lipca 2004 r., a także Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 listopada 2007 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli.
2. Przygotowanie sprawozdania z realizacji planu rozwoju zawodowego.
Aktywnie uczestniczyłam w posiedzeniach klasyfikacyjnych oraz szkoleniowych rady pedagogicznej.
3. Analiza dokumentów dotyczących zasad funkcjonowania i organizacji szkoły.
Zapoznałam się i przeanalizowałam następujące dokumenty szkolne: ¬ Statut Szkoły,¬ Plan Pracy Szkoły,¬ Program Wychowawczy, Program Profilaktyki, ¬Regulamin Samorządu Uczniowskiego, Podstawę Programową Kształcenia Ogólnego dla Szkół Podstawowych.
4. Aktywny udział w opracowaniu i wdrożeniu Planu Wychowawczego dla klas IV –VI.
Na początku każdego roku szkolnego analizowałam Plan Wychowawczy Szkoły. Mając na uwadze specyfikę klas, których obejmowałam wychowawstwo, opracowywałam Plan Wychowawczy klasy. Ostatnio klas łączonych V i VI.
5. Poszerzenie wiedzy i umiejętności.
Zdaję sobie sprawę, że uzyskiwanie zadowalających wyników w pracy to systematyczne doskonalenie własnego warsztatu pracy i ciągłe poszukiwanie lepszych rozwiązań metodycznych. Udział w zorganizowanych formach warsztatowych, kursach i konferencjach daje mi możliwość wzbogacenia mojego warsztatu pracy, jest cennym źródłem wiedzy, pozyskania nowych doświadczeń. Ukończone formy doskonalenia zawodowego wpłynęły na podwyższenie jakości mojej pracy w szkole.
Ukończone formy doskonalenia:
- konferencja ODN „Nowy model sprawdzianu w klasie VI a badanie efektywności kształcenia”, Elbląg, 19.09.2014 r.,
- warsztaty „Aktywizujące metody i techniki czytania tekstów literackich”, ODN Elbląg, 09.11. 2015 r.,
- kurs kwalifikacyjny z zakresu oligofrenopedagogiki – uzyskałam kwalifikacje do pracy z dziećmi z upośledzeniem umysłowym, Elbląg, 10.2014 -06.2015 r.,
- szkolenie „Ćwiczenia twórczego pisania”, Lidzbark Warmiński, 17.11.2016 r.
- konferencja „Wdrażanie nowej podstawy programowej kształcenia ogólnego”, Lidzbark Warmiński, 12.05.201 r.
- rada szkoleniowa przeprowadzona przez M. Szlemińską na temat dzieci z Zespołem Aspergera, organizacja - ODN Elbląg, SP Lechowo 2016 r.
Czytałam Biuletyn Informacyjny, który jest publikowany na stronie ODN w Elblągu. Zainteresowałam się różnorodnymi zagadnieniami, m.in. „Aktywne czytanie tekstu”.
W ciągu trwania stażu, ale i w ciągu wszystkich lat mojej pracy samodzielnie studiowałam literaturę metodyczną i pedagogiczną w celu uzupełniania swoich wiadomości i zdobywania nowych umiejętności. Należały do nich następujące książki:
M. Bogdanowicz, ”Ryzyko dysleksji – problem i diagnozowanie”
G. Krasowicz – Kupis „Diagnoza dysleksji. Najważniejsze problemy”
Z. Saduś ”Jak pomóc uczniowi w nauce ortografii”
Swój warsztat wzbogacałam również wykorzystując informacje i porady zawarte na stronach internetowych wydawnictw, programu „Ortograffiti”, aby skuteczniej uczyć i zapoznać się z metodami rozpoznawania problemów oraz z metodami rozwiązywania ich w procesie edukacji. W celu poszukiwania nowych metod aktywizujących i urozmaicenia zajęć, korzystałam z gotowych materiałów zamieszczanych na stronach internetowych (np. www.gwo.pl, www.wsip.pl, www.dyktanda.net, www.dobrestopnie.pl, so.pwn.pl, www. profesor.pl, www.edux.pl)), które charakteryzują się bogactwem rozwiązań i różnorodnością pomysłów. Jako nauczyciel języka polskiego podejmowałam decyzje co do wyboru podręczników i różnorodnych pomocy naukowych, aby odpowiadały one potrzebom i możliwościom uczniów.
W ciągu trzech lat pracowałam nie tylko w zespołach opracowujących próbne sprawdziany dla klasy VI, lecz również uczestniczyłam w pracach komisji konkursowych na terenie szkoły. Nauczyciele prosili mnie o to, bym zasiadała w jury podczas konkursów recytatorskich, plastycznych i innych, co przynosiło mi wiele satysfakcji.
Większym wyzwaniem dla polonistki było prowadzenie w szkole dożywiania dzieci. Układałam jadłospis, uwzględniając alergeny, zawartość tłuszczu i cukru w pokarmach. Dbałam, by wszystkie produkty były świeże i zajmowałam się liczeniem – pieniędzy, które zbierałam i wydatków. Praca dość trudna, ale dzięki współpracy z p. dyrektorem, który służył pomocą w każdej sprawie oraz kucharki, zadanie to można było dobrze wykonać.
Efekty
Ukończenie form doskonalenia zawodowego oraz samokształcenie pozwoliło mi zapoznać się z aktywnymi formami i metodami pracy, co z kolei przyczyniło się do uatrakcyjniania lekcji oraz wpłynęło na wzrost wiedzy i umiejętności moich uczniów. Dostarczyło mi wiedzy przydatnej w planowaniu pracy z uczniem zdolnym i słabym oraz jak zachęcać i motywować uczniów do pracy. Dodatkowo pozwoliło mi dokonać autorefleksji i udoskonalić swoje umiejętności zawodowe. Szczególnie ważna okazała się rada szkoleniowa. W szkole uczy się dziecko z Zespołem Aspergera. Do tej pory uczyłam dzieci z niepełnosprawnością w stopniu lekkim. Obecność chłopca sprawiła, iż wszyscy musieliśmy się nauczyć odpowiedniego postępowania, doboru metod pracy i oczywiście należało zgłębić swoją wiedzę. Obecnie, oprócz chłopca, uczą się dwie dziewczynki z orzeczeniem o niepełnosprawności. Udział w szkoleniu i kursie oligofrenopedagogiki umożliwiły mi efektywniej pracować z takimi dziećmi. Od półtora roku pracuję również jako nauczyciel wspomagający. Jest to trudne i zarazem ciekawe zajęcie. Pozwoliło mi lepiej poznać psychikę dziecka z Zespołem Aspergera, ale w dalszym toku nauki jako polonistka muszę uczyć się z nim pracować, by jak najwięcej korzystał z lekcji języka polskiego. To samo dotyczy dziewczynki z niepełnosprawnością. Prowadzę z nią zajęcia rewalidacyjne. Było to dla mnie nowe doświadczenie, ale wiele mnie nauczyło. Praca z czwartoklasistką nie należała do łatwych. Uczennica była zacofana, słabo ze mną współpracowała. Niedawno zaczęła aktywnie uczestniczyć w zajęciach, chętnie się uczy i stwierdziła, że zawsze chciałaby mieć ze mną lekcje. Zawsze postępy w rozwoju szkolnych dzieci przynoszą mi satysfakcję i sprawiają, że widzę sens w pracy, jaką wykonuję.

§8 ust. 2, pkt.2
Wykorzystywanie w pracy zawodowej technologii informacyjnej i komputerowej.
1. Wykorzystywanie w pracy zawodowej technologii informacyjnej i komputerowej. Stosowanie technologii komputerowej w opracowywaniu dokumentacji, narzędzi badawczych i przygotowywaniu pomocy dydaktycznych.
2. Wybór podręczników, rozkładów materiału, materiałów dydaktycznych umieszczanych na stronach internetowych wydawnictw.
3. Dokumentowanie ważniejszych wydarzeń z życia szkoły na stronie internetowej szkoły, stowarzyszenia „Lechowianie”, Miasta i Gminy Pieniężno i „Gazety Braniewskiej”.

Za pomocą Internetu dotarłam do informacji dotyczących prawa oświatowego oraz zasad uzyskania awansu zawodowego. Pogłębiam swoją wiedzę i udoskonalam warsztat pracy. Dzięki stronom internetowym jestem na bieżąco z przepisami prawa oświatowego i ustawicznie realizuję swoje samokształcenie.
Sukcesywnie doskonalę i poszerzam wiedzę informatyczną w celu wykorzystania jej w pracy własnej i z uczniami. Na portalu edux.pl zamieściłam dwa dokumenty, wykorzystując technologię komputerową. W każdej z klas w szkole wyposażonej w odpowiednie urządzenia, korzystam z komputera, drukarki i tablicy multimedialnej, dzięki czemu moi uczniowie otrzymują wszelkie potrzebne im materiały dydaktyczne. Wypisuję na komputerze świadectwa szkolne, arkusze, dyplomy za udział w szkolnych konkursach. Przez Internet zamawiam pomoce dydaktyczne, książki i lektury do szkolnej biblioteki, przeglądam nowości wydawnicze. Korzystam z materiałów dydaktycznych proponowanych przez wydawnictwa. Internet służy mi pomocą podczas organizacji wycieczek. Co roku moim zadaniem jest opieka nad jedną z sal lekcyjnych i biblioteką. Wykonując wspólnie z uczniami gazetki, również niezbędną pomocą jest Internet.
W toku lekcji korzystam z Internetu, z dziennika elektronicznego Librus, który bardzo ułatwia pracę. Zapisuję w nim nie tylko tematy lekcji i sprawdzam obecność, lecz kontaktuję się na bieżąco z rodzicami wychowanków, informując ich o zebraniach i innych ważnych wydarzeniach. Często umieszczam artykuły o szkolnych uroczystościach w „Gazecie Braniewskiej”, na stronie Stowarzyszenia „Lechowianie” oraz Miasta i Gminy Pieniężno.
Wykorzystuję naturalną skłonność uczniów do korzystania z technologii informatycznych i zachęcam ich do wykonywania dla siebie narzędzi dydaktycznych, ułatwiającym im naukę.
Wykonuję prezentacje multimedialne, wykorzystywane w trakcie godzin wychowawczych i podczas uroczystości szkolnych.
Na bieżąco gromadzę narzędzia do pracy dydaktycznej – książki, podręczniki, testy, zestawy ćwiczeń, arkusze matur próbnych itp., które wykorzystuję w trakcie zajęć i na zajęciach pozalekcyjnych.
Efekty
Gromadzenie pomocy dydaktycznych pozwala mi uatrakcyjnić zajęcia, a uczniom lepiej zrozumieć i przyswoić nowy materiał. Dzięki temu wzbogacam mój warsztat pracy, a tym samym bazę materialną szkoły.
§ 8 ust.2, pkt.3
Umiejętność dzielenia się wiedzą i doświadczeniem z innymi nauczycielami, w tym przez prowadzenie otwartych zajęć, w szczególności dla nauczycieli stażystów i nauczycieli kontraktowych, prowadzenie zajęć dla nauczycieli w ramach wewnątrzszkolnego doskonalenia zawodowego lub innych zajęć.
1. Dzielenie się swoją wiedzą i doświadczeniem z innymi nauczycielami.
W ciągu całego stażu w miarę potrzeb pomagałam nauczycielom m.in. w redagowaniu tekstów, organizacji szkolnych uroczystości, pisaniu artykułów.
21.04. 2016 r. uczestniczyłam z klasą VI w Dniu Otwartym w Gimnazjum w Pieniężnie; miałam wówczas okazję wymienić się z nauczycielami uczącymi w tamtej placówce doświadczeniami w pracy z uczniami szkoły podstawowej. W naszej szkole pracuje troje z nich, więc na bieżąco możemy wymienić się uwagami na temat pracy w szkole.
Przez cały okres stażu aktywnie uczestniczyłam w pracach zespołów powoływanych przez p. dyrektora. Dotyczyły one opracowywania testów próbnych przed sprawdzianem szóstoklasisty WSiP - 11.2015 r., CKE i OPERON – r.szk. 2014/2015, ewaluacji „Rozwijanie kompetencji czytelniczych oraz upowszechnianie czytelnictwa wśród dzieci”- 01.2016r. Byłam przewodniczącą zespołu przeprowadzającego sprawdzian szóstoklasisty z języka niemieckiego 05.04.2016 r.
2. Opracowywanie i udostępnianie materiałów dydaktycznych.
W ciągu 2 lat i 9 miesięcy opracowywałam scenariusze lekcji języka polskiego, lekcji wychowawczych i przedstawień na szkolne uroczystości; przygotowywałam swoich wychowanków, klasy V i VI do różnych uroczystości: Dnia Odzyskania Niepodległości, Dni Rodziny, choinki szkolnej, zakończenia roku szkolnego. Służyłam pomocą nauczycielom, którzy prosili o zrobienie prób ich akademii, skorygowanie błędów.
3. Wymiana doświadczeń z innymi nauczycielami, pedagogiem szkolnym i logopedą. Opublikowanie w Internecie ciekawszych materiałów.
Opublikowałam na portalu edukacyjnym „edux.pl” sprawozdania rozwoju zawodowego oraz kilku materiałów dydaktycznych, m.in. Roczny Plan Pracy biblioteki. Uczestniczyłam w organizowanych na terenie placówki radach szkoleniowych, np. dotyczących uczniów z Zespołem Aspergera. Bardzo dobrze układała się współpraca ze szkolnym pedagogiem i logopedą. Zgłaszałam tym specjalistom problemy, jakie napotykałam w codziennej pracy z uczniami. Wspólnie opracowywaliśmy dokumenty kierujące dzieci na badania do PPP w Braniewie. Pomagałam w organizacji I Dnia Niemiec (prezentacje multimedialne uczniów i organizacja posiłku) w ramach rozpoczętej współpracy z Gronem Pedagogicznym Grundschule w Lichtenau. W maju 2015 r. delegacja składająca się z pięciu nauczycieli z naszej szkoły z p. dyrektorem na czele złożyła wizytę w tamtejszej placówce; podpisaliśmy dokument na znak rozwijającej się współpracy między naszymi szkołami. Wymieniliśmy się doświadczeniami związanymi z organizacją pracy z dziećmi, kwalifikacjami nauczycieli i wszelkimi ciekawostkami na temat życia szkoły. Wizyta pokazała nam wielkie różnice między naszymi systemami edukacyjnymi.
Współpracowałam z bibliotekami, głównie z zaprzyjaźnioną biblioteką w Pakoszach. Polegało to na wypożyczaniu lektur u nas brakujących oraz wzajemnej pomocy podczas konsultowania się na temat prowadzonych projektów.
4. Przygotowywanie spisu lektur szkolnych dla nauczycieli klas I-VI oraz opublikowanie w Internecie ciekawszych materiałów dydaktycznych..
W trakcie trwania stażu jako nauczyciel – bibliotekarz pracowałam nad doborem lektur w klasach I –III. Starałam się, by w bibliotece znalazło się jak najwięcej tytułów lektur obowiązujących w tych klasach. Z uwagi na małe środki finansowe przeznaczane na zakup nowości, książki pozyskiwałam, organizując kiermasze. Dzięki temu przedsięwzięciu zgromadziłam kilkadziesiąt pozycji, z których uczniowie do dziś chętnie korzystają. Wzięłam również udział w akcji „Książki naszych marzeń” – 05.-11. 2017 r. dzięki niej w bibliotece pojawiły się nowe, piękne egzemplarze, które przyciągnęły do biblioteki nawet trzylatki uczące się w klasie „0”.
Na stronie „edux.pl” opublikowałam materiały dydaktyczne, m.in. sprawozdanie z zajęć rewalidacyjnych.
Efekty
Opracowując i udostępniając materiały dotyczące różnych obszarów mojej działalności dydaktyczno-wychowawczej chciałam, by mogły być wykorzystane przez innych nauczycieli tak, aby poprzez wymianę doświadczeń wpływały na podnoszenie jakości pracy szkoły.

§ 8 ust.2, pkt.4, lit. A
Opracowanie i wdrożenie programu działań edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych lub innych związanych odpowiednio z oświatą, pomocą społeczną lub postępowaniem w sprawach nieletnich.

1. Opracowywanie i wdrożenie programu Koła Bajki dla najmłodszych oraz innych kół zainteresowań. Prowadzenie zajęć pozalekcyjnych.
Opracowałam program i prowadziłam zajęcia w ramach Koła Bajki dla klasy „0”, zajęcia opiekuńcze w ramach dodatkowej godziny z Art. 42 KN oraz dydaktyczno – wyrównawcze z języka polskiego w klasie IV.
Praca z młodszymi dziećmi była dla mnie nie lada wyzwaniem, ale bardzo polubiłam te zajęcia, na których skupiłam się na czytaniu bajek i baśni, przekazywaniu ich sensu nie tylko słowem, ale też środkami plastycznymi i dramą.
Zajęcia dydaktyczno – wyrównawcze w klasie IV pozwoliły mi uzupełniać braki w wiedzy na temat ortografii, gramatyki (części mowy, fonetyka) i kształcenia umiejętności głośnego i cichego czytania ze zrozumieniem. Wspólnie z uczniami czytaliśmy wiele tekstów, rozmawialiśmy o nich. Niektóre dzieci zaczęły budować bogatsze wypowiedzi i najważniejsze – interesować się słowem pisanym.
2. Przygotowanie i przeprowadzenie konkursów, prowadzenie kół zainteresowań i zajęć wyrównawczych.
W roku szk. 2014/2015 prowadziłam Koło Teatralne z uczniami klas I – III, natomiast rok później - Koło Bajki dla klasy „0” oraz zajęcia dydaktyczno – wyrównawcze w ramach Art. 42 Karty Nauczyciela.
W trakcie trwania stażu przygotowałam i przeprowadziłam wiele konkursów: ortograficznych, czytelniczych i literackich: „ Piękne czytanie baśni”( w tym roku odbył się po raz ósmy), „Mój przyjaciel – książka”, Szkolny konkurs ortograficzny dla klas II-VI, „ Barwy jesieni”, „Biblioteka moich marzeń”, „Najpiękniejsza kartka świąteczna”, „Czytelnik roku”. Dzieci chętnie w nich uczestniczą i proszą o następne.
3. Opracowanie i wdrożenie Planu Wychowawczego zgodnego z Programem Wychowawczym szkoły.
Odkąd zaczęłam pracę w szkole, każdego roku zostaję wychowawcą jednej z klas IV-VI. Ostatnio jednak pracowałam jako wychowawca w klasach łączonych V i VI. Było to dla mnie nowe doświadczenie i wyzwanie. Mimo łączenia, realizowałam Plan Pracy wychowawcy klasowego dla jednej i drugiej klasy. Diagnozowałam potrzeby uczniów, trudności, o których zawsze z nimi rozmawiałam. Wychowankowie sami zgłaszali problemy, szukali u mnie pomocy w sprawach domowych i szkolnych. Wspólnie omawialiśmy ich zachowanie, postępy w nauce. Zawsze motywowałam tę dorastającą „młodzież” do nauki i szacunku do rodziców, z czym w ostatnich miesiącach mieli problem. Na lekcjach wychowawczych były poruszane tematy, zgodnie z planem wychowawczym, dotyczące szacunku dla historii, symboli narodowych i tradycji naszego państwa, rozwijające poczucie więzi narodowej, a także tematy dotyczące unikania agresji i rozwiązywania konfliktów. Uczniowie zapoznali się z terminem „asertywność”, dowiedzieli się również, jak można sobie radzić z przykrymi emocjami, kto może im pomóc w sytuacjach zagrożenia. Rozmawialiśmy również o zmianach fizycznych i psychicznych, a także o tym, co warto oglądać, słuchać i czytać. Poinformowałem uczniów o zagrożeniach wynikających z picia alkoholu, palenia papierosów i zażywania narkotyków. Rozmawialiśmy też na tematy przyjaźni, koleżeństwa, o pokonywaniu trudności w nauce, zasadach kulturalnego zachowania w różnych sytuacjach. Powyższa tematyka została przeze mnie ujęta m.in. w formie planu prezentacji multimedialnych, które uczniowie przygotowywali na zajęcia wychowawcze..
Przygotowywaliśmy akademie i imprezy klasowe: walentynki, Dzień Chłopca, Dzień Kobiet, a także choinkę szkolną, Dzień Rodziny i inne zlecone przez p. dyrektora. Razem wyjeżdżaliśmy na wycieczki:
- wyjazd do Ornety na spektakl „Zaczarowany las”,
- wyjazd do ZUO w Elblągu,
- wycieczka do Gierłoży – Mazurolandia,
- wyjazd na basen – Termy Warmińskie w Lidzbarku Warmińskim,
- wycieczka do Malborka i parku zabaw Nowa Holandia.
Na bieżąco monitorowałam frekwencję i reagowałam na nieusprawiedliwioną absencję moich uczniów. Zachęcałam uczniów do korzystania z oferty zajęć pozalekcyjnych – rozwijanie zainteresowań oraz do aktywnego odpoczynku na świeżym powietrzu – wycieczki, wyjścia klasowe.
Efekt
Dzięki zastosowanym metodom wychowawczym uczniowie mieli większą motywację do nauki, potrafili rozpoznać swoje mocne i słabe strony, tak ważne w życiu nastolatków, nauczyli się kontrolować swoje nastroje i emocje oraz umiejętność unikania i rozwiązywania konfliktów. Zajęcia rozwijające i dydaktyko – wyrównawcze oraz konkursy z jednej strony pomagały rozwijać talenty dzieci, z drugiej zaś pokonywać trudności na różnych poziomach.

§ 8 ust.2, pkt.4, lit. C
Poszerzenie zakresu działań szkoły, w szczególności dotyczących zadań dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych.
1. Podejmowanie działań mających na celu promowanie szkoły w środowisku.
Pracując z uczniami klas IV –VI, starałam się zainteresować ich językiem polskim oraz angażować do udziału w różnorodnych konkursach organizowanych w szkole i poza nią. Podczas konkursów wymienionych powyżej, zaangażowałam również uczniów młodszych, co dawało mi wiele satysfakcji. Współpracowałam wówczas i z innymi nauczycielami edukacji wczesnoszkolnej, którzy chętnie mi pomagali i motywowali swoich wychowanków do przygotowań.
W kalendarzu uroczystości szkolnych znajduje się wiele uroczystości, w których aktywnie uczestniczyłam ja oraz pozostali nauczyciele. Tradycją naszej szkoły jest corocznie organizowana przed feriami choinka – impreza, na która przyjeżdżają całe rodziny – absolwenci ze swoimi rodzinami i wszyscy związani z naszą placówką. Każdy wychowawca ma za zadanie zaprezentować z uczniami program artystyczny na dowolny temat. Podobną imprezą jest Dzień Rodziny. Przygotowujemy krótkie akademie lub piosenki. W ciągu ostatnich trzech lat, oprócz wymienionych uroczystości, przygotowywałam wychowanków do występu w ramach Jesiennych spotkań z poezją i piosenką ( inscenizacja do wierszy: „Bajka o jesiennym szalu”, „Wiewiórka”), uczestniczyłam w Międzyszkolnym konkursie języka polskiego w SP Pieniężno ( I miejsce uczeń klasy V), Festiwalu Poezji A. Osieckiej i W. Młynarskiego.
Przygotowywałam występ z okazji Dnia Niepodległości. Dzieci dwukrotnie brały udział w konkursie „Albus”(dwóch uczniów otrzymało wyróżnienia), w konkursie ODN w Elblągu „Poezja warmińsko – mazurskich wód”, „Rodzina – tu wszystko się zaczyna”. Wzięliśmy tez udział w konkursie literackim organizowanym przez biblioteką Miejską w Pieniężnie „Czego nauczyła nie mama, czego nauczył mnie tato” oraz przez Rodzinną Komisję do Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Uczniowie w r. szk. 2015/2016 napisali wiersze o strażakach, które przeczytali i wręczyli naszym lokalnym strażakom z okazji Dnia Strażaka. Większość tych uroczystości została uwieczniona na zdjęciach i opisana w artykułach przesłanych na stronę internetową Miasta i Gminy Pieniężno oraz „Gazety Braniewskiej”.
2. Tworzenie autorskich materiałów edukacyjnych.
Praca w klasach IV – VI i bibliotece stwarza warunki do tego, by nie tylko bazować na gotowych materiałach, lecz również tworzyć swoje, dostosowane do aktualnych potrzeb i możliwości naszych uczniów i wychowanków. Każdego roku trwania stażu wielokrotnie układałam kartkówki, sprawdziany, prace klasowe z języka polskiego, testy całoroczne oraz kryteria ocen. Opracowałam Roczny Plan Pracy biblioteki, Plan Wychowawczy, listę lektur w poszczególnych klasach. Musiałam wziąć pod uwagę deficyty uczniów posiadających opinie bądź orzeczenie PPP w ///////.
Efekty
Wszystkie konkursy spotkały się z dużym zainteresowaniem ze strony uczniów. Konkursy przedmiotowe przyczyniły się do wzrostu zainteresowania przedmiotem, wzbudziły chęć samodzielnej pracy i zdrowej rywalizacji wśród najlepszych. Nagrody, dyplomy stanowiły dodatkową motywację i zachęcały do twórczej pracy. Ponadto zorganizowanie konkursów dla dzieci i młodzieży z naszego terenu, znacznie przyczyniło się do promocji szkoły.
§ 8 ust.2, pkt.4, lit. E
Wykonywanie zadań na rzecz oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich we współpracy z innymi osobami, instytucjami samorządowymi lub innymi podmiotami.
1. Współpraca z organizacjami, instytucjami oraz innym podmiotami działającymi na rzecz dziecka i edukacji w środowisku lokalnym.
Podczas trwania stażu współpracowałam ze szkolnym pedagogiem w rozwiązywaniu problemów wychowawczych i kierowania uczniów do PPP w Braniewie. Razem z p. pedagog organizowałyśmy wycieczki szkolne i wyjazdy.
Do szkoły przyjeżdżała pielęgniarka, która przeprowadzała fluoryzację i przygotowywała do bilansu. W miarę potrzeb podejmowałam współpracę z Samorządem Uczniowskim przy organizacji akcji, np. WOŚP, Góra Grosza.
Ostatni rok stażu obfitował w kontakty z kuratorami sądowymi, policją i sądami. Moimi wychowankami byli bracia pochodzącymi z rodziny, w której pojawiały się problemy z alkoholem, kradzieżami, a nawet prostytucją. Pisałam opinie do sądu, składałam zeznania na posterunku policji. Jeden z nich nadal uczy się w naszej szkole, drugiego zaś przeniesiono do specjalnego ośrodka. Podczas całego stażu aktywnie współpracowałam ze szkolnym pedagogiem i kuratorami uczniów przydzielonymi przez sąd. Dotyczyło to głównie jednej rodziny, w której wystąpił problem z alkoholizmem i niewłaściwym postępowaniem wobec dzieci w tej jedenastoosobowej rodzinie. W ostatnim roku stażu jeden z moich wychowanków trafił do innej placówki, do szkoły z internatem. Rodzina przysparzała wielu problemów. W sprawie chłopca składałam zeznania na policji, z którą wszyscy nauczyciele dobrze współpracują.
Policjanci pojawiali się w szkole wielokrotnie z różnych okazji. Po ich wizytach na lekcjach wychowawczych omawialiśmy aspekt bezpieczeństwa podczas odpoczynku, używania narkotyków i wielu innych.
Współpracowałam ze szkolną pielęgniarką. Kierowała wychowanków na bilanse, sprawdzała czystość, przeprowadzała fluoryzację. Te wizyty też inicjowały pogadanki o higienie osobistej, dorastaniu dzieci czy dojrzewaniu.
W miarę potrzeb współpracowałam ze Szkolnym Samorządem, np. podczas organizacji apeli okolicznościowych.
2. Realizacja zadań opiekuńczo – wychowawczych nauczyciela w celu integracji społeczności klasowej, rozwoju i zapobiegania patologiom.
Cały okres stażu organizowałam imprezy klasowe zaplanowane w kalendarzu: m.in. Dzień Chłopaka, mikołajki, walentynki oraz wycieczki, które wymieniłam powyżej.
3.Wspomaganie edukacji ekologicznej młodzieży.
W pierwszym roku stażu cała szkoła brała udział w akcji „Sprzątanie świata”. Cały dzień był przeznaczony najpierw na sprzątnie okolicy. Każdy wychowawca miał wyznaczony inny teren. Było to bardzo dobre przedsięwzięcie. Czas spędzony w terenie z wychowankami pozwalał na wspólne spędzenie czasu, rozmowy, czego brakuje na co dzień. Następnie leśniczy opowiadał dzieciom o tym, jak ważne jest dbanie o las i jego bogactwa. Natomiast później zaniechano tej akcji, ale my i tak wybraliśmy się do lasu i posadziliśmy 700 drzewek – nowy las, który niebawem odwiedzimy. Odbyła się przy tym lekcja przyrody w terenie. Współpraca z Nadleśnictwem Orneta trwa do dziś.
4.Współpraca ze Strażą Pożarną.
Od kilku już lat SP ....... pamięta o naszych strażakach. Mamy w naszej miejscowości OSP. Należą do niej absolwenci szkoły i ojcowie naszych uczniów. Organizujemy im uroczystość z okazji ich święta. Strażacy słuchają wierszy, piosenek, opowiadają o swojej pracy i częstują się słodkościami. W bibliotece zorganizowałam konkurs poetycki i najładniejsze wiersze zostały przeczytane na apelu. Została przeprowadzona próba ewakuacyjna w razie pożaru. Dzieci pod kierunkiem strażaka i wychowawców wyprowadzono z budynku, po czym miały możliwość wysłuchania kilku słów o tym, jakie niebezpieczeństwa niesie ze sobą każdy pożar i jak należy się zachować.
5. Pomoc potrzebującym.
W szkole zdarzają się sytuacje wymagające bezinteresownej pomocy ze strony nauczycieli. Taka sytuacja zdarzyła się rok temu. Rodzina straciła dom na skutek pożaru. Cała Rada Pedagogiczna z p. dyrektorem przejęła się losem dziewczynek uczących się w I i III klasie i ich rodziców. Wspólnie z p. pedagog pojechałyśmy do domu, w którym mieszkali tymczasowo i zaproponowałyśmy pomoc. Odbyła się zbiórka najpotrzebniejszych rzeczy. Obecnie rodzina znalazła mieszkanie socjalne i ma wszystkie niezbędne przedmioty. Największą radość sprawiły mi uśmiechnięte oczy dziewczynek, cieszących się z ubrań i zabawek, których zabrakło im po pożarze.
Efekty
Dzięki zastosowaniu się do zaleceń poradni PP i współpracy z pedagog szkolną, uczniowie o ograniczonych możliwościach intelektualnych, z różnymi zaburzeniami i deficytami, byli objęci fachową pomocą i opieką. Pozwoliło to w porę określać problemy, z jakimi borykają się uczniowie, i podejmować właściwe działania przeciwdziałające nasilaniu się problemów wychowawczych czy trudności w nauce.
Współpraca z policją pozwoliła zadbać o uświadomienie uczniom zagrożeń, jakie mogą napotkać w codziennym życiu w szkole czy na drodze.
§ 8 ust.2, pkt.5
Umiejętność rozpoznawania i rozwiązywania problemów edukacyjnych, wychowawczych lub innych, z uwzględnieniem specyfiki, typu i rodzaju szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony.
Istota problemu badawczego. Problem dziecka – Dziecko z niepełnosprawnością w stopniu lekkim.
Weronika to 11- letnia uczennica szkoły podstawowej. Uczęszcza do szkoły masowej, gdzie realizuje program kształcenia specjalnego z uwagi na lekką niepełnosprawność intelektualną. (Zgodnie z zaleceniami zawartymi w orzeczeniu z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej).
W przypadku dziewczynki możliwości intelektualne mieszczą się na niskim poziomie. W czerwcu 2017 r. została ponownie skierowana do PPP z uwagi na obustronny niedosłuch i zauważone przez nauczycieli pogłębiające się trudności w nauce.
Uczennica ubrana jest zawsze skromnie i czysto. Wyglądem nie odbiega od swoich kolegów, mimo tego trudno jej się odnaleźć w klasie i szkole. Brakuje jej koleżanek, nie ma się z kim bawić. Wydaje się wycofana i smutna, rzadko się uśmiecha i rozmawia z nauczycielami. Zdarza się jej kłamać. Odizolowanie dziewczynki widać również na różnych zajęciach. Czasem woli pracować sama, niż w grupie. To dodatkowo nasila jej bierną postawę. Poza tym dziewczynka niechętnie wypowiada się, nie wie, co ma powiedzieć na dany temat. Ma trudności z wyjaśnieniem znaczenia słów, wyciąganiem wniosków i uogólnianiem, interpretacją faktów, analizą tekstu. Ostatnio dziewczynka stara się wypaść na lekcjach jak najlepiej. Nadal jednak jest bierna na lekcjach matematyki. Dużą trudność sprawiają jej obliczenia arytmetyczne. Podczas obliczeń korzysta z konkretów, nie zna tabliczki mnożenia. Z matematyką ma więc problemy, przez co prawdopodobnie pozostanie na drugi rok w tej samej klasie.
Uczennica w pisaniu popełnia liczne błędy o różnym charakterze. Ma poważny problem z wyciąganiem wniosków i uogólnianiem, co świadczy o słabym rozumowaniu pojęciowym. Przekłada się to na trudności w zinterpretowaniu faktów, porównywaniu informacji, łączeniu zdarzeń.
Do jej mocnych stron należy dobrze wykształcona technika głośnego czytania i dobra koordynacja wzrokowo-ruchowa. Dziewczynka ma też słabą pojemność pamięci słuchowej bezpośredniej. Trudności pojawiają się u niej, gdy materiał musi dodatkowo przetworzyć w pamięci. Weronika pisze czytelnie, mimo wolnego tempa pracy. Niestety nie jest ona zbyt sumienna i staranna. Często zapomina zadań domowych.
Podsumowując rozważania nad istotą problemu dziecka, można stwierdzić, iż dotyczy on następujących zagadnień:
- odnalezienie się w środowisku rówieśniczym, uzyskanie akceptacji grupy,
- wyrobienie nawyku sumienności i odpowiedzialności za swoje czyny, ponoszenie konsekwencji np. za nieodrobione zadania domowe.
- pomoc w przyswojeniu treści z matematyki, historii i innych wiodących przedmiotów, a co za tym idzie rozwój i usprawnienie procesów poznawczych u dziecka.
Geneza i dynamika zjawiska.
Przeprowadzony wywiad z matką dostarczył mi informacji o środowisku rodzinnym i rozwoju psychofizycznym dziecka. Weronika ma sześcioro rodzeństwa. Dzieli pokój ze starsza siostrą. Standard materialny rodziny jest bardzo skromny, gdyż matka nie pracuje, ojciec tylko dorywczo, dlatego też dzieci objęte są wsparciem finansowym z MOPS-u. Mieli problemy z nadużywaniem alkoholu, ale podjęli terapię, by nie stracić praw do dzieci. Po sposobie bycia i wypowiedziach rodziców można wywnioskować, iż poziom ich wykształcenia nie jest zbyt wysoki, jednak są to dobrzy ludzie, pełni dobrych chęci, zaangażowani we współpracę z nauczycielami i wychowawcą. Można zauważyć silną więź emocjonalną; rodzice dbają o dzieci, a te wykazują się troską o siebie. W ostatnich miesiącach matka kontaktowała się ze mną często ze względu na nieobecności córki w szkole. Było to spowodowane wyjazdami do lekarzy. U Weroniki stwierdzono niedosłuch obustronny. Matka twierdzi, że ubytek wynosi ok. 60% i może się pogłębiać. Dziewczynka od kilku tygodni nosi aparat słuchowy. Prawdopodobnie m.in. ta choroba przyczyniła się do osiągania słabych wyników w nauce, odsuwanie się dziewczynki od rówieśników. Badania w PPP pokażą nam nauczycielom dalsze kroki w postępowaniu z uczennicą.

Znaczenie problemu.
Z Weroniką pracuję od roku. Od września 2016 r. uczę języka polskiego oraz od pół roku prowadzę zajęcia rewalidacyjne. Mam również dobry kontakt z rodzicami dziecka, głównie z matką, z którą często rozmawiam przez telefon, mimo iż nie jestem wychowawcą dziewczynki.
Prognozy
Analizując zachowania dziewczynki założyłam, że uda się osiągnąć podstawowe cele. Jednocześnie trzeba przewidzieć, co stałoby się w przypadku zaniechania oddziaływań pedagogicznych. Ich brak może doprowadzić do tego, że dziewczynka nie wyrobi w sobie nawyku sumienności i większej aktywności na lekcjach. Stymulowanie ogólnego rozwoju poznawczego poprzez udział w zajęciach pozalekcyjnych umożliwi dziewczynce wykorzystanie i zaprezentowanie swojego potencjału intelektualnego. Konieczność opanowywania coraz to nowych umiejętności szkolnych, zapamiętywania wiadomości oraz konieczność zaprezentowania tych osiągnięć zacznie ją przerastać.
Motywowanie dziewczynki i właściwe metody mogą zachęcić ją do pracy na lekcjach, co zaowocuje lepszym przyswajaniem wiedzy i osiąganiem sukcesów edukacyjnych na miarę jej możliwości; otwarcia się uczennicy na otoczenie oraz nawiązania prawidłowych relacji z rówieśnikami. Wzmożona kontrola może nauczyć ją sumienności i odpowiedzialności, co może zaprocentować w dorosłym życiu rodzinnym i zawodowym. Zdobycie umiejętności odróżniania prawdy od kłamstwa, opanowanie podstawowych norm etycznych, to również wartości przydatne w życiu rodzinnym, zawodowym i pozaszkolnym, pozwalające na właściwe funkcjonowanie w środowisku, i ułatwiającym uzyskanie akceptacji otoczenia.
Propozycje rozwiązań
Zgodnie z zaleceniami poradni psychologiczno-pedagogicznej Weronikę objęto w szkole pomocą psychologiczno – pedagogiczną, zorganizowano rewalidację indywidualną z przeznaczeniem na:
- zajęcia wyrównawcze z przedmiotów sprawiających dziewczynce największą trudność (język polski, matematyka),
-terapię pedagogiczną w celu rozwijania podstawowych technik szkolnych, tj. czytania, pisania, liczenia.
Podczas pracy, zgodnie z zaleceniami poradni, nauczyciele dostrzegają wysiłek dziewczynki oraz jej zaangażowanie w pracę, zachęcają do budowania wypowiedzi i pokonywania trudności.
Jako polonistka angażuję ją do dodatkowych prac na rzecz klasy lub szkoły, np. udział w akademiach szkolnych, pomoc w bibliotece (układanie i obkładanie książek), by mogła poczuć się doceniona i zauważona przez rówieśników. Chwalenie jej okazało się świetnym sposobem na mobilizowanie jej do odrabiania zadań domowych i ugruntowywania zachowań oczekiwanych. Bardzo ważne okazały się cykliczne rozmowy z matką, z której zdanie bardzo się liczy i jest z nią mocno związana.
Na początku klasy IV przeanalizowałam sytuację Weroniki na podstawie wywiadu z matką, nauczycielem edukacji wczesnoszkolnej i pedagogiem szkolnym. Następnie przeanalizowałam dokumentację szkolną – Orzeczenie PPP i dotychczasowe wyniki uczennicy. Rozmowy indywidualne oraz obserwacja klasy na zajęciach języka polskiego (np. prośba o bardzo szybkie dobranie się w pary, czy grupy o określonej liczbie członków), pozwoliły mi zaobserwować, że uczennica nie ma w klasie bliskich koleżanek. Mimo tego do swojej grupy z chęcią przyjęły ja dobrze uczące się dzieci. Wszyscy w klasie ją akceptują, co było widać już na pierwszych lekcjach i chętnie jej pomagają. Dziewczynka jednak odczuwała bak przyjaciółki, której nie ma do dziś. Nikt jej nie wyśmiewał, lecz nawet pomagał. Nauczyciele innych przedmiotów potwierdzili moje wnioski.
Najważniejsze jednak okazało się chwalenie Weroniki za jej rzeczywiste drobne sukcesy, stwarzanie takich sytuacji i zadań, by mogła je osiągać. Zachęcam ją i rodziców, by częściej brała udział w klasowych wyjazdach. Ostatnio pojechała po raz pierwszy na basen. Ucieszyło mnie, gdy podeszła do mnie i wprost zapytała, jak należy zachować się w takim miejscu i co ze sobą zabrać. Zadawała mnóstwo pytań, dla innych oczywistych, a ja z zadowoleniem na nie odpowiadałam, bo wiedziałam, że dziewczynka robi krok do przodu. Staje się bardziej otwarta, szuka swojej przyjaciółki i nie boi się podejść do nauczyciela. Zdobyłam jej zaufanie. Chętniej do mnie podchodzi na przerwach i mówi o różnych rzeczach.
Uczennica dosyć dobrze czyta głośno oraz pisze. Tempo pisania jest wolne i popełnia wiele błędów. Praca na zajęciach rewalidacyjnych kształcimy wiele umiejętności, np. rozumienia czytanego tekstu, wyjaśnianiu znaczenia wyrazów, ćwiczeniu poprawności ortograficznej i językowej. Pracuję nad poprawnością wypowiedzi pod względem językowym. Drobne sukcesy uzyskujemy dzięki pracy programem ortografii, grami planszowymi oraz komputerowymi utrwalającymi zasady ortograficzne oraz stosowaniu metod aktywizujących. Liczymy, gramy w gry planszowe i bogacimy słownictwo. Po wprowadzeniu tych działań, zauważyłam, że Teresa stała się bardziej pewna siebie. Nauczyła się znaków rzymskich na historię. Liczy nieco lepiej. Odważniej formułuje swoje zdanie.
Efekty oddziaływań.
Po roku pracy z dziewczynką można już spróbować dokonać pewnych podsumowań, ocenić sukcesy dziewczynki, wskazać porażki pedagogiczne. Praca z dziewczynką przynosi niewielkie efekty, zwłaszcza jeśli chodzi o społeczną integrację w środowisku szkolnym. Dziewczynka w szkole czuje się bezpiecznie, może zaspokoić podstawowe potrzeby, takie jak poczucie sukcesu, uznania, akceptacji oraz kreatywności na miarę swoich możliwości. Koledzy akceptują ją rozumieją, ale nadal brakuje jej bliższej koleżanki, bo nadal na korytarzu szkolnym stoi sama, podczas gdy inni bawią się razem lub uczą. Na szczęście mamy tak mądre dzieci, które jej nie wytykają palcami, nawet teraz, gdy nosi aparat słuchowy, czego się wstydzi. Jeśli chodzi o procesy poznawcze u dziewczynki, to można stwierdzić, że wiele trudności dziewczynce udało się pokonać, gdyż usprawniła umiejętność czytania ze zrozumieniem, jej poziom pisma jest o wiele lepszy, jeśli chodzi o stronę graficzną. Nadal jednak popełnia liczne błędy ortograficzne i interpunkcyjne. Nie potrafi pisać zgodnie z poleceniem oraz nie opanowała wielu form wypowiedzi. Te natomiast, które opanowała wymagają utrwalenia i przypomnienia, a opanowane umiejętności są na poziomie minimalnym, bardzo schematyczne i uproszczone. Nadal też Weronika ma trudności z podejmowaniem inicjatywy edukacyjnej, z zadaniami wymagającymi twórczego myślenia i samodzielnego zaangażowania. Nie potrafi twórczo wykorzystać dzieła literackiego, ma trudności w realizacji projektów wymagających znajomości lektur, gdyż dziewczynka nie czyta wszystkich wymaganych pozycji. Często też nie potrafi wykazać się znajomością tych książek, które zlecono jej przeczytać.
Dlatego też dziewczynka najlepiej pracuje metodami indywidualnymi, gdyż dopiero ukierunkowana podejmuje się odpowiednich działań. Przy czym bardzo ważna w pracy z nią jest indywidualizacja, począwszy od doboru lektur, poprzez zadania na lekcji i zadania domowe. Dopiero odpowiednio skonstruowane polecenia, na odpowiednim poziomie i odpowiednim stopniu, mogą u dziewczynki zapewnić sukces, który jest niezbędnym warunkiem, by zmotywować ją do nauki i innych działań edukacyjnych. Można zatem stwierdzić, że w obszarze poznawczych trudności, część z nich udało się pokonać lub zniwelować, natomiast część wymaga ciągłego usprawniania i dalszych ćwiczeń. Nadal trzeba pracować nad kształceniem u dziewczynki umiejętności językowych i komunikacyjnych, przy czym można stwierdzić, że największym sukcesem kończą się działania i praca podejmowana metodą dramy, pantomimy, praca w grupach (przy indywidualizacji zadań), przekładu intersemiotycznego, czy też rozmowa kierowana. Bardzo dobrze wpływa na dziewczynkę pochwała, uśmiech oraz życzliwa atmosfera. Ważne też jest, by dostosować tempo pracy do jej możliwości. Dużym sukcesem jest to, że dziewczynka już sama przyznaje się do nieodrobienia pracy domowej i zgłaszanie się na lekcjach.
W niniejszej pracy starałam się ukazać różne aspekty rozwoju uczennicy klasy IV, tak, by uzyskać jak najpełniejszy jej obraz. Zaprezentowane w niniejszej pracy studium przypadku jest próbą zgłębienia wiedzy z zakresu niepełnosprawności intelektualnej w stopniu lekkim. Jest próbą nie tylko dokładnego poznania Weroniki i zaplanowania oraz ocenienia efektów oddziaływań edukacyjno-wychowawczych, ale także próbą zrozumienia motywów działań dziewczynki i zgłębienia ich genezy. Uważam, że największym sukcesem dla mnie, jako nauczyciela podejmującego trud zbadania pewnych zjawisk, było uświadomienie sobie, że sukces w pracy z dziewczynką, to drobne osiągnięcia, radość dziewczynki z własnych wyników.
Analiza przypadku - uczeń stwarza problemy wychowawcze
Identyfikacja problemu: uczeń mający problemy wychowawcze.
„Problem’’ dotyczy ucznia klasy IV szkoły podstawowej
Środowisko rodzinne ucznia
Uczeń jest wychowywany w niepełnej rodzinie. Chłopiec mieszka z matką, która odeszła od jego ojca i nie pracuje. Rozmowa z chłopcem pokazała, w jak trudnej sytuacji oboje się znajdują. Ojciec ucznia to człowiek agresywny i mający problemy z alkoholem. Dlatego syn nie chce utrzymywać z nim żadnych kontaktów. Warunki socjalno- bytowe nie są zbyt dobre. Rodzina ma problemy finansowe. Uczeń nie jest w naszej szkole od początku edukacji. Najpierw uczęszczał do miejskiej szkoły. Miał tam ogromne problemy z nauką i właściwym zachowaniem. Nie zdał do następnej klasy i drugi rok uczy się w klasie czwartej. Matka zadecydowała, że przeniesie go do mniejszej szkoły w nadziei, iż w niej zmieni nastawienie do nauki i zacznie lepiej się zachowywać.
Środowisko szkolne ucznia
Uczeń na odrabianie lekcji poświęca zbyt mało czasu. Często przychodzi do szkoły nieprzygotowany. Podczas odrabiania lekcji nie jest samowystarczalny. Potrzebuje pomocy, której często nie otrzymuje od matki. Ma problemy z nauką. Otrzymuje wiele ocen niedostatecznych i dopuszczających z różnych przedmiotów. Stać go jednak na wyższe, lecz brak systematyczności sprawia, że otrzymuje tak słabe noty.
Odkąd pojawił się w naszej szkole i uczy się w dziewięcioosobowej klasie, zaczął interesować się sportem – piłką siatkową. Już po pierwszym semestrze nauki stwierdził, iż bardzo się cieszy z tego, że jest u nas, ponieważ w tamtej szkole nie jeździł na zawody sportowe i nie występował w szkolnych akademiach. W naszej szkole recytuje przed publicznością, śpiewa i gra w drużynie sportowej.
Uczeń do szkoły dojeżdża autokarem, ale zdarza się, że często nie przyjeżdża na lekcje. Niestarannie przygotowuje się do lekcji. Z reguły umie tylko tyle, ile zapamiętał z lekcji. Jest bardzo zadowolony, gdy otrzymuje dobre i bardzo dobre oceny, a zdarza się to niezwykle rzadko.
Zawsze przejmuje się naganą i gorszą oceną. Rzadko stara się od razu ją poprawić. Polecenia nauczycieli, którzy go uczą, wykonuje dość chętnie. Czasami jest uparty. Podczas lekcji zgłasza się do odpowiedzi bez zachęty nauczyciela. Również odzywa się bez pozwolenia, mimo że nauczyciele od początku roku szkolnego zwracają na to uwagę. Bardzo chętnie uczestniczy w pracach społecznych i często przejawia inicjatywę w wykonywaniu tych prac. Chętnie wykonuje prace wykonywane w grupie, lecz trzeba go czasem mobilizować do szybszej i efektywniejszej pracy. Umie zorganizować wspólną zabawę z rówieśnikami i kolegami starszymi od siebie. W kontaktach z rówieśnikami nie podporządkowuje sobie innych, potrafi bawić się i grać bardzo zgodnie. Na ogół nie dokucza kolegom i koleżankom. Na początku roku szkolnego, zanim poznał i zaakceptował zasady panujące w szkole, były problemy z dyscypliną na lekcjach i podczas przerw. Po pierwszym semestrze widać było małe efekty naszych nauczycielskich oddziaływań. Stał się koleżeński i chyba wszyscy go lubią w klasie. Jeżeli ma jakieś problemy z rówieśnikami, zgłasza to nauczycielom, bo wie, że zawsze mu pomogą. Już nie rozwiązuje problemów wulgaryzmami i zaczepkami fizycznymi.
W szkole uczęszcza na zajęcia sportowe, z czego jest bardzo dumny i chwali się tym swoim kolegom z poprzedniej szkoły.
Geneza i dynamika zjawiska.
Na podstawie obserwacji, wywiadu z matką oraz informacji od nauczycieli dowiedziałem się, że uczeń od najmłodszych lat miał problemy w szkole w relacjach z rówieśnikami i nauczycielami oraz w nauce. Matka przyznaje, że postępy w zachowaniu pojawiły się w momencie zmiany szkoły. Chłopiec chętniej do niej przychodzi, ma dobry kontakt z kolegami i chwali sobie nauczycieli. Zastanawiałam się, dlaczego uczeń miał wcześniej takie kłopoty. Mimo że nie jestem jego wychowawcą, dużo z nim rozmawiałam w ciągu tych kilku miesięcy. Na początku trochę wycofany a jednocześnie zarozumiały, dziś czuje się u nas bardzo dobrze. Zachęta nauczycieli do brania udziału w zawodach i konkursach są dla niego wyzwaniem do podejmowania nowych zadań.
Matka również czuje, że podobnie jak syn, zawsze może liczyć na pomoc nauczycieli i ją otrzymuje. Chłopiec opowiada o częstych wyjazdach do babci. Bardzo lubi spędzać z nią czas i mimo braku pełnej rodziny, czuje, że komuś na nim zależy.
Wnioski
- matka mało czasu poświęca dziecku na odrabianie lekcji,
- brak ojca – matka zrywa kontakty i izoluje dziecko dla jego dobra (ojciec ma ograniczone prawa rodzicielskie),
- słabe poczucie własnej wartości, które jest w szkole stale wzmacniane,
- częste pochwały i zachęty do dalszej pracy,
- dziecko było świadkiem awantur w domu,
- zaspokajane były jej potrzeby psychiczne.
Znaczenie „problemu’’
Uczeń bez poczucia własnej wartości, pochodzący z rozbitej rodziny, źle czuje w szkolnym środowisku, otrzymuje słabe oceny z przedmiotów i zachowania. Po zmianie szkoły i grupy rówieśniczej, chłopiec poprawia się, staje się grzeczniejszy. Chwali go matka i cieszy się, że syn znalazł lepsze dla siebie miejsce.
Prognoza
Uczeń nadal będzie zmieniał się na lepsze, bo jeszcze wiele musi się nauczyć, m.in. dyscypliny na lekcjach. Potrafi już samodzielnie pokonywać trudności i rozwiązywać problemy, więc nie będzie oczekiwał tak wielkiej pomocy. Zainteresowania piłką siatkową pozwolą mu odnaleźć mu w każdej sytuacji.
Propozycje rozwiązania
- w dalszym ciągu stosować dotychczasowe metody postępowania,
- współpraca z poradnią psychologiczno- pedagogiczną w razie występowania problemów,
- kierować pochwały do ucznia i matki oraz często z nimi rozmawiać i zapraszać na uroczystości,
- ograniczenie spotkań ucznia z ojcem, które wpływa na niego destrukcyjnie.
Efekty
- nagrody i pochwały mobilizują go do dalszej pracy,
- pochwały nie powodują, że uczeń jest zarozumiały, chociaż nadal zdarzają się różne incydenty, na które trzeba reagować,
- uczeń świadomy swej wartości, dobrze prowadzony wychowawczo odnosi niewielkie sukcesy w nauce na miarę swoich możliwości oraz w zachowaniu,
- uczeń potrafi współpracować w grupie, staje się bardziej otwarty na inne dzieci i potrafi bez agresji i wulgaryzmów rozwiązywać problemy.

ZAKOŃCZENIE
Praca nad uzyskaniem statusu nauczyciela dyplomowanego stała się dla mnie okazją do przeanalizowania mojej pracy nauczycielskiej i wychowawczej. Jednakże okres stażu to tylko niewielki odcinek mojej pracy pedagogicznej. Zrealizowanie planu rozwoju zawodowego z całą pewnością przyczyniło się do wzrostu jakości mojej pracy oraz lepszego funkcjonowania szkoły.
W swojej pracy zawodowej traktuję uczniów podmiotowo, rozwijam w nich zamiłowanie do języka polskiego oraz zainteresowań słowem pisanym w dobie komputeryzacji. Nie tylko jako wychowawca dostrzegam małe i duże sukcesy moich uczniów i staram się stosować motywowanie pozytywne. Zdaję sobie sprawę, że wyniki moich uczniów są w dużej mierze pochodną mojej pracy, więc im więcej chciałbym wymagać od nich, tym więcej muszę wymagać od siebie.
Staż na nauczyciela dyplomowanego jest tylko jednym, zakończonym etapem mojej pracy. Nadal będę doskonalić swoje kwalifikacje, podnosić jakość swojej pracy, by lepiej realizować zadania szkoły. Dzięki dokonanej analizie mojej pracy wierzę, że każdy następny rok będzie równie owocny, jak minione i przyniesie mi równie dużo satysfakcji.