Czy straszne strachy istnieją i czy mamy się czego bać? Scenariusz zajęć w przedszkolu dla dzieci - letnich

Scenariusz zajęć w przedszkolu dla dzieci 4 – letnich

Temat zajęcia: Czy straszne strachy istnieją i czy mamy się czego bać-wiersz pt. „Stefek Burczymucha” Marii Konopnickiej inspiracją zabaw twórczych.

Cele ogólne:
• Kształtowanie u dziecka umiejętności rozpoznawania uczuć;
• Rozwijanie funkcji informacyjnej języka i formułowanie wniosków;
• Rozwijanie myślenia przyczynowo – skutkowego;
• Wdrażanie do uważnego słuchania;
• Rozwijanie sprawności całego ciała;
• Rozwijanie fantazji i wyobraźni twórczej i odtwórczej;
• Kształcenie sprawności manualnej podczas zajęć;
• Uwrażliwianie dzieci na estetykę wykonywanych prac i dbanie o otoczenie;
• Pobudzanie do współpracy w grupie podczas zabaw i zajęć;
• Tworzenie miłej atmosfery podczas wspólnej zabawy.

Cele operacyjne:

DZIECKO:
• Rozpoznaje emocje i potrafi je nazywać;
• Dostrzega sytuacje, które wywołują określone uczucia;
• Wypowiada się zrozumiale na temat i na tle grupy;
• Uważnie słucha, obserwuje obrazki i dochodzi na ich podstawie do określonych wniosków;
• Doskonali umiejętność komunikowania się i odczytywania sygnałów niewerbalnych;
• Bierze udział w zabawach ruchowych i muzyczno – ruchowych;
• Twórczo myśli i tworzy w trakcie różnych zajęć i zabaw;
• Tworzy inspirowaną pracę plastyczno – techniczną;
• Współpracuje i współdziała w zajęciach grupowych i zespołowych;
• Przestrzega ustalonych zasad i reguł.

Metody: słowne, czynne, oglądowe

Formy: zbiorowa, zespołowa, indywidualnych zadań.

Środki dydaktyczne: nagrania muzyczne na płytach CD, wiersz M.
Konopnickiej pt. „Stefek Burczymucha”, sylweta:
„Duszka”, gazety, taśma klejąca, papier kolorowy, klej,
farby, flamastry, patyczki do szaszłyków na kukiełki,
lampa, stolik, biały ekran, historyjka obrazkowa.

TOK ZAJĘĆ:

1. Zabawa powitalna: dzieci przy marszowej muzyce chodzą po całej sali na przerwę w muzyce dzieci witają się częściami ciała jakie wymienia nauczycielka( podają sobie dłonie, kolanami, brzuchami itp.) z jak największą liczbą dzieci .

2. Rozmowa wprowadzająca w temat: „Co to jest strach?” i „ Czego się boimy?”.
Nauczycielka wiesza na środku tablicy sylwetę DUSZKA i prosi o dokończenie zdania: Boję się...
Dzieci wymieniają rzeczy i sytuacje, których się obawiają i które wzbudzają w nich strach.

3. Słuchanie muzyki o charakterze groźnym, smutnym i wesołym.

a) odsłuchanie fragmentów muzyki siedząc na dywanie w skupieniu i ciszy
- odczytywanie nastroju utworów. Krótka rozmowa na temat wysłuchanej muzyki.
b) zabawy pantomimiczne – dzieci po wysłuchaniu fragmentu utworu muzycznego i omówieniu jego nastroju same przedstawiają ruchem i mimiką twarzy charakter muzyki.

4. Słuchanie wiersza Marii Konopnickiej pt. „ Stefek Burczymucha” – ilustrowanie wiersza historyjką obrazkową.
Recytacja wiersza przez nauczycielkę, przedstawienie ilustracji w różnej kolejności i ułożenie z nich przez dzieci historii z wiersza ( powtórzenie kolejności wydarzeń w wierszu) .
Odpowiedzi na pytania: Kim był Stefek?, Skąd się wzięły strachy, których bał się chłopiec? Czego wystraszył się Stefek?
5. Zabawa ruchowa przy muzyce z gazetą. Dzieci w takt spokojnej muzyki tańczą z kartką gazety , potem zaczynają nią szeleścić i miąć, aż zrobią z niej coś w formie kulki.
Drugi fragment muzyki bardziej rytmiczny – dzieci tańczą na rozłożonej kartce papieru gazetowego, po chwili podnoszą go i tworzą z niego np. rurkę. Można te czynności powtarzać w zależności od kondycji grupy.

6. Zabawa plastyczna: wykonanie przez dzieci kukiełek z patyków i otrzymanych we wcześniejszej zabawie „ gazetowych” form , oklejanie ich kolorowym papierem, lepienie taśmą elementów, malowanie farbą lub flamastrami.

7. Zabawy teatralne: „ Teatr cieni”- Czy nasze sympatyczne kukiełki mogą kogoś sobą przestraszyć?
Nauczycielka przygotowuje w zaciemnionym pomieszczeniu lampę na stoliku i ekran na ścianie. Dzieci mając przygotowane wcześniej sympatyczne kukiełki starają się przedstawić scenkę straszącą inne dzieci.
Po przedstawieniu każdy uczestnik pokazuje w świetle swoją lalkę udowadniając, że nie jest ona wcale groźna. Dzieci mogą wykorzystać swe lalki do różnych zabaw teatralnych.

8. Zabawa pożegnalna: „Niech wstaną wszyscy, którzy tak jak ja...”.
Dzieci siadają w kole „po turecku” – nauczyciel zaprasza do środka osoby, które się dzisiaj dobrze bawiły, osoby , które lubią bajki,
lubią jeść pączki itp.
Osoby, które decydują się wejść do środka koła „ przybijają sobie piątkę” .
Nauczyciel oczywiście tak wymyśla powody, aby wszystkie osoby były w środku choć jeden raz.