Obraz z ołtarza św. Tomasza - Bazylika św. Tomasza, Nowe Miasto Lubawskie

Obraz św. Tomasza w nowomiejskiej bazylice tak jak i cały ołtarz został ufundowany przez ks. Jana Ewertowskiego w 1772 roku jako podziękowanie za ustanie epidemii dżumy na terenach okolic Nowego Miasta. Namalowany jest w stylu późnobarokowym i ukazuje scenę spotkania Apostoła ósmego dnia po zmartwychwstaniu, kiedy ze sceptycyzmem wkłada rękę w bok Jezusa, o czym wspomina ewangelia: Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż [ją] do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym!» (J20, -27)
Centralny punkt obrazu stanowią postacie Chrystusa i św. Tomasza Apostoła. Scenie przyglądają się cztery inne postacie po dwie z każdej strony. Kontrast rozświetlonego ciała Chrystusa i ciemnego tła, przy pozostawieniu pozostałych osób w półcieniu sprawia, że uwaga widza koncentruje się na postaci Zmartwychwstałego. Malarz w doskonały sposób nadaje wszystkim osobom cechy portretu psychologicznego, rysując na ich twarzach różne nastroje – od powagi i spokoju Chrystusa aż po ciekawość i zadumę pozostałych.
Kompozycja dzieła jest dynamiczna. Ruch dostrzec można zwłaszcza u kroczącego Chrystusa, który lewą ręką chwyta dłoń Tomasza i kieruje w stronę swego boku - miejsca po przebiciu włócznią. Kontrast barwny ciał obydwu dodaje ekspresji dziełu. Również ekspresyjne są spojrzenia wszystkich świadków sceny. Malarz stosuje bogatą paletę barw zdominowanych przez ciepłe czerwienie i ochry. Draperie szat, zwłaszcza św. Tomasza są dość skomplikowane, ale układają się miękko, wypełniając znaczną część dzieła.
W obrazie możemy zauważyć zespolenie tendencji italianizujących z flamandzkimi. Przede wszystkim zwraca na siebie uwagę muskulatura Chrystusa inspirowana zapewne Rubensem, którego wpływy są tu wyraźne. Mimo podkreślonej, silnej anatomii nie można jednak mówić o ciężarze postaci - jej skręcenie oraz lekki, nieco taneczny krok dodaje całości swobody i uelastycznia ruch. Półmroczne tło jest dziedzictwem jednego z mistrzów włoskiego baroku Caravaggia lub tworzących pod jego wpływem caravaggionistów holenderskich. To właśnie sztuka włoska była w XVIII wieku głównym autorytetem w malarstwie, a Rzym stał się Mekką naszych malarzy, podczas gdy zachodnią Europę opanował już nurt klasycystyczny.
Pod obrazem na predelli ołtarza znajduje się napis w języku łacińskim: ECCĹÆ PATRONO DIVINISSIMO THOME APLO SVO IN PESTE PRÆSERVATORI. VOTA REDDIT LOCI INDIGNUS PAROCHUS I.E.Ar.N. ANNO 1712. Umieszczona przez ks. Ewertowskiego tabliczka informuje o fundacji ołtarza jako wotum dziękczynnego a tekst w przetłumaczeniu brzmi następująco: "Wielce Świętemu Opiekunowi Kościoła Tomaszowi Apostołowi, skutecznemu obrońcy w czasie zarazy wota zwrócił niegodny (swojego) stanowiska proboszcz Jan Ewertowski (I.E: domyślnie skrót od Ioannes Ewertowski) tym ołtarzem (Ar.N: domyślnie skrót od Ara Nostra) w roku 1772”.