Internetowy hejt spowodowany zazdrością. Scenariusz przedstawienia profilaktycznego dla klas I-III

Postacie: Mama, Córka Rita, Narrator, Chłopak 1, Chłopak 2, Chłopak 3, Przyjaciółka
Scenografia: stolik, krzesło, statuetka, telefony, duża foto ramka Instagram do fotobudki, spinka do włosów, rozrzucone balony, miś, transparenty

Dziewczyna z mamą wróciły do domu. Dziewczyna trzyma w ręku statuetkę.
Mama: Córeczko, jeszcze raz ci gratuluję pierwszego miejsca w konkursie. Cudownie zaśpiewałaś, zasłużyłaś na wygraną.
Córka Rita: Dziękuję. Tak się stresowałam! Cieszę się, że się udało. Jestem taka szczęśliwa!
Mama: Organizatorzy konkursu powiedzieli, że wrzucą filmiki z występów na ich stronę. Zobacz, czy już są. Chętnie posłucham jeszcze raz.
Córka przegląda telefon i wchodzi za foto ramką na której widnieją wpisy wyśmiewające się z jej występu. Zaczyna śpiewać piosenkę np. Sanah i Vito Bambino „Poker Face”. Mama siada przy stoliku i ogląda występ córki.
Narrator: Tymczasem koledzy Rity ze szkoły spotkali się i akurat przeglądają telefony.
Chłopak 1: Ooo, no proszę, to Rita z naszej szkoły.
Chłopak 2: Ty, co znalazłeś?
Chłopak 1: Widzę, że wygrała jakiś konkurs piosenki. Ulala!
Chłopak 3: No, nie dziwię się. Ona spoko śpiewa.
Chłopak 1: I co z tego? Pewnie jutro przyjdzie do szkoły i od rana będzie się chwalić, że jest najlepsza. Dużo ludzi ładnie śpiewa.
Chłopak 2: W sumie masz rację. Zaraz się zaczną te pochwały nauczycieli. Mam dość słuchania tych hymnów.
Chłopak 3: Ej, popsujmy jej trochę humor. Tu można pisać anonimowe komentarze. Dawaj, walniemy coś mocnego.
Rita ze złością zamyka telefon i robi załamaną minę.
Rita: O nie! O nie!
Mama: Córeczko, co się stało?
Rita: Filmik już jest, ale komentarze pod nim są okropne. Zobacz sama: (wskazuje na napisy pod foto ramką) „Co za wyjec”, „Tego nie da się słuchać”, „Uszy aż bolą”. Mamo patrz, jest ich więcej!
Ritka jest załamana, mama próbuje ją pocieszyć, w tym czasie słychać dzwonek do drzwi. Mama otwiera, wchodzi przyjaciółka Ritki.
Przyjaciółka: Dzień dobry! Czy zastałam Ritkę?
Mama: Tak, oczywiście.
Przyjaciółka: Cześć Ritko. To dla ciebie (wręcza jej misia). Przyszłam ci pogratulować występu. Byłaś świetna!
Ritka: Nie chcę od ciebie żadnego prezentu! Ty też będziesz mnie oszukiwać, jak moja mama?
Przyjaciółka: Oszukiwać? Hej, co masz myśli?
Mama: Ritka zobaczyła komentarze pod filmikiem z jej występem...
Ritka: Nigdy więcej już nie wezmę udziału w żadnym konkursie! (Dziewczynka ściąga spinkę z włosów i przebija nią balony)
Przyjaciółka: Przestań, kto by się przejmował jakimś głupim hejtem?
Ritka: A jeśli oni mają rację? Jeśli faktycznie mam beznadziejny głos?
Mama: Ritko, przecież zostałaś oceniona przez profesjonalne jury złożone z muzyków. Ludzi, którzy się na tym znają.
Córka: Ale nie wszystkim się podoba.
Przyjaciółka: Takie komentarze nie mają znaczenia. Piszą je pewnie ludzie, którzy zazdroszczą, bo sami nic nie robią i nie mają żadnych sukcesów.
Córka: Ale nie tak łatwo jest się nie przejmować.
Przyjaciółka: Ritko, ale śpiewanie to twoja pasja. Nie możesz się poddawać, bo ktoś anonimowo napisał jakieś głupoty.
Mama: Dokładnie. Powinnaś dalej robić to, co lubisz. Twój pan od muzyki bardzo cię chwali, daje rady, co możesz poprawić, i to takich ludzi trzeba słuchać. Krytykę też trzeba czasami przyjąć, ale pod warunkiem, że pomaga nam naprawić jakieś błędy.
Przyjaciółka: Nie można dawać satysfakcji hejterom. Czemu masz rezygnować ze swoich marzeń?
Córka: Macie rację. Nie poddam się tak łatwo. Nie dam się hejterom.
Wspólne śpiewanie piosenki np. Sanah i Vito Bambino „Poker Face”. Na zakończenie uczniowie podnoszą transparenty z hasłami: np. STOP Hejt! itp.