Trening wdzięczności dla osób jąkających się

Trening wdzięczności dla osób jąkających.

Psychologia pozytywna skupia się na dążeniu do rozwoju osobistego, do osiągnięcia poczucia szczęścia i samorealizacji. W terapii jąkania aspekt pozytywny osiąga się poprzez holistyczne podejście do klienta, ustalanie jasnych oczekiwań wobec terapii oraz szczere interakcje między uczestnikami grupy oraz terapeutą. Afirmacje, wizualizacje, treningi wdzięczności oraz medytacje mogą być atrakcyjnym elementem zajęć grupowych i skutecznym narzędziem do osiągnięcia satysfakcjonującego efektu terapeutycznego. Pozwalają one osobom jąkającym się poczuć się bliżej siebie i świata, otworzyć na pozytywne emocje, zwiększyć płynność mowy oraz przełamać logofobię. Terapeuta to swoisty przewodnik w trakcie trudnego procesu terapeutycznego, powolnego odsłaniania poszczególnych ukrytych części „góry lodowej”, jego postawa i doświadczenia życiowe mogą być spoiwem w relacjach panujących w grupie oraz czynnikiem motywującym do pracy nad sobą. Relacje między członkami grupy dają poczucie wsparcia i wspólnoty.
Atrakcyjną i efektywną metodą pracy w grupie z osobami jąkającymi jest trening wdzięczności. Praktykowanie wdzięczności jest jej poczuciem wewnątrz nas samych, wypełnianiem się pozytywnymi emocjami, nie zaś jedynie wyrażaniem podziękowania naszym dobroczyńcom. To mocna i skuteczna technika wzmacniania naszego dobrostanu i minimalizowania skutków ewentualnych kryzysów. Na trudne sytuacje trzeba się bowiem przygotować. Osoby jąkające mają z nimi styczność częściej niż inni. Sposobem na radzenie sobie ze stresem i jego skutkami jest systematyczne i kompleksowe budowanie odporności psychicznej. Możemy to robić na różne sposoby(ćwiczenie uważności, okazywanie sobie współczucia, odnajdywanie jasnych stron w trudnych sytuacjach).
W praktykowaniu wdzięczności skupiamy uwagę na rzeczach, które są pozytywne w naszym życiu, które przynoszą nam spełnienie i radość. Wszystko co dla nas ważne może być dobrym powodem dla wyrażania wdzięczności. Wdzięczność warto praktykować każdego dnia, choćby przez chwilę, dobrym sposobem jest prowadzenie dziennika lub pamiętnika wdzięczności. To proste i piękne. Idziesz do sklepu, kupujesz zeszyt lub kalendarz do notatek, który ci się spodoba, czymś zauroczy. Możesz go własnoręcznie ozdobić, uzupełnić o zdjęcia i wpisywać rzeczy, wydarzenia oraz chwile, za które jesteśmy wdzięczni. Możemy zacząć od jednej rzeczy, aby potem zwiększać do dwóch, trzech. W późniejszym czasie możemy dodawać listy, opisy, zdjęcia Taki kalendarz wdzięczności można także prowadzić w sieci i udostępniać znajomym, co daje dodatkową motywację. W przypadku osób jąkających skupiamy się na rzeczach, wydarzeniach i chwilach , które mają szczególny związek z funkcjonowaniem społecznym i komunikacją oraz przełamywaniem logofobii. Badania wykazały, że bycie wdzięcznym za pozytywne chwile w naszym życiu obniża napięcie, co w przypadku jąkania ma duże znaczenie. Pozytywnie wpływa też na kondycję psychofizyczną oraz jakość snu, co w konsekwencji buduje odporność psychiczną. W ciągu dnia warto wyłapywać takie dobre chwile i zapisywać je w telefonie albo notatniku, wracanie do takich momentów znacząco poprawia jakość naszego życia.
Zasady prowadzenia dziennika wdzięczności:
1. Podejmij decyzję o prowadzeniu dziennika jak najszybciej, nie zwlekaj z dążeniem do własnego szczęścia.
2. Bądź systematyczny, regularne wpisy wprowadzą harmonię do Twojego życia.
3. Zacznij od małych kroczków – na początek wystarczy chwila refleksji i jeden wpis.
4. Zdobądź się na szczerość wobec siebie – piszesz dla siebie, jeśli zechcesz to z czasem podzielisz się swoimi odczuciami przelanymi na papier z innymi.
5. Bądź konkretny i szczegółowy – praca nad sobą to praca na konkretach, osiągamy tylko takie cele, które są konkretne i mierzalne.
6. Ciesz się z drobnych rzeczy.
7. Nie bądź surowy dla siebie. Nie oceniaj się.
8. Postaw na głębię. Nie sporządzaj powierzchownej listy wielu rzeczy, to Cię rozproszy i nie przyniesie korzyści.
9. Od czasu do czasu spójrz za siebie, wracaj do wcześniejszych zapisów, ciesz się nimi.
10. Nie ulegaj presji – możesz ale nie musisz. Daj sobie czas na spokojne wejście w rytm codziennego przyglądania się swojemu życiu.
11. Podziel się wdzięcznością z innymi. skupiaj się bardziej na osobach, którym jesteś wdzięczny, mniej na rzeczach.
12. Zachęć innych do prowadzenia dziennika wdzięczności, buduj wokół siebie wspólnotę ludzi wdzięcznych.

A o to przykładowe zapisy w dzienniczku wdzięczności:
1. Doceniam sesję z terapeutą – spojrzałem na swoje problemy z innej perspektywy i zmotywowałem się do pracy.
2. Doceniam zajęcia grupowe – za to, że wyciągnęli do mnie pomocną dłoń, że nie czuję się sam.
3. Jestem wdzięczny za to, że mogłem(-am) spędzić dziś czas ze znajomymi, cieszyć się ich towarzystwem i otwierać na kontakt z nimi.
4. Dziękuję lekarzowi, że był otwarty moje potrzeby, wysłuchał mnie i wyjaśnił problem, dzięki czemu poczułem się spokojniejszy.
5. Doceniam wspólny obiad z rodziną – czuję się z nimi bezpiecznie, napięcie znika, a swobodne rozmowy motywują do działania.
6. Jestem wdzięczny za czas spędzony z rodzicami – to chwile wzajemnego zrozumienia, których nie da się przeliczyć na pieniądze. Czuję ich wsparcie.
7. Dziękuję za to, że ekspedientka w sklepie uśmiechnęła się do mnie, dzięki czemu ośmieliłem się nawiązać z nią kontakt wzrokowy i rozpocząć rozmowę.
8. Doceniam możliwość SMS-owego komunikowania się z przyjacielem – mogę bowiem opowiedzieć mu o tym co mnie spotyka bez lęku, że znów poczuję ścisk w gardle.
9. Jestem wdzięczny sąsiadowi za to, że przyszedł na chwilę rozmowy, był cierpliwy i pozwolił mi swobodnie się wypowiedzieć, nie okazując zniecierpliwienia.
10. Jestem wdzięczny bratu, że zmotywował mnie do wykonania rozmowy telefonicznej- przekonałam się, że mimo oporów jestem w stanie przełamać własny lęk.
11. Zachwyciłem się usłyszaną piosenką, zanucenie jej sobie pozwoliło mi uświadomić sobie, że mam piękny głos, a śpiewając używam go swobodnie, w pełni i bez lęku.
12. Cieszę się z obejrzanego filmu, to był mile i inspirująco spędzony czas.
13. Dobrze mi zrobił wspólny spacer z psem na łonie natury, przywrócił mi wewnętrzną równowagę i spokój ducha. Mój oddech stał się spokojny i równomierny, co przełożyło się na komfort mówienia.
14. Cieszy mnie, że zakwitł zasadzony przez mnie krokus, otaczane przeze mnie troską rośliny sprawiają, że czuję się potrzebny. Daje mi to radość i poczucie jedności z naturą.

Gorąco zachęcam do praktykowania wdzięczności. Powodzenia!