Zabawy i ćwiczenia Metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. Dzieci trzyletnie

Przebieg zaplanowanych do realizacji aktywności, relacji i doświadczeń ruchowych:
1. „Wszyscy są, witam was” - piosenka z pokazywaniem - na powitanie jako rytuał każdych zajęć.
„Wszyscy są, witam was, zaczynamy już czas. Jestem ja, jesteś ty, raz, dwa, trzy”.
2. „Rączki” - zabawa ze śpiewem (na melodię „Panie Janie”)
„Każda rączka, każda rączka
pięć paluszków ma, pięć paluszków ma.
Paluszki składamy, wszystkimi klaskamy,
Raz i dwa, raz i dwa”.
3. „Bajka o moim ciele” – dzieci siedzą w kole na podłodze, nazywają części ciała wykonując konkretny ruch:
Poznaliśmy swoje ręce, to teraz ręce przywitają się z nogami,
dotykają stóp, palce spacerują dalej i spotykają kolana,
po kolanach mamy brzuch, głaszczemy go i masujemy,
idą paluszki dalej i witają się z szyją, kręcimy szyją raz w jedną, raz w drugą stronę,
po szyi poznają paluszki buźkę, dotykają oczy, nos – liczą dziurki w nosie, dotykają brodę,
paluszki – wędrowniczki głaszczą włosy i spotykają uszy, liczą uszy i poprawiają fryzurę.
4. „Giganty i krasnoludki” – dzieci leżą na plecach. Na zmianę rozciągają się, starając się zajmować jak najwięcej miejsca (giganty) i kulą się jak najmocniej, aby zajmować jak najmniej miejsca (krasnoludki).
5. „Kłody” – połowa dzieci leży na brzuchach w dowolnych miejscach w sali, pozostałe dzieci ostrożnie przechodzą nad nimi na stojąco, następnie na czworakach.
6. „Spychacz” – w parach – dzieci siedzą na podłodze odwrócone do siebie plecami; jedno dziecko próbuje przepchnąć partnera odpychając się rękoma i nogami od podłoża, następuje zamiana ról.
7. „Pieski” – dzieci poruszają się po sali na czworakach, naśladując ruchy i dźwięki wydawane przez psy:
 każde osobno,
 w parach - trzymając się za rękę i posuwając ją po podłodze (dłoń na dłoni).
Napotykając przeszkodę lub inne pieski, okrążają je, obwąchują, obszczekują. Tłem do zabawy jest opowieść nauczycielki o pieskach np. poszły pieski na spacer....
8. „Rak” - masażyk relaksacyjny w parach. Dzieci w siadzie skrzyżnym zwrócone do siebie twarzą:
Idzie, idzie rak (spacerujemy palcami: kciukiem i wskazującym po ręce dziecka)
Czasem naprzód, czasem wspak (odpowiednio zmieniając kierunek ruchu)
Idzie rak nieborak (spacerujemy jak na początku)
Jak uszczypnie będzie znak (delikatnie i z humorem naśladujemy szczypanie).

Opracowanie: Iwona Mendel
nauczyciel
PP Nr 1 w Zwoleniu