Bajka relaksacyjna "Kropelki"

Pewnego lipcowego poranka na górskiej polanie nieopodal lasu, leniwie budziło się życie po głębokim nocnym śnie. Był to jeden z tych wakacyjnych dni, w które można było leżeć na słońcu i wypoczywać. Wraz z wschodzącym wyżej słońcem otwierały się na noc zamknięte pąki kwiatów. Kępka stokrotek otwierając zaspane oczka zauważyła kropelki deszczu na swych płatkach.
- A co to? – zapytała ze zdziwieniem jedna ze stokrotek.
- W nocy padał na nas deszczyk – odparła druga.
- Był tak delikatny, że w ciepłą noc tylko otulił nas bardziej do snu – powiedziała trzecia zaspana stokrotka.
Tymczasem przez coraz bardziej otwierające się płatki stokrotek, kropelki wody zaczęły spływać po łodygach na ziemię i tam uformowały się w małą powoli płynącą stróżkę. Po kilku minutach natrafiły na spokojnie dziś płynący potok. Kropelki nie mogły wyjść
z podziwu jak uspokajający jest nurt delikatnie szumiącego potoku.
- Dołączcie do mnie – zaszumiał potok - i zachęcone kropelki spłynęły w spokojny nurt.
Dzięki nurtowi mogły podziwiać cały las spowity w słońcu. Powoli przemieszczając się do przodu widziały ptaki otrzepujące swoje piórka ze snu. Zajączki człapiące na polanki, żeby rozłożyć się w cieniu jagodowych krzewów. Jednak najbardziej zdziwił ich widok wygrzewających się na skraju lasu w lipcowym słońcu dzieci. Kropelki chcąc przypatrzyć się temu dziwowi przysiadły na kamieniu. Dzieci pod czujnym okiem rodziców wylegiwały się na rozświetlonych słońcem kocykach. Chcąc się jednak trochę ochłodzić postanowiły zamoczyć się w potoku. Kropelki tylko na to czekały. Gdy dzieci zaczęły ochlapywać się wodą wskoczyły na ich rozgrzane plecki, aby wrócić z nimi na kocyk. Podczas relaksu przy dźwiękach szumiącego potoku dzieci zasnęły, a wraz z nimi małe kropelki.