Korygowanie zaburzeń zachowania dzieci nadpobudliwych psychoruchowo i agresywnych. Scenariusz zajęć

TEMAT: Korygowanie zaburzeń zachowania dzieci nadpobudliwych psychoruchowo i agresywnych

CELE:
- Wzajemne poznanie i akceptacja.
- Budowanie zaufania.
- Rozpoznawanie, nazywanie i radzenie sobie z uczuciami i emocjami.
Przebieg zajęć:
1. Powitanie
Poinformowanie dzieci o tym, co będziemy robić na zajęciach i o zajęciu miejsc w kręgu.
2. Przedstawianie się
Zabawa w „Wykrzykiwanie imion”. Nauczyciel i dzieci kolejno wykrzykują swoje imię, reszta grupy powtarza je jak echo.
3. Zawarcie kontraktu
Prowadząca podaje zasadę, którą wszyscy będą się kierowali i przypomina o ich przestrzeganiu. (Zapisuje na tablicy lub kartce).
KONTRAKT
• Jesteśmy dla siebie mili i życzliwi.
• Uważnie słuchamy, co mówią inni.
• .................(uczniowie mogą podać własne propozycje)
4. Wyszukaj „przyjazną dłoń”.
Kolejno każde z dzieci zamyka oczy lub przesłania opaską, inne dzieci stoją blisko i wystawiają dłonie. Dziecko dotyka wszystkich dłoni i wybiera dłonie, które wzbudzają jego zaufanie. Otwiera oczy i sprawdza czyją dłoń wybrało. Następnie dzieci dzielą się odczuciami, czy były zaskoczone, czy spodziewały się, że to dłoń tej osoby?
5. Kalejdoskop uczuć – kolory
Każde dziecko otrzymuje 6 karteczek z wypisanymi nazwami uczuć - smutek,
- strach, lęk
- złość, gniew
- radość, szczęście
- miłość, przyjaźń
- spokój, zadowolenie
Następnie przypisuje danemu uczuciu kolor, zamalowując puste miejsce na kartce.
Potem dzieci na prośbę nauczyciela wybierają kartkę, która odzwierciedla ich aktualny nastrój.
6. Ćwiczenie „Rakieta”
Wszyscy stoją w ciasnym kręgu, wykonują przysiad. Wydają cichy dźwięk, po czym coraz głośniejszy, naśladując start rakiety, równocześnie wyskakują w górę i wydają okrzyk.
7. Zabawa „Ratuj mnie, kto może”
Dzieci stojąc w kręgu odliczają: 1,2,3,4,5 i zapamiętują swoje numery. Następnie chodzą po sali w różnych kierunkach. Na hasło prowadzącego, np. „dwójka”, osoba z tym numerem „mdleje”. Zadaniem pozostałych uczestników jest nie dopuścić do upadku.
LUB
„Niewerbalne wyrażenie akceptacji”
Jedna osoba wchodzi do kółka utworzonego przez innych uczniów. Musi zamknąć oczy i stać w milczeniu. Inni członkowie grupy zbliżają się do niego i niewerbalnie, w jaki tylko chcą sposób, okazują swoje pozytywne uczucia (głaskanie, poklepywanie, przytulanie, podanie ręki itp.) Na końcu siadamy w kręgu i opowiadamy o swoich wrażeniach. Jakie to uczucie otrzymać tyle akceptacji, serdeczności? Jakie to uczucie dawać tyle akceptacji innym ludziom z grupy?
8. „Kiedy wada staje się zaletą”
Dzieci zapisują na karteczkach swoje wady (1 lub 2), wrzucają do pojemnika i potem losują. Ich zadaniem jest znalezienie pozytywnych stron danej wady. Innymi słowy przedstawiają wadę tak, aby stała się zaletą.
9. Zabawa „Ślepe samochody”
Dzieci dobierają się w pary, jedno jest samochodem, drugie kierowcą. Dziecko „samochód” zamyka oczy. Kierowca kładzie ręce na ramionach partnera i delikatnie impulsami daje znaki, w którą stronę samochód ma się poruszać, nie wolno nic mówić. Zmiana ról. Omówienie ćwiczenia. (Jak się czułeś, gdy miałeś zamknięte oczy i musiałeś zaufać koledze, a jak kiedy sam kierowałeś „samochodem”?)
10. Niedokończone zdania
Prowadzący prosi, aby każdy dokończył następujące zdania:
- Czuję się zadowolony, gdy...
- Czuję się nieszczęśliwy, gdy...
- Jestem zawstydzony, gdy...
- Boję się, gdy....
- Jestem szczęśliwy, gdy...
........................................
- Jestem zły, gdy...
Alfabet złości
Każdy człowiek denerwuje się w określonych sytuacjach, które mogą powodować wybuchy złości. Prowadząca prosi uczniów, aby podawali nazwy wydarzeń, sytuacji, które mogą szczególnie ich rozzłościć. Powstanie wtedy alfabet złości, np. (kilka sformułowań niekoniecznie w kolejności alfabetycznej), np.
A – agresja, atakowanie kogoś
B – bałagan, błąd na sprawdzianie
C – chamstwo,
D – itd.
11. Szermierka łyżkami
Dwójka dzieci dostaje po 2 łyżki stołowe i na jednej z nich kładzie się np. gumkę do mazania lub kredę, a drugą łyżką dzieci zaczynają szermierkę, uważając, aby nie dotknąć nimi ciała przeciwnika.
12. Zakończenie Kalejdoskopem uczuć
Kończąc zajęcia dzieci pokazują karteczkę, która odzwierciedla ich uczucia obecnie przeżywane i mówi: „teraz jestem...” (zadowolony, smutny, radosny itp.)

Pomoce:
Kartka A4 na kontrakt lub tablica, flamastry, kredki, kartki z wypisanymi uczuciami, małe karteczki, szalik, 4 łyżki.

OPRACOWAŁA: ALICJA CAŁUS