Dostrzegamy własną indywidualność i niepowtarzalność. Rozpoznajemy i nazywamy emocje oraz uczymy się wyrażać je w sposób akceptowany przez innych. Scenariusz zajęć rozwijających sferę emocjonalną dziecka

Scenariusz zajęć rozwijających sferę emocjonalną dziecka
dla dzieci 5-,6-letnich

Opracowała: Anna Kwaśny- Przedszkole nr 44 w Bielsku-Białej


Temat : Dostrzegamy własną indywidualność i niepowtarzalność. Rozpoznajemy i nazywamy emocje oraz uczymy się wyrażać je w sposób akceptowany przez innych.

Cele ogólne:

-Kształtowanie pozytywnego stosunku do samego siebie
-uwrażliwienie na drugą osobę
-doskonalenie umiejętności nazywania, rozpoznawania i wyrażania emocji
- kształtowanie umiejętności radzenia sobie ze swoimi emocjami
-kształtowanie umiejętności rozwiązywania sytuacji konfliktowych

Cele operacyjne:

Dziecko:
-dostrzega różnice i podobieństwa w swoim wyglądzie
-zauważa własną indywidualność i niepowtarzalność
- poprawnie rozpoznaje i nazywa uczucia, stany emocjonalne;
- potrafi pokazać swoje emocje;
- stara się panować nad własnymi emocjami i wyrażać je w sposób akceptowany przez innych
- potrafi rozwiązywać sytuacje konfliktowe


Metody: podająca, problemowa, praktyczna


Formy: z całą grupą, w parach, indywidualna

Środki dydaktyczne: lusterka, ilustracje przedstawiające twarze wyrażające różne emocje: radość, smutek, złość, zdziwienie, strach;
wiersz: „Zły humorek”, płyta CD z muzyka relaksacyjną, stare gazety, kredki, kartki, małe poduszki, ilustracja tęczy


Przebieg:
1. Powitanie w kręgu piosenką : „Witam Cię”

Witam Cię, jak się masz
Machnij prawą ręką.
Miło mi widzieć cię
Witam Cię piosenką.

2. Zabawa wg Klanzy. Dzieci wykonują zadania na przerwę w muzyce: witam się ze wszystkimi osobami, które mają dzisiaj podobny kolor ubrania; witam się z osobami, które mają ciemne włosy; witam się z osobami, które mają krótkie włosy; witam się z osobami, które mają jasne włosy; witam się z osobami, które mają długie włosy.
3. „Jaki jestem?”. Dzieci siedzą w półkolu przed tablicą, nauczycielka rozdaje dzieciom lusterka i prosi, aby dzieci się w nich przejrzały. Chętne dzieci wypowiadają się na temat swojego wyglądu oraz tego w czym są podobne, a czym się różnią od swoich kolegów i koleżanek. Zwrócenie uwagi na niepowtarzalność każdego dziecka.
4. „Co czuję?” Wyjaśnienie dzieciom, że to jak wyglądamy jest widoczne dla wszystkich, natomiast to jacy jesteśmy w środku- nie.
Burza mózgów- dzieci podają przykłady, co można odczuwać: strach, radość, złość, smutek, zdziwienie. Nauczycielka umieszcza ilustracje twarzy przedstawiające podane przez dzieci przykłady. Wyjaśnia znaczenie słowa: emocje.
5. „Lustro” – zabawa naśladowcza do muzyki relaksacyjnej. Dzieci dobierają się w pary, jedno dziecko jest lustrem, które odbija miny i gesty drugiego dziecka.

6.„Zły humorek”- wysłuchanie wiersza D. Gellner:

Jestem dzisiaj
zła jak osa!
Złość mam w oczach
i we włosach!
Złość wyłazi
mi uszami
i rozmawiać
nie chcę z wami!
A dlaczego?
Nie wiem sama.
Nie wie tata,
nie wie mama...
Tupię nogą,
drzwiami trzaskam
i pod włos
kocura głaskam.
Jak tupnęłam lewą nogą,
nadepnęłam psu na ogon.
Nawet go nie przeprosiłam -
taka zła okropnie byłam.

Mysz wyjrzała
z mysiej nory:
- Co to znowu za humory?

Zawołałam:
- Moja sprawa!
Jesteś chyba zbyt ciekawa.
Potrąciłam stół i krzesło,
co mam zrobić, by mi przeszło,!?
Wyszłam z domu
na podwórze,
wpakowałam się w kałużę.
Widać, że mi złość nie służy,
skoro wpadłam do kałuży.
Siedzę w błocie, patrzę wkoło,
wcale nie jest mi wesoło...

Nagle co to?
Ktoś przystaje.
Patrzcie!
Rękę mi podaje!
To ktoś mały,
Tam ktoś duży -
Wyciągają mnie z kałuży.
Przyszedł pies i siadł koło mnie
kocur się przytulił do mnie,
mysz podała mi chusteczkę:
- Pobrudziłaś się troszeczkę!
Widzę, że się pobrudziłam,
ale za to
złość zgubiłam
Pewnie w błocie gdzieś została,
NIE BĘDĘ JEJ SZUKAŁA!

7. Krótkie omówienie treści wiersza i przywołanie emocji, które towarzyszyły bohaterce wiersza. Wyjaśnienie dzieciom, że wszystkie emocje są naturalne i potrzebne, jednak ważny jest sposób, w jaki je wyrażamy. Posłużenie się przykładem i ilustracją tęczy. Każdy kolor tęczy jest inny, ale dopiero wszystkie razem tworzą piękną całość. My tak samo przeżywamy różne emocje. Dzięki temu, nasze życie jest kolorowe i ciekawe.

8. „Wiem, jak mądrze złościć się”- wypowiedzi dzieci. Wyjaśnienie dzieciom, żeby wyrażały swoje emocje, tak aby nie ranić i nie krzywdzić innych. Jeżeli zdarzy im się jednak pokłócić i zezłościć, to powinny jak najszybciej rozwiązać sytuację konfliktową.
Omówienie sposobów radzenia sobie z gniewem i złością:

- zgniatamy gazetę tak długo , aż złość nam minie
- targamy starą gazetę na mnóstwo kawałków
- rysujemy swoja złość na kartce, a następnie możemy zgnieść ją w kulę i wyrzucić
- uderzamy w poduszkę
W rogu sali są przygotowane gazety, kartki i kredki oraz poduszki.
Dzieci dla przykładu wykonują wybraną przez siebie propozycję czynności dla rozładowania emocji (złości).

9 . Zorganizowanie w sali „kącika złości”, zachęcenie dzieci, aby korzystały z niego, gdy tylko poczują złość lub gniew. W kąciku nauczyciel z pomocą dzieci umieszcza stoliczek, kartki, kredki, gazety, poduszki.

10. „Uwalniamy emocje” – dzieci uwalniają swoje emocje, jakie im towarzyszą podczas słuchania muzyki. Swobodne ruchy , gesty, tańce dzieci.