Hałas - niebezpieczeństwo naszych uszu - scenariusz zajęć

1. Temat zajęć: Hałas – niebezpieczeństwo naszych uszu.
2. Data realizacji: 05.11.2013r.
3. Prowadząca: Iwona Błażewicz
4. Cel główny:
- uświadomienie negatywnych wpływów hałasu na samopoczucie i zdrowie człowieka
Cele szczegółowe:
wychowanka:
- rozróżnia i klasyfikuje różne dźwięki,
- wymienia źródła hałasu,
- wie, jakie zachowania są alternatywą dla hałasu,
- różnicuje dźwięki przyjemne i nieprzyjemne,
- zna jednostkę natężenia głośności,
- wykona doświadczenie dotyczące działania słuchawek.
5. Metody pracy:
- słowna (pogadanka nt. dźwięków, hałasu),
- aktywizujące (doświadczenie dotyczące działania słuchawek, układanie zdań z rozsypanki wyrazowej, odgadywanie dźwięków, ćwiczenie wyciszające),
- burza mózgów (podawanie przykładów minimalizowania źródeł hałasu),
6. Formy pracy:
- grupowa,
- indywidualna
7. Pomoce i środki dydaktyczne:
- radioodtwarzacz, pendrive z nagranymi dźwiękami, sznurek, łyżeczki, talerz, dzwonek, szklanka, klucze, apaszka, rozsypanka wyrazowa, hasła o szkodliwości hałasu

8. Przebieg zajęć:
1)Wprowadzenie do tematu zajęć
Dźwięki mogą być odczuwane jako przyjemne, mniej przyjemne, a nawet niekiedy mogą przeszkadzać i drażnić. Występujące w środowisku dźwięki niepożądane nazywamy hałasem. Wywiera on niekorzystny wpływ na zdrowie człowieka i świat zwierzęcy. Najbardziej uciążliwymi źródłami hałasu są trasy drogowe, kolejowe, lotnicze, centra handlowe itp. Hałas powstaje także w czasie zabawy, krzyki utrudniają życie innym. Powoduje on u człowieka szybkie zmęczenie, bóle i zawroty głowy, bezsenność, utrudnia uwagę, powoduje stresy, człowiek staje się nerwowy, a niekiedy traci słuch. Aby uniknąć hałasu musimy z nim walczyć. Natężenie hałasu można mierzyć urządzeniem, które nazywa się fonometr. Jednostką natężenia hałasu jest decybel. Hałas powyżej 90 decybeli jest szkodliwy dla zdrowia.
Hałas obecnie istnieje wszędzie. Atakuje nas w domu, w szkole w pracy. W potocznym rozumieniu pod określeniem hałas rozumiemy dźwięki, głośną, zakłócającą spokój rozmowę lub muzykę, krzyki, głośny stuk, trzask, odgłosy pracujących maszyn. Inaczej mówiąc, hałasem nazywamy dźwięki szkodliwe lub niepożądane dla zdrowia.

2) Krótka pogadanka na temat jednostki natężenia hałasu – dB; udzielenie informacji, że hałas powyżej 85 dB jest szkodliwy dla zdrowia

„ Można zamknąć oczy i nie widzimy
można wstrzymać oddech, gdy nie chcemy wąchać;
ale nie można zamknąć ucha.
Zmysł słuchu, tak jak serce pracują nawet wtedy, gdy śpimy”

„Dźwięk jest wibracją powietrza, która napływa do nas falami. Fale te uderzają w błonę bębenkową, która przekazuje dźwięk za pomocą nerwów do mózgu. Mózg rozpoznaje dźwięk i informuje nas co słychać”

3) Ćwiczenie wyciszające „W cichym kręgu”. Wychowanki siadają w kole i w ciszy podają sobie naczynie wypełnione wodą w taki sposób, aby nic z niego nie wylać.

4) Zabawa w odgadywanie dźwięków
Wychowanki słuchają nagranych dźwięków, nazywają ich źródło, dokonują klasyfikacji: przyjemne-nieprzyjemne (pendrive)

5) Układane zdań z rozsypanki wyrazowej
W-ca umieszcza na stole zdanie: Nadmierny hałas szkodzi ponieważ powoduje:

6) Zabawa dydaktyczna „Skąd dochodzi dźwięk?”. W-ca wybiera wychowankę, która siada w środku koła, zasłania mu oczy. Zadanie polega na określeniu kierunku, z którego słyszy dźwięk (potrząsanych kluczy, dzwoneczek, mieszanie łyżką w szklance...).
7) Przeczytanie rymowanych haseł o szkodliwości hałasu. Przykładowe hasła:
• Jak przyjemnie jest dla ucha, gdy dokoła cisza głucha.
• Nasza świetlica słynie z ciszy, nikt nas w szkole dziś nie słyszy.
• Hałasowi powiedz stop, zdrowy będziesz cały rok.
• Dzień Ciszy w świetlicy, radość w bliskiej okolicy.

8) Wykonanie doświadczenia.
Zadanie pytanie -Czy możliwe jest słuchanie muzyki tak, aby nie przeszkadzać innym? Wychowanki doskonale wiedzą, że do tego celu służą odtwarzacze mp3, słuchawki. Aby przybliżyć działanie tego urządzenia wychowanki wykonują doświadczenie według instrukcji. Następuje rozdanie metalowych łyżek i sznurków o długości około 1m.

Instrukcja:
-Przywiąż chwyt łyżki w środku sznurka.
-Końce sznurka owiń na palcach wskazujących tak, aby oba końce miały tę samą długość.
-Włóż koniuszki palców wskazujących do uszu.
-Pochylaj się tak, aby łyżka zwisała swobodnie i uderzaj nią lekko o blat stołu.
a) omówienie wyników doświadczenia – wychowawca pyta wychowanki co usłyszały. Są zaskoczonei, gdyż delikatny stuk łyżeczek odczuwany był jak bicie ogromnego dzwonu.
Wychowawca wyjaśnia, że podobnie jest, gdy słuchają radia czy magnetofonu przez słuchawki. Ucho ludzkie nie jest przystosowane do długotrwałego odbioru głośnych dźwięków. Stanowią one zagrożenie dla zdrowia.
Oto natężenia dźwięku występujące w różnych sytuacjach:
- 10 dB oddech, szept,
- 20 dB szum liści,
- 35 dB cicha muzyka,
- 45 dB rozmowa
- 50 dB nowoczesny samochód
- 55 dB suszarka dobrej jakości
- 60 dB odkurzacz dobrej jakości
- 75 dB nowoczesny samochód małolitrażowy
- 80 dB klakson
- 85 dB uszkodzony kran
- 90 dB przerwa w szkole
- 95 dB odkurzacz typowy
- 110 dB trzaskające drzwi windy
- 120 dB silnik samolotowy
- 130-160 dB wybuch petardy
- 170 rakieta kosmiczna.

9) Zabawa ruchowa: „Czy potrafimy być cicho?”
- proponujemy wychowankom, że teraz sprawdzimy, jak najciszej potrafią np. dojść do stolików, odsunąć krzesełka i usiąść, jak najciszej,
- podsumowanie zajęć