Bawię się z Mamą i Tatą - scenariusz zajęć ruchowych

Scenariusz zajęć ruchowych z elementami metody Weroniki Sherborne i Pedagogiki Zabawy.

Temat: "Bawię się z Mamą i Tatą"

Dzieci czteroletnie;

Forma pracy - grupowa , zespołowa;

Metody - słowna, obserwacja, pokaz, działania praktyczne(dziecko, rodzic);

Środki dydaktyczne - wygodny strój sportowy, kocyki, odtwarzacz CD, płyta z muzyką, materiały pedagogizujące dla rodziców;

cele główne -
* rozwijanie aktywności ruchowej dziecka;
* adaptacja do warunków przedszkolnych;
* wzmacnianie więzi rodzinnych;
* pedegogizacja rodziców;

cele operacyjne;
Dziecko- * wyróżnia poszczególne części ciała i nazywa je( dłoń, stopa, kolano itp.);
* wykonuje ćwiczenia angażujące całe ciało;


Przebieg zajęcia.

I. Część - wstęp.

1. Powitanie. Wykorzystanie zabawy wg Pedagogiki Zabawy. Stoimy w kole:nauczyciel rozpoczyna powitanie - "Witam wszystkich tych, którzy lubią czytać książki..."- machamy wszyscy do siebie dłońmi, "Witam wszystkich tych, którzy chodzą na spacery...' - machamy do siebie dłońmi, "Witam wszystkich tych, którzy lubią zabawy z piłką..." - machamy do siebie dłońmi. Za każdym razem gdy machamy dłonią na powitanie robimy duży krok do środka koła.
2. Zawarcie kontraktu( włączamy w ustalenie zasad rodziców, podając pierwszy przykład) - ustalenie zasad uczestnictwa w zajęciach - uczestniczymy z własnej woli; możemy nie brać udziału w niepasującej nam zabawie,; spokojnie czekamy na następną; pomagamy sobie; nie śmiejemy się z nieudanego ćwiczenia u kogoś; staramy się o miłą atmosferę.
3. Zabawa "Witamy dłonie, kolana"- włączamy muzykę, gdy ją zatrzymamy, mówimy którą częścią ciała witają się członkowie rodzin. Na początku zabawy w ramach swojej rodziny, a potem można z innymi uczestnikami.

II.Cześć główna:

1. W kilku zdaniach zapoznanie rodziców z celem spotkania w trakcie odpoczynku w kole na dywanie. Króciutko o ważnym wpływie ruchu na nasze zdrowie i rozwój u dzieci.
2. Badanie przestrzeni - zabawa, w której siedząc rodzic z dzieckiem na kocyku przesuwają się po podłodze w różnych kierunkach, tak aby znaleźć się po przeciwnej stronie sali i minąć się z jak największą ilością uczestników na kocykach.
3. Zabawa pomagająca dziecku w poczuciu i wyczuciu własnego ciała - rodzice turlają dziecko po kocyku na podłodze w lewo i w prawo, a także wokół osi własnej dziecka.
4. Ćwiczenia w parach - "Masaż" wystukiwanie palcami, czubkami palców, dłońmi na plecach różnych rodzajów deszczu(najpierw masaż wykonuje rodzic, potem dziecko), dokładnie według instrukcji nauczyciela.
5. "Domek"- ćwiczenie polegające na tym, że dziecko może zaznać uczucia bezpieczeństwa, zaufania do osoby , z którą bawi się, przebywa. Rodzic w klęku podpartym buduje domek, dziecko wchodzi do środka i chwilę tam zostaje w najwygodniejszej pozycji.
6. "Paczka"- ćwiczenie uczące współpracy. Rodzic składa ręce i nogi silnie do siebie robiąc ze swojego ciała "paczkę", dziecko próbuje go rozpakować(zaczyna się współpraca, rodzic ulega sile dziecka i daje się rozpakować), potem następuje zmiana ról, rodzic składa dziecko z jego pomocą i próbuje rozpakować(dziecko może stawiać opór, by potem współpracować przy rozpakowaniu).
7. "Tunel"- wspólna zabawa, rodzice stają w rozkroku jeden za drugim, a dzieci starają się przeczołgać pod nimi.

III. Cześć wyciszająca:

1. "kołyska" - dziecko siada tyłem na jego zaplecionych kolanach, opiera się o niego plecami, rodzic obejmując je kołysze na boki, przytula( wspomaganie w rozwijaniu układu przedsionkowego i zmysłu równowagi).
2. Leżenie relaksacyjne - w dowolnej pozycji na dywanie z zamkniętymi oczami leżenie i słuchanie muzyki wyciszającej, łagodnej.
3. "Iskierka" - wszyscy zajmują miejsce w kole na dywanie, nauczyciel przesyła iskierkę- podziękowania za spotkanie, wręcza słoneczka- medale uczestnikom za miłą zabawę.
4. Rozdanie rodzicom materiałów na temat rozwoju ruchowego dziecka w wieku przedszkolnym i ćwiczeń wspomagających rozwój ruchowy.

Rozwój ruchowy dziecka

Każdy zna starą prawdę, że "W zdrowym ciele zdrowy duch". Jest to niestety prawda, a nie wytarty slogan. Aktywność potrzebna jest od urodzenia do późnej starości. Okres aktywności ruchowej dziecka wpływa na ogólny rozwój, rozwój równowagi, jak też powiązanych z nią funkcji: języka, uczenia poznawczego i emocji. Wsparciem dla dla rozwoju ruchowego dziecka jest ćwiczenie mechanizmu równowagi.

U nowo narodzonego dziecka, najbardziej aktywnymi częściami mózgu są okolice, które kierują bezpośrednio funkcjami życiowymi: oddychaniem, pracą serca oraz odruchami. pierwszym obszarem, który dojrzewa, jest rejon ruchowy, następnie obszar czuciowy, a na końcu dojrzewa kojarzenie.

Istnieją trzy rodzaje odruchów: odruchy wewnątrzmaciczne, pierwotne i postawy, które pojawiają się wkrótce po urodzeniu i rozwijają się do połowy 4 roku życia i zanikać z czasem. W latach czterdziestych dwudziestego wieku szwajcarski psycholog Jean Piaget stwierdził, że ruch fizyczny jest podstawą poznawczego i emocjonalnego rozwoju dziecka. Jeżeli fizyczne poczucie równowagi nie rozwinie się, prawdopodobne jest wystąpienie problemów także z równowagą psychiczną. Problemy związane z ruchem odnoszą się także do opóźnień z rozwojem mowy. Jeżeli rozwój funkcjonowania sensorycznego zostaje zahamowany, następują zaburzenia rozwoju inteligencji, a także opóźnienia uczeniu się. Tymczasem żyjemy w czasach, kiedy na dzieci wywierana jest presja, by nauczyły się czytać i pisać we wczesnym okresie ich życia. Coraz częściej trafiają do szkoły dzieci, które nie potrafią bawić się w gry ruchowe, odmawiają uczestnictwa w zajęciach WF. W efekcie dzieci te nie są gotowe do wykorzystania informacji, które oferuje im edukacja.
Jako rodzice wiecie, że wasze dzieci mają potrzebę bycia w ciągłym ruchu. Nie oczekujcie, że będą siedziały spokojnie przez dłuższy czas, ponieważ ciągle uczą się kontrolować swoją równowagę. Podskakiwanie, wspinanie się i osiąganie równowagi, są elementami nauki kontrolowania ciała. Ten ruch w pierwszych latach życia dziecka jest podstawą tego, by mózg rozwinął w późniejszym okresie konieczne predyspozycje intelektualne.
W dobie automatycznych urządzeń oraz elektronicznych zabawek, kiedy ćwiczenia fizyczne stają się coraz częściej zajęciem dodatkowym, a nie elementem codziennego życia to, należy sobie przypomnieć , że ruch jest rzeczywistym wyrazem życia. Mózg kontroluje ciało, ciało ma wielkie możliwości by uczyć mózg.
Dlaczego ruch ma duże znaczenie dla twojego dziecka?
- delikatne ruchy płodu są pierwszym zewnętrznym wyrazem doświadczania świata zewnętrznego.
- pomaga w kształtowaniu się mózgu i w formowaniu się wielu milionów połączeń w rozwijającym się w systemie nerwowym embrionu, płodu i rosnącego dziecka.
Pierwsze lata życia małego człowieka wiążą się z nabywaniem kontroli nad ciałem. Poprzez ruch dziecko doświadcza świata zewnętrznego. Równowaga jest najstarszym systemem sensorycznym,jednak nie jest czymś co nabywamy w automatyczny sposób. Jest raczej czymś, co osiągamy poprzez działanie.
W jaki sposób ćwiczona jest równowaga?
Określone typy ruchu, związane ze zmianą pozycji w przestrzeni, pomagają trenować zmysł równowagi. Są to:

1. Ruchy do góry i do dołu, jak skakanie, odbijanie się do góry, zabawa na dmuchanych zamkach czy zjeżdżalniach, zjeżdżanie w dół;

2. Ruchy do przodu do tylu - bieganie, startowanie i zatrzymywanie się, bujanie się;

3. Ruchy okrężne, odśrodkowe jak na karuzeli;

4. Ruchy obrotowe ciała - wirowanie, tańczenie, obracanie się, wykonywanie przewrotów i salt;

5. Ruchy posuwiste, jazda na hulajnodze;

2 -4 rok życia - dzieci używają coraz częściej skomplikowanych zabawek:

* zabawki do jazdy [posuwistej, napędzane stopami lub pedałami;
* zabawy na podłodze za pomocą klocków, pudełek, drewnianych pociągów, lalek i wirujących zabawek(bąki);
* proste przedmioty do wspinania się, zjeżdżania;
* używanie żywej muzyki, płyty z prostymi rymami i piosenkami;
* zabawy związane z modelowaniem za pomocą plasteliny, zabawy w piasku, pieczenie ciasta razem z mamą, zabawy farbami, zabawy w wodzie;
* zabawy w parku - karuzele, huśtawki, zjeżdżalnie;
* przebieranie się w różne stroje, fantazjowanie;

4 - 7 rok życia -nauka przez zmysły, uczenie się przez ciało:

* równolegle z nauką czytania dostrajaj uszy dziecka do prostych melodii(prawa półkula);
* zachęcaj dziecko do głośnego opowiadania znanych mu historii, jak mu przeczytasz(lewa półkula);
* wprowadzaj gry ruchowe, piosenki i melodie, aby pomóc dziecku w zapamiętywaniu sekwencyjnych informacji(tabliczka mnożenia, nazwy dni tygodnia, itp.);
* wykonuj z dzieckiem zabawy ruchowe, aby rozwinąć świadomość przestrzenną - sięganie do góry, skłony do dołu, dotykanie palców stóp, swobodne poruszanie się w przestrzeni, staczanie się ze wzgórza, wspinaczka(obie półkule);
* używaj bardziej złożonego sprzętu ( trampoliny,skaczące piłki, deski do bujania się, hulajnogi, jazda na rowerze);

Należy pamiętać, że duże znaczenie dla właściwego treningu umysłu ma rozwój fizyczny dziecka, a więc ruch, muzyka, pożywienie, ale to już materiał na inne spotkanie.