Leworęczność - problem czy nie ?

LEWORĘCZNOŚĆ - PROBLEM CZY NIE ??

W pracy pedagoga spotykamy się czasem z problemem leworęczności. Przychodzą do nas rodzice z pytaniem co mają robić z leworęcznością swojego dziecka. Podejmując tę czynność należy kierować się pewną znajomością neurologicznych podstaw leworęczności.

LATERALIZACJA- CO TO TAKIEGO?
Lateralizacja to stronność, asymetria czynnościowa ciała człowieka (i u niektórych zwierząt) asymetria funkcjonalna dotyczy parzystych narządów ruchu i organów zmysłu po lewej i prawej stronie ciała. Przejawia sie ona jako preferencja do używania ręki, nogi, ucha leżących po jednej stronie osi ciała. Preferencja w wyborze świadczy o dominacji jednego z parzystych narządów (jeden z organów jest dominujący, drugi- pomocniczy). Zjawisko przewagi funkcjonalnej nosi nazwę lateralizacji, czyli stronności.
Częstotliwość występowania leworęczności wśród ludzi w Polsce kształtuje sie na poziomie ok 10%. Zbliżona jest do częstości występowania w innych krajach. Obserwuje się wzrost ilości dzieci leworęcznych, jednakże nie należy traktować tego jako wzrostu leworęcznych, a jedynie jako wzrost liberalnej postawy wobec leworęczności

ZASADY POSTĘPOWANIA Z DZIECKIEM LEWORĘCZNYM
1. Okres niemowlęcy i poniemowlęcy
W tym okresie nie należy na siłę przekładać zabawek z lewej do prawej ręki, raczej obserwować i pozostawiać dowolność w wyborze ręki. Gdy dziecko zainteresuje sie rysowaniem samo wybierze rękę, a my jedynie powinniśmy zwrócić uwagę na poprawność trzymania ołówka.
2.Wiek przedszkolny
Nie należy traktować dziecka jako inne. Pomoc powinna przebiegać w sposób naturalny, żeby nie zauważyło tego ani dziecko leworęczne ani inne dzieci. Jeżeli wstydzi się swojej leworęczności, należy mu wyjaśnić, że jest to zupełnie normalne. Możemy opowiedzieć o sławnych ludziach, którzy byli leworęczni. Uczymy dziecko w tym czasie poprawnego sposobu trzymania ołówka i kredki oraz uczymy prawidłowych kierunków i stosunków przestrzennych.
3.Wiek szkolny
Konieczna jest właściwa postawa wobec leworęczności wczesna diagnoza w celu ustalenia lateralizacji. W przypadku zdiagnozowanej leworęczności należy zwrócić uwagę na
• prawidłową postawę ciała podczas pisania. Ustawienie krzesła skośnie w lewa stronę, właściwe usadzenie, umieszczenie oświetlenia z prawej strony
• właściwe ułożenie zeszytu. Na lewo od osi ciała: lewy górny róg u góry
• prawidłowy sposób trzymania pióra (lub nakładka albo pióro dla leworęcznych)
• liniowy układ dłoni, nadgarstka, przedramienia.
W przypadku występowania trudności i małej sprawności ręki lewej należy podjąć pracę usprawniającą, kładąc szczególny nacisk na
• ćwiczenia rozwijające motorykę rąk, dłoni palców, rozwijające motorykę i koordynację wzrokowo- ruchową oraz grafomotorykę
• ćwiczenia rozwijające orientację w schemacie ciała i przestrzeni ( ważna jest nauka różnicowania kierunków: góra, dół, nad, pod, przed, w , za, obok, na)
• ćwiczenia pobudzające motywację do czynności grafomotorycznych "zabawy w rysowanie":
-wspólne rysowanie na dużych arkuszach
-malowanie farbami opuszkami palców
-obrysowanie dłoni, stóp, całego ciała, różnych przedmiotów
-rysowanie według szablonów
-technika wydzieranek
-i inne zabawy plastyczne, w których dziecko będzie miało okazje ćwiczyć rączkę.


Bibliografia:
1. M. Bogdanowicz "Leworęczność u dzieci"
2. A. Grabowska "Diagnoza leworęczności w świetle współczesnych badań"
3. D. Radej "Leworęczność neurologiczne podłoże, problematyka diagnozy i terapii