Tworzymy portret psychologiczny - poczucie własnej wartości

Cele:
- kształtowanie umiejętności analizy własnego poczucia wartości
- umiejętność pracy w grupie
Metody wspierania aktywności ucznia:
- słowne – rozmowa, wykład
- praktycznego działania
Formy:
- grupowa różnorodna
- indywidualna jednorodna
Czas trwania zajęć 45 min
Środki dydaktyczne: arkusze papieru, mazaki, wzory min przedstawiających samopoczucie


Przebieg:
1. Powitanie – zabawa „W jakim teraz jesteś humorze?” Każdy uczeń rysuje na kartce wybrany symbol przedstawiający jego obecne samopoczucie i uzasadnia swój wybór.
2. Przedstawienie tematu i celu zajęć.
3. Ćwiczenie „Tworzymy portret psychologiczny”.
Prowadząca dzieli uczniów na trzy grupy. Każda grupa wybiera swoich liderów, którzy losują kartki z przydzielonym zadaniem: kolor zielony – grupa tworzy portret psychologiczny osoby o prawidłowym poczuciu własnej wartości; kolor pomarańczowy – portret osoby o wysokim poczuciu własnej wartości; kolor różowy – portret osoby o zaniżonym poczuciu własnej wartości. Uczniowie rysują osobę i piszą czym się taka osoba charakteryzuje. Liderzy prezentują prace grup. Za każda dobrze wymieniona cechę prowadząca przyznaje grupie plusa. Wygrywa ta grupa, która wymieni najwięcej cech.
4. Mini wykład nt. „Obraz własnej osoby”.
Samoocena, czyli poczucie własnej wartości, to sposób w jaki widzimy i oceniamy siebie na tle innych ludzi. Utrzymanie poczucia własnej wartości w prawidłowych normach nie jest łatwe, wymaga od nas wysiłku i ciągłej samokontroli. Jego poziom nie jest ustalony raz na zawsze, mamy możliwość jego zmiany w zależności od odnoszonych sukcesów lub porażek, doświadczeń pozytywnych lub negatywnych. Bardzo często zdarza się tak, że nasza samoocena waha się w ciągu dnia nawet kilkakrotnie.
Każdy człowiek posiada zdolności porównywania siebie wobec innych osób, dlatego najczęściej nasza samoocena związana jest z innymi ludźmi, osobami, które nas otaczają. Porównujemy siebie z naszym wzorem osobowym wewnętrznie i zewnętrznie. Na tej podstawie tworzy się samowiedza, samoocena, a co za tym idzie obraz tworzy się obraz własnej osoby.
Poczucie własnej wartości kształtuje się już w dzieciństwie. W przypadku braku akceptacji w grupie nasza samoocena spada. Czujemy się wtedy odrzuceni, bezwartościowi, samotni, odczuwamy lęk przed podejmowaniem decyzji, załamujemy się, zazdrościmy innym sukcesów, stajemy się mało odporni na krytykę, unikamy ludzi. Właśnie takie zachowania charakteryzują osobę o zaniżonym poczuciu własnej wartości.
Natomiast w przypadku, gdy jesteśmy lubiani i akceptowani w grupie nasza samoocena wzrasta. Stajemy się wtedy pewni siebie, nie boimy się nowych wyzwań, jesteśmy wytrwali w swoich działaniach, słuchamy krytyki na swój temat. Nasze decyzje są przemyślane i trafne. Mówimy wtedy o tzw. „zdrowym poczuciu własnej wartości”.
Istnieje jeszcze różnica pomiędzy realną oceną swoich możliwości a wiarą w to, że cokolwiek się zrobi, nawet źle, to i tak będzie najlepiej. Warto jest słuchać i analizować słowa krytyki, a nie lekceważyć je i tkwiąc w przekonaniu, że inni się mylą, a ja i tak jestem najlepszy. Dobrze jest znać swoja wartość, ale należy zdawać sobie sprawę z posiadania swoich wad. W przeciwnym razie narażeni jesteśmy na zawyżone poczucie własnej wartości.
5. Ćwiczenie – każdy uczeń tworzy własny portret poczucia wartości i podpisuje go:
JESTEM OSOBĄ O ................POCZUCIU WŁASNEJ WARTOŚCI.
6. Praca w dwóch grupach – uczniowie zapisują na kartkach „Przepis - jak pomóc osobie o zaniżonym i zawyżonym poczuciu wartości”.
Prezentacja przez liderów gotowego przepisu.
7. Zakończenie zajęć – zapoznanie uczniów z mottem: „Pamiętaj! To, jakim kto z nas jest, nie oznacza, że jest lepszy, czy gorszy, tylko INNY”.