Świat zwierząt - reagowanie na sygnał w muzyce. Zajęcia z rytmiki w gr. 5-latków

Temat: Świat zwierząt – reagowanie na sygnał w muzyce

Cele operacyjne:
Dziecko:
- reaguje na sygnał w muzyce
- śpiewa piosenki z repertuaru dziecięcego
- słucha muzyki poważnej i improwizuje ją ruchem

Metody pracy: objaśnienie, ćwiczeń praktycznych, relaksacyjna
Formy pracy: zbiorowa, indywidualna, grupowa
Pomoce dydaktyczne: kolorowe szarfy, płyty CD, odtwarzacz płyt CD


PRZEBIEG ZAJĘĆ
1.Powitanie „Witaj Kasiu...” na melodię znanej pisoenki "Pani Janie..."
2.Rozmowa na temat cech charakterystycznych niektórych zwierząt, jak np. niedźwiedzia, wróbli, zająców, wiewiórki.
3.Zabawa orientacyjno-porządkowa „Głodne wiewióreczki”
Nauczyciel odtwarza skoczną muzykę. Gdy następuje pauza, wówczas biegną do rozłożonych na dywanie szarf i naśladują zjadanie orzeszków przez wiewiórki. Na koniec zabawy zakładają je na siebie.
4.Improwizacja ruchowa utworu muzyki poważnej – N. Rimskiego-Korsakowa „Lot trzmiela”.
5.Zabawa muzyczno-ruchowa „Świat zwierząt”
Dzieci podzielone są na grupy – kolory szarf. Zielone szarfy to niedźwiedzie, niebieskie – wróble, zaś żółte to zające. Sygnał dla niedźwiedzi to bębenek, dla wróbli – marakasy, natomiast dla Zająców – tamburyn. Poruszają się w rytm słyszanej muzyki. Kiedy usłyszą wyznaczony dźwięk, wówczas naśladują ruchem sposób poruszania się danego zwierzątka.
6.Zabawa ze śpiewem w kole „Stary niedźwiedź”
7.Zabawa uspokajająca „Cicha opowieść”
Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel opowiada historyjkę, a zadaniem dzieci jest dodać do niej odgłosy, stukając palcami albo wydając różne dźwięki:

Kropi deszcz. Z rynny na dachu spływają kropelki. Myszka wystawiła głowę ze swojej norki i porusza noskiem, wyłapując dolatujące do niej zapachy. Biegnie szybko, do domku, gdzie wyczuwa jedzenie. Tam sprawnie rozłupuje znalezione ziarenko słonecznika. Widzi to kot. Miękkimi krokami podkrada się bliżej. Myszka chrupie ziarenko swoimi ostrymi ząbkami. Nagle przejeżdża obok rowerzysta. Słychać jego dynamo. Myszka odwraca się, zauważa kota i biegnie małymi kroczkami do norki. Kot wraca miękko i posuwiście na swoje legowisko. Układa się na nim i głośno woła: Miau!.