"Kolorowe dźwięki". Scenariusz zajęć dla dzieci 5-6 letnich z zakresu edukacji muzycznej

Cele ogólne:
- zapoznanie z instrumentem dzwonki diatoniczne
- rozwijanie zainteresowań muzycznych
Cele operacyjne:
- zna budowę oraz właściwą nazwę dzwonków
- wyjaśnia pojęcie gama i potrafi zagrać ją na dzwonkach,
- spontanicznie tworzy melodię na dzwonkach
- gra fragment melodii
-tworzy tło muzyczne do opowiadania
- utrwala nazwy i wygląd instrumentów perkusyjnych
-utrwala wygląd litery a, c, d, e, f, g, h
-czyta globalnie sylaby do, re, mi ,fa, sol, la ,si, do
Metody:
słowna – zadawanie zagadek przez nauczycielkę,
metoda czynna– zadań stawianych dziecku do wykonania, samodzielnych doświadczeń
Formy pracy: zbiorowa, indywidualna.
Środki dydaktyczne: dzwonki, trójkąty, klawesy, ton bloki /pudełko akustyczne/, tamburyno, janczary, talerze, marakasy, kastaniety ,bębenek, ilustracje przedstawiające W.A.Mozarta, dzwonki i cymbały, paski kolorowego papieru /takie jak w dzwonkach/ z zapisanymi dźwiękami, opowiadanie „Spacer po ulicy dźwięków” Ingrid Biermann /”Kot zdejmuje buty. Propozycje zabaw wspierających spokój i koncentrację”/, kartoniki z solmizacyjnymi nazwami dźwięków gamy

Przebieg zajęć:

1.Powitanie zabawą ruchową „Zaprzęgi”.
Dzieci dobierają się w pary, jedno z nich staje za kolegą, chwytając go za ręce. Jedna osoba z pary jest koniem, a druga woźnicą. Dzieci biegają , uważając na inne pary, przy akompaniamencie janczarów. Po chwili zabawy następuje zamiana ról.
2.Rozpoznawanie i nazywanie instrumentów perkusyjnych: trójkąt, bębenek, grzechotka /marakasy/, kastaniety, talerze, tamburyno, klawesyn, janczary. Przypomnienie zasady wydobywania się dźwięku z instrumentów perkusyjnych /instrumenty muzyczne, w którym źródłem dźwięku jest drganie całości lub części instrumentu, które jest wywoływane uderzeniem odpowiedniej części instrumentu pałką, dłonią lub też potrząsaniem całym instrumentem/.
3.Zapoznanie z instrumentem muzycznym perkusyjnym dzwonki diatoniczne- omówienie budowy, źródła dźwięku, sposobu gry instrumencie. Prezentacja krótkiej melodii granej na dzwonkach.
Dzwonki nazywane są potocznie cymbałkami, jednak jest to niepoprawna nazwa, ponieważ cymbały są instrumentem strunowym.
Dźwięk z dzwonków wydobywa się przez uderzanie metalowych płytek, zwykle pałką o twardej główce. Rozłożenie płytek przypomina układ klawiszy fortepianu. Płytki są tak ułożone, aby tworzyły gamę. Ważne jest , aby nie uderzać zbyt mocno w płytki.
4.Gama dźwięków- zapoznanie z pojęciem gamy /uszeregowane dźwięki/, prezentacja dźwięków gamy na dzwonkach z jednoczesnym nazywaniem ich:
•solmizacyjne nazwy dźwięków: do, re , mi ,fa , sol, la , si , do
•literowe nazwy dźwięków :c, d, e, f, g, a ,h, c /zapis na płytkach instrumentu/
Dźwiękom przypisano różne kolory, po to aby ułatwić dzieciom grę na instrumencie /kolory są w różnych zestawieniach/.
Rozsypanka dźwiękowa- indywidualne układanie solmizacyjnych nazw dźwięków gamy zapisanych na kartonikach
5.Indywidualne i wspólne granie gamy na instrumencie.
6.„Moja własna melodia” -swobodna ekspresja muzyczna na dzwonkach. Dzieci prezentują swoją własną improwizowaną melodię.
7.Nauka fragmentu melodii W.A. Mozarta / austriacki kompozytor i wirtuoz gry na instrumentach klawiszowych/ „Wyszły w pole kurki trzy” . Na tablicy umieszczone są kolorowe paski papieru jako zapis fragmentu granej melodii /ułożone według kolejności uderzanych płytek/.
8.„Spacer po ulicy dźwięków” (wg I. Biermann)
Każde dziecko siada ze swoim instrumentem tak, aby powstała uliczka. Nauczyciel opowiada. Dzieci, które mają wymieniony instrument, grają na nim delikatnie przez chwilę.
Pewnego dnia dzwonki dowiedziały się o istnieniu ulicy dźwięków i postanowiły się tam wybrać. Ponieważ nie mogły znaleźć tej ulicy, poszły do trójkąta, żeby zachęcić go do wspólnych poszukiwań. Dzwonki i trójkąt razem wyruszyły na poszukiwania. Ledwo jednak uszły kilka kroków, spotkały tamburyn, który także chciał dojść na ulicę dźwięków. Przyłączył się do nich. Wyruszyły wspólnie: dzwonki, trójkąt, tamburyn. Wkrótce spotkały marakasy. Gdy usłyszały, gdzie się wybierają, natychmiast zapragnęły z nimi pójść. Dzwonki, trójkąt, tamburyn i marakasy razem wyruszyły na poszukiwanie ulicy dźwięków. Krótko potem wyszły im naprzeciw klawesy, które także chciały iść tam, gdzie udają się inne instrumenty, więc przyłączyły się do nich i maszerowały razem z nimi. Teraz dzwonki, trójkąt, tamburyn, marakasy i klawesy szły gęsiego i wspólnie muzykowały. Usłyszał to bębenek i tak szybko, jak tylko potrafił, pobiegł do nich i stanął w rządku. Teraz dzwonki, trójkąt, tamburyn, marakasy, klawesy i bębenek, cicho dzwoniąc, szły jedno za drugim i wciąż poszukiwały ulicy dźwięków. Jednak choć bardzo się starały, nie mogły jej znaleźć! Wyczerpane zatrzymały się, ciężko oddychając. Dzwonki, trójkąt, tamburyn, marakasy, klawesy i bębenek wydawały przy tym ciche tony i nagle zrozumiały, gdzie jest ulica dźwięków! Dokładnie tutaj, gdzie stały, tu była ulica dźwięków. Dzwonki, trójkąt, tamburyn, marakasy, klawesy i bębenek spojrzały na siebie i wspólnie stworzyły cudowną melodię. Po chwili dzwonki, trójkąt, tamburyn, marakasy, klawesy i bębenek wyruszyły w drogę powrotną do domu, gdyż znalazły już ulicę dźwięków. Po długim marszu bębenek pożegnał się, a dzwonki, trójkąt, tamburyn, marakasy i klawesy poszły dalej. Trochę później pożegnały się klawesy, a dzwonki, trójkąt, tamburyn i marakasy poszły dalej. Za chwilę także marakasy były już w domu. Teraz szły tylko dzwonki, trójkąt, tamburyn. Po kilku krokach dotarły do domu, w którym mieszkał tamburyn. Teraz podróżowały już tylko dzwonki i trójkąt. Gdy trójkąt także dotarł do swojego domu, dzwonki same pobiegły do siebie tak szybko, jak tylko potrafiły, aby móc wreszcie odpocząć. Teraz dookoła jest cicho jak makiem zasiał, a na ulicy dźwięków nic nie słychać.

9.Podsumowanie zajęć oraz powtórzenie fragmentu melodii „Wyszły w pole...”.