Czy każdy to wie, jak się taka sowa zwie? Scenariusz zajęć

Cel główny:
-Pobudzanie energii potrzebnej do myślenia i twórczej pracy.
Cele operacyjne: (dziecko)
-odpręża się,
-usprawnia ogólną koordynacie, wzroku, słuchu, ruchu,
-wspomaga pozytywne nastawienie, do otaczającego świata przyrody,
-integruje umysł i ciało,
-relaksuje się,
-wycisza się,
-koncentruje się,
-zapamiętuje,
-rozwija swoje umiejętności plastyczne,
-rozwija komunikację werbalną,
-rozwija logiczne myślenie,
-odróżnia sowę od innego ptaka,
-uzupełnia wiedzę o sowach,
-wzbogaca wiedzę na temat ochrony środowiska.
Formy pracy: indywidualna, grupowa, zbiorowa
Metody: pogadanka, ruchowa, pokazowa, twórcza, odtwórcza
Materiały: kolorowy papier, szyszki, nożyczki, klej, wata, żółta tektura, płyty CD
z głosami sów i muzyką z lasu, puzzle z sowami. układanki z sowami, kubeczki z wodą, słodki poczęstunek.


Przebieg zajęć:
1. Wprowadzenie - odczytanie tekstu Sowy.
2. Pokaz i pogadanka na temat: sylwetek sów w przygotowanych wcześniej przewodnikach na fotografiach w książkach.
3. Zabawa ruchowa Co robi sowa?. Na dany przez nauczyciela znak i wypowiedziane słowa dzieci wykonują określone czynności: -praca zbiorowa
-> sowy polują
- dzieci biegają z głową do przodu i rozpostartymi skrzydłami,
-> sowy wypatrują
-dzieci kucają i kręcą głową,
-> sowy stroszą i czyszczą piórka
- dzieci kucają i podnoszą same ramiona oraz oglądają się to za jedną to za drugą ręką,
-> sowy odpoczywają w dzień
- dzieci śpią w zakamarkach Sali,
- dzieci krzyżują nogi, ręce wyciągają do przodu, dłonie odwracają na zewnątrz, a kciuki kierują do dołu,
- krzyżują ręce, splatają dłonie, przyciągają do klatki piersiowej,
- językiem dotykają podniebienia twardego,
- mogą zamknąć oczy.
-> sowy przygotowują się do nocnych łowów,
- dzieci nogi ustawiają równolegle do siebie, dłonie łączą opuszkami palców.
-> sowy piją wodę
- dzieci piją wodę,
-> sowy nie są już głodne
4. Sówki i ich rozmówki- praca zbiorowa
- pokaz multimedialny przeplatany ćwiczeniem.
-> Dzieci chwytają prawą dłonią z lewej strony mięsień między szyją a barkiem i obracają głowę w tę samą stronę robią wdech, po czym na wydechu powoli odwracają głowę w kierunku drugiego barku, tak daleko, jak to możliwe. W tej samej pozycji ponownie biorą wdech i na wydechu wracają do pozycji wyjściowej. Powtarzają to kilkakrotnie naśladując przy tym dźwięki przypominające zaprezentowane na krótkim filmie odgłosy wydawane przez różne gatunki sów.
5. Sowia układanka- praca w dwóch zespołach.
-> Dużą niekompletną sylwetę sowy kładziemy przed dziećmi. Dzieci mają za zadanie uzupełnienie jej brakującymi elementami. Pomocą w prawidłowym rozpoznawaniu poszczególnych elementów każdej z sów będą niewielkie rysunki z boku arkuszy. Wskazujemy im kolejność przyklejania elementów. Pierwszą przyklejają głowę sowy (szlarę) potem oczy z dziobem, skrzydła, ogon i nogi. Porównujemy cechy różniące płomykówkę od uszatki.
6. Sowie puzzle— praca w dwóch zespołach.
Dzieci układają puzzle ze zdjęciami sów. Mają za zadanie zacząć pracę od odnalezienia fragmentów szlary i oczu.
7. Szyszkowa sowa praca indywidualna.
Dzieci wykonują sowy z wcześniej przygotowanych materiałów: waty, piórek, żółtej tektury.
-> Z waty przygotowują kulki i przykleją je do szyszki.
-> Czarnym flamastrem malują oczka na wacie.
-> Z żółtej tektury wycinają długie dzioby i również przyklejają do szyszki.
-> Doklejają piórkowe uszy.
-> Gotowe sowy umieszczają na wcześniej przygotowanej gałązce.
8. Słodki poczęstunek.

Wprowadzenie — Sowy
W budowie sów wyróżniamy kilka cech, które są inne niż u pozostałych ptaków. Sowy przystosowały się do funkcjonowania nocą, przy niewielkim oświetleniu. Są dalekowidzami, aby zlokalizować mysz znajdującą się tuż przed nimi posługują się piórami czuciowymi rozmieszczonymi wokół dzioba. Ich oczy skierowane są do przodu, podobnie jak oczy ludzi. Pozwala to na precyzyjne ocenianie odległości, co jest istotne w trakcie łowów, ale ogranicza kąt widzenia. Z tym jednak sowy radzą sobie doskonale dzięki zdolności obrotu głowy o 270 stopni. Ich bardzo dobry wzrok wspomagany jest przez niezwykły słuch. Dzięki specjalnemu, asymetrycznemu osadzeniu uszu, wychwycone na głowie sowy (szlarze) dźwięki docierają do każdego z nich w różnym czasie, co pozwała precyzyjnie znaleźć źródło dźwięku. Sowy posiadają zdolność bezszelestnego lotu. Ta cecha zapewnia ciszę podczas polowania, tak aby nic nie zakłócało lokalizacji ofiar i jednocześnie nie ostrzegał ich przed zbliżającym się nocnym drapieżnikiem. Taki efekt uzyskiwany jest dzięki specjalnej budowie piór, niezwykle aksamitnych i posiadających specjalne ząbkowanie na krawędziach tłumiące szumy. Niesie to jednak za sobą pewne wady, pióra sów są bardzo wrażliwe na wilgoć i wiatr, dlatego są one aktywne przede wszystkim w bezwietrzne, pogodne bezchmurne noce. Często na rysunkach wyróżnikiem sów są uszy sterczące nad ich głowami. Występują one jedynie u niektórych gatunków (uszatka, puchacz) i w rzeczywistości są to jedynie pęczki piór spełniające do końca nie sprecyzowaną rolę w wyrażaniu emocji ptaka, być może służące także do odstraszania wrogów. Nogi sów często opierzone są aż po palce, co ma znaczenie podczas wyciągania gryzoni spod śniegu lub wilgotnej trawy. Pióra zabezpieczają wówczas kończyny przed utratą ciepła. Jako ptaki drapieżne posiadają niezwykle ostre szpony i haczykowato zagięty dziób, dzięki którym sprawnie chwytają swoją zdobycz. Przez dorosłe ptaki jest ona najczęściej połykana w całości, a trudne do strawienia fragmenty ciał ofiar (sierść, pióra, czaszki itp.) są potem zwracane w postaci podłużnych wałków określanych mianem wypluwek lub zrzutek.
Sowy zamieszkują różne ciekawe miejsca.
- Puszczyk —gniazduje w dziuplach starych drzew, często w budynkach
(strychy, wieże), zajmuje specjalnie przygotowane dla nich budki lęgowe.
-Sowy Uszatki gniazdują zadrzewieniach śródpolnych, na obrzeżach lasów oraz w parkach miejskich. Lęgną się w opuszczonych gniazdach ptaków drapieżnych i krukowatych oraz w specjalnie przygotowanych dla niej koszach wiklinowych.
-Płomykówki gniazdują w budynkach, w miejscach ciemnych i trudno dostępnych: w otworach wentylacyjnych, na strychach lub wieżach.
-Pójdźka lęgnie się w budynkach gospodarczych, otworach wentylacyjnych, w starych przydrożnych pniach.
Sowy są sprzymierzeńcami rolników w walce z gryzoniami. Chroniąc te ptaki chronimy plony, ograniczamy rozprzestrzenianie chorób przenoszonych przez gryzonie.
Nie pozwólmy, aby te piękne i pożyteczne ptaki zniknęły z naszego krajobrazu.
WSZYSTKIĘ SOWY SĄ OBJĘTE OCHRONĄ GATUNKOWĄ!


Bibliografia:
Sowy Polski- pakiet z materiałami edukacyjnymi, Fundacja Wspierania Inicjatyw Ekologicznych Kraków 2007