Gimnastykuj się codziennie, bo to zdrowo i przyjemnie

Scenariusz zajęć ruchowych dla dzieci 4-letnich
Temat zajęć: „ Gimnastykuj się codziennie bo to zdrowo i przyjemnie”.
Grupa: 4 latki
Cele ogólne:
- przestrzeganie zasad bezpieczeństwa podczas zabaw,
- nauka zgodnej współpracy,
- usprawnienie narządów ruchu,
- uaktywnienie dzieci,
- kształcenie umiejętności nawiązywania kontaktów z partnerem i grupą,
- poznanie własnego ciała i wyrobienie umiejętności kontrolowania siły ruchów,
- utrwalenie znajomości prawej i lewej strony ciała.
Cele operacyjne (dziecko):
- zna zasady bezpieczeństwa podczas zabaw i gier ruchowych,
- umie współpracować z rówieśnikami,
- ćwiczy zgodnie z poleceniem nauczyciela,
- aktywnie bierze udział w zaproponowanych zajęciach,
- potrafi współdziałać i w razie potrzeby prosić o pomoc kolegę,
- zna własne ciało, potrafi powiedzieć i pokazać co to jest siła i do czego służy,
- rozróżnia i nazywa strony ciała ( prawa, lewa).
Formy pracy:
- grupowa
Metody pracy:
- aktywizujące: zadań stawianych do wykonania, samodzielnych doświadczeń, ćwiczeń utrwalających.

Pomoce:
- szarfy,
- kaseta z muzyką relaksacyjną (Christofer Knill: Dotyk i komunikacja),
- wstążka na prawą rękę,
- kolorowe wstążki po jednej dla każdego dziecka.

Przebieg zajęcia:

Dzieci maja zawiązaną wstążkę na prawej ręce.
1. Siad w kręgu. Różne formy powitania ciałem:
- witamy się z kolega z prawej strony podając prawą dłoń,
- witamy się z kolegą z lewej strony dotykając stopą stopy kolegi,
- głaskamy po głowie kolegę po prawej stronie,
- klepiemy po plecach kolegę z lewej strony.
2. Dzieci wstają. Marsz dookoła sali przy akompaniamencie muzyki . Na silniejszy akord podskok do góry i obrót w druga stronę.
3. Zabawa ruchowa:
- z elementem czworakowania:
Pan i jego pies
Pieski do budy
Pies i przeszkoda
Zwracanie uwagi na zachowanie pana – po każdym ćwiczeniu pan podchodzi do psa i głaska go.
4. Dzieci siedzą w kręgu.
- słuchanie różnych odgłosów, rozpoznawanie ich i naśladowanie.
5. Wprowadzenie elementów ćwiczeń według metody Weroniki Sherborne (z książki Marty Bogdanowicz, Bożeny Kisiel, Marii Przsnyskiej: Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka. WSiP. Warszawa 1996, str.59).
wyczucie brzucha, pleców i pośladków:
- siedząc kręcenie się na pośladkach i przewrót na plecy,
wczucie nóg i rąk:
- podciąganie kolan do siadu skulnego i pchanie do siadu prostego (pokonując opór),
- uderzanie w podłogę całą stopą (szybko i wolno),
wyczuwanie twarzy:
- zabawne miny,
wyczuwanie całego ciała:
- turlanie się po dywanie,
ćwiczenie „z” w parach (partner aktywny i partner bierny):
- przechodzenie przez tunel – jedna osoba robi „mostek”, druga obchodzi ją na czworakach,
- pchanie pleców partnera w siadzie tyłem,
- ciągnięcia leżącego partnera za ręce,
ćwiczenie „przeciw” w parach:
- ćwiczący próbuje poruszyć partnera mocno podpartego o podłogę a następnie obrócić go trzymając za nogi,
ćwiczenie „razem” w parach:
- kołysanie się: siedząc przodem do siebie z lekko zgiętymi nogami, ćwiczący trzymają się za ręce lub przeguby; na zmianę kładą się na plecy i są przeciągani przez partnera (ze zmianą ról),
ćwiczenie „razem” w grupie:
- ćwiczenie skoczne: dwóch współćwiczących wspomaga osobę skaczącą, trzymając ją za ręce.
6. Słuchanie wiersz Jadwigi Gorzechowskiej: Poszedł Marek... .
Zabawa w parach: dzieci trzymają się za ręce i maszerują dookoła sali recytując wiersz. Na zakończenie wiersza robią dynamiczny zwrot w drugą stronę i znowu maszerują recytując od początku. Za każdym razem zwiększa się tempo recytacji oraz szybkość chodu.
7. Leżenie na plecach i słuchanie muzyki relaksacyjnej.
8. Ćwiczenie rozluźniające: taniec z wstążką przy muzyce.
9. Siad w kręgu i podziękowanie za wspólną, zgodną zabawę.

........................................
Opracowała i przeprowadziła