X Używamy plików cookie i zbieramy dane m.in. w celach statystycznych i personalizacji reklam. Jeśli nie wyrażasz na to zgody, więcej informacji i instrukcje znajdziesz » tutaj «.

»» ZDALNE NAUCZANIE. U nas znajdziesz i opublikujesz scenariusze ««
Numer: 13762
Przesłano:
Dział: Gimnazjum

Program własny "Pomagam" - I pomoc

I WPROWADZENIE

Obowiązek szkół w zakresie nauczania bezpiecznych zachowań oraz pierwszej pomocy wynika nie tylko z odpowiednich zapisów w podstawach programowych w każdym etapie edukacyjnym ale również z dokumentu o wyższej wadze, tj. z Ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych innych ustaw. W Art. 1. wprowadzono pkt 16) upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży wiedzy o bezpieczeństwie oraz kształtowanie właściwych postaw wobec zagrożeń i sytuacji nadzwyczajnych.(DzU z 2003 r. Nr 137, poz.1304, Art. 1, pkt 16).
Program „Pomagam” przeznaczony jest do realizacji w zespołach edukacyjno-terapeutycznych klas I-III gimnazjum, PP oraz klas IV-VI Zespołu Placówek Szkolno – Wychowawczych w Iławie w okresie od października 2011r. do maja 2013r. i dostosowany do wieku i potrzeb edukacyjnych uczniów. Program ten powstał w oparciu o Program ,,Ratujemy i Uczymy Ratować” Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, który ukończyłam otrzymując certyfikat.

II WSTĘP

Światowa praktyka donosi, że nawet dzieci mogą służyć pomocą w nagłych wypadkach i jednocześnie mobilizować rodziców do aktywności w tym zakresie.
Dziecko już od wczesnych lat swego życia uczestniczy w ruchu drogowym, nie zdając sobie sprawy z grożących mu niebezpieczeństw i skutków nieszczęśliwych wypadków. W związku z tym należy podjąć pracę dydaktyczno – wychowawczą w celu wyposażenia uczniów w elementarne podstawy wiedzy o zachowaniu się w sytuacjach zagrożenia zdrowia i życia oraz umiejętność udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach.
Każdy człowiek, i duży i mały, może nauczyć się podstawowych zasad udzielania pierwszej pomocy, gdyż w rzeczywistości są to bardzo proste czynności. Jednak od tego, czy znajdzie się ktoś, kto je prawidłowo wykona, może zależeć czyjeś życie. Ważne jest też, aby działać sprawnie, zachowując spokój i opanowanie.
Celem wprowadzenia edukacji ratowniczej jest zapobieganie i minimalizowanie skutków zagrożeń oraz wyposażenie uczniów w wiedzę z zakresu udzielania pierwszej pomocy.
Zadaniem programu jest uświadomienie dzieciom o grożących niebezpieczeństwach, uwrażliwienie ich na dbałość o swoje zdrowie.

III CELE PROGRAMU
Cel ogólny:
Celem programu jest zapoznanie uczniów z podstawową wiedzą z zakresu udzielania pierwszej pomocy i numerami telefonów służb ratowniczych w Polsce oraz kształtowania postawy wyrażającej się w gotowości niesienia pomocy innym.

Cele szczegółowe:
- kształtowanie potrzeby i umiejętności dbania o własne ciało, zdrowie i sprawność fizyczną
- kształtowanie u dzieci zachowań bezpiecznych na drodze, w czasie zabaw i gier
- zapoznanie ze sposobami zapobiegania wypadkom
- poznanie podstawowych pojęć w zakresie ratownictwa
- nabycie umiejętności niezbędnych przy udzielaniu pierwszej pomocy
- nabycie umiejętności wzywania pogotowia ratunkowego i informowania innych służb
ratowniczych
- kształtowanie prawidłowych reakcji i relacji wobec osób poszkodowanych
- wyrabianie umiejętności radzenia sobie w sytuacjach zagrażających życiu
- kształtowanie gotowości niesienia pomocy poszkodowanym
- kształtowanie poczucia troski o zdrowie własne i innych
- nabycie umiejętności zachowania się w czasie ogłoszenia alarmu w szkole.

IV TREŚCI KSZTAŁCENIA

1 Bezpieczeństwo.
Uczeń.
• zapamiętuje , że aby zacząć ratować musi zapewnić sobie bezpieczeństwo,
• pamięta o zapewnieniu bezpieczeństwa osobie poszkodowanej,
• potrafi wskazać przedmioty, które są niebezpieczne.
2.Sprawdzanie przytomności.
Uczeń:
• rozumie terminy: osoba przytomna, osoba nieprzytomna,
• potrafi sprawdzić stan przytomności poszkodowanego i prawidłowo udrożnić drogi oddechowe.
3.Wezwanie pomocy.
Uczeń:
• poznaje numery alarmowe
• potrafi prawidłowo przeprowadzić rozmowę z dyspozytorem pogotowia,
• wie, jak ważne jest wezwanie pomocy,
• wie, jak szybko wezwać pomoc, kiedy w pobliżu nie ma telefonu.
4.Sprawdzanie oddechu.
Uczeń:
• potrafi ocenić, czy u poszkodowanego jest zachowany oddech,
• potrafi samodzielnie udrożnić drogi oddechowe,
• zna zasadę: słyszę - czuję - widzę.
5.Pozycja boczna ustalona.
Uczeń:
• potrafi ułożyć poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej,
• wie, kiedy stosuje się taką pozycję,
• wie, że należy kontrolować oddech poszkodowanego w pozycji bocznej.
6.Oddechy ratownicze.
Uczeń:
• potrafi ocenić, kiedy należy wykonywać oddechy ratownicze,
• potrafi prawidłowo wykonać oddechy ratownicze.
7.Uciskanie klatki piersiowej.
Uczeń:
• rozumie potrzebę wykonywania tej czynności,
• potrafi prawidłowo odnaleźć miejsce ucisku,
• potrafi prawidłowo wykonać uciski klatki piersiowej.
8.Łańcuch przeżycia.
Uczeń:
• potrafi powiedzieć, co to jest łańcuch przeżycia,
• potrafi wymienić wszystkie czynności, które składają się na łańcuch,
• pamięta o szybkim wezwanie pomocy.
V METODY, FORMY I ŚRODKI REALIZACJI PROGRAMU:
Uczniowie pracują metodami aktywnymi – model uczenia się i poznawania we współpracy. Dzięki temu uczestnicy nie tylko zdobywają nowa wiedzę, prezentują już nabytą, ale też wychodzą ponad ten schemat – mają szansę wspólnego zetknięcia się z problemami i możliwościami ich rozwiązania podczas prac grupowych.

Program realizowany będzie za pomocą następujących metod pracy:
1.Metody podające:
pogadanka
opis
objaśnienie

2.Metody problemowe:
metody aktywizujące
inscenizacja
burza mózgów

3.Metody eksponujące:
film

4.Metody praktyczne
pokaz
ćwiczenia przedmiotowe
Środki:

,,Mój podręcznik do nauki pierwszej pomocy”
płyty CD „Ratujemy i uczymy ratować”
„Mały Ratowniczek” – podręcznik pierwszej pomocy do kl. I-III szkół podstawowych
film animowany „Doktor Kręciołek”
apteczka pierwszej pomocy
manekiny
aparaty telefoniczne

Formy:

Indywidualna jednolita;
Grupowa

VI EWALUACJA

Podczas zajęć oceną uczniów będzie przede wszystkim informacja zwrotna na temat efektywności ich uczenia się. Dzieci będą miały możliwość do samooceny i samokontroli, które nie bolą tak, jak wytykanie błędów przez nauczyciela. Uczy to samodzielności i odpowiedzialności za efekty własnej pracy.
W programie zakłada się bieżącą ocenę osiągnięć , która polegać będzie na:
-obserwacji
-analizie wytworów dziecięcych

Podczas realizacji programu będę stosowała różne narzędzia badawcze :
-karty pracy
-testy

Obserwacji podlegać będą zachowania uczniów podczas różnorodnych sytuacji:
- na zajęciach
-w trakcie zajęć praktycznych
- w czasie zabaw orientacyjno- porządkowych
-konkursu

Zajęcia prowadzone będą w miłej i przyjaznej dla ucznia atmosferze. Uczeń będzie miał świadomość, że ma prawo do błędów i nie grożą mu za to przykre konsekwencje. Kontroli i ocenie będą podlegały również takie walory jak:
- wysiłek i zaangażowanie uczniów w zajęciach
- umiejętność rozwiązywania problemów w sytuacjach trudnych
- umiejętność współpracy w zespole
- stopień opanowania materiału.

Ewaluację stanowić będzie konkurs wiedzy z udzielania pierwszej pomocy „Pomagam”, z którego każdy uczestnik otrzyma dyplom „Małego Ratownika”.


BIBLIOGRAFIA:

Podręcznik „Ratujemy i uczymy ratować WOŚP”

O nas | Reklama | Kontakt
Redakcja serwisu nie ponosi odpowiedzialności za treść publikacji, ogłoszeń oraz reklam.
Copyright © 2002-2024 Edux.pl
| Polityka prywatności | Wszystkie prawa zastrzeżone.
Prawa autorskie do publikacji posiadają autorzy tekstów.