Jak aktywizować dziecko w przedszkolu?

Jak aktywizować dziecko w przedszkolu?

Praca nauczyciela w przedszkolu powinna być prowadzona w sposób przemyślany i odpowiednio dobrany. W zależności od wieku dzieci, jak i ich możliwości. Stosując metody aktywne, czyli takie, gdzie dziecko wykonuje absorbujące go zabawy, zajęciami pobudzamy nie tylko jego pęd do zaspokajania ciekawości ale i działania.
Jedną z takich metod jest metoda dramy . Istotą metody jest odgrywanie przez dziecko różnych ról, co zarazem sprzyja rozwijaniu wszystkich sfer osobowości dziecka. Drama to proces badawczy , aktywizujący umysł i emocje. Dziecko grając rolę podświadomie znajduje rozwiązanie danego problemu, ukazując w ten sposób swoje wnętrze. W wyniku zabaw dramowych znajdujemy doskonały sposób na kształtowanie rozwoju emocjonalnego .
W efekcie stosowania dramy dziecko powinno:
- rozwinąć świadomość samego siebie;
- rozwinąć umiejętność współpracy w grupie, integracji z grupą;
- uzewnętrzniać własne uczucia; - pogłębić doznania estetyczne; -rozwinąć poczucie odpowiedzialności;
- dążyć do zmiany w zachowaniu.
Inna metoda aktywizująca to Pedagogika Zabawy. Zabawa to podstawowa działalności każdego dziecka. W pedagogice zabawy istotny jest wybór tych zabaw, które nie ośmieszają jej uczestników, nie powodują zbytniego napięcia nerwowego, powodowanego przez rywalizację. Proponowane zabawy sprzyjają aktywności wszystkich członków grupy. Metoda ta posługuje się różnymi środkami, takimi jak: słowo pisane i mówione, ruch , gest, taniec, dotyk ,malowanie, dźwięk, odgrywanie ról, pantomima. Sytuacje stwarzane w trakcie zabawy uczą dzieci wypowiadania swoich uczuć na forum publicznym i poszanowania uczuć innych. Pedagogika zabawy proponuje działania dające członkom grupy możliwość rozwoju w atmosferze zaufania, akceptacji, wyzwala aktywność twórczą i ciekawość, ułatwia kontakty z innymi.
Efektem pracy w/w metodą jest: - integracja grupy;
- eliminowanie rywalizacji między dziećmi;
- dzieci wypowiadają się swobodnie bez obawy przed ośmieszeniem lub ocenianiem;
- stają się bardziej twórcze, aktywne, komunikatywne;
- następuje pełny rozwój percepcji słuchowej, wzrokowej oraz ruchowej;
- dzieci osiągają wysoki poziom tolerancji, akceptacji siebie i innych.
Kolejna metoda aktywizująca to metoda Marty Bogdanowicz – Metoda Dobrego Startu. Założeniem MDS jest jednoczesne rozwijanie funkcji językowych, funkcji spostrzeżeniowych i motorycznych oraz współdziałania między tymi funkcjami. Istotną rolę w Metodzie Dobrego Startu pełnią trzy elementy: wzrokowy (znak graficzny), słuchowy (piosenka) i motoryczny (odtwarzanie znaków graficznych zgodnie z rytmem piosenki). Ćwiczenia zawarte w metodzie usprawniają jednocześnie analizatory: wzrokowy, słuchowy i kinestetyczno – ruchowy, kształtują lateralizację i orientację w schemacie własnego ciała i przestrzeni, oddziaływują na procesy emocjonalne i zachowania społeczne oraz twórczą aktywność. Może być wykorzystywana w pracy z dziećmi prawidłowo rozwijającymi się w celu stymulowania rozwoju, jak i z dziećmi o zaburzonym rozwoju w celu rehabilitacji zaburzeń. Metoda spełnia również rolę profilaktyczną. Zapobiega występowaniu dysleksji rozwojowych, czyli specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu, a tym samym niepowodzeniom szkolnym. Elementem uatrakcyjniającym zajęcia są odpowiednio dobrane do ćwiczeń piosenki o tematyce dziecięcej.
Efektem pracy MDS jest: - usprawnianie uwagi, percepcji, pamięci, wyobraźni słuchowej i wzrokowej; -usprawnianie motoryki i koordynacji wzrokowo - słuchowo–ruchowej; kształcenie zdolności rozumienia i posługiwania się symbolami abstrakcyjnymi; -szybszą naukę pisania i czytania; - zespołowa forma zajęć ułatwia nawiązanie kontaktów społecznych i uczy współdziałania dzieci.
Niezwykle przydatna metoda w nauczaniu matematyki to wspomaganie rozwoju umysłowego według metody Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej i Ewy Zielińskiej. Polega na intensywnym wspomaganiu rozwoju inteligencji operacyjnej dzieci. Metoda ta, kształtuje odporność emocjonalną potrzebną dzieciom do pokonywania trudności, rozwija także umiejętności matematyczne dokonywane w naturalnych sytuacjach życia codziennego, podczas nadarzających się okazji i wymaganych w przyszłości na lekcjach matematyki. Pani Edyta Gruszczyk Kolczyńska i Ewa Zielińska na podstawie długich obserwacji stworzyły program wspomagania rozwoju umysłowego łącząc go w jeden proces:
- intensywne wspomaganie rozwoju inteligencji operacyjnej dzieci, - kształtowanie odporności emocjonalnej potrzebnej dzieciom do pokonywania trudności, -rozwijanie umiejętności matematycznych dokonywanych w naturalnych sytuacjach życia codziennego, podczas nadarzających się okazji i wymaganych potem na lekcjach matematyki.