Program zajęć wychowawczych dla klasy V b "Zabawy integracyjne"

SPIS TREŚCI:

I. Wstęp
II. Cele zajęć
III. Metody nauczania
IV. Formy pracy
V. Pomoce dydaktyczne
VI. Oczekiwane osiągnięcia
VII. Literatura

I. Wstęp

Obserwacja wzrostu zachowań aspołecznych w zespole klasowym, którego jestem wychowawczynią, skłoniła mnie do otworzenia zajęć mających na celu zintegrowanie grupy.
Dzieci powinny zrozumieć, że jako istoty społeczne muszą wchodzić w relacje z innymi ludźmi. Najlepiej, aby te relacje były pozytywne. Chciałabym, aby moi uczniowie uświadomili sobie, że w kontaktach z innymi owszem, mogą wiele otrzymywać, ale mogą również wiele dawać (np. życzliwość, pomoc, wsparcie, zrozumienie). Dawanie owo może nieść ze sobą wiele pozytywnych emocji. Empatia uszlachetnia człowieka i pomaga zbudować zdrowe relacje w grupie.

Czemu poprzez zabawę? Dzieci lubią i muszą się bawić, bo zabawa jest dla nich szczególną i niezastąpioną formą aktywności, dzięki której mogą doświadczać, poznawać, przeżywać. To właśnie w zabawie dzieci najszybciej uczą się rozumieć siebie, poznawać wzajemne potrzeby, możliwości, słabe i mocne strony, co być może przyczyni się do uniknięcia w przyszłości niektórych konfliktów.

Adresaci programu

Program kierowany jest do uczniów klasy V b.

Okres realizacji

Program będzie realizowany w I semestrze RS 2009/2010.
Zajęcia odbywać się będą jeden raz w tygodniu, w poniedziałki, i trwać będą jedną godzinę lekcyjną.


II. Cele zajęć

- Lepsze poznanie siebie, poprawa samoakceptacji i poczucia własnej wartości, samodyscypliny
- Uwrażliwienie na potrzeby innych ludzi /rozwój empatii/
- Dostarczenie wiedzy (informacji) na temat uczuć, jakie przeżywają ludzie
- Poszerzenie wiedzy o sposobach wyrażania uczuć /werbalny i niewerbalny/
- Uświadomienie różnicy między tym, co wyobrażamy sobie na temat cudzych zachowań i ich intencji, a tym, co one rzeczywiście oznaczają
- Umiejętność współdziałania w grupie
- Rozwój poczucia bezpieczeństwa w grupie
- Utrwalenie poczucia wspólnoty i solidarności grupowej
- Zwiększenie poziomu tolerancji w grupie (np. wobec osób na początku odrzuconych)
- Zwiększenie gotowości do porozumiewania się ze sobą, nie tyko przy pomocy siły
- Poznanie schematu rozwiązywania konfliktów oraz ćwiczenie tej umiejętności
- Diagnoza struktury grupowej: ról i pozycji uczestników grupy oraz relacji emocjonalno-społecznych między nimi
- Zachęcanie do aktywnego wypoczynku

III. Metody pracy:
- Gry
- Zabawy
- Burza mózgów
- Obserwacja

IV. Formy pracy:
- W parach
- W grupach
- Cała klasa

V. Pomoce dydaktyczne:
- Odtwarzacz CD
- Płyty z muzyką
- Piłka
- Kolorowe flamastry
- Inne

VI. Oczekiwane osiągnięcia:

Dzieci uczestniczące w zajęciach powinny:
- rozumieć umowy i reguły społeczne oraz stosować je w kontaktach w szkole i innych środowiskach społecznych
- dostrzegać związek między zachowaniem a uczuciami własnymi i innych
- przejawiać empatię
- umieć pracować samodzielnie i we współpracy z grupą
- być świadomym swoich zobowiązań wobec innych
- umieć pozytywnie reagować na sugestię
- rozumieć co oznacza dobroć, szacunek, tolerancja
- umieć wybierać zachowania, które nie szkodzą innym
- odczytywać znaczenie przekazów werbalnych i niewerbalnych

VII. Literatura:

- Ewa Kiezik-Kordzińska, „Szkoła dialogu. Jak skutecznie porozumiewać się”, WSiP 2004
- Elżbieta Goźlińska, „Nie lekcje lecz zajęcia edukacyjne”, WSiP 2004
- S. Borowiecki, M. Klimowa, „Gry i zabawy na koloniach i zimowiskach”, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1985
- Jolanta Rojewska, „Grupa bawi się i pracuje. Zbiór grupowych gier i ćwiczeń psychologicznych, cz. II”, Oficyna Wydawnicza UNUS 2000
- Źródła Internetowe