Doktor emocji - uczymy się rozmawiać o smutku. Scenariusz zajęć rewalidacyjnych

1. Cel ogólny:
➔ kształtowanie umiejętności rozpoznawania, nazywania i wyrażania emocji, ze szczególnym uwzględnieniem emocji smutku.
2. Cele szczegółowe:
Uczennica:
➔ potrafi rozpoznać i nazwać emocję smutku,
➔ opisuje sytuacje, w których pojawia się smutek na podstawie obrazków sytuacyjnych,
➔ wskazuje sposoby radzenia sobie ze smutkiem,
➔ ćwiczy komunikowanie własnych uczuć,
➔ uczy się empatii i reagowania na smutek innych,
➔ skupia uwagę na zadaniach,
➔ rozwija samoświadomość.
3. Metody pracy:
➔ słowna,
➔ praktycznego działania,
➔ elementy terapii ręki,
➔ elementy integracji sensorycznej,
➔ elementy treningu umiejętności społecznych.
4. Formy pracy:
➔ indywidualna.
5. Środki dydaktyczne:
➔ książka ,,Kolorowy potwór’’,
➔ pluszaki ,,potwory’’,
➔ lusterko,
➔ apteczka,
➔ pluszak ,,pacjent’’,
➔ puzzle emotki,
➔ sytuacyjne karty obrazkowe,
➔ kostka pluszowa,
➔ kostka z kieszonkami do kart,
➔ plakietka ewaluacyjna.
6. Przebieg zajęć:
➔ Część organizacyjna
a) przygotowanie miejsca pracy,
b) nawiązanie kontaktu z uczennicą,
c) przedstawienie uczennicy tematu, celu i planu przebiegu zajęć.
➔ Część wstępna
Uczennica określa swoje samopoczucie na podstawie puzzli emotek.
➔ Część główna
Ćwiczenie 1 ,,Lustrzane emocje’’.
Uczennica odtwarza w lusterku oraz nazywa emocje przedstawione na fotografiach.
Ćwiczenie 2 ,,Rozpoznawanie emocji na podstawie obrazków sytuacyjnych’’.
Uczennica układa historyjki sekwencyjne, podając emocje towarzyszące bohaterom.
Ćwiczenie 3 ,,Doktor emocji’’.
Nauczyciel czyta uczennicy baśń ,,Kolorowy potwór’’, wprowadzając w świat emocji
głównego bohatera. Przy omawianiu emocji, nauczyciel wykorzystuje pluszaki ,,potwory”.
Ćwiczenie 4 ,,Apteczka emocjonalna’’.
Nauczyciel dostarcza uczennicy narzędzi do nauki radzenia sobie ze smutkiem - ćwiczenia
praktyczne.
Część końcowa
Wizualizacja „spacer po lesie”.
Uczennica zamyka oczy, siedzi wygodnie. Nauczyciel mówi spokojnym głosem:
„Wyobraź sobie, że idziesz przez piękny, spokojny las. Pod stopami czujesz miękki mech.
Słychać śpiew ptaków. W oddali widzisz strumień. Woda cicho szumi. Czujesz zapach
drzew. Siadasz na pniu i czujesz się spokojny. Nic nie musisz robić, tylko odpoczywać. Na koniec weź jeszcze jeden spokojny wdech... i powoli otwórz oczy.”
➔ Podsumowanie
Ewaluacja zajęć techniką kostka refleksji.