Wielkie prawa małego człowieka

WIELKIE PRAWA MAŁEGO CZŁOWIEKA

1. Wielkie prawa małego człowieka ........................................1
2. Chcę się bawić........................................ 2
3. Przyjaciele ........................................3
4. Wolność........................................3
5. Tajemnice w mojej głowie........................................3
6. Z mamą i tatą........................................ 4
7. Zainteresowania........................................ 4
8. Chcę się uczyć........................................ 5
9. Odpocznę sobie........................................5
10. Mam imię i nazwisko i to dla mnie wszystko........................................ 6
11. Wierzę........................................ 6
12. Kiedy byłam chora........................................6
13. Milion myśli........................................ 7
14. Prawo do rozrywki i kultury........................................ 7
15. Niepowtarzalny........................................ 8

„Wielkie prawa małego człowieka”

Chociaż jestem jeszcze mały
i dowodu nie mam wcale.
To wiem, że dziecko ma swoje prawa
i znam je doskonale.

Mam prawo do nauki,
bo wiedzę chcę zdobywać
i mogę wybierać przyjaciół,
z którymi chcę przebywać.

Gdy chcę odpocząć chwile
to przestrzeń własną mieć mogę
i mamę z tatą przy mnie,
i ciepły miły domek.

Mam prawo znać swoją tożsamość
i poznać pochodzenie.
Mam prawo wybrać wyznanie
i śmiać się nie wolno ze mnie.

Mam prawo poznać kulturę,
zwyczaje i tradycje,
zdobywać informacje,
bo mam takie ambicje.

A kiedy moje zdrowie
ulegnie pogorszeniu.
Mam prawo do opieki,
mam prawo do leczenia.

Mam prawo się rozwijać
i uczyć nowych rzeczy.
Mam prawo też odmawiać
i mogę też zaprzeczyć.

Mam prawo się wyróżniać
i mogę mówić głośno.
Co myślę i co czuję,
choć czasem nie jest prosto.

Być dzieckiem trudna sprawa,
gdy zadań tyle czeka.
Dlatego wielkie prawa
stworzono dla małego człowieka.

„Chcę się bawić”

Moja mama często mówi,
że marnuje ciągle czas,
że nie słucham starszych ludzi
i że nauka idzie w las.

Czas dorosnąć- wciąż powtarza
i pomyśleć o przyszłości.
Bo dorosłość bywa trudna
i nie będzie mieć litości.

A ja nie chcę już planować,
co się stanie za trzy lata.
Chcę się bawić, chcę się chować
no i figle czasem płatać.

Na decyzje przyjdzie pora,
gdy od ziemi już odrosnę.
A na razie chcę się bawić
tak beztrosko i radośnie.

No bo po to jestem dzieckiem,
by się bawić i żartować.
Abym mógł się czuć bezpiecznie,
by w dorosłość wystartować.

„Przyjaciele”

Kryśka, Olka, Lila Bruno
to jest tylko moje zdanie.
Kto zasili moje grono,
przyjacielem mym zostanie.

Chociaż możesz ich nie znosić,
to nie możesz mnie namawiać.
Do utraty moich bliskich
i do zmiany mego zdania.

Sam dokonać chcę wyboru
kogo nazwę przyjacielem
i czy będę miał ich sporo,
czy wystarczy tylko jeden.

„Wolność”

Nikt nie ma prawa mnie dotykać
i ograniczać mej wolności.
Nie wolno mnie też więzić,
lecz można mnie ugościć.

Mam prawo czuć się bezpiecznie,
swobodnie się poruszać.
Nie wolno mnie krępować,
nie wolno mnie ogłuszać.

Nie wolno mnie zamykać
w ciemnym pomieszczeniu.
Nie wolno chować kluczy,
głęboko po kieszeniach.

Chcę zawsze czuć się dobrze,
bezpiecznie i pogodnie.
Chcę sam dokonywać wyboru,
decyzja należy do mnie.

„Tajemnice w mojej głowie”

Są czasami takie sprawy,
w których raczej wolę milczeć.
Nie chcę się nikomu zwierzać,
to są moje tajemnice.

Chcę zostawić je dla siebie,
nie chcę z nikim się podzielić.
Nie chcę, aby wyszły na jaw,
ani nie chcę ich powielić.

Nie chcę o nich nawet wspomnieć,
chcę by były w mojej głowie.
Tylko wtedy zyskam pewność,
że nikt o nich się nie dowie.

„Z mamą i tatą”

Wszystkie dzieci ze wszechświata,
są dokładnie przekonane,
że wspaniale jest gdy tata,
kocha dzieci i ich mamę.

Gdy rodzina jest w komplecie,
to uśmiecha się świat cały.
A najbardziej promienieje,
ten człowieczek jeszcze mały.

Każde dziecko, w każdym wieku,
pragnie miłość czuć swych bliskich.
Nawet jeśli są daleko,
nawet jeśli nie ma wszystkich.

„Zainteresowania”

Dzisiaj będę astronautą,
a jutro pilotem.
Jak zarabiać będę kiedyś,
zdecydują potem.

Może będę farmaceutą,
albo alpinistą.
Może będę leczyć zęby,
zostanę dentystą.

Może będę policjantem,
albo detektywem.
Może jednak w tłumie będę,
stać przed obiektywem.

Może będę mechanikiem,
samochody zreperuję.
Albo książkę stworzę nową
i ją wydrukuję.

Może będę elektrykiem,
a może lekarzem.
Kim zostanę jeszcze nie wiem,
to mi czas pokaże.

„Chcę się uczyć”

Teraz jestem jeszcze mały,
lecz odważny i wesoły.
Kiedy latek mi przybędzie
to pójdę do szkoły.

Tam się chętnie będę uczyć
tabliczki mnożenia.
No bo ja mam super umysł
zwłaszcza do liczenia.

Również chętnie się nauczę
pisać oraz czytać.
Abym ładnie odpowiadał,
kiedy mnie ktoś spyta.

Skąd pochodzisz? Kim Ty jesteś?
Gdzie Ty mieszkasz mały?
Tego mnie nauczy pani,
gdy pójdę do szkoły.

„Odpocznę sobie”

Dzisiaj rano wcześnie wstałam,
żeby się pobawić.
Bo nie mogłam samych lalek
i misiów zostawić.

Najpierw zrobiłam herbatkę
i ciasteczko dałam.
Potem prałam im ubranka,
domek ich sprzątałam.

Potem byłam na spacerze,
w parku tuż za blokiem.
Jeździliśmy na rowerze
i piliśmy soczek.

Później bajkę przeczytałam
i zrobiłam im kolację.
Teraz już odpocząć mogę,
chyba przyznasz rację.
Tak się dzisiaj namęczyłam
tą zabawą w berka,
że już nawet nie mam siły
zerknąć do lusterka.

„Mam imię i nazwisko i to dla mnie wszystko”

Gdy się tylko urodziłem to moi rodzice.
Już wiedzieli, że w przyszłości będę ich dziedzicem.
Pomyśleli wiec zawczasu o pięknym imieniu.
Aby inni pamiętali o moim istnieniu.

Od mych przodków też dostałem swe nazwisko w spadku.
Po mym dziadku i pradziadku, i pop prapradziadku.
Teraz mam już do kolekcji imię i nazwisko.
I nie potrzebuję więcej, bo to dla mnie wszystko.

„Wierzę”

Po tym jak się urodziłem
to rodzice mnie ochrzcili.
Często biblię mi czytali,
do kościoła prowadzili.

Na religii zobaczyłem,
że na całym świecie.
Ludzie wierzą w mego Boga,
dorośli i dzieci.

Kiedy mówię o tym głośno,
to nie boję się, nie wstydzę.
Nikt mnie tu nie napiętnuje
i nie będzie ze mnie szydzić.

Nie zobaczę tutaj nigdy
złego zachowania.
Bo jak każdy ja mam prawo
do swego wyznania.

„Kiedy byłam chora”

Wciąż pamiętam tamte chwile kiedy byłam chora.
Mama ciepło mnie ubrała, poszłam do doktora.
Doktor zajrzał mi do gardła, zajrzał też do uszka.
Zapytał się jak się czuję, osłuchał serduszko.

Potem wpisał coś na kartce, jakieś dziwne słowa.
Lecz nie mogłam tamtej kartki dla siebie zachować.
Mama wzięła mnie do sklepu – tak zwanej apteki.
Tam kupiła zapisane dla mnie wszystkie leki.
Abym szybko wyzdrowiała i nie była chora.
Bym tak szybko nie musiała wracać do doktora.

„Milion myśli”

Milion pytań w mojej głowie wciąż zadaje sobie.
Skąd się wzięło? Jak powstało? I co będzie potem?

Gdzie mam szukać informacji? Kto odpowie na pytanie?
Czy zapytać mogę tatę? Czy zapytać mamę?

Może znajdę tą odpowiedź w jakiejś grubej księdze.
Gdy nauczę się wszystkiego to posiądę wiedzę.

Która kiedyś mi się przyda w mym dorosłym życiu.
A na razie w mojej głowie myśli są w ukryciu.

„Prawo do rozrywki i kultury”

Lubię czytać różne książki,
opisane w nich historie.
Lubię tworzyć opowieści
i nowe teorie.

Lubię tańczyć, lubię śpiewać,
lubię posłuchać muzyki.
Z przyjaciółmi, czasem sama,
bo nie lubię słów krytyki.

Lubię chodzić na wystawy
i spotykać znane twarze.
Może kiedyś ja zostanę
uznanym malarzem.

W telewizji, albo w kinie
i czasem w teatrze.
Na znanych aktorów,
z uwagą popatrzę.

Dzięki temu się rozwijam,
nie jestem ponury.
Bo korzystam z mego prawa
do rozrywki i kultury.

„Niepowtarzalny”

Świat jest pełen młodych ludzi,
którzy różnią się od siebie.
A zdziwienia to nie budzi,
Gdy ktoś jest w potrzebie.

Mały, duży, gruby, chudy,
brunet, blondyn czy też rudy.
Każdy wartość ma ogromną,
nigdy z nikim nie ma nudy.

Każdy lubi cos innego,
każdy jest genialny.
W każdym jest cos ciekawego,
jest niepowtarzalny.