X Używamy plików cookie i zbieramy dane m.in. w celach statystycznych i personalizacji reklam. Jeśli nie wyrażasz na to zgody, więcej informacji i instrukcje znajdziesz » tutaj «.

Numer: 34137
Przesłano:

Kultura osobista człowieka a jego sposób wypowiadania się - konspekt zajęć

Konspekt zajęć socjoterapii: blok tematyczny KOMUNIKOWANIE SIĘ
Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii w Dobrodzieniu

Temat zajęć: Kultura osobista człowieka a jego sposób wypowiadania się.

Cele:
• ogólne:
- uświadomienie wychowankom, iż kultura słowa jest wyrazem szacunku do samego siebie i drugiego człowieka.
- właściwy stosunek do mowy ojczystej, korzystanie z jej zasobów i bogactwa, dbałość o poprawność językową wypowiedzi
• operacyjne:
Po zajęciach wychowanek powinien:
- znać pojęcia kultura osobista, kultura języka
- umieć dostosować styl wypowiedzi do osoby i sytuacji
- dokonać autorefleksji w kwestii poprawności językowej, nadużywania słownictwa wulgarnego

Metody pracy:
- praca z tekstem
- rozmowa kierowana
- burza mózgów
- ekspresja twórcza
- mapa mentalna

Formy pracy:
- indywidualna i zbiorowa

Pomoce dydaktyczne: karty pracy z tekstami, kartki papieru, arkusz do mapy mentalnej, przybory piśmiennicze

Przebieg zajęć:
I. Wprowadzenie
Wszyscy lubimy mieć do czynienia z ludźmi kulturalnymi, tj. grzecznymi, uprzejmymi, życzliwymi, umiejącymi znaleźć się w każdej sytuacji, dbającymi o higienę osobistą oraz ogólnie miły styl bycia.
Wiele z tych wymienionych cech uzewnętrznia się w języku: w sposobie mówienia, wypowiadania się, ale i pisania: w doborze słów mających wyrażać myśli, uczucia i życzenia, a także w takim operowaniem głosem, zwłaszcza jego siłą, by nie drażnić nerwów i uszu słuchacza

II. Część właściwa:
1. Rozmowa na temat kultury osobistej człowieka, co na nią wpływa, jaką osobę określamy mianem „kulturalna”, co wspólnego ma kultura osobista z kulturą języka?
(uczniowie podają swoje propozycje, zapisują na karteczkach, odczytują)
Przytoczenie przykładowych wypowiedzi powstałych pod wpływem gniewu, prośba do wychowanków o odniesienie się do nich, porównanie i omówienie: który z autorów mimo silnych emocji wykazał się dbałością o kulturę słowa?

a) Dlaczego cholera śmieciarze tak olewają robotę? Hrabiowie, psiakrew! Od dwóch tygodni żaden się nie pokazał! Kubły pełne, śmieci walają się wkoło! Całe osiedle cuchnie! A pan co? Od czego pan tu do cholery jest? Od grzania stołka? Wszystkich nas macie gdzieś! Chcecie nas wytruć!
b) Dlaczego od dwóch tygodni nie wywozi się śmieci z naszego osiedla? Panowie śmieciarze lekceważą pracę? Kusi ich bezrobocie? Kubły przepełnione, wokół pełno odpadków. Dlaczego pan nie zainteresował się dotąd tą sprawą? Przecież to należy do pana obowiązków! Proszę natychmiast się tym zająć. Chcę widzieć, że pan interweniuje. Poczekam.

2. Zapoznanie wychowanków z dwiema wypowiedziami chłopca – uczestnika wydarzeń. Zadaniem jest porównanie wypowiedzi i odgadnięcie do kogo może być ona skierowana poszczególna z nich oraz co może wpływać na charakter tych wypowiedzi: oficjalny i potoczny?
a) Ale był dziś numer. Wojtek rąbnął łbem o ścianę, tylko zadudniło! Walnął przodem i rozwalił sobie nos! Ale sikała krew! Szkoda gadać. Z dziesięć minut trzymał nos pod zimną wodą i kompres żeśmy mu robili. Ktoś poleciał po dyra, a on kazał iść z nim na pogotowie, bo jest przy naszej budzie. Tośmy poszli. Lekarz coś mu porobił i krew przestała się lać. Ale Wojtek był blady jak ściana, bo miał stracha. Doktor kazał mi odprowadzić go do domu, no to żeśmy poszli.
b) Wojtek uderzył się o ścianę i dostał krwotoku z nosa. Nic mu nie pomagało i pan dyrektor kazał jemu i mnie iść na pogotowie. Pan doktor się nim zajął i krew przestała się lać. Ale Wojtek był nadal blady, więc doktor powiedział, żebym odprowadził go do domu. To go zaprowadziłem i wróciłem.

Podsumowanie:
Przytoczone przykłady pokazały, że od sposobu mówienia, od kultury wypowiadania się zależy przebieg i rezultat porozumiewania się z innymi ludźmi. Albo będzie ono skuteczne i osiągniemy zamierzony cel, albo zakończy się niepowodzeniem – nic nie zyskamy i dodatkowo zniechęcimy do siebie innych.
Kultura języka oznacza posługiwanie się nim sprawnie i poprawnie dzięki posiadanym umiejętnościom oraz dostosowaniu wypowiedzi do sytuacji i osoby, z którą rozmawiamy.

3. Rozdanie uczniom wiersza „ Nie trzeba w lesie kląć” – prośba o przeczytanie, zainicjowanie rozmowy dotyczącej używania wulgaryzmów.
- Jak się czujesz, gdy ktoś przeklina w twoim towarzystwie?
- Co sądzisz o osobie, która bardzo często używa brzydkich słów?
- Dlaczego ludzie przeklinają?
- Dlaczego powinno się starać wypowiadać poprawnie, kulturalnie?
- Czy waszym zdaniem dorośli mogą przeklinać przy dzieciach?

Jan Sztaudynger

Nie trzeba w lesie kląć

Nie trzeba w lesie kląć ,
kapelusz trzeba zdjąć,
Mogłyby listki leszczyny
pozwijać się bez przyczyny.
Mogłaby lipa bez powodu
odmówić pszczołom miodu.
Mogłaby osika
ze strachu dostać bzika.
A zając , ten maleńki , zbudzony w środku snów,
mógłby się jeszcze zgorszyć -
nauczyć brzydkich słów.

Nie trzeba w lesie kląć,
kapelusz trzeba zdjąć
jak najuroczyściej
i posłuchać, co też mówią liście...

Podsumowanie:
Czasami zdarza się, że ponoszą nas emocje i najprostszym sposobem jest pozbycie ich np. przez „wyrzucenie” z siebie i wykrzyczeniu słów wulgarnych. Człowiek kulturalny, świadomy potrafi panować jednak nad sobą.
Młodzi ludzie często chcą za pomocą wulgarnego języka i buntowniczej postawy zademonstrować swoją niezależność, dorosłość, lekceważenie panujących norm. Czasami zwyczajnie wstydzą się swojej delikatności, subtelności, kultury osobistej , obawiając się wyśmiewania.
Używając „mocnych” słów i przyjmując postawę buntowniczo – lekceważącą zdradza się brak pewności siebie, brak argumentów, bezsilność – nadrabia się „miną”
Dorosłość i siła charakteru ujawnia się w działaniu, w odpowiedzialności za własne czyny, gotowości przeciwstawienia się trudnościom, kulturalnym zachowaniu się. Kto decyduje się na celowe łamanie norm współżycia społecznego, musi liczyć się ze skutkami takiego postępowania, które rodzi niechęć innych, oburzenie, niesmak i odrzucenie.

4. Prośba do uczniów o układnie haseł, rymowanek, powiedzeń krytykujących używanie wulgaryzmów a propagujących kulturalne wypowiadanie się i bogacenie słownictwa.
Przykłady:
Gdy mówisz brzydkie słowa uboga jest Twa mowa!

Nie wolno nigdy kląć, kulturalnym bądź!

Przekleństwa brudzą język ojczysty!
Spraw, by był on zawsze piękny i czysty!

Brzydka staje się nasza mowa, gdy z ust padają wulgarne słowa!

Kulturalnie zawsze mów, nie używaj brzydkich słów!

Każdy powinien kulturalnie się wyrażać, przekleństwami innych nie obrażać!

III. Zakończenie:
Na podsumowanie zajęć wychowankowie wykonują mapę mentalną dotyczącą kultury osobistej i kultury języka. Przyklejają na niej wcześniej przygotowane pomoce oraz te powstałe podczas zajęć. Wszystko odczytują

Uwagi: mapa mentalna (może być w formie kwiatka ze środkiem i płatkami na łodydze z liśćmi, na poszczególnych elementach wpisujemy wybrane materiały, zagadnienia)

O nas | Reklama | Kontakt
Redakcja serwisu nie ponosi odpowiedzialności za treść publikacji, ogłoszeń oraz reklam.
Copyright © 2002-2024 Edux.pl
| Polityka prywatności | Wszystkie prawa zastrzeżone.
Prawa autorskie do publikacji posiadają autorzy tekstów.