Opis i analiza przypadku: Rozwiązanie problemu trudności szkolnych i wychowawczych ucznia z zespołem Aspergera

Rozwiązanie problemu trudności szkolnych i wychowawczych ucznia z zespołem Aspergera

1. IDENTYFIKACJA PROBLEMU
Każde dziecko jest jedyne w swoim rodzaju, ma swoją własną osobowość, odmienne uzdolnienia i możliwości funkcjonowania. Również osoby z dysfunkcjami posiadają różnorodne cechy osobowościowe, mocne i słabe strony, mniejsze lub większe możliwości do pełnego rozwoju, poprawnego funkcjonowania w społeczeństwie, osiągania sukcesów lub porażek.
Zespół Aspergera jest to zaburzenie o podłożu neurologicznym, kwalifikowane do spektrum autyzmu. Dysfunkcja ta powoduje znaczne utrudnienia w komunikacji i kontaktach międzyludzkich, zaburza koordynację ruchową, rodzi problemy emocjonalne. Osoby dotknięte tym zespołem zaburzeń nie są zdolne do nawiązywania poprawnych relacji i więzi w otoczeniu społecznym.
Ucznia z takim problemem miałam w swojej klasie wychowawczej. Na początku roku szkolnego zauważyłam, że Bartosz żyje w swoim wymyślonym świecie, często chodzi zamyślony. Mama chłopca od razu w pierwszych dniach września zgłosiła jaki problem był w szkole podstawowej.

2.GENEZA I DYNAMIKA ZJAWISKA
Cechowała go nagła zmiana nastrojów i zachowań, nadmierna drażliwość, wzmożona ruchliwość lub apatia. Na etapie szkoły podstawowej Bartosz był nieakceptowany i odrzucony przez dzieci. Prezentował wobec nich postawę uległą, często narażając swoje bezpieczeństwo fizyczne i samopoczucie psychiczne. Bartek ma niską samoocenę i brak pewności siebie, odczuwa dyskomfort i ograniczenia mimo, że jest bardzo inteligentnym chłopcem.

3. ZNACZENIE PROBLEMU
Postawa mojego wychowanka stanowiła poważny problem, wymagający interwencji i pomocy. Chłopiec stał z boku, nie chciał brać udziału w przedsięwzięciach klasowych, nie utrzymywał kontaktów z rówieśnikami. Dlatego objęłam go szczególną opieką wychowawczą i wsparciem, byłam w stałym kontakcie z mamą Bartosza.

4. PROGNOZA
A .Prognoza negatywna:
Brak przemyślanej interwencji i pozostawienie ucznia samego sobie może doprowadzić do nasilenia i utrwalenia zaburzeń, pogłębienia izolowania przez zespół klasowy, depresję dziecięcą, rozwój psychozy np. schizofrenii, podejmowania prób samobójczych.

B.Prognoza pozytywna:
Otoczenie Bartosza wsparciem emocjonalnym, zrozumieniem, atmosferą bezpieczeństwa i akceptacji, zajęcia terapeutyczne, stałą opieką psychiatry dziecięcego oraz Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej mogą w znacznym stopniu pomóc dziecku lepiej funkcjonować w społeczeństwie, ograniczać napady lęku.

5. PROPOZYCJA ROZWIĄZANIA PROBLEMU.
Moim głównym celem w pracy z Bartkiem było udzielenie mu wsparcia i pomocy w prawidłowym komunikowaniu się z rówieśnikami oraz przestrzeganiu podstawowych norm i zasad społecznych. W razie potrzeby byłam do dyspozycji chłopca. Zaraz na początku udało mi się zmobilizować Bartka do wzięcia udziału w scence na Otrzęsinach klas pierwszych. Pozwoliło to chłopcu nawiązać lepsze stosunki z rówieśnikami. Bartek zaczął również śpiewać w chórze szkolnym, przełamał barierę wstydu i chętnie włączał się w inicjatywy organizowane na forum klasy a nawet szkoły.
Bartek jest chłopcem bardzo inteligentnym dlatego mobilizowałam go również do brania udziału w różnych konkursach.

6. WDRAŻANIE DZIAŁAŃ
W realizacji zadań pomogły mi systematyczne kontakty z mamą chłopca, z pedagogiem szkolnym a także przebyte szkolenia.

7. EFEKTY ODDZIAŁYWAŃ
Bartosz nabrał śmiałości i zaczął chętnie wypowiadać swoje zdanie na forum klasy. Wszelkie podjęte działania pomogły w znacznym stopniu lepiej i sprawniej dopasować się do społeczności szkolnej, nawiązywać przyjacielskie kontakty koleżeńskie, zredukować lęki i napięcia. Ogromnym sukcesem były występy Bartosza na forum szkoły.
*imię ucznia zostało zmienione