Program współpracy z rodzicami

ZEBRANIA Z RODZICAMI

( PLAN ZEBRAŃ, REFERATY, ANKIETY, NAJWAŻNIEJSZE PROBLEMY DO OMÓWIENIA)

Opracowała :
mgr Katarzyna Kornecka


PROGRAM ZEBRAŃ Z RODZICAMI

Ogólne założenia programu:
W programie zawarty jest tematyka zebrań z rodzicami, referaty, ankiety (np.badająca problem agresji wśród dzieci), polecane lektury dla rodziców.
Cel główny:
- większe zaangażowanie rodziców w wychowanie swojego dziecka, odpowiedzialność za nie poprzez udział w zebraniach wykładowych( referaty).
Cele ogólne:
-zapoznanie rodziców z Programem Wychowawczym, Programem Profilaktyki, WSO
-omówienie i przyjęcie klasowego planu pracy wychowawczej na dany rok szkolny
-przekazanie terminarzu zebrań
-omówienie sytuacji dydaktycznej i wychowawczej
-omówienie bieżących spraw organizacyjnych oraz nurtujących wychowawcę i rodziców
-zapoznanie z możliwościami indywidualnych rozmów z wychowawcą nauczycielami przedmiotowymi, psychologiem
-zapoznanie z podstawowymi prawami i obowiązkami ucznia
-udział uczniów w zajęciach z przedmiotu religia/etyka, zajęciach rewalidacyjnych, zajęciach wyrównawczych
-rozwiązywanie problemów wychowawczych
-zebrania klasowych Rad Rodziców
-zaangażowanie rodziców w życie szkoły
-edukacja rodziców

PLAN ZEBRAŃ Z RODZICAMI na rok szkolny 2011/12:

1 Zapoznanie rodziców z:
· planem pracy szkoły na rok szkolny
· priorytetami Ministra Edukacji Narodowej i Świętokrzyskiego Kuratora Oświaty,
· kalendarzem imprez i uroczystości,
· terminem sprawdzianu w klasach VI,
· planem pracy wychowawcy klasowego,
· ofertą zajęć pozalekcyjnych,
· ofertą pomocy psychologiczno-pedagogicznej,
· ofertą ubezpieczenia PZU.

3. Zapoznanie rodziców uczniów klas VI z procedurami sprawdzianu w klasie VI szkoły podstawowej
4. Wybór Rad Oddziałowych Rodziców
5 Wybór Rady Rodziców
6. Zatwierdzenie Programu Wychowawczego i Programu Profilaktyki
7. Przekazanie informacji o bieżących ocenach, postępach uczniów w nauce, zachowaniu .
8. Omówienie spraw klasowych.
9. Zapoznanie rodziców z imprezami szkolnymi i zaangażowanie w przygotowanie Uroczystości 50-lecia Ośrodka
10. Przekazanie informacji o przewidywanych ocenach semestralnych i końcowych
11. Sprawy klasowe.
12.Pedagogizacja rodziców.

PEDAGOGIZACJA RODZICÓW

( przykładowe referaty do wykorzystania w zależności od potrzeb)
1. Partnerska komunikacja rodzic -nauczyciel; materiały szkoleniowe z kursu dostępne na płytce CD
2. Działania interwencyjne w szkole-kiedy z dzieckiem są problemy; materiały szkoleniowe z kursu (dostępne na płycie CD)
3. Przejawy mobbingu szkolnego.
4. Przemoc i agresja:
A. Przyczyny powstawania agresji-referat
a) uwarunkowania agresji w środowisku rodzinnym
-wpływ środowiska rodzinnego na prawidłowy rozwój osobowości dziecka,
-problem agresji wśród dzieci ( agresja werbalna –krzyk , wyzwiska, kpiny ) i fizyczna (bicie, kopanie)
- rodzina-postawy wychowawcze: akceptacja, współdziałanie, uznawanie swobody, aktywność, poznawanie praw dziecka
B. Wpływ telewizji na zachowania agresywne-referat
C. Uwarunkowania agresji w środowisku szkolnym:
a) kontakty społeczne w relacjach:
Nauczyciel –Uczeń
Uczeń –Nauczyciel
Uczeń –grupa rówieśnicza
Uczeń-rodzic (brak wspólnie spędzonego czasu, brak miłości i zainteresowania dzieckiem)
D. Przemoc w szkole-ogólne wskazówki dla rodziców; materiały szkoleniowe z kursu
5. Zdrowie a problemy w szkole.
6. Przeciwdziałanie paleniu papierosów i alkoholizmowi ( uczeń obserwatorem swoich rodziców , starszych kolegów, nauczycieli)
7. Dlaczego dorastająca młodzież sięga po alkohol?
8. Instrukcja odrabiania lekcji z dzieckiem nadpobudliwym. Skuteczne wydawanie poleceń. – Materiały z Poradni Psychologiczno –Pedagogicznej.
9. Aby pomóc dziecku utrzymać koncentrację uwagi na powierzonym zadaniu- materiały z Poradni Psychologiczno –Pedagogicznej
PRZEJAWY MOBBINGU SZKOLNEGO( referat –materiał z książki „Między lekcjami” wydany przez koordynatora programu „Szkoła bez przemocy” Warszawa 2010r.)

Mobbing rówieśniczy, potocznie nazywany „dokuczaniem” czy w skrajnej postaci „znęcaniem się”, to specyficzna forma przemocy grupy, a w rzadkich przypadkach pojedynczych agresorów wobec wybranych, jednej lub kilku ofiar. Formy przemocy lobbingowej mogą mieć charakter prześladowania psychicznego, lub/i fizycznej agresji a także molestowania seksualnego.
Rozmiary mobbingu w szkołach są rozległe i poważne. Doświadcza jej około 1/3 uczniów.
Przejawy mobbingu szkolnego.
-agresja słowna i emocjonalna, np.: przezywanie, ubliżanie, straszenie, wyśmiewanie, obgadywanie, ignorowanie, izolowanie itp.
-agresja fizyczna, np.szturchanie, uderzanie, bicie, kopanie, atakowanie z użyciem niebezpiecznych narzędzi, ale też wymuszanie pieniędzy, ubrań drugiego sniadania lub innych rzeczy należących do poszkodowanego dziecka
-agresja seksualna, np. zaczepianie , dotykanie, zmuszanie do aktywności seksualnej, oglądanie nieprzyzwoitych rysunków z gazet, sms-ów
-agresja skierowana na obiekty będące własnością atakowanych uczniów, np. zrzucanie książek z ławki, kopanie teczki, zabieranie lub/i niszczenie wartościowych rzeczy, maskotek,ubrań, urządzeń elektronicznych.
-cyberprzemoc odbywająca się z użyciem telefonów komórkowych oraz Internetu.

Jak rozpoznać mobbing?
Do najważniejszych cech lobbingu, wyróżniających go spośród innych form uczniowskiej agresji, należą:
- duża powtarzalność i częstotliwość przemocy oraz dłuższy czas trwania prześladowań ( kilka razy w tygodniu lub codziennie i trwa od kilku dni, tygodni do kilku miesięcy albo dłużej;
- wysokie natężenie przemocy- tzn. zarówno brutalność psychiczna i/lub fizyczna prowodyrów, jak też wzrastająca liczba uczestników grupy zaangażowanej w zachowania lobbingowe, rozprzestrzenianie się lobbingu poza teren klasy, a nawet szkoły ( np. mobbing w sieci)
- agresywne zachowania mobberów- demonstrowanie i/lub ukrywanie przemocy, manipulowanie rówieśnikami, nauczycielami i rodzicami, kłamstwa, zaczepki, prowokacje, brak poczucia odpowiedzialności za własne czyny itp.;
- syndrom ofiary u poszkodowanych lobbingiem- strach, lęk i ciągła czujność, wstyd wycofanie, poczucie winy osamotnienie na skutek odrzucenia przez podporządkowaną mobberom grupę, czasem nawet całą klasę, brak nadziei na poprawę sytuacji, ukrywanie problemu przed rodzicami czy nauczycielami, apatia, bierność i/lub nadpobudliwość i nadwrażliwość, rozkojarzenie, pogorszenie wyników w nauce, uciekanie w chorobę,nieobecności w szkole, pogorszony nastrój, cierpienie ( częsty płacz i smutek), złe samopoczucie( np. częste bóle głowy)problemy ze snem, pogorszenie stanu zdrowia itp.;
- obecność czynników wysokiego ryzyka- np.bycie „nowym” w klasie , szkole, niepełnosprawność, jakakolwiek” inność” wyróżniająca z grupy ( wygląd, wiek, pochodzenie etniczne, społeczne, sytuacja ekonomiczna, orientacja religijna, seksualna).
- W przypadku gdy rodzic obserwuje u swojego dziecka którykolwiek z wymienionych czynników, należy ze zdwojoną uwagą obserwować sytuację. Przede wszystkim jednak trzeba spróbować dowiedzieć się od dziecka możliwie jak najwięcej o nagannych zachowaniach rówieśników oraz jego własnych doświadczeniach, przeżyciach, i emocjach związanych z przemocą.

Traumatyczne skutki mobbingu:
- zaburzenia procesów uczenia się
- zagrożenia zdrowia psychicznego i fizycznego poszkodowanych
Skutki mogą być bezpośrednie oraz odległe, w tym trwałe, negatywne konsekwencje wiktymizacji- wysokie natężenie poczucia przeżywanego stresu, urazy psychiczne i fizyczne, objawy traumy, a także ostry oraz przewlekły zespół stresu pourazowego, PTSD.
Jak właściwie pomagać swojemu dziecku?
- Nie bagatelizuj i nie unikaj problemu, poważnie traktuj to, co mówi twoje dziecko, empatycznie je wspierając, ale sam zachowaj spokój i w żadnym razie nie dramatyzuj. Twoja reakcja będzie w znacznym stopniu wyznaczała dalsze zachowanie i samopoczucie dziecka;
- Nie domagaj się od dziecka obiektywnej prawdy o zdarzeniach, nie „przesłuchuj” lecz uważnie wysłuchaj i zaufaj jego ocenie oraz uczuciom, nawet gdy wydają ci się przesadzone.
- Nigdy nie obarczaj poszkodowanego dziecka winą- ono nie jest winne temu, co się stało nawet gdy jest nieśmiałe, nieporadne czy mało asertywne.
- Zapytaj swoje dziecko, jakiej pomocy od ciebie oczekuje i czy chciałoby (oraz w jakiej formie0 twojej interwencji w szkole.
- Po uzyskaniu informacji od dziecka przedstaw swój punkt widzenia i ewentualny plan działań interwencyjnych.
- Pozwól dziecku przedyskutować z tobą całą sytuację i choć ostrożnie, to jednak poważnie traktuj obawy dziecka przed zemstą mobberów i ewentualnym nasileniem przemocy w przypadku interwencji ( szczególnie nieprawidłowo przeprowadzonej lub nieudanej).
- Okazuj dziecku zrozumienie, bezwarunkowe wsparcie i gotowość do udzielania wszelkiej możliwej pomocy oraz podjęcia interwencji, ale nie składaj obietnic na wprost, np. że „ wszystko będzie dobrze”.
- Nie zapewniaj dziecka o zachowaniu całkowitej tajemnicy,tznnie mów , że „nikt się o niczym nie dowie” i „wszystko pozostanie miedzy nami”. Są takie sytuacje , jak zagrożenie zdrowia i życia dziecka ( np. samobójstwem) lub groźby zrobienia komuś krzywdy 9 twojemu dziecku albo przez twoje dziecko0, które wymagaja odstąpienia od tajemnicy i podjęcia natychmiastowej interwencji medycznej lub/i policyjnej.
- Jeśli ustalisz z dzieckiem, że twoja interwencja jest potrzebna , nie zwlekaj, nie odkładaj jej na „jutro”, lecz podejmij niezbędne kroki natychmiast.
- Zapewnij dziecku spokój, wsparcie, bezpieczeństwo i pozytywne doświadczenia w domu; pozwól na przeżywanie smutku, okazując miłość, będąc blisko, w gotowości do wysłuchania zwierzeń i przytulenia.

Jak interweniować i współpracować ze szkołą?

-po pierwsze szybko i stanowczo
-złożyć krótką informację na piśmie, bo ma ona efekt mobilizujący szkołę do działania
-jasno określić swoje oczekiwania i precyzyjnie ustalić z dyrektorem, wychowawcą i psychologiem, co i jak zamierzają robić, by natychmiast pomóc twojemu dziecku i jak najszybciej zatrzymać mobbing.
-regularna, częsta i dobra komunikacja ze szkołą. Informowanie szkoły o swoich spostrzeżeniach, uwagach czy krytycznych ocenach lecz także pozytywnie „wzmacniać” (chwalić ) wszystko, co przynosi pozytywne efekty.


PRZEMOC W SZKOLE- OGÓLNE WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW
( materiał do rozdania dla rodziców)

Drogi Rodzicu
Gdy dowiadujesz się, że Twoje dziecko jest prześladowane w szkole, przezywasz zaskoczenie i nie wiesz , co z tym fantem zrobić. Jest Ci trudno w to uwierzyć. Wydaje Ci się, że Twoja wina i czujesz złość. Pamiętaj jednak, że Twoje dziecko przeżywa to samo i to Ty musisz mu pomóc.

Jakie formy przemocy występują w szkole?
Przemoc może przybierać różne formy: przemocy fizycznej i przemocy psychicznej. W szkole zazwyczaj mamy do czynienia z przemocą rówieśniczą. Incydentalnie może również pojawić się przemoc nauczycieli wobec uczniów. Niezależnie od rodzaju przemoc może stanowić ciężkie przeżycie dla dziecka i prowadzić do poważnych konsekwencji psychoemocjonalnych i somatycznych.
Jak zorientować się, że dziecko podlega przemocy w szkole?
Niektóre dzieci ukrywają problem. Być może nie chcą Cię zmartwić, albo wstydzą się. Mogą też czuć, że wina tkwi w nich samych. Takie dzieci najczęściej nie lubią szkoły. Rano przed wyjściem skarżą się na bóle głowy, gardła, gorączkę itp.

Inne sygnały świadczące o tym, że dziecko może być ofiarą przemocy szkolnej:
> Nie chce wychodzić z domu albo wychodzi bardzo późno lub bardzo wcześnie
> Wraca ze szkoły później, okrężną drogą;
> Wraca po lekcjach ze zranieniami i siniakami;
> Ma podarte ubranie;
> Znajdujesz zniszczone podręczniki i przybory szkolne;
> Prosi cię o kupno : zgubionych” ( zabranych lub ukradzionych) przedmiotów;
> Często „gubi” pieniądze i prosi o drobne na „składkę”
> Nie chce brać do szkoły drugiego sniadania albo bierze dużo więcej niż zwykle
> Prosi o załatwienie zwolnienia z WF;
> Kłóci się ze swoimi przyjaciółmi;
> Jest ciche, izoluje się
> Jest agresywne w stosunku do innych domowników (np.rodzeństwa)
> Ma gorsze wyniki w nauce
> Opuszcza pojedyncze lekcje lub wagaruje
> Ma problem ze snem lub senne koszmary, placze w nocy.

Co można zrobić?
1. Porozmawiaj z dzieckiem o szkole, co lubi, a czego nie lubi i jakich ma przyjaciół? Nie zmuszaj dziecka , aby z Tobą rozmawiało, po prostu zapewnij je, że może ci ufać i że ty postarasz się pomóc w rozwiązaniu wszystkich problemów. Upewnij je , że nie uczyniło niczego złego.
2. Notuj wszystko, co zauważysz i zachęcaj dziecko, aby prowadziło pamiętnik; dokumentuj wszystkie nieprzyjemne SMS-y oraz emaile.
3. Skontaktuj się ze szkołą jak tylko zaczniesz podejrzewać, że masz do czynienia z problemem. Szkoła także będzie chciała rozwiązać problem. Porozmawiaj z wychowawca klasy i pamiętaj, że sytuacja ta nie powstała z winy szkoły. Gdy nauczyciel zacznie obserwować sytuację i mieć oko na dręczyciela


WPŁYW TELEWIZJI NA ZACHOWANIA AGRESYWNE WŚRÓD DZIECI.
(treści zaciągnięte z miesięcznika „WYCHOWAWCA”nr 6/ 2001r.)

Mądrze wychowywać to otwierać dziecko na dobro, uczulać je na potrzeby innych, uwrażliwiać na cierpienie i krzywdę , nauczyć je kochać i dawać siebie innym.

Nie osiągnie się tego z pewnością, gdy milość rodzicielska zastapi telewizor. Często jest to wielogodzinne oglądanie programów „ jak leci”. Dla tzw. „świętego spokoju” rodzice nie kontrolują tego, co ich latorośle oglądają. Nagminne jest także przymykanie oczu na fakt oglądania filmów dla dorosłych po godzinie dwudziestej.

GWAŁT , PRZEMOC I KREW oferuje nam rodzina zastępcza czyli telewizja.
Na każdym kanale, czy to komercyjnym czy publicznym spotykamy już od świtu sceny obfitujące w przemoc, gwałt i rozlew krwi! Zgodnie z badaniami OBOP-u Polacy jednomyślnie zgadzają się z tym, że obecność scen okrucieństwa i przemocy w telewizji przyczynia się w dużym stopniu do zwiększenia się brutalności w życiu codziennym
i przekraczania wszelkich przyjętych norm.
Okazuje się, że nie bez znaczenia są też tzw. „walory edukacyjne” takich scen. Duża część badanych podziela opinię, że oprócz zachęty do popełniania czynu stanowią one swego rodzaju lekcję poglądową, jak takiego czynu dokonać. Potwierdzeniem tego są przerażające fakty z życia wzięte: np. 14-letnia zabójczyni z Wrocławia powiedziała prasie, że źródłem jej wyobrażenia o przebiegu i skutkach popełnionego czynu były oglądane wcześniej filmy. Szczególnie bulwersujące jest pokazywanie przemocy w kreskówkach dla najmłodszych dzieci. Co się dzieje gdy malec godzinami ogląda bajki, w których sympatyczne poniekąd zwierzaczki regularnie obijają sobie nawzajem puchate pyszczki, wysadzają się w powietrze, zgniatają na placek, po czym jakby nigdy nic pojawiają się całe i zdrowe gotowe do dalszej walki?
Co się dzieje w umyśle dziecka, który godzinami gra na komputerze w gry mające na celu „ rozwalenie” przeciwnika w jak najkrótszym czasie z wymyślonej broni?

ODCZŁOWIECZANIE CZŁOWIEKA.
Zdaniem psychologów u młodego człowieka następuje kilkustopniowy proces odczłowieczenia:
I etap- to powolne odczulanie na przemoc, brutalność, cierpienie bliźniego. Rodzi się obojętność, brak wrażliwości. Dziecko przestaje reagować na zło istniejące obok,
np. z obojętnością patrzy na katowanie i dręczenie innych kolegów czy zwierząt .
II etap- to kształtowanie przekonania, że świat składa się z samych ciemnych stron, brutalnych typów, nieuczciwych łajdaków, sklonowanych dewiantów. Jedyną metoda przetrwania w takim świecie jest albo obojętność na drugiego człowieka i jego cierpienie, albo gniew i agresja.
Kreskówkowy zabijaka staje się idolem wieku dziecięcego, z czasem zastąpi go jakiś „maczo”, gangster lub modny wojownik walk wschodu.
Czy przymykając oczy na to , co nasze dzieci oglądają, my rodzice , nie przyzwalamy na czynienie zła i nie stajemy się powodem zgorszenia.
JAK TEMU PRZECIWDZIAŁAĆ?
- wyłączmy telewizor i idźmy z naszymi dziećmi na spacer do lasu, nad jezioro, na ślizgawkę, do parku. W czasie wspólnych wypraw rozmawiajmy z nimi o ich problemach
- sięgnijmy po książki i czytajmy je razem z naszymi dziećmi. Powróćmy do dawnej tradycji czytania lub opowiadania dzieciom na dobranoc
- jeżeli już nasze dzieci chcą obejrzeć telewizję, pomóżmy im wybrać te programy, w których nie zobaczą zła i przemocy. Trudniejsze programy oglądajmy razem z dziećmi i wyjaśniajmy im niezrozumiałe kwestie.

Wspaniałe są owoce dobrego wychowania, gdy na starość ma się czułe i wrażliwe dzieci, które otaczają swych niedołężnych rodziców miłością i szacunkiem, są ich podporą i nadzieją.


ANKIETA

I . Czy w Pani (a) domu istnieje problem agresji?
1. tak
2. nie

II. Czy córka (syn ) oglądają filmy dla dorosłych

1. Tak
2. Nie

III. Czy Pani zdaniem oglądanie filmów dla dorosłych, horrorów, filmów sensacyjnych
sprzyja powstawaniu agresji u dzieci ?
1. Tak
2. Nie
3. Nie wiem

IV. Z jakim rodzajem agresji spotyka się Pan (Pani) u swojego dziecka?

1. agresja słowna
2. agresja fizyczna

V. Jakie działania podjęła pani by przeciwdziałać agresji?
........................................
........................................

imię i nazwisko


ANKIETA
(dla wychowawców)

I . Czy w Pani (Pana) klasie (grupie) wychowanków istnieje problem agresji?

1. Tak
2. Nie

II. Jakie Pani (Pana ) zdaniem są najczęstsze przyczyny agresji wśród wychowanków?

1. czynniki organiczno-patologiczne
2. środowisko rodzinne
3. środowisko szkolne

III. Z jakim rodzajem agresji spotyka się pani (Pan) w pracy?

1. agresja słowna
2. agresja fizyczna

IV. Proszę wymienić przejawy agresji słownej:

........................................
V. Proszę wyjawić przejawy agresji fizycznej:

........................................

VI. Czy Pani (Pana) zdaniem wiek ma wpływ na rozwój zachowań agresywnych?

1. Tak
2. Nie

VII. Zachowania agresywne są bardziej typowe dla:

1. uczniów klas starszych
2. uczniów klas młodszych

VIII. Proszę wymienić nazwiska uczniów , u których występują zachowania agresywne:

........................................
IX. Jakie działania podjęła (odjął) Pani (Pan) by przeciwdziałać agresji?
........................................