X Używamy plików cookie i zbieramy dane m.in. w celach statystycznych i personalizacji reklam. Jeśli nie wyrażasz na to zgody, więcej informacji i instrukcje znajdziesz » tutaj «.

»» ZDALNE NAUCZANIE. U nas znajdziesz i opublikujesz scenariusze ««
Numer: 46911
Przesłano:
Dział: Poezja

Straszna burza

Niebo na wpół błyskawicami rozdarte.
Pokazuje burzy oblicze zażarte.
Wicher huczy z tak ogromną siłą.
Drzewo się zgina, jakby było trzciną.
Serca pełne trwogi, modlitwy cicho szepczą.
Lecz siły, mroku żarłocznie strach chłepczą.
Żywioł szaleje, znów niebo rozcina,
wygląda jakby przyszła świata ostatnia godzina
Lęku zdusić szybko bijące serce nie może.
Gdzie piorun strzeli, blisko? O nie daj Boże!
Strach niepewności dodaje większej grozy.
Czy taka burza to palec Boży?
Płomienie świec dodają wiary,
że zawsze dobre są Boże zamiary.

#zpoezjawtle

O nas | Reklama | Kontakt
Redakcja serwisu nie ponosi odpowiedzialności za treść publikacji, ogłoszeń oraz reklam.
Copyright © 2002-2024 Edux.pl
| Polityka prywatności | Wszystkie prawa zastrzeżone.
Prawa autorskie do publikacji posiadają autorzy tekstów.