Charakterystyka zmysłu równowagi w pracy z dziećmi upośledzonymi umysłowo

Narządem zmysłu równowagi jest układ przedsionkowy, którego głównym organem jest ucho wewnętrzne.Układ przedsionkowy staje się dojrzały jako pierwszy ze wszystkich układów zmysłów.Dlatego dzieci lubią być kołysane, huśtane, uspokajają się wtedy i łatwiej zasypiają.Jeśli dziecko przez dłuższy czas nie jest w powyższy sposób stymulowane, wtedy zaczyna kołysać się samo i w ten sposób zapełnia pustkę wokół siebie.Z czasem takie kołysanie czy kiwane się może przekształcić się w aktywność stereotypową. Dzieci z upośledzeniem umysłowym ze względu na mniejsze możliwości uspołecznienia są więc bardziej narażone na powstanie u nich zachowań stereotypowych. Kiedy dzieciom poświęci się dużo uwagi przestają się kiwać. Dlatego właśnie huśtanie na rękach i rytmiczna, spokojna muzyka pozwalają eliminować zachowania stereotypowe. Ponieważ wrażliwość na dotyk jest silna już u noworodka, szczególnie ważne są dla niego masaże i zabiegi pielęgnacyjne.Są one mocno odczuwane przez dziecko i dają, mu wiele przyjemności. Umacniają także więzi z rodzicami i pomagają lepiej poznawać otoczenie. Zmysł dotyku jest więc czuły na: głaskanie, uciskanie, oklepywanie, temperaturę, różne faktury przedmiotów.Dzięki dotykowi można także rozwijać u dziecka mówienie, poruszanie się, realizowanie potrzeb fizjologicznych, kontrolę śliny, jedzenie, zręczność manualną, odczuwanie różnego typu bodźców zarówno bolesnych, jak i przyjemnych.Dotyk pozwala również na rozwijanie świadomości własnego ciała u dzieci, na poznawanie samego siebie i podejmowanie różnego typu aktywności.Dlatego też warto pracując z dziećmi upośledzonymi umysłowo w systematycznej pracy stosować proste zabawy paluszkowe takie, jak "sroczka", "kominiarz", "raczek" itp. oraz różnego typu masaże, by dzieci miały możliwość rozluźnić się, uspokoić czy wyciszyć.