Poznajemy tajemnice powietrza - rozwijanie umiejętności logicznego myślenia oraz wnioskowania w oparciu o przeprowadzone zabawy badawcze

Cele operacyjne:
-potrafi przywitać się wg instrukcji nauczyciela;
-zna znaczenie powietrza dla ludzi, zwierząt i roślin;
-pokazuje ruchem słaby i silny wiatr;
-rozpoznaje zapachy z otoczenia;
-wyciąga wnioski z prowadzonych zabaw badawczych;
-rozwija umiejętność zespołowego współdziałania podczas zabawy.
Metody:
-słowne - objaśnienie, rozmowa
-oglądowe - pokaz, obserwacje, doświadczenia, eksperymenty
-czynne - zadań stawianych do wykonania, samodzielnych doświadczeń
-aktywizujące – polisensoryczne poznawanie tajemnic powietrza
-Pedagogika Zabawy
Formy pracy:
-indywidualna
-w zespołach
-z całą grupą
Środki dydaktyczne: nagranie z powitanką „Wszyscy są, witam was”, piórka dla dzieci, pojemniki z zapachami, chusta animacyjna, świeczki, słoiki różnej wielkości, ilustracje do wiersza,

Przebieg:
1.„Wszyscy są, witam was” powitanie przy piosence.
Dzieci ustawione w dwóch kołach wewnętrznym i zewnętrznym, śpiewają piosenkę klaszcząc w dłonie na trzy przesuwają się o jeden krok w prawą stronę.

2.„Wizytówki” – głoskowanie sowich imion.

3.Słuchanie wiersza przygotowanego przez nauczyciela pt.„Powietrze” (według pomysłu nauczyciela)
Każdy człowiek, czy zwykły, czy szycha
ma ten zwyczaj, że ciągle oddycha.
W domu, w pracy, w garniturze, czy w swetrze,
wciąga w siebie z zapałem powietrze.
Powietrze jest wszędzie czy w lesie,
czy w polu jest nawet w twoim domu
i w przedszkolu.
Powietrze potrzebne jest tobie i mnie
Roślinom, zwierzętom więc szanuj je.

4.Rozmowa o powietrzu.
O czym był wiersz?
Co to jest powietrze?
Czy możemy zobaczyć powietrze?
Czy możemy poczuć powietrze?
Czy powietrze ma kolor?
Powietrze można poczuć kiedy jesteśmy w ruchu, kiedy
wiatr targa włosy, na mokrej skórze. W powietrzu czujemy zapachy- po deszczu,
kwiatów, łąki itp. W powietrzu roznoszą się dźwięki.

5.„Wiatr” - zabawa z chusta animacyjną. Nauczyciel opowiada dzieciom, że dzięki chuście przenosimy się do krainy gdzie cały czas wieje wiatr, czasem jest to leki wietrzyk a czasem jest to potężna wichura. Dzieci z nauczycielem poruszają chustą najpierw wolno ( słaby wiatr), następnie coraz szybciej (silny wiatr, wichura).
Dzieci klękają na brzegu chusty w kole. Rozmowa z dziećmi: Co czuliście podczas słabego wiatru i podczas wichury? W czym pomaga, a w czym przeszkadza wiatr? Pomaga np.: szybowiec, latawiec, balon, pcha żaglówkę, rozsiewa nasiona, rozpędza deszczowe chmury, chłodzi w gorący dzień, porusza wiatrakiem wytwarzając prąd elektryczny. Przeszkadza: podnosi kurz, utrudnia chodzenie ( pod wiatr), zwiewa czapki z głów, obniża temperaturę w zimie, powoduje sztormy, łamie drzewa.

6.„Piórka”- zabawa oddechowa, dzieci szukają sobie piórka, najpierw trzymają piórko za ogonek i dmuchają na niego doprowadzając do odchylenia , następnie kładą piórko na dłoni i zdmuchują na ziemię , śledzą wzrokiem, gdzie upadło, podnoszą i dmuchają ponownie. Nauczyciel demonstruje jak należy wykonać ćwiczenie oddechowe; nabieramy powietrze nosem, wypuszczamy ustami.

7.„ Zapach” – zabawa pobudzająca zmysł węchu. Dzieci ustawiają się w kole. Nauczyciel wprowadza atmosferę tajemniczości mówiąc wierszyk: (według. pomysłu nauczyciela)
Czary mary, czary mary
Rozpoczynam dzisiaj czary.
Buzie zamykamy
i nosy uruchamiamy.

Nauczyciel przygotowuje pojemniki w których znajdują się różne zapachy . Do każdego z pojemników wkładamy watkę nasączoną intensywnym zapachem: np. cytryna, ocet, cebula, kawa. Może być też jeden bez zapachu.
Dzieci podają sobie pojemnik z rąk do rąk, nic nie mówiąc. Na znak nauczyciela dzieci mówią co to był za zapach.

8.„Wiatraki i wiatr” - zabawa orientacyjno-porządkowa, dzielimy dzieci na 5 osobowe zespoły tworzące koła- wiatraki. W rytm wygrywany na tamburynie wiatraki poruszają się w kole: wolno, szybko, wolniej, szybciej. Kiedy muzyka milknie – wiatr przestał wiać – dzieci robią przysiad.

9.„Powietrze i ogień.” – zabawa badawcza.
Zapalamy świeczkę i ustawiamy na stole. Pokazujemy dzieciom pusty słoik i pytamy: Czy w słoiku jest powietrze? Następnie przykrywamy słoikiem świeczkę i czekamy aż zgaśnie, Pytamy dzieci: Jak myślicie dlaczego świeczka zgasła? Powtarzamy doświadczenie z różnej wielkości słoikami. Pytamy: Dlaczego w małym słoiku świeczka paliła się krótko, a w dużym długo?

10.Zakończenie zajęć: Zebranie i utrwalenie wiadomości zdobytych przez dzieci podczas wykonywania doświadczeń. Dzieci krzyczą: TAK! jeśli to co usłyszą jest prawdą, krzyczą: NIE! jeśli się nie zgadzają z tym co powiem.
Zabawa„tak czy nie”:
Człowiek bez powietrza może żyć. (NIE)
Powietrze jest potrzebne tylko człowiekowi. (NIE)
Powietrza nie można zobaczyć. (TAK)
Powietrze nas otacza, jest wszędzie. (TAK)
Powietrze ma niebieski kolor. (NIE)
Ruch powietrza powoduje wiatr. (TAK)
Powietrze ma zapach cytryny. (NIE)
Po zajęciu dla chętnych dzieci praca plastyczna . Eksperymentowanie z rozdmuchiwaniem przez słomkę kolorowych plam na dużym arkuszu papieru. Określanie co może przedstawiać powstała praca.