Specyficzna trudność dzieci w czytaniu i pisaniu

Jeżeli dziecko o dobrej sprawności intelektualnej nie potrafi w określonym czasie nauczyć się czytać i pisać za pomocą powszechnie stosowanych metod, nie stwierdza się u niego wad wzroku i słuchu, a zauważa się pewne opóźnienia rozwoju w zakresie funkcji percepcyjno- motorycznej, zwłaszcza wzrokowej, słuchowej i ruchowej, wówczas możemy mówić o specyficznych trudnościach w czytaniu i pisaniu.

Do sprecyzowania tych trudności używa się następujących terminów:
• dysleksja- trudności w opanowaniu umiejętności czytania
• dysortografia- trudności w opanowaniu poprawnej pisowni ( nie tylko błędy ortograficzne)
• dysgrafia- trudności w opanowaniu dobrego poziomu graficznego pisma ( pismo brzydkie, niekaligraficzne)

Pierwotne przyczyny trudności w czytaniu i pisaniu:
- koncepcja psychodysleksji,
- koncepcja genetyczna,
- koncepcja organiczna,
- koncepcja opóźnionego rozwoju.

Diagnoza pedagogiczna może być przeprowadzona przez nauczyciela i obejmuje następujące etapy: ocena poziomu czytania, ocena poziomu pisania, diagnoza środowiska rodzinnego, diagnoza prognostyczna.

Pomoc specjalistyczna udzielona dzieciom ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu nosi nazwę terapii pedagogicznej.

Oddziaływania te maja charakter korekcyjno- kompensacyjny (korekcja- usprawnianie zaburzonych funkcji, kompensacja- wspomaganie funkcji dobrze rozwiniętych).

Wyróżniamy następujące metody terapii pedagogicznej:
• Metoda Dennisona
• Metoda Dobrego Startu
• Metoda Ruchu Rozwijającego

Wskazówki wychowawcze odnośnie pracy z dzieckiem: nie należy karcić dziecka, ale spróbować w nim zauważyć i docenić to, co dobre, godne pochwały i nagrody. Spróbujmy zachowań nagradzających!