Pedagogika w refleksyjno - transformacyjno - interdyscyplinarnym podejściu pedagoga

Przed każdym współczesnym pedagogiem już na początku jego pracy postawione zostaje ciężkie zadanie, jakim jest wychowanie drugiego człowieka. Refleksje nad tym, czymże jest owe wychowanie dla pedagoga nasunęły mnie do wysnucia następującej tezy: dobrym pedagogiem jest tenże, który w każdej sytuacji, każdego dnia, poprzez swoją wiedzę, działanie, indywidualne podejście i autorytet potrafi doprowadzić do kształtowania wszechstronnego rozwoju drugiego człowieka (wychowanka) oraz odpowiednio przygotować go do życia w społeczeństwie.
Pierwszym argumentem na poparcie wysnutej przeze mnie tezy niech będą słowa M. Nowaka, które odnoszą się do przedmiotu działań pedagoga. Tymże przedmiotem jest dziecko, które podlega procesowi wychowania każdego dnia, w domu, w szkole, w sklepie, w słowach, gestach mimice twarz, podczas otrzymywaniu nagród oraz kar . Pedagog powinien pamiętać, że jego działania nie kończą się wraz z dzwonkiem na przerwę, że musi być wzorem dla wychowanka przez cały czas, w każdej chwili, w każdym działaniu.
Drugim argumentem potwierdzającym postawioną tezę są słowa S. Kunowskiego, który pisze, że dobry pedagog pomaga wychowankowi stać się otwartym, pozbyć się egoizmu, wprowadza go w wartości i normy społeczne. Przybliża go do kultury, uczy patriotyzmu. Przygotowuje ucznia do projektowania swojego, dorosłego życia. Wspomaga rozwój duchowy. Ze względu na prace z dziećmi i młodzieżą oraz związanym oddziaływaniem wychowawcy na wychowanka, nauczyciel powinien być przewodnikiem wartości moralnych i narodowych
Nauczyciel powinien być zaangażowany w to co robi, robić to z pasją, pokazywać wszystko tak by wychowanka zaciekawić. Im więcej entuzjazmu nauczyciel będzie przejawiał w swoim zachowaniu, mowie, tym większy wpływ będzie to wywierało na uczniu i tym bardziej będzie on chciał go naśladować . Nie może też być biernym wykonawcą celów, które uznawałby za narzucone z zewnątrz, ustalone „odgórnie”, ale powinien te cele i zadania głęboko rozumieć, być przekonany o ich słuszności i wartości i uznawać za własne. Tylko wówczas zabarwi on wykonawstwo osobistym zapałem, uczyni je żywe i atrakcyjne dla wychowanków .
Dobry pedagog musi wykazywać się wszechstronnością, aby móc dobrze kształtować rozwój wychowanków. Powinien cechować się otwartością, realnością, aktualizacją i kulturą serca, dzięki czemu będzie zawsze dobrą i świeżą skarbnicą wiedzy dla podopiecznego. Aby pomóc wychowankowi powinien korzystać z wiedzy praktycznej i teoretycznej, nie ograniczać się do wiedzy z dziedziny pedagogiki, ale korzystać z poszczególnych nauk pomocniczych, takich jak psychologia, medycyna, socjologia . Zadaniem wychowawcy jest więc nie tylko teoretyczne przekazywanie wiedzy. Pedagog musi wprowadzić porządek w poszczególne obszary życia wychowanka – pomóc prawidłowo przejść przez poszczególne życiowe etapy
Ostatnim już argumentem potwierdzającym postawioną przeze mnie tezę niech będą słowa Bogdana Suchodolskiego, który twierdzi, że najważniejszą rzeczą w wychowaniu jest kształtowanie ludzi tak, aby umieli oni żyć w warunkach współczesnej cywilizacji, aby potrafili podołać zadaniom, które im stawia, aby korzystali z kulturowego rozwoju, którego im dostarcza, aby wiedzieli, ku czemu i jak dążyć, oraz z jakich źródeł czerpać radość życia .
Podsumowując wszystkie argumenty potwierdzające postawioną przeze mnie tezę, pragnę stwierdzić, że aby stać się dobrym pedagogiem trzeba włożyć w to całe swoje serce. Należy poświęcić wiele czasu na zdobycie wszechstronnej wiedzy, którą później będzie można przelać na swoich wychowanków. Wiedzę tę należy nieustannie aktualizować, aby dobrze kształtować wszechstronny rozwój i osobowość wychowanka. Każdy wychowawca musi mieć świadomość jak ogromną rolę odgrywa w życiu swoich wychowanków, musi poczuwać się do odpowiedzialności. Jak słońce – z cytatu Jana Anonsa Komeńskiego – oświetla wszystko co żyje, ze wszystkich stron, tak dobry pedagog powinien oświetlać swoich wychowanków blaskiem swojej wszechstronnej wiedzy.


BIBLIOGRAFIA
1. Brezinka W., Wychowanie i pedagogika w dobie przemian kulturowych, Wyd. WAM, Kraków 2005.
2. Bronk A., Czy pedagogika jest nauką autonomiczną? [w:] red. M. Nowak, T. Ożóg, A.Rynio, W trosce o integralne wychowanie, KUL, Lublin 2003.
3. Krzysztoszek Z., Pedagogika, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa 1968.
4. Kunowski S., Podstawy współczesnej pedagogiki, Wyd. Salezjańskie, Warszawa 1993.
5. Łobocki M., W trosce o wychowanie w szkole, Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2007.
6. Nowak M., Teorie i koncepcje wychowania, Wyd. AiP, Warszawa 2008.
7. Suchodolski B. (red.), Zarys pedagogiki. Tom II. PWN, Warszawa 1964.