Kształtowanie orientacji w przestrzeni i percepcji wzrokowej u dzieci 3-4 letnich

Dziecko zdobywa orientację w przestrzeni powoli. Orientowanie się w przestrzeni oparte jest na doznaniach wzrokowych, dotykowych, słuchowych i kinestetycznych. W rozwoju doskonalą się poszczególne zmysły,co wpływa na precyzyjny odbiór wrażeń. Warunkiem istotnym dla orientacji w przestrzeni jest koordynacja między poszczególnymi zmysłami. Dzieci 3-letnie poznają siebie i najbliższe otoczenie poruszając się po najbliższej przestrzeni. Dziecko rozpatruje otoczenie w stosunku do siebie i powoli przyjmuje własny punkt.
Dlatego rozwój percepcji należy rozpocząć od: kształtowania schematu własnego ciała (zabawy przed lustrem: pokazywanie części ciała, robienie różnych min, gestów). Następnym etapem powinno być określanie co jest wokół dziecka. Relacje przestrzenne dziecko najlepiej poznaje w zabawie, przy czym najskuteczniej rozwijają orientację w przestrzeni zabawy konstrukcyjne. To w nich dziecko uczy się określać: na, obok, pod, za itp. Dziecko powinno też gromadzić doświadczenia w trakcie zabaw:patrzy w ustalonym kierunku (wskazuje) znajdujące się tam przedmioty, rzuca przedmiot przed siebie i obserwuje lot przedmiotu, przesuwa się w określonym kierunku (tzw. chodzenie pod dyktando). Wspólne zabawy konstrukcyjne sprzyjają de centrycznemu ujmowaniu przestrzeni, dziecko próbuje ocenić przestrzeń nie tylko z własnego punktu widzenia, lecz także z punktu widzenia partnerów zabawy. Przykładami zabaw rozwijających percepcję wzrokową oraz orientację w przestrzeni może być: zabawa w chowanego, zabawa "Gdzie jest maskotka", zabawa "idź tam gdzie powiem","skąd słychać stukanie", zabawa "Gimnastyka"(śpiew piosenki z interpretacją ruchową), "Pingwinki" (śpiew piosenki z interpretacją j.w.)