Magia czytania książek

„Dobra książka to nie tylko najlepszy przyjaciel, ale chleb żywiący umysł i duszę i to każdego z nas" - Jan Wantuła. Dobra książka to ta, kiedy po przeczytaniu ostatniego słowa wstrzymujemy oddech przez chwilę nie mogąc dopuścić do siebie myśli, że to już koniec. Lecz by coś musiało mieć swój koniec, musi najpierw mieć początek. Może wcale nie postrzegamy czytania książek w ten sposób, ale jest to niezwykle intymne i wyjątkowe przeżycie. Według Marii Konopnickiej „W książkach zbieramy tylko rozkwitłe kwiaty ziaren kiełkujące w nas samych.” Wszystko zaczyna się od dotyku. Czujemy niemalże podziw i zaufanie, kiedy nasze palce je gładzą. Strony, które są przecież tak leciutkie, tak drobne i delikatne, a dźwigają ciężary słów, smutki, cierpienia i radości bohaterów. Wraz z momentem otwarcia książki, zanurzamy się w zupełnie inny świat. Zyskujemy przyjaciół, którzy nie wiedzą o naszym istnieniu, jednak my jesteśmy cały czas przy nich, gotowi do przeżywania z nimi każdej chwili ich literackiego żywota. Cieszymy się z ich sukcesów, chociaż my nic nie osiągnęliśmy. Boimy się, gdy są w niebezpieczeństwie, chociaż nam nic nie grozi. Opłakujemy z nimi stratę, chociaż nie my powinniśmy być w żałobie. Źle życzymy ich wrogom, chociaż nic nam nie zrobili. Niczym duch śledzimy wszystkie ich kroki, aż do ostatniej strony. I kiedy niepostrzeżenie dochodzimy do momentu, w którym pora rozstać się z naszymi nowymi przyjaciółmi, zadajemy sobie głośno pytanie: Jak to? To już koniec?
Kiedy już powoli zaczyna docierać do nas, że towarzyszyliśmy bohaterom przez wszystkie rozdziały, jakie zaplanował autor, kiedy już uświadamiamy sobie, że nikt już na nas nie czeka, zamykamy książkę z tym jakże przytłaczającym uczuciem, że wszystko co dobre za szybko się kończy. Jednak książki mają do siebie to, że w przeciwieństwie do naszego prawdziwego życia, po zakończeniu zawsze możemy wrócić do początku i zacząć przygodę jeszcze raz...
„Kto czyta książki żyje podwójnie” - Umberto Eco.