Bezpieczne dzieci na plskich drogach. Program edukacji komunikacyjnej

SPIS TREŚCI

1. Charakterystyka programu
2. Cele programu
3. Metody pracy
4. Formy pracy
5. Środki dydaktyczne
6. Czas i miejsce realizacji
7. Treści nauczania
8. Przewidywane osiągnięcia uczniów
9. Formy dokumentacji
10. Ewaluacja
11. Bibliografia

CHARAKTERYSTYKA PROGRAMU

Wychowanie komunikacyjne realizowane jest w szkole corocznie na lekcjach techniki, plastyki, środowiska, języka polskiego oraz na zajęciach pozalekcyjnych np. na świetlicy.
Realizacja treści zawartych w tym programie ma za zadanie nauczyć dzieci ostrożności i bezpieczeństwa na drodze, zasad kulturalnego uczestnictwa w ruchu drogowym, jako pieszego i pasażera oraz zachęcić do refleksji nad obowiązującymi przepisami, zachowaniem swoim i rówieśników.
Działania te mają na celu zmniejszenie liczby wypadków na drodze z udziałem dzieci, przygotować uczniów do samodzielnego poruszania się po drogach i rozbudzać w dzieciach zainteresowanie ruchem drogowym.
Treści zawarte w programie mogą być realizowane w dowolnej kolejności i modyfikowane przez nauczyciela w zależności od potrzeb i możliwości wychowanków. Realizowane zagadnienia łączą teorię z praktyką i dotyczą najbliższego środowiska dziecka, szkoły, domu, najbliższej okolicy, miasta. Program uwzględnia specyfikę środowiska lokalnego i założenia programowe oraz uwzględnia Rozporządzenie MENiS z dnia 26 lutego 2002r

CELE PROGRAMU

- Zapoznanie z podstawowymi zasadami uczestnictwa w ruchu drogowym i popularyzowanie ich w środowisku lokalnym,
- Kształtowanie nawyku kulturalnego i bezpiecznego zachowania na drodze, w środkach komunikacji,
- Uświadomienie dzieciom zagrożeń i skutków kolizji oraz wypadków drogowych,
- Wdrażanie do umiejętności szybkiego i efektywnego działania w sytuacjach zagrożenia,
- Uświadomienia jak ważna jest znajomość numerów alarmowych,
- Propagowanie wiedzy z zakresu udzielania pierwszej pomocy,
- Rozwijanie poczucia odpowiedzialności za bezpieczeństwo własne i innych w drodze do i ze szkoły.
- Kształtowanie spostrzegawczości i koordynacji wzrokowo – słuchowej.

METODY PRACY

Podstawowymi metodami w wychowaniu komunikacyjnym są te, które w sposób czynny i świadomy aktywizują dzieci do umiejętnego przestrzegania przepisów ruchu drogowego. Są to metody podające, poszukujące, praktyczne, aktywizujące i eksponujące:
• Osobisty przykład nauczyciela i innych dorosłych,
• Obserwacja i pokaz,
• Ćwiczenia i zadania praktyczne (wykonywanie modeli znaków drogowych, plakaty, itp)
• Pogadanka,
• Metoda dramy,
• Gry planszowe i zabawy tematyczne,
• Projekcja filmu,
• Gazetki ścienne,
• Pokaz udzielania pierwszej pomocy.

FORMY PRACY
• Indywidualna (puzzle, malowanie, rysowanie),
• Grupowa (gry i zabawy, wycieczki i spacery),
• Spotkania i prelekcje (pielęgniarka, policjant, strażak),
• Wystawki prac plastycznych, technicznych.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE

• Plansze ze znakami drogowymi,
• Ilustracje przedstawiające sytuacje na drodze np. wypadki, udzielanie pierwszej pomocy,
• Komputer i programy komputerowe,
• Telewizor i wideo, filmy wideo,
• Magnetofon, płyty lub kasety
• Albumy tematyczne, wycinki prasowe,
• Kodeks ruchu drogowego,
• Apteczka,
• Gry planszowe, puzzle.

CZAS I MIEJSCE REALIZACJI

Program „Bezpieczne dzieci na polskich drogach” realizowany będzie w świetlicy szkolnej w SP w Libiszowie od września do grudnia w roku szkolnym 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009 i w następnych latach. Będzie on częściowo zmieniany i modyfikowany w zależności od wieku wychowanków i ich potrzeb.

TREŚCI NAUCZANIA

ZAGADNIENIA DO REALIZACJI CELE OPERACYJNE
- Swobodne wypowiadanie się na temat drogi do i ze szkoły.
- Rozpoznawanie znaków drogowych znajdujących się przy szkole.
- Drogi na wsi, bezpieczne przechodzenie przez jezdnię. Pojęcia: „droga twarda”, „droga gruntowa”
- Indywidualne omawianie tras prowadzących do szkoły – zagrożenia dla pieszych i rowerzystów.
- Poruszanie się grup pieszych na wsi i w mieście.
- Właściwe zachowanie na przystankach autobusowych, przy wsiadaniu i wysiadaniu z autobusu, w autobusie (zachowanie ciszy, trzymanie się poręczy, ustępowanie miejsca osobom starszym).
- Rozpoznawanie znaków drogowych, rozróżnianie znaków zakazu, nakazu, ostrzegawczych i informacyjnych.
- Poruszanie się po drogach o zmierzchu – światła odblaskowe.
- Informowanie dorosłych o zaistniałych urazach.
- Poznanie telefonów alarmowych.
- Zasady zachowania się dziecka będącego świadkiem wypadku.
- Spotkanie z pielęgniarką lub ratownikiem medycznym – pierwsza pomoc w razie wypadku.
- Co powinno się znaleźć w apteczce?
- Spotkanie z policjantem. Kodeks drogowy.
- Tworzenie „Rysunkowego Kodeksu drogowego”
- Zajęcia plastyczne związane z bezpieczeństwem dzieci na drodze.
- Wystawa prac
- Co to jest rower i jak jest zbudowany?
- Bezpieczna jazda rowerem
- Redagowanie gazetki ściennej
- Bezpieczne zabawy zima i latem.
- Filmy edukacyjne na różne tematy.

- Piesza wycieczka po najbliższej okolicy
Uczeń:
- jest czynnym użytkownikiem dróg,
- bezpiecznie porusza się po drodze pieszo, rowerem,
- zna zasady poruszania się po drogach w mieście i na wsi,
- wie co to jest droga twarda gruntowa, pobocze, chodnik, ścieżka i wie jak się nimi poruszać,
- Zna przepisy ruchu drogowego dotyczące pieszych i rowerzystów,
- umie zachować się na przystanku,
- posiada wiedzę na temat prawidłowego zachowania w środkach komunikacji miejskiej
- Zna oznaczenia przystanku,
- zna i umie rozpoznać znaki zakazu, nakazu, ostrzegawcze i informacyjne, wykorzystuje je w praktyce,
- wie, ze wieczorem trzeba być widocznym na drodze i nosić znaczki odblaskowe,
- potrafi zawiadomić osobę dorosła o wypadku,
- umie prawidłowo zgłosić wypadek (miejsce zdarzenia i rodzaj wypadku),
- zna numery alarmowe: 112, 999, 998, 997,
- rozumie, ze nie może przeszkadzać ani utrudniać akcji ratunkowych,
- zna artykuły i leki wchodzące w skład apteczki,
- potrafi określić kto jest użytkownikiem dróg, wie co to jest sygnalizacja świetlna, pasy,
- umie rozmawiać na tematy związane z bezpieczeństwem na drodze,
- wie, ze każda pora roku niesie za sobą zmianę warunków drogowych i wie jak się dopasować do tych zmian,
- umie przygotować siebie i rower do bezpiecznej jazdy,
- rozumie zależności między stanem technicznym a bezpieczeństwem jazdy,
- wymienia bezpieczne miejsca zabawy w pobliżu szkoły,
- wie, gdzie nie wolno organizować zabaw,
- potrafi iść całą grupą po ulicy,
- wie po której stronie porusza się pojedyncza osoba, po której kolumna jeśli nie ma chodnika.

PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA UCZNIÓW

- Uczeń zna podstawowe znaki drogowe i zasady ruchu drogowego,
- Uczeń kieruje się zasadami bezpieczeństwa,
- Uczeń porusza się bezpiecznie po drogach: pojedynczo i w grupie, stosuje światła odblaskowe,
- Uczeń umie zachować się w sytuacjach zagrożenia i skorzystać z pomocy dorosłych,
- Uczeń zna numery telefonów alarmowych: 112, 999, 998, 997,
- Uczeń prawidłowo reaguje na sygnały alarmowe,
- Uczeń zna podstawy udzielania pierwszej pomocy,
- Uczeń umie prawidłowo i bezpiecznie korzystać ze środków komunikacji,
- Uczeń umie kulturalnie zachować się w środkach komunikacji publicznej.

FORMY DOKUMENTACJI

- Scenariusze,
- zdjęcia,
- prace plastyczne,
- gazetki ścienne,
- informacje w gazetce szkolnej „Echo naszej szkoły” i w prasie lokalnej.

EWALUACJA

Ewaluacja końcowa dokonana będzie w grudniu każdego roku a jej celem będzie stwierdzenie co jest mocną, a co słabą stroną programu, w jakim stopniu zostały zrealizowane zaplanowane działania.
Narzędziami ewaluacji będą: obserwacja, ankiety, wywiad, konkursy, p[race plastyczne. Wynikiem ewaluacji będą wnioski i propozycje nowych działań zawarte sprawozdaniu przedstawionym na koniec pierwszego semestru dyrektorowi szkoły.

BIBLIOGRAFIA

1. Gutowska H., Rybnik B., Bezpieczna droga do szkoły.
2. Jędrtaszka G., Wychowanie komunikacyjne dla klas I – II [w] „Wychowanie Komunikacyjne” nr 2/2001
3. Poradnik dydaktyczny dla nauczyciela E. i J. Frątczak : Edukacja komunikacyjno – drogowa dla uczniów klas I-III.
4. Rozporządzenie MENiS z dnia 26 lutego 2002r. (Dz. U. Nr 51 poz. 458).