Omówienie filmu "Temple Grandin" - warsztaty

Propozycje warsztatów po obejrzeniu filmu „Temple Grandin”.

Forma zajęć grupowa i indywidualna.
Metody pracy np.:
pogadanka
burza mózgów
drama
dyskusja

I grupa:
Sytuacja na „zielonej szkole”:
Mieszkasz w pokoju z koleżankami. Podczas twojej nieobecności inna koleżanka wprowadza się na twoje miejsce, a twoje rzeczy przenosi do innego pokoju.

II grupa:
Siedzisz w ławce z kolegą. W czasie przerwy inny kolega bez twojej wiedzy i zgody przenosi twoje rzeczy do innej ławki, a sam zajmuje twoje miejsce.

Zadania dla obu grup:
Jak zareagujemy?
Czy wszyscy w ten sam sposób?
Zaproponowane reakcje podzielmy na dwie kategorie:
reakcje opanowane i reakcje gwałtowne.

Czy zawsze zareagowałbym w ten sam sposób?
Od czego zależy moja reakcja?
Czy łatwo mnie wyprowadzić z równowagi?
Podaj 3 sytuacje, w których masz ochotę krzyczeć lub robić coś ze złości.
W jakich sytuacjach masz ochotę płakać?

Czy potrafisz wczuć się w sytuację drugiego człowieka /kolegi, który dostał kolejną ocenę niedostateczną, koleżanki, której nikt nigdzie nie zaprasza/?

Podajcie przykłady, w jaki sposób ludzie rozładowują swoje emocje.
Podane sposoby rozładowania emocji podzielcie na dwie grupy:
konstruktywne i destruktywne.

Czy każdemu wolno na swój sposób rozładowywać emocje, jeżeli przez to nie czyni krzywdy sobie ani innym?
Czy potrafimy tolerować „inne” reakcje?

Co dostrzegł w Temple nauczyciel przyrody, poza jej dziwactwami?
Zadanie dla grup: o każdym koledze/koleżance trzeba powiedzieć trzy pozytywne rzeczy /cechy, mocne strony.../.

Wybrane sytuacje z filmu – analiza:
I – Obrzucenie jądrami byków samochodu Temple.
Konfrontacja „prawdziwych” mężczyzn z dziwaczką Temple – kto się zachował „nienormalnie”?

II – Przyjaźń z niewidomą.
Dlaczego inne dziewczyny były poirytowane podczas filmu, który Temple „opowiadała” niewidomej? Jak my zareagowalibyśmy w takiej sytuacji?

Czego wymaga tolerancja? /empatii, cierpliwości.../

Czy przyjaźń z osobą taką jak Temple jest możliwa?
/dlaczego TAK, dlaczego NIE/

Celem zajęć nie jest narzucenie wszystkim obowiązku przyjaźnienia się z osobami o innej psychice, czy wywołanie poczucia winy za nieumiejętność nawiązania kontaktu z osobami inaczej postrzegającymi świat.
Celem jest uświadomienie sobie, że oprócz wybranych przez nas przyjaciół, mamy wokół siebie wielu wartościowych ludzi, których, zapatrzeni w siebie, nie dostrzegamy lub nie chcemy dostrzec.