Inscenizacja "Kościuszko - dla dzieci"

Osoby :
Babcia, Wnuczek, Wnuczka
Tadeusz Kościuszko, krakowiacy i krakowianki - tancerze, mieszczanie krakowscy
Scenografia : dwie sceny : rynek miasta (kamienice) oraz pokój – fotel, półka z książkami, stół z rozłożonymi książkami i mapami


Scena I
Przy stole siedzą dzieci, zagłębieni w książkach i mapach rozrzuconych na całym stole, zawzięcie dyskutują
Wnuczek
Mówię ci, że Kościuszko to Australijczyk!!!!
Wnuczka
Bzdury!!! Pani w szkole opowiadała nam o historii Stanów Zjednoczonych Ameryki i na pewno wspominała to nazwisko!
Wnuczek
Amerykanin ??!! To może jeszcze hamburgery wymyślił?
Wnuczka
Nie... (lekceważąco)Pewnie oswajał kangury w tej twojej Australii!!

Wnuczek
To wytłumacz mi, jakim cudem najwyższy szczyt Australii nazywa się „Góra Kościuszki” ???!!! Zobacz.....
Wchodzi zmęczona babcia w turystycznym stroju
Babcia
Witajcie, robaczki, nareszcie w domu!!!
Wnuczka
Babcia!! Jesteś już!!
Wnuczek (pomaga babci zdjąć plecak)
Opowiadaj, jak było w tym Krakowie !
Babcia
Zaraz, zaraz ...... niech odsapnę ......jestem wykończona ...... cały dzień bieganie po mieście a na koniec jeszcze ten Kopiec Kościuszki! Uff, nóg nie czuję (siada i masuje sobie stopy)
Wnuczek i wnuczka
Co!!!!!????
Babcia
No, co was tak zatkało?
Wnuczek
Jak powiedziałaś, babciu? Czyj kopiec?
Babcia
Noooo ........ (z wahaniem) Kościuszki.........
Wnuczka
Ja chyba zwariuję!!! To kim on w końcu był??!! Amerykaninem czy Australijczykiem???
Babcia
Kto, wnusiu? (głaska wnuczkę po głowie)
Wnuczek
No, ten Kościuszko!!!
Babcia
Jak to, kim?? Polskim bohaterem narodowym – naczelnikiem insurekcji kościuszkowskiej.
Wnuczek
Insu....... Czego?
Babcia
No, powstania inaczej!
Siadajcie ! (wyciąga z półki książkę) Pamiętacie, jak opowiadałam wam o rozbiorach?
Wnuczka
Tak, o niewoli, która trwała 123 lata !
Babcia
Właśnie, w czasie jej trwania Polacy nie poddawali się, walczyli – i to nie tylko żołnierze, ale i zwykli mieszczanie a nawet prości chłopi....
Zaczęło się zaraz po drugim rozbiorze....
To były niespokojne czasy – pełne nadziei, wiary, żaru i ognia ......
Scena II
Po scenie spacerują ludzie, w tle słychać hejnał mariacki; pojawia się Tadeusz Kościuszko – wita się z ludźmi, wchodzi na podwyższenie naprędce przygotowane przez ludzi i przemawia:

Tadeusz Kościuszko
Polacy! Ruszajmy na wroga a ja – jako wasz wódz – przysięgam!
Służyć ukochanej Ojczyźnie
Przysięgam użyć nadanej mi władzy do odzyskania wolności !
Przysięgam bronić jej granic !
Tak mi dopomóż Bóg!
Mieszczanie
Wiwat ! Niech żyje Kościuszko! Niech żyje! Niech żyje!
Ludzie się cieszą, dziękują generałowi,, ustawiają z boku w szyk wojskowy, na środku formują się tancerze, rozbrzmiewa melodia krakowiaka
Scena III
Babcia
(ze smutkiem) No i rozpoczęła się wojna z zaborcami...
Wnuczka
I co? ( z nadzieją) Wygrali ......?
Babcia
Wtedy jeszcze nie.... Ale rozpalili płomień, który żarzył się przez te 123 lata......
Wnuczek
A co z Tadeuszem Kościuszką?
Babcia
Dwa lata był w carskiej niewoli, a potem już nigdy nie wrócił do ukochanej ojczyzny.......
Wnuczek
I wtedy pojechał do Australii !!!!
Wnuczka
Chyba do Ameryki !!!
Babcia (uśmiechając się)
Ani tu, ani tu......
Wnuczek
Ale mapa.......
Wnuczka
I nasza pani mówiła........
Babcia
(w zamyśleniu) Aa, to zupełnie inna historia........
Dajcie w końcu odpocząć!!!! Zróbcie babci, robaczki, herbatki...... (siada wygodnie)
Dzieci wychodzą do „kuchni” kłócąc się po cichu

Dziecko grające Tadeusza Kościuszkę (do widowni)
A może wy sprawdzicie, skąd na mapie Australii góra nazwana moim imieniem, a w podręcznikach historii Stanów Zjednoczonych moje nazwisko ????? To naprawdę ciekawa historia......