Technika wykonywania klasycznego masażu leczniczego

TECHNIKA WYKONYWANIA KLASYCZNEGO MASAŻU LECZNICZEGO
- PRZYGOTOWANIE PACJENTA DO ZABIEGU I POZYCJE MASAŻU

Pacjent powinien rozebrać się i odsłonić część ciała która ma być poddana zabiegowi.
Zapewnić swobodny przepływ krwi i chłonki w obrębie obszaru masowanego( odzież nie może uciskać tkanek).
Skóra pacjenta czysta , bez zmian chorobowych( mogą być źródłem infekcji i pogorszyć stan chorego).
Pacjent ułożony na stale do masażu w odpowiedniej pozycji, po czym okrywamy ciało pacjenta czystym prześcieradłem tak aby tylko miejsce zabiegowe było odsłonięte.
Informować należy pacjenta o odczuciach jakie mogą pojawić się podczas i po zabiegu , oraz o sposobie zachowania się pacjenta (rozluźnienie psychiczne i fizyczne , i mówienie o swoich odczuciach).

UŁOŻENIE ROZLUŹNIAJĄCE
Stosuje się je w celu :
- uniknięcia bólu przez maksymalne rozluźnienie mięśni i aparatu więzadłowego
- unikania częstych zmian w ułożeniu chorego
- odpowiednie odsłonięcie masowanych części ciała
- ergonomiczny dostęp masażysty do osoby masowanej

w zależności od okolicy masowanej dobiera się odpowiednie ułożenie chorego.
Zasadą nadrzędną jest wygoda i rozluźnienie pacjenta a czasami w zależności od potrzeb także osiągnięcie pozycji drenażowej.
Pamiętać należy o wyeliminowaniu niekorzystnych dla pacjenta czynników np. hałas, jaskrawe oświetlenie, zimno, obecność osób trzecich.

Pozycje ułożeniowe pacjenta

1. pozycja leżąc tyłem
należy tu w odcinku lordozy szyjnej podłożyć poduszkę lub płaski wałek aby odciążyć ten odcinek kręgosłupa. Odcinek lędźwiowy kręgosłupa odciążyć można poprzez ułożenie kończyn dolnych w niewielkim zgięciu w stawach biodrowych i kolanowych ( pod kolanami podłożony wałek). Jeżeli jest to pacjent z chorobą układu oddechowego lub serca to górna część klatki piersiowej powinna być podniesiona wyżej.
Kończyna górna położona w niewielkim odwiedzeniu i zgięciu w stawach łokciowych.

2) pozycja leżąca przodem
ułożenie to wymaga wyrównania fizjologicznej lordozy lędźwiowej przy użyciu płaskiego wałka podłożonego pod biodra. Głowa pacjenta ułożona na boku, twarzą w stronę masażysty. jeśli jest to masaż karku lub obręczy barkowej to głowa w ułożeniu pośrednim , z czołem na płaskiej poduszce.
Dla rozluźnienia mięśni grzbietu pod barki wkłada się małe, płaskie wałeczki. Pod st. skokowe podkłada się wałek dla rozluźnienia mięśni kończyn dolnych.

3) pozycja leżąca na boku
w ułożeniu tym głowa oparta jest o poduszkę , pod tali podłożony jest miękki wałek w celu zmniejszenia napięcia mięśni w odcinku szyjnym i piersiowo- lędźwiowym. Kończyny górne zgięte w łokciach spoczywają przed tułowiem. Noga dolna wyprostowana lub nieznacznie zgięta zaś górna lekko ugięta, spoczywa na długim wałku wzdłuż podudzia dolnego.

4) pozycja siedząca
w tej pozycji ułożenie kończyn uzależnione jest od okolicy masowanej. Zasadą jest rozluźnienie, stabilność, wygoda pacjenta. Np. przy masażu barków lub kręgosłupa szyjnego konieczne jest podparcie głowy i stabilizacja kończyn górnych przez oparcie rąk na biodrach.