X Używamy plików cookie i zbieramy dane m.in. w celach statystycznych i personalizacji reklam. Jeśli nie wyrażasz na to zgody, więcej informacji i instrukcje znajdziesz » tutaj «.

»» ZDALNE NAUCZANIE. U nas znajdziesz i opublikujesz scenariusze ««
Numer: 11306
Przesłano:
Dział: Poezja

Drzewo

Stoi drzewo w szczerym polu.
Swą zieloną koronę na grubym pniu wspiera,
w bezchmurne niebo spoziera
i myśli sobie:
Dobrze, że jestem twarde -
do twardego drzewa mocnego klina trzeba!
I tak było zajęte swoimi myślami,
że nie spostrzegło człowieka pod konarami.
A człowiek swym zmęczonym ciałem
do pnia drzewa przywiera i prosi:
Drzewo kochane, daj mi trochę swej mocy
bym w polu mógł pracować do nocy.
I gdy już silny do pracy wraca,
do drzewa z wdzięczności się odwraca
i widzi, że ono jest całe... czerwone!
Bo wielką miłością do ludzi
i ziemi przepełnione.

O nas | Reklama | Kontakt
Redakcja serwisu nie ponosi odpowiedzialności za treść publikacji, ogłoszeń oraz reklam.
Copyright © 2002-2024 Edux.pl
| Polityka prywatności | Wszystkie prawa zastrzeżone.
Prawa autorskie do publikacji posiadają autorzy tekstów.