Zabawy z mamą i tatą z wykorzystaniem elementów metody Weroniki Sherborne

Zebranie pokazowe z udziałem rodziców prowadzonych z wykorzystaniem elementów metody Weroniki Sherborne oraz muzykoterapii i relaksacji.

Temat: Zabawy z mamą i tatą z wykorzystaniem elementów metody Weroniki Sherborne.
Uczestnicy: dzieci 4 letnie i rodzice.
Cel główny:
- Przybliżenie metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, jako jednego ze sposobów stymulowania rozwoju dziecka w przedszkolu i w domu

Cele:
- Rozwijanie poprzez Ruch świadomości własnego ciała, przestrzeni oraz działania w niej
- Doznawanie przyjemności i radości poprzez bliski kontakt dzieci z rodzicami
- Rozwijanie inicjatywy i aktywności w zabawie
- Osiągnięcie wewnętrznego spokoju, uświadomienie sobie własnej wartości, odprężenia się

Metody: Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, muzykoterapia, relaksacja

Formy:
- indywidualna jednolita,
- zbiorowa jednolita i zróżnicowana.

Pomoce: płyta Cd „Rymowane zabawianki, masażyki i kołysanki”, koce, magnetofon
zdjęcie Weroniki Sherborn oraz książka

Czas: 40 minut

Przebieg:

I
Powitanie zaproszonych gości:
„Iskierka”
Wszyscy uczestnicy siadają w kole, trzymając się za ręce. Nauczyciel lekko ściska dłoń siedzącego po prawej stronie dziecka, mówiąc: „Iskiereczkę puszczam w krąg, niechaj wróci do mych rak”. Dziecko, do którego dotarła „iskierka”, przekazuje ją kolejnej osobie. Gdy wróci ona do nauczyciela od dziecka, siedzącego po jego lewej stronie, mówi on: „Dziękuję wróciła”.

1. Zaproszenie rodziców do koła i wspólnej zabawy – wyjaśnienie na czym będą polegały zajęcia
Metoda Weroniki Sherborne nie polega na współzawodnictwie. Uważa ona, iż wszyscy mogą odnieść sukces, ponieważ każdy człowiek może cos z siebie dać, ofiarować coś sobie i innej osobie. Po zdobyciu wiary w siebie, pewnośći w środowisku, umiejętności nawiązywania kontaktów z innymi, umysł nasz może podjąć zadanie tworzenia. Tworzenie – obojętne, w jakiej formie wyrażone w muzyce, tańcu, sztuce, wykonywanym zawodzie etc. – jest podstawową potrzeba tkwiącą w nas. Jest to wyrażenie swego wnętrza w sposób wizualny.
II
Ćwiczenia kształcące świadomość schematu własnego ciała:
1.„Powitaniec” - rodzice i dzieci podczas swobodnego tańca witają się ze sobą różnymi częściami ciała np. głowami, łokciami
2.„Lustro” - dziecko siedzi naprzeciwko rodzica. Na przemian robią do siebie różne miny i naśladują się nawzajem.
3.„Masażyk” dziecko leży na brzuchu dorosły klęczy koło niego. Dorosły wystukuje na plecach dziecka słowa rymowanki. Najpierw lekko uderzając opuszkami palców, potem pięściami i całymi dłońmi. Po tym następuje zmiana ról. Rodzic wykonuje masaż zgodnie ze słowami wiersza:

Tak piszemy list do Cioci: A...B...C...kropka A...B...C...przecinek (lekkie uderzanie opuszkami palców)
Tutaj płynie rzeczka (całą dłonią wzdłuż kręgosłupa)
Tu przeszła pani w szpileczkach (palce wskazujące uciskają sztywno)
Potem przeszło stado słoni (ugniatanie dłońmi ułożonymi w łódeczkę)
A za nimi stado koni (stukanie pięściami)
Potem przeszła szczypaweczka (lekkie szczypanie po bokach kręgosłupa)
Zaświeciły dwa słoneczka (okrężny masaż łopatek)
Spadł drobniutki deszczyk (lekkie uderzanie palcami)
Czy poczułeś dreszczyk? (dotykanie szyi)

III
Ćwiczenia kształtujące świadomość przestrzeni:
1.”Wagoniki” rodzic siedzi w rozkroku, obejmując rękoma siedzące przed nim dziecko. Poruszają się po sali w różnych kierunkach, następnie wagoniki łączą się po 3 i nadal poruszają się po sali.
2. „Tunel” - dorośli tworzą tunel, klęcząc obok siebie i podpierając się rękoma. Dzieci tworzą pociąg przy wejść do tunelu i przechodzą na druga jego stronę.
3„Kłody pod nogami” - rodzice siędzą jeden obok drugiego, a dzieci przechodzą między nimi.

IV
Ćwiczenia rozwijające relacje „przeciwko”:
1.„Odklejaniec”- dziecko leży na plecach „przykleja „ się do podłoża całym ciałem, dorosły klęczy obok niego i próbuje odkleić poszczególne części ciała dziecka.
2.„Paczka” - rodzic siedzi skulony na podłodze, mocno ściska nogi i ręce. Dziecko próbuje „rozpakować paczkę odciągając ręce i nogi mamy lub taty. Zasada raz „podklejona” ręka lub noga nie może wrócić na swoje miejsce.

V
Zakończenie zajęć:
1.„Fotelik” - dziecko siedzi w foteliku ułożonym z ramion rodzica i delikatnie się kołyszą w rytm muzyki
2.Piosenka „Całusowa wyliczanka”

VI
Podziękowanie rodzicom za wspólną zabawę oraz rozdanie przykładowych ćwiczeń dla rodziców do wspólnych zabaw w domu..
Pożegnanie piosenką.

Dzieci i rodzice tańczą w kole (raz w jedną, raz w drugą stronę), trzymają się za ręce i wspólnie śpiewają piosenkę do melodii „Panie Janie”.
Mamo, Tato,
Mamo, Tato,
Żegnam Was!
Żegnam Was!
Wszyscy Was kochamy,
Wszyscy Was kochamy,
Pożegnania nadszedł czas!
Pożegnania nadszedł czas!


Bibliografia:
•Artykuł Maria Przasnyska. Założenia i realizacja programu wg. Weroniki Sherborne

•M. Bogdanowicz, B. Kisiel, M. Przasnyska: „Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka”. WSiP, Warszawa 1992.

Opracowała Marlena Kurczaba